''Ποτέ δέν είναι ἀργά γιά ἕνα νέο ξεκίνημα..'' ~ Aγίου Πορφυρίου

Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου

Ὁ Γέροντας μοῦ μιλοῦσε, ὄχι γιά κάποια ἀποσπασματική καλή μας προσπάθεια, 

ἀλλὰ γιὰ ἕνα ἀποφασιστικό, ὁριστικὸ πέρασμα ἀπὸ τὴν παλιὰ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας στὴν καινούργια ζωὴ τῆς ἁγιότητας, κατὰ τὴν ὁποία ἐμεῖς ζοῦμε ἐν Χριστῷ καὶ ὁ Χριστὸς ἐν ἡμῖν...

...καί γι’ αὐτό τό πέρασμα χρειαζόταν νά δώσουμε ὅλες μας τίς δυνάμεις. 

Μιὰ φορὰ μὲ ρώτησε: ” Δὲ μοῦ λές, γιὰ νὰ σπουδάσει κανεὶς δικηγόρος, πόσα χρόνια χρειάζονται;”. Τοῦ ἀπάντησα. Μὲ ξαναρώτησε: “Γιὰ νὰ σπουδάσει χημικός, μηχανικός, γιατρός, πόσα χρόνια χρειάζονται;”

Τοῦ ἀπάντησα ἀναλόγως, ἀπορώντας γιὰ τὴ φύση τῶν ἐρωτήσεών του. 

Κι ὁ Γέροντας κατέληξε: “Ἐμεῖς, γιὰ νὰ σπουδάσουμε, γιὰ νὰ μάθουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τὸ ἐφαρμόσουμε;”. 

Κατάλαβα τί ἐννοοῦσε καί ντράπηκα νά τοῦ ἀπαντήσω.

Τί νὰ τοῦ πῶ; Ὅτι οἱ πιὸ πολλοὶ ἀπὸ μᾶς τοὺς πιστοὺς εἴμαστε ράθυμοι, χλιαροί, “ἐρασιτέχνες χριστιανοί”; Τὸ ἤξερε... 

Καὶ μοῦ τὸ εἶπε: “Δὲν γίνεται κανεὶς χριστιανὸς μὲ τὴν τεμπελιά. Χρειάζεται δουλειά, πολλὴ δουλειά”. Ὁ ἴδιος ἦταν ὑπόδειγμα, χωρὶς νὰ αὐτοπροβάλλεται. 

Εἶχε ἀφιερώσει μὲ ζῆλο, ὅλα τὰ χρόνια τῆς μακρᾶς ζωῆς του στὸ νὰ σπουδάζει καὶ νὰ ζεὶ τὸν Χριστό. Ἦταν ἐργατικός, σωματικὰ καὶ πνευματικά, καὶ ἤθελε νὰ μεταδώσει τὴν φιλεργία καὶ στοὺς ἄλλους.

Πίστευε ὅτι ἡ ἀργία ὁδηγεῖ στὴν ἀκηδία καὶ αὐτὴ σὲ πολλὲς ἀρρώστιες, ψυχικὲς καὶ σωματικές.

Συνιστοῦσε τὴν ἐργασιοθεραπεία. Ἰδιαίτερα σὲ ὅσους εἶχαν ἀποδιοργανωθεῖ καὶ ἀπελπισθεῖ.

Γιὰ τὸν Γέροντα, ποτὲ δὲν ἦταν ἀργὰ γιὰ ἕνα νέο ξεκίνημα. 

Θεωροῦσε μάλιστα τὴν διάψευση τῶν κοσμικῶν ἐλπίδων καὶ τὴ συντριβὴ τοῦ ἐγωισμοῦ σὰν τὴν καλύτερη προϋπόθεση γι’ αὐτὸ τὸ ξεκίνημα. Ἤθελε γιὰ ὅλους μας νὰ βροῦμε κάποιο δρόμο. 

Ἂν δέν μποροῦμε νά κάνουμε κάτι ἀπό ἐδῶ, ἂς ἀρχίσουμε ἀπό ἀλλοῦ. 

Τὸ σημαντικότερο ἦταν νὰ ἀρχίσουμε. Νὰ μὴ μένουμε ἀργοί...

“Ἂν δὲν μπορεῖς μ’ αὐτό, ἀρχίνα μὲ τὸ ἄλλο καὶ ἡ φόρα ποὺ θὰ πάρεις θὰ σὲ κινητοποιήσει καὶ στὰ ἄλλα”. 

