ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΩΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΙ , ΞΕΧΩΡΙΖΟΥΝ

Πάντα μας κατατρώγει η εμμονή ότι είμαστε ξεχωριστοί, ότι διαφέρουμε από τους άλλους. Είμαστε πιο έξυπνοι, πιο όμορφοι, πιο καλοί. Και συνάμα είμαστε οι πιο αδικημένοι, οι πιο παρεξηγημένοι.

Δεν μας δόθηκε όμως ποτέ η ευκαιρία να δείξουμε τα προσόντα μας, τα ταλέντα μας, την ευφυΐα μας.

Γιατί όμως θέλουμε να νιώθουμε ξεχωριστοί; Διότι μας αρέσει να μεγαλοπιανόμαστε.

Από μικροί μας καλλιεργείται αυτή η τάση. «Κάνε κάτι σπουδαίο για να ξεχωρίσεις», μας λέγανε.

Δεν μας καλλιεργείται το: κάνε κάτι σπουδαίο για να προσφέρεις στον κόσμο, στο σύνολο. Όχι. Κάνε κάτι σπουδαίο για να ξεχωρίσεις από το σύνολο.

Π.χ. σχεδόν όλοι οι γονείς θέλουνε τα παιδιά τους να γίνουνε γιατροί. Όχι όμως για να προσφέρουν στον συνάνθρωπο, αλλά για να «ανέβουνε επίπεδο»· κυρίως κοινωνικό και οικονομικό.

Όμως ας μην ρίχνουμε την ευθύνη στους άλλους.

Μας αρέσει η ιδέα να είμαστε ξεχωριστοί, σπουδαίοι, κάτι παραπάνω από τους άλλους. Μας αρέσει γιατί πάσχουμε από τον εγωισμό μας. Γι’αυτό και η κάθε μας ημέρα γίνεται μία πάλη με τους άλλους, με το σύνολο. Κάθε μας ημέρα –δυστυχώς- γίνεται μία άρρωστη αναζήτηση αυτού του “κάτι” που θα μας κάνει να ξεχωρίσουμε.

Δεν ψάχνουμε τρόπους για να προσφέρουμε στην ανθρωπότητα, στους άλλους.Ψάχνουμε τρόπους για να αφήσουμε την ανθρωπότητα πίσω μας. Να κατακτήσουμε τους άλλους, να αποδείξουμε ότι δεν ανήκουμε στην ανθρωπότητα αλλά σε κάτι ανώτερο, μεγαλύτερο.

Μας έχει γίνει ανάγκη λοιπόν το να ξεχωρίσουμε. Και γι’αυτό δεν έχουμε ειρήνη μέσα μας.

«Πρέπει να γίνεις ξεχωριστός», γι’αυτό κάνε εκείνο, το άλλο. Ντύσου με αυτά τα ρούχα, κάνε διαφορετικά το μαλλιά σου, πάνε εκεί διακοπές, σπούδασε αυτό, αγόρασε εκείνο κτλ.

Σε αυτά αναλωνόμαστε καθημερινά. Ασχολούμαστε και κάνουμε πράγματα όχι επειδή μας αρέσουν αλλά επειδή θα μας κάνουν να ξεχωρίζουμε.

Ακόμα και μέσα στην Εκκλησία το βλέπεις αυτό. Οι ιερείς θα κάνουν μία εξεζητημένη στολή. Γιατί; Προς δόξαν Θεού; Μακάρι. Πολλές φορές όμως γίνεται μόνο και μόνο για να ξεχωρίζουν.

Οι πιστοί θα βρούνε πνευματικό πατέρα κάποιον «μεγάλο γέροντα» από το Άγιον Όρος ή από κάποιο μοναστήρι όχι γιατί έτσι τα έφερε ο Θεός αλλά διότι οι ίδιοι το επεδίωξαν για να ξεχωρίζουν, για να λένε, «εγώ έχω τον τάδε γέροντα, πνευματικό πατέρα»!

Κάνουμε πολλά λοιπόν για να ξεχωρίζουμε από τους άλλους.

Εφευρίσκουμε τρόπους για να βγούμε από το σύνολο.

Εφευρίσκουμε τρόπους ώστε να βγούμε από την Εκκλησία.

Αναπαυόμαστε στο να ανήκουμε σε μία εκλεκτή κάστα ιερέων, πιστών, ανθρώπων που ξεχωρίζουν από τους «κοινούς θνητούς», από το σύνολο των πιστών. Αρεσκόμαστε στο να νιώθουμε ότι έχουμε άλλο “επίπεδο”: κοινωνικό, μορφωτικό, πνευματικό.

Τα παραλέω; ίσως.

Το σίγουρο είναι ότι το να προσπαθούμε πάση θυσία να ξεχωρίσουμε από τους άλλους φανερώνει το πόσο κομπλεξικοί είμαστε. Φανερώνει το πόσο μας κατατρώγει το σαράκι του «εγώ» μας.

