Οι Άγιοι, τα αγαπημένα παιδιά του Θεού !

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 ‐ «Τιμή Αγίου, μίμησις Αγίου»

 

Γέροντα, διάβασα κάπου ότι οι Άγιοι την ημέρα της μνήμης τους δίνουν δώρα σε όσους τους επικαλούνται. Έτσι είναι;

– Ναί, κερνούν πνευματικά κανταΐφια! Άμα γλυκαίνουμε τους Αγίους με την ζωή μας, μας κερνούν γλυκά πνευματικά.

 

– Γέροντα, πώς θα αγαπήσω έναν Άγιο;

– Ποιόν Άγιο θέλεις να αγαπήσης;

– Τους Αγίους Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα.

– Εσύ να κάνης ευχή για μένα στους Αγίους Θεοπάτορες να με βοηθούν, κι εγώ θα εύχωμαι να τους αγαπήσης. Εάν μπορής, να διαβάζης κάθε μέρα το Συναξάρι του Αγίου που γιορτάζει, για να συνδέεσαι με όλους τους Αγίους.

 

  Η μελέτη του βίου του Αγίου της ημέρας, και γενικά των Συναξαρίων, πολύ βοηθάει, γιατί θερμαίνεται η ψυχή και παρακινείται να μιμηθή τους Αγίους. Αφήνει τότε ο άνθρωπος στην άκρη κάθε είδος κακομοιριάς και προχωρεί με λεβεντιά. Τα Συναξάρια βοηθούν στην ανδρεία την ψυχική, ακόμη και στο μαρτύριο.

 

– Πώς συμβαίνει, Γέροντα, Άγιοι που έχουν το ίδιο όνομα να έχουν και το ίδιο μαρτύριο;

– Εσένα πώς σε λένε;

– Μαρία.

– Αγία Μαρία υπάρχει;

– Η Αγία Μαρία η Αιγυπτία, Γέροντα.

– Η Αγία Μαρία μαρτύριο δεν έχει· οπότε το γλυτώνεις. Έχει όμως άσκηση· να την μιμηθής στην άσκηση, για να έχετε... το ίδιο Συναξάρι! Ευλογημένη, οι Άγιοι αυτοί προσπάθησαν να μιμηθούν τον Άγιό τους, που τον είχαν σε ευλάβεια.

 

– Γέροντα, πώς αποκτάει κανείς φιλία με έναν Άγιο;

– Πρέπει να συγγενέψη με τον Άγιο.«Τιμή Αγίου, μίμησις Αγίου»(54), λέει ο Μέγας Βασίλειος.

 

– Γέροντα, με πειράζει η συνείδηση που έχω το όνομα μεγάλης Αγίας και με την ζωή μου δεν ανταποκρίνομαι.

– Να προσπαθήσης να μιμηθής την Αγία σου. Η Αγία Συγκλητική ήταν τετραπέρατη και τώρα κατήργησε τις αποστάσεις και μπορεί να κινήται άνετα στα πέρατα της γής. Εσύ τί κάνεις; Έχεις φιλία μαζί της; Την παρακαλάς να σού λαμπικάρη τον νού, να τον κάνη λεπτό, για να μπορής να μπαίνης βαθιά στα θεία νοήματα; Βλέπεις, αδελφή μου, μερικά ονόματα έχουν και ευθύνη. Σε αγαπάει πάντως η Αγία σου. Να την παρακαλάς και να επιμένης, για να σε βοηθάη.

 

  Εγώ, τώρα εσχάτως, έχω τεμπελιάσει και ζώ με ελεημοσύνες των Αγίων, που τους ζητώ συνέχεια σαν ζητιάνος, όπως και από όλους ζητώ να προσεύχωνται για μένα. Οι Άγιοι με την πολλή τους αγάπη μου προσφέρουν από τον ουράνιο άρτο και από το παραδεισένιο μέλι(55).

 

- (54) Πρβλ. Βασιλείου του Μεγάλου, Ομιλία ΙΘ ́,Eις τους αγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρας

- (55) Ο Γέροντας εννοεί την θεία Χάρη, η οποία τρέφει και γλυκαίνει τον άνθρωπο.

- Από το βιβλίο ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ ΣΤ΄. "Περί Προσευχής".-

ΠΩΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΕΓΙΝΕ ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΤΗΝ Ι. Μ. ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΙΖΟΝΑ. ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

 

Κάποιος Αμερικανός, είχε πάει στο μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα με την παρέα του.

