22 Φεβρουαρίου 2019

ΕΣΠΕΡΙΝΗ ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΜΑΣ




Την Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου και ώρα 6:30 μ.μ.

στα πλαίσια των εσπερινών ομιλιών της ενορίας μας, 
θα ομιλήσει ο πρωτοπρεσβύτερος

 π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος,

με ελεύθερο θέμα, απαντώντας σε  ερωτήσεις και
απορίες, που έχουν σχέση με την 

πνευματική ζωή  κάθε Ορθόδοξου Χριστιανού.

Σας περιμένουμε όλους σε αυτήν την πολύ
ενδιαφέρουσα ομιλία από έναν έμπειρο 
και καταξιωμένο πνευματικό καθοδηγητή.

Όποιος πετάει λόγια αδιάκριτα, και σωστά να είναι, κάνει κακό..



Όποιος πετάει λόγια αδιάκριτα, και σωστά να είναι, κάνει κακό. Γνώρισα έναν συγγραφέα που είχε ευλάβεια πολλή, αλλά μιλούσε στους κοσμικούς με μια γλώσσα ωμή, που προχωρούσε όμως σε βάθος, και τους τράνταζε. Μια φορά μου λέει: «Σε μια συγκέντρωση είπα αυτό και αυτό σε μια κυρία». Αλλά με τον τρόπο που της το είπε, την είχε σακατέψει. Την πρόσβαλε μπροστά σε όλους. «Κοίταξε, του λέω, εσύ πετάς στους άλλους χρυσά στεφάνια με διαμαντόπετρες, έτσι όμως που τα πετάς, σακατεύεις κεφάλια, όχι μόνον ευαίσθητα αλλά και γερά».
Ας μην πετροβολάμε τους ανθρώπους… χριστιανικά. Όποιος ελέγχει μπροστά σε άλλους κάποιον που αμάρτησε ή μιλάει με εμπάθεια για κάποιο πρόσωπο, αυτός δεν κινείται από το Πνεύμα του Θεού· κινείται από άλλο πνεύμα. Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη· διαφέρει από τον τρόπο των νομικών. Η Εκκλησία βλέπει τα πάντα με μακροθυμία και κοιτάζει να βοηθήσει τον καθέναν, ό,τι και αν έχει κάνει, όσο αμαρτωλός και αν είναι.
Βλέπω σε μερικούς ευλαβείς ένα είδος παράξενης λογικής. Καλή είναι η ευλάβεια που έχουν, καλή και η διάθεση για το καλό, αλλά χρειάζεται και η πνευματική διάκριση και ευρύτητα, για να μη συνοδεύει την ευλάβεια η στενοκεφαλιά, η γεροκεφαλιά (το γερό δηλαδή αρβανίτικο κεφάλι). Όλη η βάση είναι να έχει κανείς πνευματική κατάσταση, για να έχει την πνευματική διάκριση, γιατί αλλιώς μένει στο «γράμμα τον νόμου», και το «γράμμα τον νόμον αποκτείνει». Αυτός που έχει ταπείνωση, δεν κάνει ποτέ τον δάσκαλο· ακούει και, όταν του ζητηθεί η γνώμη του, μιλάει ταπεινά. Ποτέ δεν λέει «εγώ», αλλά «ο λογισμός μου λέει» ή «οι Πατέρες είπαν». Μιλάει δηλαδή σαν μαθητής. Όποιος νομίζει ότι είναι ικανός να διορθώνει τους άλλους έχει πολύ εγωισμό.
~ Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

19 Φεβρουαρίου 2019

Χωρίς Χριστό δεν υπάρχει νόημα.. !