Το να θέλεις να ξεχωρίσεις από τους άλλους αποδεικνύει τελικά ότι σε έχει καταβάλει ένα αίσθημα κατωτερότητας. Το να προσπαθείς λοιπόν να πετύχεις κάτι σπουδαίο για να ξεχωρίσεις και όχι για να βοηθήσεις τους άλλους δείχνει το πόσο μόνος σου είσαι, το πόσο μικρός είσαι.

Όταν θα πάψουμε να θεωρούμε ότι αξίζουμε το να είμαστε ξεχωριστοί, τότε ίσως καταλάβουμε το πόσο ξεχωριστοί είμαστε για τον κόσμο και για τον Θεό.

Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, ιδιαίτερος, διαφορετικός. Το θέμα όμως είναι ότι δεν μας αρέσει η διαφορετικότητά μας. Θέλουμε να είμαστε διαφορετικοί κατα έναν τρόπο όπου θα αναγνωριστούμε επίσημα! Θέλουμε να ξεχωρίζουμε από τους πολλούς ώστε να δοξαζόμαστε από τους πολλούς. Θέλουμε να κάνουμε κάτι ιδιαίτερο ώστε το όνομά μας να ακουστεί στα πέρατα της γης.

Και όμως όλα αυτά πηγάζουν από την ματαιοδοξία μας. Τα κριτήριά μας είναι εμπαθή, διεστραμμένα και μικρόψυχα.

Γι’αυτό και νομίζω ότι τελικά, ξεχωρίζουν αυτοί που ζούνε ως ανύπαρκτοι· όχι από ανάγκη αλλά από επιλογή…

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

Προσευχή για τα λόγια που λέμε

Κύριε και Θεέ μου, όταν συλλογίζομαι πόσο μεγάλο δώρο της πατρικής σου αγάπης είναι η γλώσσα μου, συγκίνηση με καταλαμβάνει και σε ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου. Με αυτή συνεννοούμαι, με αυτή εξωτερικεύω τις σκέψεις μου, με αυτή προσεύχομαι.

Όμως Κύριε, πόσες φορές γλιστράει η γλώσσα μου στο κακό. Λόγια άσκοπα κι ανώφελα βγαίνουν από το στόμα μου. Κι άλλοτε η κατάκριση ή το ψέμα με πολιορκούν, και χωρίς να το καταλάβω γίνομαι ένοχη.

Γι᾿ αυτό, Κύριε, καταφεύγω σε Σένα και με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου Σε παρακαλώ:

Δος μου δύναμη να κυριαρχώ στα λόγια μου. Μην επιτρέπεις να γίνομαι αφορμή να λυπούνται άλλοι άνθρωποι από τα λόγια μου. Και όταν κάποτε βρεθώ ένοχη σε αμάρτημα της γλώσσας, βοήθησέ με να το καταλάβω και να σπεύσω χωρίς αναβολή να επανορθώσω το λάθος και να εξομολογηθώ την αδικία που έκανα.

Ναί, Κύριε, αξίωνέ με πάντοτε να χρησιμοποιώ τη γλώσσα μου, για να οικοδομώ τους άλλους και να υμνώ το άγιο Όνομά Σου. Αμήν.

Πηγή

Ο βασιλιάς που ήθελε να δει το Θεό!! Μια διδακτική ιστορία!

Ένας βασιλιάς κάλεσε όλους τους λόγιους για να του δείξουν τον Θεό.

- Σας κάλεσα εδώ, εσάς τους επιστήμονες της αυτοκρατορίας μου για να μου Τον δείξετε, εγώ θέλω να δω τον Θεό. Αν δε μου Τον δείξετε θα σας κόψω το κεφάλι.
--«Μα βασιλιά μου πως θα σας δείξουμε τον Θεό;»
-«Ε, εσείς ξέρετε πολλά πράγματα έχετε βιβλία θα βρείτε τον τρόπο»
Και πλησίαζε ο καιρός που έπρεπε να δώσουν απάντηση και ήταν εκεί ένας βοσκός με τα πρόβατα του
-Γιατί είστε στενοχωρημένοι;
-- Ο βασιλιάς μας κάλεσε επειδή είμαστε επιστήμονες και μας ζήτησε να του δείξουμε το Θεό. Αλλά εμείς παρά τις γνώσεις μας δεν τα καταφέραμε και μας περιμένει ο θάνατος
-Εγώ μπορώ να δείξω στο βασιλιά το Θεό αλλά ποιος θα με πάρει σε αυτόν;
Και πήραν το βοσκό και τον παρουσίασαν στο βασιλιά.
-Μεγαλειότατε, ξέρουμε ότι μας περιμένει ο θάνατος επειδή δεν καταφέραμε να σας δείξουμε το Θεό. Αλλά βρήκαμε αυτόν το βοσκό και μας είπε ότι αυτός θα σας Τον δείξει.
--Εντάξει βοσκέ αυτοί παρά τις γνώσεις τους δεν κατάφεραν να μου δείξουν το Θεό και θα τα καταφέρεις εσύ;
-Βασιλιά μου θα δεις το Θεό αλλά θα κάνεις ότι σου πω;
--Θα κάνω ότι μου πεις μόνο να Τον δω