 

Σε κάποια στιγμή εμφανίζεται ο γέροντα Εφραίμ να βγαίνει από το κελί όπου εξομολογεί τον κόσμο και να ρωτάει τον νεαρό Αμερικανό:

 

- Έχεις παιδί μου καλό κινητό, μοντέρνο, σύγχρονο;

- Γιατί ρωτάτε γέροντα, είπε με απορία ο νεαρός.

- Να θέλω να πάρεις τηλέφωνο στο Άγιο Όρος σε μια μονή, για να μιλήσω εκεί με ένα μοναστήρι, του απάντησε ο γέροντας.

 

Ο γέροντας έδωσε τον αριθμό της μονής και είπε στον νεαρό:

- Παιδί μου, πάρε τηλέφωνο σε μία ώρα περίπου και μόλις βγάλεις γραμμή, να μου δώσεις το τηλέφωνο, για να μιλήσω. Πράγματι ο νεαρός μετά από μία ώρα πήρε τηλέφωνο στην μονή του Αγίου Όρους και στα Αμερικάνικα είπε στον μοναχό που σήκωσε το τηλέφωνο, ότι ο γέροντας Εφραίμ από την Αριζόνα ήθελε να τους μιλήσει.

 

Καθώς τα έλεγε αυτά ο νεαρός Αμερικανός κατευθυνόταν στο κελλί του γέροντα Εφραίμ, που εξομολογούσε, για να του δώσει το τηλέφωνο.

 

Ο μοναχός από το Άγιο Όρος παραξενεύτηκε από το τηλέφωνο και είπε στον νεαρό, ότι ο γέροντας Εφραίμ βρίσκεται στην μονή τους και μάλιστα ήθελε εκείνος, να του μιλήσει! Κόκκαλο ο νεαρός Αμερικανός!

 

Και ακούει από την άλλη γραμμή να του μιλάει ο γέροντας Εφραίμ και να του λέει:

- Έλα παιδί μου Τζον (έτσι έλεγαν τον νεαρό), γι' αυτό σε είπα να πάρεις τηλέφωνο, για να μπορέσουμε να μιλήσουμε! Εγώ από το Άγιο Όρος και εσύ από την Αριζόνα! Για να δεις τι εστί Ορθοδοξία και τι είναι Χάρις Αγίου Πνεύματος! Θα τα πούμε σύντομα Τζον!...

 

Αυτά του είπε ο γέροντας και έκλεισε το τηλέφωνο. Ο νεαρός Τζον συγκλονίστηκε! Έμεινε στήλη άλατος! Μόλις λίγο συνήλθε από το σοκ, πήγε και άνοιξε την πόρτα του εξομολογητηρίου και είδε ότι ο γέροντας Εφραίμ δεν ήταν μέσα...

 

Μετά πήγε στην παρέα του και άρχισε να εξιστορεί το βίωμά του στους φίλους του. Και όταν τελείωσε την διήγηση, βγαίνει από την πόρτα του εξομολογητηρίου ο γέροντας Εφραίμ και του λέει:

- Τζον έλα να σε δω!

 

Αυτό το γεγονός έγινε η αιτία ο νεαρός να παρατήσει τα εγκόσμια και να γίνει μοναχός στο μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου.

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησε με, Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, βοήθα με.

 

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησε με, Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, βοήθα με.

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, φύτεψε το φόβο σου μέσα στη καρδιά μου.Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, κάνε από το φόβο σου ν’ ακινητοποιηθούν τα πάθη της σάρκας μου.

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιε του Θεού, φύλαξέ με κάτω από τη σκέπη σου.

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, φύλαξε με από κάθε πονηρή επίθεση του εχθρού.

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, σκέπασέ με και προφύλαξέ με από ένα πλήθος ορατών και αοράτων εχθρών, που πέφτουν με πονηρούς σκοπούς κατεπάνω μου.

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, διώξε από την άθλια και ταλαίπωρη ψυχή μου όλους τους πονηρούς, αισχρούς και βλάσφημους λογισμούς, καθώς και τους παραμικρούς ψιθυρισμούς.

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, διώξε κάθε εχθρό μου, ορατό και αόρατο, που στήνει πόλεμο κατεπάνω μου.

Κύριε Ιησού Χριστέ, κάμε πάντα να γίνεται ό,τι συμφέρει στη ψυχή μου.

Ιησού, Υιέ του Θεού, ελέησέ με.

Ιησού, Υιέ του Θεού, βοήθα με.

Ιησού, το όνομα που χαρίζει σωτηρία, σώσε με.

Ιησού, που είσαι η σωτηρία μου, στήριξέ με στο φόβο σου.

Ιησού, Υιέ του Θεού, καθάρισέ με από κάθε βρωμιά και αμαρτία.