“Ὅλα ἀλλάζουν μὲ τὸν κόπο, καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα. Μὴν ἀφήνεις τὴν εὐχή. ”

Ἁπλά, ἀβίαστα, παρακάλα θερμὰ γιὰ ὅλους. Θὰ τοὺς ὠφελεῖς μὲ τὴν προσευχὴ, ὄχι μὲ λόγια. Ἂν σὲ ρωτήσουν, πὲς ταπεινά: ‘Έτσι σκέπτομαι. Πάλι, ὅπως νομίζετε... ”

‘Ἀπό τό βιβλίο: Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου

ΠΗΓΗ

Η τελευταία φωτογραφία του Αγίου Παΐσιου.

Η τελευταία φωτογραφία του Αγίου Παΐσιου. Εδώ τελειώνει η ζωή, εδώ και η πνοή μου, εδώ το σώμα θα θαφτή, θα χαίρη κι η ψυχή μου. Ο Άγιός μου κατοικεί, αυτό είναι τιμή μου. Πιστεύω Αυτός θα λυπηθή την άθλια ψυχή μου. Θα εύχεται στον Λυτρωτή νάχω την Παναγιά μαζί μου. 

Μοναχός Παΐσιος Αγιορείτης». Τις Πρεσβείες του Αγίου να έχουμε.

Είσαι εγωιστής; Σκέψου και πες μου.

Είσαι εγωιστής;
Σκέψου και πες μου. Με το χέρι στη καρδιά. Είσαι;
‘’Μα υπάρχει και καλός εγωισμός…’’
Όχι φίλε μου. Τίποτα καλό δεν υπάρχει στον εγωισμό… Αυτή είναι μια καραμέλα, που μάθαμε να πιπιλάμε από μικροί, απλά γιατί μας βολεύει.
Το ‘’εγώ’’ και το ‘’εμείς’’, δεν πάνε μαζί. Δεν γίνεται. Είναι από τη φύση τους πράγματα αντίθετα. Όπου υπάρχει το ‘’εγώ’’ απουσιάζει το ‘’εμείς’’. Και όπου απουσιάζει το ‘’εμείς’’, απουσιάζει η αγάπη. Και σε ένα μέρος που δεν υπάρχει αγάπη, δεν μπορεί να υπάρξει, τίποτα καλό.
Για πες λοιπόν; Είσαι εγωιστής;
Δεν είναι εύκολο να το παραδεχτεί κανείς. Το ξέρω από μένα. Παλεύω καθημερινά να κρυφτώ από τον εαυτό μου. Βαθιά μέσα μου όμως ξέρω. Και η γνώση αυτή πονάει. Γιατί μου υπενθυμίζει το πόσο λάθος βαδίζω στη ζωή, μου υπενθυμίζει πως πρέπει να αλλάξω. Και πονάει πολύ η ρημάδα η αλλαγή. Το ξερίζωμα του εγωισμού πονάει…
Είσαι εγωιστής;
Απάντησε. Με το χέρι στη καρδιά.
Είμαι σίγουρος, πως βαθιά μέσα σου ξέρεις…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Γιατί νηστεύουμε; Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Ε­μείς οι Χρι­στια­νοί πρέ­πει να νη­στεύ­ου­με πάν­το­τε, μα πε­ρισ­σό­τε­ρο την Τε­τάρ­τη, για­τὶ που­λή­θη­κε ο Κύ­ριος και την Πα­ρα­σκευ­ή, για­τὶ σταυ­ρώ­θη­κε. Ομοί­ως και τις Τεσ­σα­ρα­κο­στές, κα­θὼς ενο­μο­θέ­τη­σαν οι Ά­γιοι Πα­τέ­ρες να νη­στεύ­ου­με, για να νε­κρώνου­με τα πά­θη και να τα­πει­νώ­νου­με το σώ­μα.
Ε­δώ, πώς πη­γαί­νε­τε; Φυ­λά­γε­τε τις Τεσ­σα­ρα­κο­στές, Χρι­στια­νοί μου; Αν είστε Χρι­στια­νοί, πρέ­πει να τις φυ­λά­γε­τε.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός († 24 Αυγούστου)

(Φωτ. : Ο άγιος Κοσμάς όπως ήταν)

Μάθε να έχεις εμπιστοσύνη στο Θεό -Γέροντας Ισίδωρος ο Τυφλός

''Μάθε να έχεις εμπιστοσύνη στο Θεό. Δεν ξέρει ο Θεός και ξέρεις εσύ; Αν ο Θεός στο επιτρέπει αυτό, είναι επειδή είναι προς όφελος της σωτηρίας της ψυχής σου!

Τι πράγματα είναι αυτά; Για κοίτα με στο πρόσωπο. Πως με βλέπεις εμένα; Με βλέπεις δυστυχισμένο, λυπημένο; Χαρούμενο δεν με βλέπεις; Εγώ είμαι εκ γενετής τυφλός. Και δοξάζω την Παναγία γιατί έτσι κάνω λιγότερες αμαρτίες...''