Έκανε μεγάλη ζέστη ο ήλιος έκαιγε ήταν Ιούλιος μήνας και του λέει: «Βασιλιά ο Θεός βρίσκεται στον ήλιο. Εκεί κατοικεί. Να κοιτάς τον ήλιο αλλά να έχεις υπομονή, νομίζεις ότι ο Θεός εμφανίζεται τόσο γρήγορα;»

Και ο βασιλιάς κοίταζε… προσπαθούσε…
-Τι κάνετε;
--Βρε βοσκέ, ο ήλιος καίει και φωτίζει πολύ δυνατά και δεν μπορώ να κοιτάζω άλλο.
-Καλά βασιλιά μου αν εσύ δεν μπορείς να κοιτάζεις τον ήλιο που είναι δημιούργημα του Θεού πως θα δεις τον Θεό που δημιούργησε τον ήλιο;
Και τότε ο βασιλιάς εντυπωσιάστηκε: «Κοιτάξτε βρε εσείς με όλα σας τα γράμματα δεν μπορέσατε να μου εξηγήσετε τόσο καλά όσο αυτός ο βοσκός.

ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ - π.ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

1)  Για να αγαπήσει κανείς το Θεό θα πρέπει να αγαπήσει τον πλησίον, ο οποίος είναι η εικόνα του Θεού. Και αφού αγαπήσει τον πλησίον, τότε θα αισθανθεί και την αγάπη προς το Θεό. Η αγάπη όμως προς τον πλησίον έχει μέτρο ανοχής και υπομονής, δηλαδή μετριέται από το μέγεθος των θυσιών, που κάνουμε γι΄ αυτόν.

2)  Όταν αγαπάς κάποιον, θέλεις να τον σκέπτεσαι, να μιλάς μ΄ αυτόν, να είσαι μαζί του. Η ψυχή που αγαπά τον Κύριο ως Πατέρα και Δημιουργό της  παρουσιάζεται μπροστά Του με φόβο και αγάπη. Με φόβο, γιατί είναι ο Κύριος της και με αγάπη, γιατί  Τον ξέρει ως Πατέρα γεμάτο έλεος, που η Χάρις Του είναι γλυκύτερη από κάθε τι άλλο. Τον βλέπει ακόμη και Τον γνωρίζει και ως Σωτήρα, διότι για χατίρι της ανέβηκε πάνω στο Σταυρό.

3)  Στον Παράδεισο δεν θα υπάρχει συζήτηση. Εκεί όλοι θα είναι γεμάτοι και δεν θα έχουν ανάγκη να συζητούν. Η συζήτηση γίνεται επειδή υπάρχει ανάγκη κοινωνίας. Όταν ο άνθρωπος πληρώνεται από την αγάπη του Θεού τότε παύει αυτή η «εξ ανάγκης κοινωνία», πού είναι κοινωνία των ανθρώπων.

π.Στέφανος Αναγνωστόπουλος

Ένας νεαρός κύριος συναντά τον καθηγητή του - Μια αληθινή ιστορία

Ένας νεαρός κύριος συναντά έναν ηλικιωμένο.
-Με θυμάστε;
-Όχι.
-Υπήρξα μαθητής σας.
-Τι κάνεις; Με τι ασχολείσαι;
-Έγινα κι εγώ καθηγητής.
-Κρίνεις ότι είσαι καλός στη δουλειά σου;
-Η αλήθεια είναι πως ναι. Εσείς με εμπνεύσατε και ήθελα να σας μοιάσω.

Περίεργος ο ηλικιωμένος κύριος, ρωτά να μάθει τι του έμεινε στο μυαλό και τον ενέπνευσε σε τέτοιο βαθμό ώστε να θέλει να γίνει κι ο ίδιος καθηγητής. Και ο νεαρός του διηγείται την ακόλουθη ιστορία.