Όταν είσαι καλά δεν μπορείς να το κρύψεις.
Και γιατί να το κρύψεις;
Γιατί να κρύψεις την χαρά σου, αυτό που νιώθεις;
Μη το κρύβεις, αντιθέτως μοιράσου το.
Το ανεπιτήδευτο χαμόγελό σου ίσως κάνει και κάποιον ακόμα να χαμογελάσει.
------------------------------
Δεν είναι το ζητούμενο να είμαστε -με το ζόρι- καλά και χαρούμενοι. Όμως όταν συμβαίνει, καλό είναι να το ζούμε, να το καλλιεργούμε, να το παίρνουμε μέσα μας και έπειτα να το μοιράζουμε και στους γύρω μας.
------------------------------
Εύχομαι πάντα να είστε καλά. Και καλά είμαστε όταν δεν μένουμε σ'αυτό που μας λείπει, σ'αυτό που μας στράβωσε αλλά σε όλα αυτά που έχουμε, σε όλα αυτά που ο Θεός μας ευλόγησε να έχουμε στην ζωή μας· είτε είναι η υγεία μας, είτε μια έντιμη εργασία, είτε έναν άνθρωπο να ενδιαφέρεται για εμάς. Σίγουρα παίζουν πολλά ρόλο στο εάν θα έχουμε χαρά ή όχι. Ο πιο σημαντικός όμως όμως είναι το πώς τοποθετούμαστε εμείς στα προβλήματα και τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Με μιζέρια ή με αρχοντιά; με ελπίδα ή μοιρολατρικά; με ανδρεία ή με φόβο;
------------------------------
Μα περισσότερο ο άνθρωπος είναι καλά και χαμογελά με νόημα όταν ζει μέσα την αγκαλιά της μάνας Εκκλησίας. Πώς να μην είσαι χαρούμενος, αφού νιώθεις αυτήν την μακαρία ασφάλεια, αφού βιώνεις αυτήν την προοπτική του αιωνίου;
------------------------------
Ο απ. Παύλος γράφει στους Θεσσαλονικείς: "Πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε· τούτο γαρ θέλημα Θεού εν Χριστώ Ιησού εις υμάς".
Ο Θεός μας αυτό θέλει. Αυτόν τον τρόπο ύπαρξής μας επιθυμεί. Να είμαστε χαρούμενοι, προσευχόμενοι, γεμάτοι ευχαριστιακό φρόνημα προς όλους. Το ένα γεννά και γεννάται από το άλλο. Χαρά, προσευχή, ευχαριστία.
------------------------------
Σε βρίζει ο άλλος; χαμογέλα του.
Σε κοιτά ο άλλος με μισό μάτι; εσύ κλείσ' του το μάτι.
Έχεις μια δοκιμασία; προσευχήσου με πίστη.
Έχεις πειρασμό μεγάλο; γονάτισε ταπεινά και παραδώσου στον Θεό.
Σου πάνε όλα στραβά; ευχαρίστησε για τα καλά που έχεις και ίσως δεν τα εκτιμάς ορθά. Μην κάθεσαι και αναλύεις τα κακά, μην μένεις στο λάθος προχώρα στο μάθημα που πήρες, προχώρα στην προσπάθεια να διορθώσεις το κακό με καλό.