~ Γέροντας Ισίδωρος ο Τυφλός της Ιεράς Μονής Φιλοθέου

Κάποτε ένας προτεστάντης είπε σε έναν Ορθόδοξο Ιερέα:

Κάποτε ένας προτεστάντης είπε σε έναν Ορθόδοξο Ιερέα:

Εμείς κάνουμε ορφανοτροφεία, γηροκομεία,συναυλίες, ελεημοσύνες..... Εσείς οι Ορθόδοξοι τί κάνετε; Και του απάντησε εκείνος: Θεία Λειτουργία! που γεμίζει δωρεάν τον Παράδεισο και αδείαζει την κόλαση! Αυτό κάνει η Εκκλησία, αδείαζει την κόλαση και γεμίζει τον Παράδεισο. Συντηρεί τον κόσμο κάνοντας Θεία Λειτουργία! Αγρυπνάει τη μέρα, αγρυπνάει και τη νύχτα. Κάθε νύχτα αιώνες τώρα. Πόσοι Άγιοι βγαίνουν από τα εικονοστάσια τους και συντρέχουν τους ανθρώπους! Πόσα Μοναστήρια λειτουργούν ολονύκτιες λειτουργίες! Πόσα χέρια σηκώνονται και πόσα δάκρυα χύνονται υπέρ όλου του κόσμου!

Μια Μαρία έφυγε. Μια Παναγία ήρθε !

Μέσα στον χωροχρόνο υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που στιγμάτισαν την ιστορία. Μερικοί απ’ αυτούς άφησαν πίσω έργα σκότους και καταστροφής, λόγους μίσους και εγωισμού, φέρανε δυστυχία, πείνα, θάνατο. Μερικοί άλλοι άφησαν πίσω έργα αγαθά και δημιουργικά, λόγους αγάπης και συγχώρεσης, φέρανε χαρά, ευημερία και ανάπτυξη.
Μέσα στον χωροχρόνο μας ελάχιστοι άνθρωποι αναγνωρίζονται απ’ όλους. Ακόμα πιο λίγοι είναι αυτοί που αναγνωρίζονται ως άνθρωποι με φως, με πνευματική διαύγεια, με μεγαλείο ψυχής, με θεϊκή ταπείνωση που το άγγιγμά τους στον κόσμο τούτο άνθισε γαλήνη και ειρήνη.

 Ένας όμως άνθρωπος τους ξεπέρασε όλους.

Ένας άνθρωπος έγινε η Μάνα της Ζωής, έγινε ο Άνθος του ουρανού, έγινε Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και Ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ. Ένας άνθρωπος έζησε τόσο αθόρυβα και όμως προκάλεσε τέτοιο "εύηχο σαματά".  Ένας άνθρωπος, μια γυναίκα, ξεπέρασε κάθε ανδρικό κατόρθωμα. Ένας άνθρωπος βάσταξε τόσο πόνο. 

 Ένας άνθρωπος έζησε τόσο καθαρά, αμόλυντα.
Και το όνομά της, Μαρία. Μια Μαρία (που σημαίνει "πέλαγος") έγινε ο άνθρωπος που έκανε τον Θεό Άνθρωπο και κατέστησε δυνατό να γίνει ο άνθρωπος θεός.
Ποιος άλλος έχει συμβάλει κατά τέτοιο τρόπο όσο αυτή, η Μαρία; Ποιος άνθρωπος μπορεί να συγκριθεί μαζί της; Ποιος άλλος μπορεί να σταθεί δίπλα της σ’ αυτό το κοσμοσωτήριο έργο που επιτέλεσε και επιτελεί;
Κι όμως αυτή στέκεται ταπεινά ως κόρη υπάκουη στο Κύριό της. Στέκεται χωρίς απαιτήσεις, χωρίς προσδοκίες αναγνώρισης, χωρίς να αναζητά κολακείες. Το μόνο που θέλει είναι να ευαρεστεί τον Υιό της, τον Θεό της.
Τι φοβερό; Δεν μπορεί η ανθρώπινη λογική να τ’ αντέξει.

Να είσαι η μάνα του Θεού!!! 

Να είσαι αυτή που θήλαζες τον Σωτήρα! 

Να είσαι αυτή που χτένιζες, που τάιζες, που καθάριζες, που χάιδευες, που νανούριζες, που νουθετούσες, που συζητούσες για ώρες ατέλειωτες με τον Άναρχο, τον Άπειρο, τον Δημιουργό Θεό.
Να ποια είναι η Μαρία, η Υπεραγία Θεοτόκος. 

Τόσο αγαθή που σκήνωσε μέσα της η Αγάπη.

 Τόσο απλή που γέννησε την Αγάπη.

 Τόσο ταπεινή που κι αυτή αγάπησε όσο κανείς και γι’ αυτό πόνεσε όσο κανείς.
Παναγία. 