-Κάποια μέρα ένας συμμαθητής μου – που ήταν και φίλος μου – ήλθε στην τάξη και μου έδειξε ένα πανέμορφο καινούργιο ρολόι που είχε στην τσέπη του. Δεν άντεξα στον πειρασμό και κάποια στιγμή του το έκλεψα. Σε λίγο, αντιλήφθηκε ότι το ρολόι έλειπε από την τσέπη του και αμέσως ενημέρωσε τον καθηγητή που μας δίδασκε εκείνη την στιγμή στην τάξη, που ήσασταν εσείς. Εσείς, λοιπόν, απευθυνθήκατε στην τάξη και είπατε:
- Το ρολόι κάποιου συμμαθητή σας εκλάπη κατά την διάρκεια του τρέχοντος μαθήματος. Όποιος το έκλεψε, παρακαλώ να το επιστρέψει αμέσως.
-Ντράπηκα τόσο πολύ την ταπείνωση μπροστά στους συμμαθητές μου, που δεν τόλμησα να αποκαλυφθώ. Έπειτα εσείς κλείσατε την πόρτα, μας είπατε όλους να σταθούμε όρθιοι και ότι θα ψάχνατε τις τσέπες όλων μας μέχρι να το βρείτε. Αλλά θέσατε και μια προϋπόθεση. Ότι έπρεπε να έχουμε όλοι μας τα μάτια μας κλειστά για να μην δούμε τον ένοχο. Έτσι και συνέβη. Όταν φτάσατε σε μένα, το βρήκατε στην τσέπη μου και το πήρατε. Όμως συνεχίσατε το ψάξιμο στις τσέπες όλων και όταν τελειώσατε, μας είπατε «Και τώρα, μπορείτε να ανοίξετε τα μάτια σας όλοι. Το ρολόι βρέθηκε!» Δεν αναφέρατε ποτέ το όνομά μου στην τάξη και ούτε μου σχολιάσατε ποτέ το περιστατικό σε προσωπικό επίπεδο. Περίμενα να με επιπλήξετε και να μου κάνετε κατήχηση, αλλά τίποτε από αυτά δεν συνέβη. Εκείνη την ημέρα σώσατε την αξιοπρέπειά μου για πάντα. Εκείνη ήταν η πιο ντροπιαστική μέρα της ζωής μου όλης και μου δώσατε με τον τρόπο σας ένα ηχηρό μάθημα. Θυμηθήκατε τώρα το περιστατικό κ. Καθηγητά;
-Ναι, ακούγοντάς σε, τα θυμήθηκα όλα. Αλλά υπάρχει κάτι που δεν θυμάμαι και αυτό είσαι εσύ, γιατί κι εγώ είχα τα μάτια μου κλειστά όταν σας έψαχνα όλους!!!

ΤΕΛΕΤΗ ΚΟΠΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ

Την Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2020 στον Ιερό Ναό μας μετά το πέρας 

της Θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη τελετή κοπής 

της Ενοριακής Βασιλόπιτας . Ακολούθησε ένα απλό εόρτιο πρόγραμμα 

με τραγούδια και ποιήματα από τα παιδιά των ενοριακών κατηχητικών ομάδων μας και στη συνέχεια βραβεύτηκαν όλοι οι κολυμβητές 

των Θεοφανείων (περίπου 35 άτομα ηλικίας από παιδιά δημοτικού 

μέχρι μεσήλικες) στην ιερά τελετή της καταδύσεως 

του Τιμίου Σταυρού στη θάλασσα.

 Υπήρξε μεγάλη η συμμετοχή των ενοριτών μας σ΄αυτήν την ετήσια εορταστική συνάντηση της ενορίας μας και όλοι μαζί  δοξάσαμε τον Θεό και Τον ευχαριστήσαμε για την ανατολή του νέου έτους.

Ευλογημένο και ειρηνικό το νέο έτος!

ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ :

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

Την Παρασκευή 24  Ιανουαρίου την νύκτα 

και ώρα 21.30 με 00.30,

στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Παραλίας,

θα τελεστεί Ι. Αγρυπνία επί τη εορτή

του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.

Οι ανασφάλειες ενός κοσμικού και ενός πνευματικού ανθρώπου

•Οι ανασφάλειες ενός κοσμικού  ανθρώπου:

•Θα αρρωστήσω;
•Θα έχω χρήματα;
•Θα πετύχουν τα παιδιά μου;
•Υπάρχει άλλη ζωή;
•Θα έχω εργασία;
•Θα μ' αγαπούν;

•Η απάντηση του πνευματικού ανθρώπου:

Άκου φίλε μου,
και γω θα αρρωστήσω,
και γω μπορεί να χρεωκοπήσω,
και γω θα αντιμετωπίσω αποτυχίες των παιδιών μου,
και γω θα δώ θάνατο,
και γω θα χάσω την εργασία,
και μένα δεν με αγαπούν όσο θέλω,
αλλά εγώ πιστεύω
σε έναν Θεό
Παντοκράτορα και
Παντογνώστη.

Και έτσι ηρεμώ!

Κάθε ημέρα, στην Βηθλεέμ βρίσκομαι....

~ Άνοιξε την καρδιά σου στο Χριστόν μας, παρακάλεσε Τον και Εκείνος θα βοηθήσει!