------------------------------
Όχι, δεν είναι ο χριστιανός ονειροπόλος, ούτε χαζοχαρούμενος. Ο χριστιανός είναι όμως ένας αισιόδοξος ρεαλιστής. Ξέρει πως έχουν τα πράγματα αλλά ελπίζει στον Θεό. Αισιοδοξεί διότι δεν μένει σ'αυτήν την ζωή. Δεν μένει στις θλίψεις, στις προδοσίες, στις κακίες, στις μικροψυχίες, στις εμπάθειες, στα λάθη, στους εγωισμούς...
Χαμογελά γιατί βλέπει πίσω από το σκοτάδι -που πολλές φορές απειλεί την ειρήνη και την χαρά του- να έρχεται ο Ήλιος της δικαιοσύνης, να ανατέλλει το Φως της αιωνιότητας.
------------------------------
Πώς να μη χαμογελάς λοιπόν, πώς να μην σκιρτά η καρδιά σου ακόμα και τότε που η μονότονη καθημερινότητα σε περικυκλώνει... όταν φέρνεις μπροστά σου τον Χριστό;
------------------------------
Ναι, χωρίς Χριστό η ζωή δεν αντέχεται.
Χωρίς Χριστό όλα καταντούν βαρετά, όλοι γίνονται ανυπόφοροι, τίποτα δεν σε γεμίζει, δεν σε ειρηνεύει, δεν σε ολοκληρώνει.
Χωρίς Χριστό δεν υπάρχει νόημα.
Μερικές στιγμές ίσως νομίζεις ότι ευτυχείς, όμως αυτές οι στιγμές είναι εξαιρέσεις στον κανόνα της ζώης σου που είναι γεμάτος ταραχή και νεύρα, κενό και αγωνία, κατήφεια και λιγοψυχία.
------------------------------
Όλα όμως αλλάζουν όταν ο Χριστός σου χαμογελά ως φίλος και αδελφός, ως σωτήρας και λυτρωτής.
Να σου χαμογελά ο Θεός...τι πιο υπέροχο.
Να σου χαμογελά μέσα από τον ήλιο και το φεγγάρι,
μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού,
μέσα από τις ρυτίδες τις γιαγιάς σου και του παππού σου,
μέσα από τις μυρωδιές του φαγητού της μάνας σου,
μέσα από τα ροζιασμένα χέρια του πατέρα σου,
μέσα από τις μουσικές ενός πλανόδιου μουσικού,
μέσα από το δικό σου ντροπαλό χαμόγελα που με κάνει και θέλω να σε αγκαλιάσω,
μέσα από ένα αγριολούλουδο,
μέσα από τα γέλια ενός φίλου,
μέσα από τα Μυστήρια της Εκκλησίας,
μέσα από τους ήχους της ερημιάς ή μιας μεγαλούπολης,
μέσα από τα λείψανα των Αγίων και των ιερών εικόνων,
μέσα από εκείνο το δάκρυ σου που είδα να σκουπίζεις λίγο πριν κοινωνήσεις το Σώμα Του και το Αίμα Του.
Χαμογέλα μου.
Χαμογέλα Του.
~ π. Παύλος Παπαδόπουλος