Έτσι την ξέρουμε, έτσι την τιμούμε. Μα πάντα θα είναι η προσιτή Μαρία για όλους μας. Πάντα θα παραμένει η κόρη από την Ναζαρέτ που έδωσε στο κάλλος άλλη υπόσταση και βάθος. Και ενώ είναι η Πλατυτέρα των Ουρανών παρά ταύτα θα συνεχίζει να παραμένει μια μάνα που πάντα συμπονά, που πάντα ακούει, που πάντα προστατεύει, που πάντα εύχεται για όλους μας.

Η Παρθένος Μαρία φεύγει από τον κόσμο τούτο και γίνεται πλέον η Μαρία όλων μας, η Μάνα όλων μας. Η Παναγία παίρνει την θέση της στον ουρανό ώστε να αγκαλιάζει από εκεί πιο άνετα ολάκερη την γη.
Όχι κάποιος βασιλιάς ή στρατηλάτης, όχι κάποιος πολιτικός ή πλούσιος, όχι κάποιος επιστήμονας ή φιλόσοφος, όχι κάποιος θρυλικός ήρωας ή γενναίος καινοτόμος αλλά μια απλή γυναίκα έγινε η πηγή της Σωτηρίας μας, έγινε το φθαρτό μέσο που αφθαρτοποίησε την ανθρώπινη φύση μας.
Μια Μαρία έφυγε. Μια Παναγία ήρθε.
Γι' αυτό χαιρόμαστε, γι' αυτό εορτάζουμε, γι' αυτό δακρύζουμε, γι' αυτό ευτυχούμε, γι' αυτό ειρηνεύουμε...
Μια Μαρία κοιμήθηκε. Μια Παναγία γεννήθηκε.

ΠΗΓΗ

Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε µου δίνει αµέσως αυτό που της ζητώ και άλλοτε όχι;;

Οι άνθρωποι όταν δυσκολευόμαστε στη ζωή μας ζητάμε βοήθεια από τους Αγίους και την Παναγία. Για ποιο λόγο όμως άλλοτε ανταποκρίνονται στις παρακλήσεις μας και άλλοτε όχι;

– Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε µου δίνει αµέσως αυτό που της ζητώ και άλλοτε όχι;

– Η Παναγία, όποτε έχουµε ανάγκη, απαντά αµέσως στην προσευχή µας∙ όποτε δεν έχουµε, µας αφήνει, για να αποκτήσουµε λίγη παλληκαριά.

Όταν ήµουν στην Μονή Φιλοθέου, µια φορά, αµέσως µετά την αγρυπνία της Παναγίας µε έστειλε ένας Προϊστάμενος να πάω ένα γράµµα στην Μονή Ιβήρων. Ύστερα έπρεπε να πάω κάτω στον αρσανά της µονής και να περιµένω ένα γεροντάκι που θα ερχόταν µε το καραβάκι, για να το συνοδεύσω στο µοναστήρι µας – απόσταση µιάµιση ώρα µε τα πόδια.

Ήµουν από νηστεία και από αγρυπνία. Τότε την νηστεία του Δεκαπενταυγούστου την χώριζα στα δύο∙µέχρι της Μεταµορφώσεως δεν έτρωγα τίποτε, την ηµέρα της Μεταµορφώσεως έτρωγα, και µετά µέχρι της Παναγίας πάλι δεν έτρωγα τίποτε. Έφυγα λοιπόν αµέσως µετά την αγρυπνία και ούτε σκέφθηκα να πάρω µαζί µου λίγο παξιµάδι. Έφθασα στην Μονή Ιβήρων, έδωσα το γράµµα και κατέβηκα στον αρσανά, για να περιµένω το καραβάκι. Θα ερχόταν κατά τις τέσσερις το απόγευµα, αλλά αργούσε να έρθη.

Άρχισα εν τω µεταξύ να ζαλίζωµαι. Πιό πέρα είχε µια στοίβα από κορµούς δένδρων, σαν τηλεγραφόξυλα, και είπα µε τον λογισµο µου: «Ας πάω να καθήσω εκεί που είναι λίγο απόµερα, για να µη µε δη κανείς και αρχίση να µε ρωτάη τι έπαθα». Όταν κάθησα, µου πέρασε ο λογισµός να κάνω κοµποσχοίνι στην Παναγία να µου οικονοµήση κάτι.

Αλλά αµέσως αντέδρασα στον λογισµο και είπα: «Ταλαίπωρε, για τέτοια τιποτένια πραγµατα θα ενοχλής την Παναγία;». Τότε βλέπω µπροστά µου έναν Μοναχό. Κρατούσε ένα στρογγυλό ψωµι, δύο σύκα και ένα µεγάλο τσαµπι σταφύλι. «Πάρε αυτά, µου είπε, εις δόξαν της Κυρίας Θεοτόκου», και χάθηκε.