Κάθε ημέρα, στην Βηθλεέμ βρίσκομαι. Μπορείς σωματικά να είσαι όπου αναγκαστικά είσαι υποχρεωμένος να είσαι. ‘Αλλά με τον νουν σου, όπου εσύ θέλεις. Τον νουν σου δεν εξουσιάζει κανείς.

Ημέρα πού θα πέραση και δεν ένοιωσες τον Χριστό μας στην καρδία σου, δια της προσευχής, αναγνώσεως Ψαλτηρίου, Ευαγγελίου, κλπ., κλπ., να θεωρείς ότι απώλεσες αύτη την μέρα!

Σε κάθε προσευχή πρέπει να έχετε ένα κόμπο δάκρυ. Και όταν σας έλθη κατάνυξη, μη το λέτε πουθενά γιατί είναι θείον δώρον μήπως και το χάσετε!

Χαιρέτησε την Χάριν! Όταν αισθάνεσαι κατάνυξιν, είναι επειδή σε επισκέπτεται η Χάρις του Θεού. Χαιρέτησέ την και αγκάλιασέ την, δηλ. ζήσε την επίσκεψιν της Στοργής του Θεού εκείνη την ώραν και ταπεινά ευχαρίστησε τον Θεόν δια το δώρον αυτό και παρακάλεσε Τον να μη σε εγκαταλείψει ποτέ!

Άγιος Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης

ΤΕΛΕΤΗ ΚΟΠΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ

Την Κυριακή  19   Ιανουαρίου στον Ιερό Ναό μας, προ του τέλους 

της Θ. Λειτουργίας (7:00-10:00 π.μ.) θα πραγματοποιηθεί η τελετή κοπής της  Ενοριακής Βασιλόπιτας, κατά την οποία θα βραβευτούν 

και όσοι έπεσαν στην θάλασσα την ημέρα των Θεοφανείων 

για τον Τίμιο Σταυρό. Την ως άνω εκδήλωση, θα πλαισιώσουν 

τα παιδιά των ενοριακών κατηχητικών σχολείων μας με ύμνους, 

ποιήματα και τραγούδια. 

Ας συμμετάσχουμε όλοι, σ΄ αυτήν την ετήσια εορταστική συνάντηση 

της ενορίας μας, να ανταλλάξουμε ευχές και να δοξάσουμε τον Θεό  

για την ανατολή του νέου έτους.

"Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν - Εφεσ. Ε, 16'

Xωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε πέρασε και το 2019 και ήδη με την βοήθεια του Θεού εισήλθαμε στο Νέο έτος, το 2020. Αλήθεια πόσο γρήγορα φεύγουν οι ώρες, οι ημέρες, οι μήνες, τα χρόνια της ζωής μας!
Με λογοτεχνική δύναμη ο Θεολόγος Γρηγόριος, μας ζωγραφίζει την βραχύτητα της παρούσας ζωής. Είναι, λέγει, η ζωή μας σαν όνειρο που φεύγει και δεν παραμένει στον νου μας. Σαν κάποιο φάντασμα που δεν μπορούμε να το πιάσουμε και να το κρατήσουμε.

Σαν πέταγμα πτηνού που φεύγει, σαν πλοίο που ταξιδεύει και δεν αφήνει σημάδια διάβασής του επάνω στην επιφάνεια της θαλάσσας. Ως ατμός που διαλύεται, ως ανοιξιάτικη δροσοσταλίδα, ως άνθος που στον καιρό του ευωδιάζει, και μετ' ολίγον χρόνον ξηραίνεται.
Και όχι μόνον ο χρόνος της ζωής μας φεύγει, αλλά και ό,τι αποκτήσει ο άνθρωπος στην ζωή, και αυτά φεύγουν. Ο ένδοξος βασιλεύς Σολομών, που σχεδόν μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο, ο οποίος απέκτησε πλούτη αμύθητα, δόξα σπάνια αλλά και σοφία αφάνταστη, είπε τα αθάνατα εκείνα λόγια για την αξία όλων των εγκοσμίων: «ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης».
Αλλά εάν ο χρόνος είναι μία έννοια αφηρημένη, συμβατική και συνδέεται με την έννοια της μεταβολής, της αδιάκοπης ροής των
πραγμάτων, εν τούτοις έχει αξία ανυπολόγιστη.
Από την καλή ή κακή χρήση των στιγμών του χρόνου της παρούσας ζωής εξαρτάται το αιώνιο μέλλον του ανθρώπου, η αιώνια ευτυχία ή η αιώνια δυστυχία.. Τι μπορεί ο άνθρωπος να πράξει, ώστε στο τέλος να παρουσιάσει ένα κέντημα, ένα πίνακα ζωγραφικής θαυμάσιο, που να μοιάζει, όσον το δυνατόν περισσότερο με την τελειότητα, του Θεού. Αυτός είναι ο σκοπός -πρέπει να είναι ο σκοπός, της ζωής μας. Να γίνουμε με τα λόγια μας, τις πράξεις μας, την καθόλου συμπεριφορά μας, ομοιώματα Αυτού του Θεού.
Ένας παλαιός Περσικός μύθος, διηγείται το εξής αξιοπρόσεκτο. 