16 Φεβρουαρίου 2019

"῾Ο Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ" - Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου


Ανάμεσα στις παραβολές που είπε ο Ιησούς Χριστός είναι και η παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου. Σ’ αυτή την παραβολή ο ουράνιος Διδάσκαλος με απλά λόγια δίδαξε και είπε για την υπερηφάνεια και για την ταπεινοφροσύνη.
Και η Εκκλησία, μπαίνοντας  στο Τριώδιο, διαβάζει την παραβολή αυτή, για να μας υπενθυμίσει πως η ταπεινοφροσύνη είναι το πρώτο σκαλοπάτι στην κλίμακα, που μας ανεβάζει στην πνευματική μας προκοπή και τελείωση. Το Τριώδιο, μέσα στο εκκλησιαστικό έτος, είναι μία περίοδος προσευχής και μετάνοιας των ορθόδοξων χριστιανών από σήμερα ως την εορτή του Πάσχα. Αλλ’ ας ακούσουμε την παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου στη δική μας απλή γλώσσα.
«Είπε ο Κύριος αυτήν εδώ την παραβολή. «Δυό άνθρωποι ανέβηκαν στο ναό για να προσευχηθούν ο ένας Φαρισαίος και ο άλλος Τελώνης. Ο Φαρισαίος στάθηκε και προσευχόταν στον εαυτό του με αυτά τα λόγια. «Θεέ μου, σε ευχαριστώ, γιατί εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους, τους κλέφτες, τους άδικους, τους άτιμους ή και σαν τούτον εδώ τον Τελώνη· νηστεύω δυό φορές την εβδομάδα και δίνω το δέκατο απ’ όλα τα εισοδήματα μου». Κι ο Τελώνης στεκόταν από μακρυά και δεν ήθελε μηδέ τα μάτια του να σηκώσει στον ουρανό, μόνο χτυπούσε το στήθος του κι έλεγε· «Θεέ μου, συγχώρεσε με τον αμαρτωλό». Σας λέγω λοιπόν πως αυτός κατέβηκε στο σπίτι του δικαιωμένος μπροστά στο Θεό παρά ο άλλος. Γιατί όποιος περηφανεύεται θα ταπεινωθεί κι όποιος ταπεινώνεται θα υψωθεί».
Ο Ιησούς Χριστός είπε την παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου για να καταδικάσει την υπερηφάνεια. Είχε να κάνει με τους Φαρισαίους, που ήσαν άνθρωποι γεμάτοι εγωισμό και υπεροψία· πίστευαν για τον εαυτό τους πως ήσαν δίκαιοι και άγιοι, περιφρονούσαν τους άλλους ανθρώπους και τους έβλεπαν όλους αμαρτωλούς. Αλλά τέτοιοι Φαρισαίοι βέβαια δεν ήσαν μόνο τότε, μα υπάρχουν πάντα, γεμάτοι υποκρισία και φουσκωμένοι από εγωισμό και υπερηφάνεια· αυτοί είναι σίγουροι για την αγιοσύνη τους κι όλους τους άλλους τους βλέπουν αμαρτωλούς. Γιατί τέτοια είναι η υπερηφάνεια· τυφλώνει τους ανθρώπους και τους σηκώνει τα μυαλά, και τους κάνει να βλέπουν τον εαυτό τους εκείνον που δεν είναι. Μα τέτοιους ανθρώπους υπερόπτες και φαντασμένους δεν τους θέλει ο Θεός.
Έχεις εσύ τη γνώμη πως είσαι δίκαιος και άγιος, πως ξέρεις καλά και εφαρμόζεις πιστά το νόμο του Θεού· πως είσαι προσεκτικός κι αλάθευτος, πως μπορείς να ελέγχεις όλο τον κόσμο και πως δεν μπορούν να σε ψέξουν σε τίποτα. Βλέπεις αν είναι κανένα σκουπίδι στο μάτι του αδελφού σου και δεν βλέπεις το δοκάρι που είναι στο μάτι το δικό σου. Έτσι λοιπόν που το πιστεύεις για τον εαυτό σου κι έτσι που το θαρρείς για τους άλλους, βλέπεις τον εαυτό σου άγιο κι όλους τους άλλους αμαρτωλούς. Είναι πολλών λογιών η υπερηφάνεια των ανθρώπων, μα ο Ιησούς Χριστός με την παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου μάς ομιλεί για την υπερηφάνεια, που πολλοί δείχνουν όχι πια απέναντι στους ανθρώπους, μα απέναντι στο Θεό και μάλιστα στην ώρα της προσευχής. Πάνε τάχα για να προσευχηθούν κι εκεί δείχνουν πως μήτε το Θεό σέβονται μήτε τους ανθρώπους αγαπούν. Δεν προσεύχονται για να ζητήσουν από το Θεό, αλλά για να δώσουν· ας λένε «ευχαριστώ», αλλ’ είναι σαν και να ζητούν να τους πει ο Θεός «ευχαριστώ» για την αρετή και την αγιοσύνη τους. Τέτοια προσευχή δεν τη δέχεται ο Θεός.