Ε, τότε διαλύθηκα∙ µε έπιασαν τα κλάµατα, ούτε ήθελα να φάω πιά … Πα, πα! Τι Μάνα είναι Αυτή! Να φροντίζη και για τις µικρότερες λεπτοµέρειες! Ξέρεις τι θα πη αυτό!

ΠΗΓΗ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΑΣ ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΣ 2019

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΑΡΑΛΙΑΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ 2019

Δευτέρα 12 Αυγούστου

7:οο μ.μ.  : Ι.Παράκλησις - Άγιον Ευχέλαιον - Εγκώμια προς την Υπεραγίαν Θεοτόκο - Θεομητορικός Επιτάφιος.

Τρίτη 13 Αυγούστου

7:00-8.30 π.μ. : Θεία Λειτουργία και εν συνεχεία Θ.Κοινωνία σε ασθενείς κατ’οίκον.

7.00 μ.μ  Ι.Παράκλησις 

Τετάρτη 14 Αυγούστου

7:00-9.30 π.μ. : Θ.Λειτουργία – Έξοδος Ιεράς Εικόνας

7:00 μ.μ. Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας και θ.κηρύγματος υπό του αρχιμ. π.Προκοπίου Κόρδα.

10:00-1.00 Νυκτερινή θεία Λειτουργία.

Πέμπτη 15 Αυγούστου

7:00-10:00 π.μ. : Πανηγυρική θ.Λειτουργία μετά θ.Κηρύγματος υπό του αρχιμ. π.Χριστοφόρου Μυτιλήνη.

7:00 μ.μ. : Εσπερινός – Ιερά Παράκλησις – Λιτάνευσις Ι.Εικόνος πέριξ του Ιερού Ναού.

Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ

Με τη χάρη του Θεού από τις  2 μέχρι τις 7 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε προσκυνηματική εκδρομή στα Πανσεβάσμια και θεοβάδιστα 

προσκυνήματα των Αγίων Τόπων . 

Οι συμμετέχοντες ήταν πενήντα νέοι προσκυνητές της ενορίας μας. 

Ζήσαμε μοναδικές και ανεξίτηλες στιγμές προσκυνώντας τον φρικτό Γολγοθά , 

τον Πανίερο Ναό της Αναστάσεως , τον Ζωοδόχο Τάφο και τα άλλα προσκυνήματα της Αγίας Γης . 

Επανήλθαμε ανανεωμένοι έχοντας τη χάρη και την ευλογία 
των Παναγίων προσκυνημάτων !

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΔΩ :

Περιμένοντας το αύριο χάνεις τι μπορείς να κάνεις σήμερα

Δεν πρέπει η χαρά και η επιτυχία να μας γίνεται εμμονή και άγχος. Έτσι δεν θα έρθει ποτέ.
Γιατί ακόμη κι αν έρθει δεν θα σου ανήκει μια και εσύ θα ανήκεις στο άγχος σου. Για να χαρείς κάτι πρέπει αν είσαι «παρόν» σε αυτό που κάνεις. Μόνο εκεί. Επίσης όταν την χαρά την μεταθέτεις διαρκώς για το αύριο μπαίνεις σε μια διαδικασία προσμονής, την κυνηγάς, την ψάχνεις, και με αυτό τον τρόπο οτι ζεις εκείνη την στιγμή στην ζωή σου, το αντικρίζεις ως άσχημο, λειψό, άγευστο. Όλα σου φαίνονται λίγα γιατί περιμένεις τα πολλά, όλα άσχημα γιατί θες μόνο τα όμορφα, όλα λειψά γιατί αναζητείς τα τέλεια. Οπότε αυτό που είσαι και ζεις και έχεις στο σήμερα, δεν σε γεμίζει. Το πετάς ενώ το κρατάς για κάτι άλλο που θα ήθελες και ίσως κάποτε να έχεις. Μα υπάρχει κάτι πιο αβέβαιο από το αύριο; Ο Χριστός μας λέει, μην ασχολείστε με το αύριο ζήστε το σήμερα, αφήστε το αύριο στο Θεό, εσείς εδώ στο παρόν, στο τώρα.

Θα μου πεις “μα εάν είναι κόλαση αυτό που ζω, να μην έχω ελπίδα για κάτι καλύτερο;”. Να έχεις. Όμως αυτό δεν πρέπει να ακυρώνει το τώρα της ζωής σου. Περιμένοντας το αύριο χάνεις τι μπορείς να κάνεις σήμερα.