Κάποιος περπατούσε στην παραλία, και εκεί στην ακροθαλασσιά
διέκρινε ένα μικρό σακκίδιο, που έσκυψε και το πήρε. Το άνοιξε και παρατήρησε ότι ήταν γεμάτο από μικρά πετραδάκια. Χωρίς να δώσει μεγαλύτερη προσοχή άρχισε ένα-ένα να τα πετά στην θάλασσα, και έπαιζε με τους γλάρους, οι οποίοι, νομίζοντες ότι είναι τροφή, έτρεχαν προς το μέρος του κυματισμού των νερών της θάλασσας. Αφού άδειασε το σακκίδιο, έμεινε ένα μικρό πετραδάκι που το κράτησε στο χέρι του, και επέστρεψε στο σπίτι του. Εκεί κατάπληκτος παρετήρησε ότι το πετραδάκι ήταν πολύτιμος λίθος, ένα διαμάντι.

Έτρεξε αμέσως προς το μέρος της θάλασσας, που πετούσε τα πετράδια. Προς μεγάλη του θλίψη και απογοήτευση διαπίστωσε ότι τα κύματα είχαν παρασύρει και εξαφανίσει τα πάντα. Ο μύθος εξηγεί πόση αξία έχουν οι στιγμές του χρόνου της ζωής μας, και πώς ο άνθρωπος σπαταλά αυτόν τόσο ασυλόγιστα.
«Χρόνου φείδου», έλεγαν οι αρχαίοι προγονοί μας. «Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν», μας διδάσκει ο Απ. Παύλος.

Ας ευχηθούμε λοιπόν το Νέον Έτος και τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μας να είναι πολλά, αξιοποιημένα με έργα αρετής και αγά-
πης, και τότε ασφαλώς θα είναι χαρούμενα,ειρηνικά και ευτυχισμένα.
Ευλογημένο & χαρούμενο το νέο έτος

ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ- Ι.Ν.ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΠΑΤΡΩΝ

 Με εκκλησιαστική λαμπρότητα εορτάστηκαν και φέτος

τα Άγια Θεοφάνεια στην ενορία μας !

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας μεταβήκαμε

στον παραθαλάσσιο χώρο για τον Αγιασμό των υδάτων

και την κατάδυση του Τιμίου Σταυρού ! 

Από νωρίς πλήθος πιστών συγκεντρώθηκε και παρακολούθησε

με κατάνυξη την καθιερωμένη τελετή!

Παρά το τσουχτερό κρύο υπήρξαν πολλοί τολμηροί ενήλικες,

έφηβοι αλλά και παιδιά μικρότερης ηλικίας που έπεσαν 

στα παγωμένα νερά για να πιάσουν τον Τίμιο Σταυρό,

μέσα σε ενθουσιώδες και ευφρόσυνο κλίμα!

Η Εκκλησία μας θα τιμήσει και θα βραβεύσει όλους τους κολυμβητές 

κατά την τελετή κοπής της ενοριακής βασιλόπιτας, 

όπου θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή  19.01.2020 !

Τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και τους ευχόμαστε

η Χάρις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

να τους ευλογεί και να αγιάζει τη ζωή τους

και η δύναμή του να μην τους εγκαταλείπει!

Το Άγιο Πνεύμα να δίνει φώτιση στην καρδιά 

και το μυαλό μας !

Δείτε φωτογραφίες :

Θεοφάνεια είναι...

"Θεοφάνεια είναι ποταμός Αγάπης να ξεπλένει την ψυχή σου.

Να ευφραίνεσαι μυστικά  την προσκύνηση της Αγίας Τριάδος.

Να αγιάζεις τον νου της καρδιάς σου με δάκρυα συντριβής.

Να  βαφτίζεις τα πάθη σου στον Ιορδάνη της μετάνοιας.

Να λιώνεις  τις αμαρτίες του  στη φλόγα της Αγάπης του.

Να φωτίζεις τις αρετές σου  στο φως του  Αγίου Πνεύματος.

Να λυγίζεις ταπεινά τα γόνατα μπροστά στη Θεία Αποκάλυψη μέσα σου.

Να καθαρίζεις την υπερηφάνεια των λογισμών σου σε λουτρό αγιασμένων υδάτων.

Να βλέπεις τους αδελφούς αγνούς εν είδει περιστεράς.

Να ενώνεσαι, να βυθίζεσαι και να χάνεσαι σαν περιστέρι μέσα σε αγγελική ψυχή.