Αλλά ο Ιησούς Χριστός είπε την παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου όχι μόνο για να καταδικάσει την υπερηφάνεια, αλλά και για να διδάξει την ταπεινοφροσύνη. Η ταπεινοφροσύνη είναι η πρώτη αρετή του χριστιανού και είναι το θεμέλιο, επάνω στο όποιο στεριώνεται και χτίζεται το οικοδόμημα όλων των αρετών. Και τί τάχα είναι η ταπεινοφροσύνη; Να έχουμε πάντα σωστή γνώση και γνώμη για τον εαυτό μας· να ξέρουμε τί είμαστε και τί δεν είμαστε. Όταν το ξέρουμε αυτό καλά, τότε βλέπομε πως πάντα είμαστε πολύ λιγότερο απ’ ό,τι θα μπορούσαμε να ήμασταν· τότε πειθόμαστε πως οι παραλείψεις και τα σφάλματά μας είναι πολύ περισσότερα και μεγαλύτερα από τις κάποιες τυχόν αρετές μας. Μα κι όταν είμαστε κάτι, κι αυτό δεν είναι δικό μας κατόρθωμα, γιατί ο Θεός είναι που μας δίνει και ζωή και υγεία και νου και περιστάσεις και τα πάντα. Γι’ αυτό η θεία Γραφή λέγει· «Τί έχεις, που δεν το έλαβες; Κι αφού το έλαβες, τί λοιπόν καυχιέσαι;».
Ταπεινοφροσύνη δεν είναι η ταπεινολογία· να μιλάς και να κάνεις τον ταπεινό, και μέσα σου να είσαι γεμάτος υπερηφάνεια. Ταπεινοφροσύνη αληθινή είναι του Τελώνη, όπως τον βλέπουμε στην παραβολή.Προσεύχεται και μηδέ τα μάτια του τολμά να σηκώσει στον ουρανό, μόνο χτυπά το στήθος του και λέγει τα ίδια λόγια· «Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ». Γιατί η προσευχή τού ταπεινού είναι ολιγόλογη και δεν ζητάει από το Θεό παρά το έλεός του. Ο ταπεινός δεν δικαιώνει τον εαυτό του ενώπιον του Θεού, μα τον καταδικάζει· και ζητάει όχι να τον αμείψει ο Θεός για την αρετή του, μα να τον  λυπηθεί για τις αμαρτίες του. Γι’ αυτό και η Εκκλησία, στη θεία Λειτουργία και σ’ όλες τις ιερές Ακολουθίες λέγει πολλές φορές το «Κύριε, ελέησον». Αυτή είναι η πιο σύντομη κι η πιο θερμή απ’ όλες τις προσευχές· είναι η προσευχή των ταπεινών και των αληθινά ευσεβών ανθρώπων, η προσευχή του Τελώνη. Τη μεγάλη απόσταση που μας χωρίζει από το Θεό, μόνο το έλεός του τη γεφυρώνει·  μόνο το θείο έλεος, όταν το ζητούμε ειλικρινά και ταπεινά, μας δικαιώνει απέναντι του Θεού και μας σώζει.
Το ξέρουμε πολύ καλά πως τώρα οι άνθρωποι δεν έχουν διάθεση για να ακούσουν κήρυγμα της Εκκλησίας σαν το σημερινό. Κάπως αλλιώς θέλουν πολλοί και το κήρυγμα στον καιρό μας τάχα πιο συγχρονισμένο, πιο κοινωνικό και πιο πρακτικό. Αλλά η Εκκλησία, όταν σαν και σήμερα ανοίγει το Τριώδιο, ξέρει τί πρέπει να κηρύξει· πρέπει να καλέσει τους χριστιανούς σε πνευματική ετοιμασία για το Πάσχα. Και αρχίζει από πολύ μακρυά, από την ταπεινοφροσύνη, που είναι το πρώτο σκαλοπάτι προς τα επάνω, για κείνους βέβαια που ενδιαφέρονται για την πνευματική τους προκοπή. Εμείς κηρύξαμε προς όλους τους χριστιανούς, γιατί πιστεύουμε πως όλοι θέλουν και επιθυμούν το καλύτερο· και το καλύτερο για τον καθένα μας είναι η χάρη και η σωτηρία μας από το Θεό, την οποία και ευχόμαστε σε όλους. Αμήν.
(Μητρ. Σερβίων και Κοζάνης Διονυσίου (+), «Επί πτερύγων ανέμων» τ. Α΄,  εκδ. Νεκτ. Παναγόπουλος)
ΚΑΛΟ ΤΡΙΩΔΙΟ