Ναι δεν είμαι καλά, αλλά δεν παραιτούμαι από το τώρα της ζωής μου, σκέφτομαι και πράττω, αυτό που μπορώ και αντέχω στο σήμερα μου. Αποδέχομαι τις δυσκολίες και αδυναμίες μου, δεν λέω «αχ και να ήταν όλα αλλιώς…», αλλά αντιθέτως σκέφτομαι, «σήμερα όπως είμαι, με οτι έχω και μπορώ θα ζήσω». Θα δω μέσα μου, γύρω μου, οτι δεν είναι όλα μαύρα, έχει και πολύ φως.

«Δε μπορώ…» σου λέει ο λογισμός. «Μπορείς θα λες εσύ…» Μα κι ακόμη εάν αισθάνεσαι οτι δεν μπορείς να πεις αυτό που λέει ο Ρίτσος «εμείς θα λέμε Ουρανός κι ας μην είναι….», αποδέξου το. Συμφιλιώσου με αυτό το “δε μπορώ” . Έλεγε ο Άγιος Παίσιος, “κάνε τον κανόνα προσευχής σου. Δε μπορείς; Κάνε τον μισό. Δε μπορείς κάνε τον σταυρό σου και ξάπλωσε. Δεν μπορείς ούτε αυτό μην κάνεις τίποτα, αλλά μην έχεις άγχος….”

Μην θες να μην είναι έτσι τα πράγματα, γιατί αυτό ως έλεγε ο Άγιος Πορφύριος, φέρνει αντίδραση και γίνονται χειρότερα τα πράγματα. Απλά πράξε κάτι που μπορεί να σε κάνει καλύτερα. Δε μπορείς; ειρήνευσε με αυτό που δεν μπορείς. Και θα δεις τότε, το αύριο να αλλάζει. Μόνο έτσι μεταμορφώνεται με την χάρι του Θεού το αύριο της ζωής. Ούτε με σχέδια ούτε με προγράμματα, αλλά κτίζοντας το σήμερα του εαυτού μας. Ένας εαυτός που είναι με το σήμερα συμφιλιωμένος, με την πραγματικότητα του, μπορεί να υποδεχθεί και να ζήσει οτι ο Θεός φέρει στο αύριο του. Όλο αυτό δεν θα γίνει εύκολα γιατί έχουμε εθιστεί να ζούμε στο χθες των ενοχών και στο αύριο του άγχους, ωστόσο αξίζει να στρίψουμε το τιμόνι της ύπαρξης, από την άλλη πλευρά έχει υπέροχη θέα….

ΠΗΓΗ

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΕΟΓΝΩΣΙΑΣ - ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΟΡΦΟΥ π.ΝΕΟΦΥΤΟΣ