Ιησού, Υιέ του Θεού, δίδαξέ με να κάνω πάντα το άγιο θέλημά σου και να εφαρμόζω τις εντολές σου.

Ιησού, Υιέ του Θεού, φύλαξέ με από τη γλώσσα μου.

Ιησού, Υιέ του ζωντανού Θεού, φύλαξέ με την ήμερα τούτη, και τούτη τη νύχτα να την περάσω δίχως αμαρτία, ασκανδάλιστη και ανεπηρέαστη από κάθε πονηρή επίθεση του μισόκαλου και ψυχοφθόρου διαβόλου.

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, λευτέρωσε με απ’ όλα τα πάθη.

Κύριε Ιησού Χριστέ, λύτρωσέ με από την άγνοια και τη λησμοσύνη.

Κύριε Ιησού Χριστέ, λευτέρωσέ με από κάθε πειρασμό και προκατάληψη.

Κύριε Ιησού Χριστέ, δώσε στη καρδιά μου πένθος και ταπείνωση.

Κύριε Ιησού Χριστέ, δος μου ακατάπαυστα δάκρυα, κατάνυξη και μνήμη θανάτου.

Ιησού, Υιέ του Θεού, άνοιξέ μου της καρδίας τα μάτια, για να δω πόση ωφέλεια φέρνει η προσευχή και η ανάγνωση.

Ιησού, Υιέ του Θεού, δίδαξέ με πως πρέπει να προσεύχομαι και να επικαλούμαι το άγιο Όνομά σου.

Ιησού, Υιέ του Θεού και Θεέ μου γλυκύτατε, εσύ που παρέδωσες για μένα το αίμα σου στο σταυρό και στο θάνατο, όπως εσύ γνωρίζεις και όπως θέλεις, ελέησέ με, τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου.

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιε του Θεού, που είσαι ο Θεός και σωτήρας μου, η ανέκφραστη γλυκύτητα, το όνομα που με σώζει, χάρισέ μου, στον ανάξιο δούλο σου, κατάνυξη και φωτισμό της καρδιάς μου, για να μπορώ, φωτισμένος, ν’ αναβλύζω με γλυκύτητα δάκρυα στην καθαρά προσευχή μου, κ’ έτσι, με τα λίγα μου δάκρυα, να εξαλείψεις το μεγάλο χειρόγραφο των αμαρτιών μου, και με λίγο κλαυθμό να σβήσεις τη φωτιά που με καίει.

Διότι, αν μου δώσεις εδώ τη δυνατότητα να κλάψω, Κύριε μου, θα λυτρωθώ από κείνη την ατελεύτητη φωτιά της κολάσεως.

Και γνωρίζω, μακρόθυμε Κύριε, γνωρίζω πολύ καλά, πως την κάθε μέρα και την κάθε ώρα σε θυμώνω και σ’ εξοργίζω υπερβολικά, μα η αγαθότητά σου και η μακροθυμία σου ας νικήσουν την κακία μου και την πικρή συμπεριφορά μου.

Διότι, αν μια μάνα, που εξαιτίας του παιδιού της ατιμάζεται, δεν υποφέρει να το βλέπει μακρυά της, γιατί νικιέται από την ευσπλαχνία της, πόσο περισσότερο δεν θα έχει τη θέληση να νικήσει την κακία μου η αγαθότητά σου, καθώς την σπρώχνουν προς αυτό οι άπειροι οικτιρμοί σου;

Ναι, Θεέ του ελέους και των οικτιρμών, λύτρωσέ με από τις παγίδες του ακάθαρτου και φοβερού εχθρού, που με περισφίγγει την κάθε ώρα και μου συνθλίβει τη ψυχή με πονηρούς και αισχρούς λογισμούς. Η ανέκφραστή σου δύναμη, Χριστέ μου, που επιτίμησε κ’ έπαψε τα θαλάσσια κύματα, ας επιτιμήσει κι αυτό τον εχθρό μου κι ας τον καταργήσει, διώχνοντας τον μακρυά πολύ από το δούλο σου.

Γιατί κάθε μέρα τον βλέπω ν’ ανανεώνει τις πονηρές μηχανές του εναντίον μου και να βάζει σπουδή να κυρι­εύσει την αδύνατη διάνοιά μου, και να με χωρίσει από σένα και τις θείες εντολές σου. Αλλά εσύ, πολυεύσπλαχνε Κύριέ μου, στείλε μου γρήγορα τη βοήθεια σου, και διώξε από μένα -το πανάθλιο δούλο σου- εκείνο το μεγάλο δράκοντα, μαζί με όλους τους πονηρούς και ακάθαρτους λογισμούς του.