15 Φεβρουαρίου 2019

Τι έχουμε να πούμε τελικά στους νέους ως Εκκλησία;



Σε μια εποχή πνευματικού εκτροχιασμού γίνεται λόγος ιδιαίτερα για τους νέους, τί μπορούμε να τους πούμε ως Εκκλησία;
Καταλήγουμε  συχνά κι εμείς οι ιερείς να γινόμαστε σαν τους celebrities με fun club. Η λογική είναι να φέρουμε τους νέους στην Εκκλησία δηλαδή να γεμίσουμε τους ναούς ή να αποκτήσουμε ακολούθους. Το ζητούμενο όμως είναι να φέρουμε τα παιδιά στον Χριστό, όχι στον εαυτό μας. Το λέει χαρακτηριστικά ο Απόστολος των Εθνών Παύλος (Α Κορ. 1,12) : «Εννοώ δε τούτο, ότι ο καθένας από σας, θέλων να παρουσιάση ανώτερον τον εαυτόν του από τους άλλους, λέγει· “εγώ μεν είμαι του Παύλου μαθητής”. Αλλος λέγει· “εγώ είμαι του Απολλώ”. και άλλος· “εγώ είμαι μαθητής του Κηφά”, και άλλος· “εγώ είμαι μαθητής του Χριστού”.”»
Οι νέοι δεν είναι ανόητοι και φυσικά δεν τρώνε κουτόχορτο. Τα νέα παιδιά διψούν και κραυγάζουν για αλήθεια. Αυτό και μόνο οφείλουμε να τους δώσουμε. Ούτε χαδάκια, ούτε ψεύτικες αγάπες, ούτε ηθικολογικές απάτες. Την μία και μόνη Αλήθεια. Μια Αλήθεια που είναι Πρόσωπο. Και στην πρόταση αυτή η απόκριση στο κάλεσμα της ελευθερίας τους θα γίνει με τη χρήση του αυτεξουσίου τους. Το κάλεσμα είναι ξεκάθαρο και ανεπανάληπτο «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι». Κατά Μάρκον (8: 34).
Δεν θα πούμε στα παιδιά ότι δεν υπάρχει αμαρτία , αλλά θα τους οδηγήσουμε στη ζωή και στη θεραπεία. Θα τους εξηγήσουμε ποιος είναι ο στόχος και γιατί η αστοχία στοιχίζει και πονάει την ανθρώπινη ύπαρξη. 
Δεν θα τους πούμε πώς θα παλεύουν στο σκοτάδι αλλά πώς θα ανάψουν το φως για να αποκαλυφθεί η πραγματικότητα.
Δεν θα πούμε στα παιδιά ότι η ζωή είναι ωραία μόνο με χαβαλέ και πλάκα, αλλά θα τους πούμε να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους με πραότητα και γενναιότητα και ότι η ζωή είναι ένα ταξίδι κατά το οποίο το πλοίο χρειάζεται καλό πηδαλιούχο και καλύτερος πηδαλιούχος από τον Χριστό δεν υπάρχει. 
Δεν θα πούμε στα παιδιά ότι “Δεν τρέχει και τίποτα , δεν βαριέσαι ” , γιατί αυτό μπορεί να κοστίσει τη ζωή τους. Θα τους πούμε ότι σε κάποιο “δεν τρέχει και τίποτα” μπορεί να κρύβεται ο θάνατος.
Δεν θα πούμε στα παιδιά ότι το κακό είναι απρόσωπο ή ότι ο διάβολος δεν υπάρχει. Αντίθετα θα τους πούμε ότι ο διάβολος είναι πρόσωπο και οφείλουμε να γνωρίζουμε πως κινείται ο εχθρός για να μπορέσουμε να προστατευθούμε.
Δεν θα πούμε στα παιδιά ότι ο έρωτας είναι μια σεξουαλική καλοπέραση που δεν τρέχει και τίποτα  αλλά ότι είναι δόσιμο για μια ζωή προορισμού με κάποιον άνθρωπο που θα του δοθώ ολοκληρωτικά και μέσα σε αυτή τη σχέση θα βάλω τον Χριστό. Θα τους πούμε ότι ο έρωτας έχει αξία όταν πραγματοποιήσει τον προορισμό του που είναι να ανθίζει ως αγάπη στον αμπελώνα του Κυρίου και αυτή η καλλιέργεια γίνεται μόνο με τον Χριστό στο Μυστήριο του γάμου. Έξω από εκεί έχουμε ανεμοσκορπίσματα. Δεν είναι κακός ο έρωτας, αλλά το θέμα είναι που οδηγούμε τον έρωτα. Ένας έρωτας χωρίς προορισμό είναι λουλούδι με την ρίζα στον αέρα. Ο προορισμός του έρωτα είναι στην Βασιλεία των ουρανών να βλαστήσει η ρίζα του άνθους στον αμπελώνα του Κυρίου και να τρέφεται από τους χυμούς της χάριτος του Θεού. Αυτό στην Εκκλησία λέγεται : Ιερό Μυστήριο του γάμου.
