«Ἡ νηστεία εἶναι ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ μεῖς νὰ νηστεύουμε, παιδιά μου. Δὲ μ’ ἔβλαψε ἡ νηστεία μέχρι σήμερα ποὺ εἶμαι 70 χρονῶν. Ἡ μητέρα μου μ’ ἔμαθε νηστεία παιδιόθεν. Δὲν κάνω τὸν ὑποκριτὴ ὅτι, παιδιά μου, νηστεύω, ἀλλὰ αὐτὰ μὲ δίδαξαν οἱ γονεῖς μου καὶ μέχρι σήμερα αὐτὰ τηρῶ, τέκνα μου. Δὲν μὲ ἔβλαψε ποτὲ ἡ νηστεία κι ας ἔχω ἀσθένειες πάνω μου.
Εἶπαν οἱ γιατροὶ καὶ οἱ Ἐπίσκοποι: Ἡ νηστεία κι αὐτὴ ἡ λιτοδίαιτα πολὺ ὠφελοῦν τὸν ἄνθρωπο. Ἐφόσον ὠφελεῖ ὅταν ὁ γιατρός, μὲ συγχωρεῖτε, μᾶς λέει: πέντε μέρες πάτερ μου, δὲ θὰ πιεῖς νερὸ οὔτε μία σταγόνα, γιὰ νὰ κάνουμε μία θεραπεία, νὰ δοῦμε τὸ σῶμα σου τί ἔχει.
Λοιπὸν πέντε μέρες ἄντεξα. Πολὺ καλὸ μὲ εἶχε κάνει. Ε, πόσο μᾶλλον ὠφελεί οταν νηστεύουμε γιὰ τὴν ψυχή μας! Ἀλλὰ καὶ στὸ σῶμα αὐτὸ κατοικεῖ ψυχὴ ἀθάνατος. Γι’ αὐτὸ ἂς φροντίζουμε γιὰ τὴν ψυχή μας ποὺ εἶναι πράγμα ἀθάνατο. Νὰ νηστεύετε παιδιά μου, μὴν ἀκοῦτε ποὺ λένε δὲν εἶναι ἡ νηστεία τίποτε κι ὅτι τὰ λένε οἱ καλόγηροι. Δὲν τὰ λένε οἱ καλόγηροι παιδιά μου, μὲ συγχωρεῖτε, τὰ λέει ὁ Θεός.
Ἡ πρώτη ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ ἦταν ἡ νηστεία, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς μας νήστευσε.
Ἐμεῖς μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι νηστεύουμε; Ε, τρῶμε τόσα καὶ τόσα. Τώρα νηστεία, παιδιά μου, κάνουμε ἐμεῖς; Ὅταν τρῶμε, μὲ συγχωρεῖτε, τόσα καὶ τόσα φαγητά, ἔστω ἀλάδωτα, ἔστω… Ὑπάρχουν νηστίσιμα φαγητὰ πολλά. Ἀρκεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ ‘χει τὴν ὑγεία του καὶ τὴ θέληση…νὰ νηστέψει.
Κάποτε ἦρθε ἕνα πρόσωπο καὶ μοῦ λέει: παπά μου, μοῦ εἴπανε ὅτι νηστεία δὲν ὑπάρχει. Καὶ ὅτι ποιὸς εἶπε ὅτι ὑπάρχει νηστεία. Τοῦ εἶπα νὰ πεῖ στὸν Ἱερέα ν’ ἀνοίξει τὸ Βιβλίο να δεῖ ποὺ ὑπάρχει νηστεία. «Εἰ μὴ ἐν προσευχὴ καὶ νηστεία…», λέγει στὸ Εὐαγγέλιο ὁ Χριστός μας καὶ ἄλλα πολλά. Καὶ τὰ δαιμόνια καὶ οἱ ἀρρώστιες κι ὅλα τὰ πάθη μὲ τη νηστεία καὶ τὴν προσευχὴ ἀποβάλλονται. Ὁ Ἅγιος Πρόδρομος τί ἔτρωγε ἐκεῖνος στὴν ἔρημο; Τί ἔτρωγε ὁ Ὅσιος Δαυίδ; Μ’ ἕνα ἀντίδωρο περνοῦσε στὸ ἀσκητήριό του ὅλη τήν ἐβδομάδα. Ἀλλὰ «νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχή, οὐράνια χαρίσματα λαβῶν». Γι’ αὐτὸ τὸν ἁγίασε ὁ Θεὸς καὶ ζεῖ τετρακόσια πενήντα χρόνια στὸν Ἱερὸ τόπο αὐτόν. Εἶναι πολυ θαυματουργὸς καὶ ζωντανὸς Ἅγιος.
Προσευχή, παιδιά μου, καὶ νηστεία: αὐτὰ ὠφελοῦν τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου. Κι ὁ προφήτης Ἠλίας, λέει ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος, «ὁμοιοπαθὴς» ἄνθρωπος ἦταν κι αὐτός, ἀλλὰ μὲ τὴν προσευχή του καὶ τὴ νηστεία του ἔκλεισε τὸν Οὐρανὸ καὶ δὲν ἔβρεξε στὴ γῆ τρία χρόνια καὶ ἔξι μῆνες. Καὶ μετὰ βέβαια πάλι προσευχήθηκε καὶ ζήτησε νὰ βρέξει κι ὀ Ουρανὸς ἔδωσε βροχὴ καὶ ἡ γῆ βλάστησε τοὺς καρπούς της».
Ἐπιμέλεια Ἠλιάδης Χριστόδουλος