Κι αν δώσει ο Θεός, η φανέρωση της Αγίας Τριάδος να αγγίξει την καρδιά σου 

να την νιώθεις να χοροπηδά αλαφιασμένη από κατάνυξη και γλυκύτητα, 

σαν τη νύμφη που περιμένει να συναντήσει τον αγαπημένο της νυμφίο. 

Με βία και λαχτάρα, σαν να μην  χωρά το στήθος το περίσσευμα της Θείας Αγάπης. 

Πυρ καταναλίσκον, ευφροσύνη άρρητος,  αναβάπτιση σε Ιορδάνεια νάματα.

Άγια Θεοφάνεια είναι να γεύεσαι το μυστήριο της Θείας Φανέρωσης

 αλλοιωμένος συντετριμμένος κεκαθαρμένος, ταπεινός, 

όλος φως, όλος Αγάπη, όλος ευλογία, όλος Χάρη βαθιά στην καρδιά.

Ουράνιος Άνθρωπος, επίγειος άγγελος.

Τα Θεφάνεια είναι θείος έρως.

Κύριε, δος μου  ταπείνωση να αντέξω την επίθεση της Αγάπης σου".

Ανέκδοτες Σημειώσεις ανωνύμου μοναχού, 1973

ΠΗΓΗ

Ταξίδευε στον αληθινό Θεό! Πες και στους χριστιανούς να ταξιδεύουν!

 Μίλησα χθες μ' ένα φίλο που ΄ναι μοναχός και πριν απ' αυτό ως λαϊκός ήταν χρήστης ναρκωτικών. Πήγε απεξάρτηση κι έπειτα έβαλε το σχήμα. Τις μεγάλες μέρες κοιτάω να τα λέμε γιατί όλο και κάτι φωτισμένο έχει να πει. Εχθές βέβαια, ομολογώ, ότι τονε πήρα τηλέφωνο περισσότερο για να διαμαρτυρηθώ - σε σχέση με την αρνητική στάση που συνάντησα από πολλούς ανθρώπους όταν έβλεπαν τούτες τις ημέρες τον παπά με την αγιαστούρα- παρά για να τον ακούσω. Όπως και να 'χει, με άκουγε με πολύ υπομονή χωρίς ν' ακούω κάποια αντίδραση στο τηλέφωνο. 

Τελειώνοντας το σχεδόν λογύδριο που θα μπορούσε να έχει τίτλο "πάμε απ' το κακό στο χειρότερο" με τη δόση υπερβολής -που χαρακτηρίζει πάντοτε τους ανθρώπους της πόλης- εκείνος, σε αντίθεση μ' εμένα -που 'ναι άνθρωπος του βουνού και της ησυχίας- δεν άντεξε και με διέκοψε:

- Να σου πω πάτερ... Ταξιδεύεις καθόλου;
- Εννοείς αν φεύγω απ' την Αθήνα;
- Σε ρώτησα αν ταξιδεύεις, αν την ώρα της Λειτουργίας και μετά, στο αμάξι προς το σπίτι, όταν φτάνεις σπίτι, όταν ξεκουράζεσαι, φεύγει το μυαλό σου σ' εκείνα που τέλεσες πριν λίγο.. Αν σου μιλάει η Λειτουργία. Αν σου μιλάει ο Χριστός! Αν σου μιλάει, τότε πως λες ότι πάμε απ' το κακό στο χειρότερο; Είσαι καλά;

- Ωραία πάτερ, η Λειτουργία -του λέω- αλλά εδώ έξω εκτός απ' τον κόσμο που δε θέλει τον παπά ή τον αγιασμό, υπάρχει φτώχεια, υπάρχει πείνα...

- Τότε, καλέ μου παπα Ιάσονα, τι Θεοφάνεια γιορτάσαμε σήμερα; Όσο πιο σκοτεινά, τόσο φωτεινά μπορούνε να γίνουν. Όσο αδικία, τόση κι η Δικαιοσύνη! Φτιάξε την εικόνα στο μυαλό σου: ένα τσούρμο πόρνες, τελώνες στην ουρά να βαφτιστούν στον Ιορδάνη... Στην ουρά όμως ήτανε κι ο Θεός να βαφτιστεί λες κι ήτανε ο πιο σκάρτος της κοινωνίας. Στην ουρά με τ' αποβράσματα! Πάνε το μυαλό εκεί, σ' αυτά που γιορτάζουμε σήμερα, ταξίδεψε στον Ιορδάνη! Ε, ορίστε: τα πάντα, να λες, πάνε απ' το κακό στο καλύτερο. Τώρα ξέρουμε, παλιά δε ξέραμε. 

Εδώ εμένα o Θεός με πήρε απ' το Πεδίο του Άρεως με τη σύριγγα στο χέρι και μ' έκανε καλόγερο. Ο Θεός είναι ζωντανός και ξέρουμε ποιος είναι. Ταξίδευε στον αληθινό Θεό! Πες και στους χριστιανούς να ταξιδεύουν! Πίστευε στον αληθινό Θεό και μη φοβάσαι. Εκεί που γεμίσαμε σκοτάδι, Αυτός μας έδωσε το Φως. Μη διαμαρτύρεσαι λοιπόν! Να χαίρεσαι! Σε χαιρετώ κι εγώ... αργολογίσαμε*. Χρόνια Φωτεινά"!