Δεν θα πούμε στα παιδιά ότι τα μυστήρια είναι μαγικές ευλογίες και ότι πρέπει να κάνουν φανουρόπιτες για να γράψουν καλά στις πανελλήνιες. Αλλά ότι η ευλογία χρειάζεται κατάσταση υποδοχής για να κατοικήσει μέσα μου και αυτό γίνεται με αγώνα και όχι με μαγικά. Οι ευτυχίες και οι επιτυχίες του κόσμου τούτου είναι τα μέσα για να φανερωθούν οι αρετές της χάριτος και όχι ένας προσωπικός ματαιόδοξος αυτοσκοπός.
Δεν θα τους πούμε για το τατουάζ ότι δεν τρέχει τίποτα , αλλά θα τους πούμε ότι το σώμα είναι ναός του Αγίου Πνεύματος και ότι θα αναστηθεί πλήρες στη Δευτέρα Παρουσία. Είναι το διαμάντι μας, ο πολύτιμος λίθος του ουρανού. Θα τους πούμε να κάνουν τατουάζ τον Χριστό στην καρδιά τους που δεν φεύγει με τίποτα.
Δεν θα τους πούμε ότι ο Θεός είναι ένας υπερφυσικός δικαστής αλλά ένας Θεός αγάπης και δικαιοσύνης που φανερώθηκε με σάρκα στον κόσμο για να σώσει τον κόσμο περιμένοντας μας με μια ανοιχτή αγκαλιά τρυπημένη από τα καρφιά της θυσίας. Μα περιμένεις να μας συνγχωρήσει και να μας θεραπεύσει.
Δεν θα τους πούμε οτι το Ιερό Μυστήριο της εξομολόγησεως ειναι μία δίκη που αποφασίζει ποινές για τους κακούς αλλά ένας διάλογος αγάπης όπως του γιατρού με τον ασθενή, όπως του πατέρα με το παιδί του με σκοπό την θεραπεία και την σωτηρία. 
Δεν θα τους πούμε ότι ο Θεός ικανοποιεί κάθε αίτημα για πλάκα, ούτε είναι το τζίνι από το λυχνάρι του Αλλαντίν, αλλά ένας πατέρας που νοιάζεται απεριόριστα για εμάς και κάθε αίτημα μας το πραγματοποιεί προς ωφέλεια ψυχών και σωμάτων. Θα τους πούμε ότι η προσευχή είναι διάλογος μεταξύ δύο προσώπων εμάς και του Θεού και όχι κάποια λόγια του αέρα για να ικανοποιήσουμε ένα υπερφυσικό ον. 
Δεν θα πούμε στα παιδιά ότι η Θεία Κοινωνία είναι «χρυσό δοντάκι», αλλά το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας. Ο ίδιος ο Χριστός Προσωπικά!.
Δεν θα πούμε στους νέους ότι οι Άγιοι είναι εξωγήϊνα προορισμένα απόκοσμα όντα. Αλλά ότι όλοι είμαστε προσκεκλημένοι να γίνουμε άγιοι. Και πάντα να έχουν στο νου τους : «Τα αδύνατα παρά τοις άνθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν.».
Δεν θα πούμε στους νεους οτι η Ορθοδοξία ειναι θρησκεία αλλά Αποκάλυψη!Ο θεραπευτικός δρόμος για την κατα χάριν θέωση του ανθρώπου μέσα απο τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας. 
Δεν θα τους πούμε ότι στην Εκκλησία πάμε για να έχουμε καλή ζωή και υγεία , αλλά ότι σαν μέλη του σώματος του Χριστού αγωνιζόμαστε να αγαπήσουμε ακόμα και τον εχθρό αλλά κάτι τέτοιο πονάει και θέλει αγώνα. Στην Εκκλησία αντιμετωπίζω τον κακό μου εαυτό που θέλει να με τραβάει προς τα κάτω και δεν μπορώ να του αντισταθώ γιατί μου προβάλει την αμαρτία ως αρετή . Πιάνομαι όμως από την άγκυρα της Χάριτος με το “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με ” και όλα αλλάζουν και μεταμορφώνονται.
Δεν φέρνουμε τα παιδιά κοντά στον Χριστό αν τους πούμε ότι έλα κοινώνα δεν τρέχει και τίποτα ο παράδεισος είναι για σένα και όλα είναι εντάξει. Με αυτόν τον τρόπο προσβάλουμε το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας και δεν θεραπεύουμε τον άνθρωπο αντίθετα του δημιουργούμε προβλήματα. Θα τους οδηγήσουμε στο Χριστό με σοβαρότητα και διάκριση πάντα με την αναλογικότητα της προσωπικότητας των παιδιών.
Να οδηγήσουμε τους νέους στην σχέση με τον Θεό με το δικό μας παράδειγμα και τα υπόλοιπα ας τα αφήσουμε στον Θεό.
Οι νέοι θέλουν αλήθειες, πάντα με διάκριση και αγάπη αλλά αλήθειες.
Ανάσταση χωρίς σταύρωση δεν υπάρχει. 
«γνώσεσθε τήν ἀλήθειανκαί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ιω. 8, 32).