Ήλθεν τελευταία στο γραφείον μας μια καλή κυρία, νέα τη ηλικία, γεμάτη δάκρυα, γεμάτη απόγνωση για τον αδελφόν της που βυθίζεται καθημερινά όλον και περισσότερο στα ναρκωτικά. Και μου είπε, πες μου κάτι να βοηθήσω τον αδερφό μου.
Ξέρετε, κι εμείς οι ιερείς εβρισκόμεθα σε αδιέξοδον. Τι να πεις ενός ανθρώπου. Κι έκαμα αμέσως μέσα μου προσευχή.
Παναγία μου, φώτισέ με να δώσω λίγο φως από τον αναπτήρα που μου έδωσες σ’ αυτήν την κοπέλα και τον αδερφό της.
Και της είπα αμέσως. Να πας στα Καννάβια. Έχομεν εκεί μίαν θαυματουργήν εικόνα που ονομάζεται «Παναγία της Απολυτρώσεως των εξηρτημένων». Και απ’ τα ναρκωτικά, και από το αλκοόλ και ό,τι είναι εξάρτησις εις τον άνθρωπον.
Και θα με βοηθήσει, μου λέει, μια εικόνα;
Της λέω, θα βοηθήσει η πίστη σου δια της Θεοτόκου τον αδερφό σου να δυναμώσει η θέλησή του. Τώρα ο αδερφός σου κόρη μου δεν έχει δυνατή θέληση για να μπορεί να πει «σταματώ τα ναρκωτικά». Χρειάζεται μια άλλη θέληση, αγία, και δεν υπάρχει πιο αγία θέλησις από το άγιο θέλημα της Θεοτόκου που το εδώρησεν ολόκληρον από την ώραν του Ευαγγελισμού εις τον Θεόν. Να πας, της λέω, στα Καννάβια. Έχομεν έναν καλόν ιερέαν εκεί, να του πεις ότι σε στέλνω. Να γονατίσεις, να κλάψεις, να σου κάμει και Παράκληση και κατά την πίστη σου η Παναγία θα σε βοηθήσει.
Πέρασαν οι μήνες, της έκαμε ο παπα-Γιώργης Παράκληση, μου λέει την μνημονεύει και αυτήν και τον αδερφόν της σε κάθε Λειτουργία.
Και ήλθεν εδώ χαρούμενη μετά από μερικούς μήνες και μου λέει, Πανιερώτατε, ο αδερφός μου είναι πάρα πολύ καλά και να σου τον φέρω να εξομολογηθεί.
Αυτή είναι η δύναμη της συμπόνιας. Επόνεσε τον αδερφόν της. Τον εσυμπόνεσε και πήγε σε έναν ιερωμένο, εκατάθεσε τον πόνον της και έκαμεν υπακοή στον ιερωμένο και πρόσφερε τον πόνο της εις την Παναγία. Και η Παναγία ως καλή Μητέρα τον ανάλαβεν και τον εμοιράστηκε με τον Υιόν Της. Και ο Υιός Της είναι ο Ελευθερωτής, ο Λυτρωτής των ψυχών ημών εκ του θανάτου, εκ της αμαρτίας. εκ των πειρασμών, εκ των εξαρτήσεων, εκ των παθών.
Εύχομαι να έχομεν την συμπόνια αυτής της γυναικός. Εμείς πολλές φορές εξαντλούμεθα να κρίνουμε και να κατακρίνομε τους νέους μας που μπλέκονται σε αυτές όλες τις εξαρτήσεις. Και το κάνομε και αντικείμενο συζήτησης και αποδοκιμασίας στα σπίτια μας, στα καφενεία μας και στις εργασίες μας. Και αυτοί μπορεί να ζήσουν το θαύμα της απολυτρώσεως μέσα από την συμπόνια και την προσευχήν ενός ανθρώπου τους και να ελευθερωθούνε από την εξάρτηση, κι εμάς να μας μείνει η κρίσις και η κατάκρισις. Και όταν πάμε ενώπιον του Θεού να κριθούμε, να μην δούμε το φως της Αναστάσεως γιατί δεν εσυμπονέσαμε, γιατί δεν προσευχηθήκαμε, γιατί δεν εγονατίσαμε, γιατί δεν εκλάψαμε για έναν πονεμένον εξηρτημένον αδερφό μας.
Να το έχομεν έγνοια αυτό. Μη βολευόμεθα στο ότι νηστέυουμε, το ότι προσευχόμεθα σταις τυπικές μας προσευχές, στο ότι πηγαίνουμε κάποτε κάποτε Λειτουργία ή και κάθε Κυριακή. Σήμερα πολλοί άνθρωποι έχουν μεγάλο πόνο και δεν είναι την κρίση μας που θέλουν και τοσούτον μάλλον την κατάκρισή μας. Είναι την προσευχή μας, αλλά η προσευχή για να ακουστεί χρειάζεται συμπόνια. Όποιος δεν συμπονά δεν μπορεί να προσευχηθεί. Καλύτερα να σιωπά και να μην κατακρίνει. Και αυτό αρετή είναι, μικρή. Μεγάλη αρετή είναι να σιωπάς και να ακροάσαι τον πόνο και να συμπονάς. Να γονατάς και να προσεύχεσαι στην Θεοτόκον της Απολυτρώσεως. Στην Θεοτόκον την Μητέραν του Φωτός, την Μητέραν της Αναστάσεως. Αυτήν που είχε και έχει πλήρην Θεογνωσίαν. Που μετέχει αυτού του Φωτός που είναι γεμάτο πληροφορίες. Κι εμείς έχομεν τόση μυωπία που δεν βλέπομεν πέρα από την μύτη μας.
Ο Θεός να μας δώσει ταπείνωση και συμπόνοια δια της Θεοτόκου και να μας λυτρώσει από το εγώ μας και τις κακίες μας.

Πανιερώτατος  Επισκοπος Μόρφου π. Νεόφυτος

ΠΗΓΗ

Αγιος Παϊσιος «Πώς να πάω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;»

Ο πατήρ Παΐσιος, όταν ήθελε να πάει να προσευχηθεί στην Παναγία, έκοβε λίγα αγριολούλουδα έξω από την καλύβη του και τα πήγαινε στην Εικόνα Της. 

«Πώς να πάω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;», έλεγε.

Ήθελε, ο άγιος Γέροντας, να πηγαίνουμε αφιερώματα στην Παναγία, ό,τι έχει ο καθένας. Έλεγε μάλιστα για κάποιον που πήγε στην Μονή των Ιβήρων, για να προσκυνήσει την Παναγία την
Πορταΐτισσα. Η Εικόνα αυτή είναι γεμάτη με φλουριά. Σκανδαλίσθηκε κάπως ο προσκυνητής και είπε, όταν έφευγε: 

«Παναγία μου, εγώ ήθελα να σε δω απλή και όχι με φλουριά». 