ΠΗΓΗ

Θείες Λειτουργίες Θεοφανείων

Την 4 Ιανουαρίου και ώρα 5.00-6.30 μ.μ. θα ψαλούν οι Μ. Ώρες 

των Θεοφανείων. Αυτή η ακολουθία ψάλλεται μία φορά το χρόνο και αναφέρεται στην μεγάλη Εορτή των Θεοφανείων μέσα από επίκαιρους ύμνους, ψαλμούς, προφητείες και ευαγγελικά αναγνώσματα.

• Την 5 Ιανουαρίου παραμονή των Θεοφανείων, μετά τη Θ. Λειτουργία, 

οι Ιερείς της Ενορίας μας, θα περάσουν με τον Τίμιο Σταυρό από όλα τα σπίτια της Ενορίας, για την Πρωτάγιαση. Παρακαλούνται οι ενορίτες με ευλάβεια να υποδεχθούν την έλευση του Mεγάλου Αγιασμού στα σπίτια τους. (Υπενθυμίζουμε ότι την ημέρα αυτή τηρούμε νηστεία).

• Τα Άγια Θεοφάνεια θα τελεστούν δύο Θ. Λειτουργίες στον Ι. Ναό μας.
α) Θ. Λειτουργία 10.00-1.00 παραμονή τη νύκτα.
β) Θ. Λειτουργία 7.00-10.00 ανήμερα το πρωί.

• Μετά τη Θ. Λειτουργία των Θεοφανείων θα γίνει η τελετή κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού στη θάλασσα έναντι του Ιερού Ναού μας (όσοι επιθυμούν, ας ετοιμαστούν να πέσουν στη θάλασσα για να πιάσουν τον Τίμιο Σταυρό).

ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

Για τις ανακοινώσεις του Ιανουαρίου πατήστε ΕΔΩ

∆εν είναι ελευθερία όταν πούμε στους ανθρώπους ότι όλα επιτρέπονται. Αυτή είναι σκλαβιά. Για να προκόψει κανείς πρέπει να δυσκολευθεί.
Να ένα παράδειγμα: Έχουμε ένα δεντράκι. Το περιποιούμαστε,
του βάζουμε πάσσαλο και το δένουμε με σχοινί. Δεν το δένουμε όμως με
σύρμα, γιατί θα του κάνουμε κακό. Με τους τρόπους αυτούς δεν περιορίζουμε το δέντρο; Και όμως δεν γίνεται αλλιώς. Για κοιτάξτε και το παιδάκι. Του περιορίζουμε την ελευθερία από την αρχή. Μόλις
συλλαμβάνεται είναι περιορισμένο το κακόμοιρο στην κοιλιά της
μητέρας· μένει εκεί εννιά μήνες… μόλις αρχίζει να μεγαλώνει του
βάζουν κάγκελα κ.λ.π…
Όλα αυτά είναι απαραίτητα για να μεγαλώσει. Φαίνονται ότι
του στερούν την ελευθερία, αλλά δίχως αυτά τα προστατευτικά μέτρα το παιδί θα πέθαινε από την πρώτη στιγμή.

Γέροντας Παϊσιος

Οφείλω μια συγγνώμη στο Θεό...

Οφείλω μια συγγνώμη στο Θεό για όσα μου χάρισε και δεν τα χάρηκα.
Για εκείνα που μου έδωσε και δεν τα πήρα.
Μα κι γι αυτά που μου ζήτησε και δεν του έδωσα.
Πάνω από όλα θέλω να κλάψω στην αγκαλιά Του, για όλες εκείνες τις μέρες που δεν έζησα και απλά επιβίωσα.
Να πω συγγνώμη για όσα σ’ αγαπώ δεν είπα,
σε αγκαλιές που δεν έδωσα,
σε πόρτες που έκλεισα,
σε τηλέφωνα που δεν σήκωσα,
σε μάτια που δεν αντίκρισα,
σε φιλιά που δεν σαρκώθηκαν και σε προσευχές που δεν ειπώθηκαν…

Τέλος να πω, ότι εάν βρήκες έναν άνθρωπο να σε νιώσει, να σε καταλάβει, να σε αγαπήσει,
κράτα τον, κι ας είναι στην άλλη άκρη της γης. Φτάνει που τον βρήκες….
Δεν θα σου τύχει πολλές φορές στην ζωή.
Και να θυμάσαι, ότι στα δώρα λες ευχαριστώ κι ας μην τα ξετυλίξεις ποτέ...

Πάτερ Λιβυος Παπαδοπουλος