10 Φεβρουαρίου 2019

..Μην κατακρίνεις κανέναν...




Βλέπεις άνθρωπο όμως όχι την καρδιά του, το μέσα του, τις μάχες του. 
Γι'αυτό μην κατακρίνεις κανέναν.

----------------------

Βλέπεις το έξω, βλέπεις κάποιες εκδηλώσεις συμπεριφορών μα όχι τις αιτίες που τις προκαλούν. 

Δεν βλέπεις τις αγωνίες, δεν βλέπεις τις πληγές τις ψυχής του.Γι'αυτό μην κατακρίνεις κανέναν.
----------------------
Βλέπεις αυτό που αντιλαμβάνεσαι και όχι αυτό που είναι ο άλλος. Δεν βλέπεις την μετάνοιά του, δεν βλέπεις την ανάγκη του για μια αγκαλιά, δεν βλέπεις την αξόδευτη αγάπη του. Γι'αυτό μην κατακρίνεις κανέναν.

----------------------
Βλέπεις άνθρωπο. Ανακάλυψε και την καρδιά του -δες πίσω από τα νεύρα του, 
πίσω από την κακία του, πίσω από τα λάθη του, πίσω από τις ανασφάλειές του, 
πίσω από την ψευτιά του-και τότε ίσως τον καταλάβεις για λίγο, ίσως τον συμπονέσεις, 
ίσως τον δικαιολογήσεις, ίσως τον υπομείνεις, ίσως τον αγαπήσεις πραγματικά 
γι'αυτό που είναι και όχι γι'αυτό που φαίνεται ότι είναι.

~π.Παύλος Παπαδόπουλος

9 Φεβρουαρίου 2019

Νυκτερινή Θεία Λειτουργία


Την ερχόμενη Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου και ώρα 10:00-1:00 
μετά μεσονύκτιο στον Ιερό Ναό μας, θα τελεστεί 
ιερά Αγρυπνία επί τη εορτή του Αγίου Ανθίμου του εν Χίω 
του θαυματουργού.

5 Φεβρουαρίου 2019

Πρωτοχρονιάτικη εορτή 2019

Την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε στο Ναό μας 
η τελετή κοπής της ενοριακής Βασιλόπιτας καθώς και η βράβευση 
των κολυμβητών μας των Θεοφανείων! 
Επίσης τιμήθηκαν για την πολυετή και εθελοντική προσφορά τους τρεις κυρίες του ενοριακού φιλοπτώχου ταμείου. 
Η γιορτή περιείχε προβολές ,τραγούδια, ποιήματα με τη συμμετοχή 
όλων των βαθμίδων των κατηχητικών μας σχολείων 
και την παρουσία όλων των ενοριτών μας !!



Δείτε παρακάτω φωτογραφίες, το βίντεο και το τραγούδι που προβάλλαμε στη γιορτή μας από την ανασκόπηση του περασμένου έτους :




















\



 Καλή και ευλογημένη χρονιά !!!