Στο δρόμο όμως τον έπιασε ένας πόνος δυνατός και έμεινε εκεί, 

στην μέση του δρόμου, ζητώντας βοήθεια από την Παναγία. «Παναγία μου, έλεγε, κάνε με καλά και θα Σου φέρω δυό φλουριά». 

Τότε του παρουσιάσθηκε η Παναγία, τον έκανε καλά και του είπε: «Έτσι μου τα φέραν τα φλουριά, δεν τα ζήτησα εγώ»!

ΠΗΓΗ

Σταμάτα Γέροντα,όλα αυτά που μου λες δεν είναι παραμύθι! 'Αγιος Πορφύριος

 Μια μέρα ήταν ξαπλωμένος μέσα στην παράγκα και ένας ηλεκτρολόγος έφτιαχνε ηλεκτρικά σ' αυτήν .Εξω περίμενε πολύς κόσμος να πάρει την ευχή του και τις συμβουλές του .Σε μια στιγμή ρωτά ο ηλεκτρολόγος τον γέροντα:
- Καλά γέροντα τι θέλει όλος αυτός ο κόσμος που περιμένει απ' έξω από ένα γέροντα σαν και σένα;
- 'Ε να,έρχεται ένας ένας εδώ και τους λέω ένα παραμύθι και φεύγουν .
- Μα καλά τόσο βλάκες είναι όλοι αυτοί που περιμένουν για να τους πεις ένα παραμύθι και να φύγουν;
- Ε, επειδή τους λες ότι είναι όλοι αυτοί βλάκες θα σου πω κι εσένα ένα παραμύθι.
Και άρχισε ο παππούλης να του λέει όλα τα οικογενειακά του και τα ελαττώματά του, οπότε ξαφνιασμένος ο ηλεκτρολόγος από τις αποκαλύψεις που του έκανε άρχισε να φωνάζει.
-Σταμάτα γέροντα.Σταμάτα γιατί όλα αυτά που μου λες εμένα δεν είναι παραμύθι.
-'Ε τότε ,του λέει ο παππούλης , σταμάτα να ρωτάς και να είσαι περίεργος και κοίτα τα ηλεκτρικά σου , αφήνοντάς τον κατάπληκτο.

ΠΗΓΗ

Γιορτάζει η Παναγία μας, τι δώρο να της κάνω;;

Σήμερα τελευταία στιγμή κατάλαβα, ότι γιορτάζει η Παναγία Μητέρα μου, τι μπορώ να κάνω;
Θα πάω να εξομολογηθώ, θα πάω να συγχωρέσω όποιον πίκρανα, φανερά και κρυφά, και θα ετοιμαστώ και εγώ ο ελάχιστος, για αυτήν την Μεγάλη Γιορτή.
Τίποτε δεν έκανα, τίποτε… συνέχιζε και έλεγε ένας μικρός νεαρός κλαίγοντας και παραμιλώντας στον δρόμο, για τον πνευματικό του. Ότι μου πει ο πνευματικός μου πατέρας, θα κάνω, έλεγε ο νεαρός. Χριστέ μου σε πίκρανα και Εσένα και την Μητέρα Σου, την Μητέρα μου, έλεγε και δεν είχε μάτια να δει από τα δάκρυα και τίποτε δεν τον σταματούσε, να βρει τον πνευματικό του...

Άνθρωποι είπαν ότι τον είδαν με μία Όμορφη Κυρία δίπλα του.
Ένας Γέροντας είπε ότι είναι η Ίδια η Παναγία που μαζεύει τα παιδιά Της.

Κανείς δεν ξέρει πως και πότε η Παναγία αποφασίζει να μαζέψει τα παιδιά Της.
Κάποια παιδιά είναι στην Αγκαλιά Της, κάποια Της τραβούνε το φόρεμα, κάποια ακόμη πιο πίσω ακολουθούν και κάποια χαθήκανε και έρχεται η Ίδια η Παναγιά να τα βρει.
Η μετάνοια είναι Φοβερό Μυστήριο, το Φοβερότερο και πιο Όμορφο και δίδεται από τον Θεό.
Και ο άνθρωπος, όπως λένε οι Γέροντες, δεν έχει κανένα δώρο να κάνει καλό προς τον Θεό, παρά μονάχα την Σταυρική Θυσία του Ίδιου του Υιού Του, το Αίμα και Σώμα που θα κοινωνήσει, προετοιμασμένος και μετανοημένος.

Όλοι μαζί τα αδέρφια, ας γιορτάσουμε την Υπέροχη Αυτή Μάνα μας με τον καλύτερο τρόπο και όπως μπορεί ο κάθε ένας μας.
Είναι η πιο Υπέροχη Μάνα!
Είναι η Μάνα του Άπειρου Θεού, του Γλυκύτατου Χριστού μας!

Καλή Παναγιά! Με απέραντη αγάπη. Μόνο αγάπη.

ΠΗΓΗ