Κ’ έτσι, να μπορώ πια καθαρά να σε ανυμνώ και να σε δοξάζω, μαζί με τον άναρχο Πατέρα σου και το ζωοποιό σου Πνεύμα, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. 

Αμήν. 

πηγή

Ψυχή και Χριστός - Αγιος Κοσμάς Αιτωλός

 

Τοῦτο σᾶς λέγω καὶ σᾶς παραγγέλω· 

κἂν ὁ οὐρανὸς νὰ κατεβῆ κάτω, κἂν ἡ γῆ νὰ ἀνεβῆ ἐπάνω, 

κἂν ὅλος ὁ κόσμος νὰ χαλάση, σήμερον, αὔριον, νὰ μὴ σᾶς μέλλη τί ἔχει νὰ κάμη ὁ Θεός. Τὸ κορμί σας ἂς τὸ καύσουν, ἂς τὸ τηγανίσουν· 

τὰ πράγματά σας ἂς σᾶς τὰ πάρουν· μὴ σᾶς μέλλει· δώσατέ τα· δὲν εἶνε ἰδικά σας. Ψυχὴ καὶ Χριστὸς σᾶς χρειάζονται. 

Αὐτὰ τὰ δυὸ ὅλος ὁ κόσμος νὰ πέση, δὲν ἠμπορεῖ νὰ σᾶς τὰ πάρη, ἐκτὸς καὶ τὰ δώσετε μὲ τὸ θέλημά σας. Αὐτὰ τὰ δυὸ νὰ τὰ φυλάγετε, νὰ μὴ τὰ χάσετε. 

Τώρα, ἀδελφοί μου, τί σημεῖον καρτεροῦμεν; Δὲν καρτεροῦμεν ἄλλο παρὰ πότε νὰ λάμψῃ ὁ πανάγιος Σταυρὸς εἰς τὸν οὐρανὸν περισσότερον ἀπὸ τὸν ἥλιον, καὶ νὰ λάμψῃ ὁ γλυκύτατός μας Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ Θεὸς ἑπτὰ φορὰς περισσότερον ἀπὸ τὸν ἥλιον, μὲ χίλιες χιλιάδες καὶ μύριες μυριάδες Ἀγγέλους, μὲ δόξαν θεϊκήν.

Ο τόπος όπου η Παναγιά τρεις μέρες πριν την Κοίμηση Της, έλαβε το μήνυμα από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ..

 

Ο Ναός ονομάζεται «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριο», και είναι αφιερωμένος στην Υπεραγία Θεοτόκο.

Εκεί ακριβώς όπου στέκει ο Ναός αυτός, ήταν λέγεται ο χώρος προσευχής της Υπεραγίας Θεοτόκου στα χρόνια που έζησε μετά την Σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου.

Εδώ στο χώρο αυτό, τρεις μέρες πριν την Κοίμηση Της, η Θεοτόκος πήρε το μήνυμα από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, ότι σε τρεις ημέρες θα φύγει από τον κόσμο αυτό και θα πάει κοντά στον Υιό και Θεό Της.

Κατά την εκκλησιαστική παράδοση, η μητέρα του Ιησού Χριστού, Μαρία (η Θεοτόκος και Παναγία), πληροφορήθηκε τον επικείμενο θάνατό της από έναν άγγελο τρεις ημέρες προτού αυτός συμβεί και άρχισε να προετοιμάζεται κατάλληλα.

Προσεύχεται στο όρος των Ελαιών και δίνει τα υπάρχοντά της σε δύο γειτόνισσές της χήρες. Επειδή κατά την ημέρα της Κοίμησής της δεν ήταν όλοι οι Απόστολοι στα Ιεροσόλυμα, καθώς κήρυτταν «απανταχού γης», μια νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε κοντά της. Μοναδικός απών ο απόστολος Θωμάς.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου συνέβη στο σπίτι του Ευαγγελιστή Ιωάννη, στο οποίο διέμενε η μητέρα του Θεανθρώπου. Αφού της έκλεισαν τα μάτια, οι Απόστολοι μετέφεραν το νεκροκρέβατό της στον κήπο της Γεθσημανής, όπου και την έθαψαν.

Κατά τη μεταφορά του λειψάνου της, φανατικοί Ιουδαίοι αποπειράθηκαν να ανατρέψουν το νεκροκρέβατό της, αλλά τυφλώθηκαν. Μόνο ένας από αυτούς κατόρθωσε να το ακουμπήσει, αλλά μια αόρατη ρομφαία του έκοψε τα χέρια.

Μοναδικός απών από την κηδεία της υπήρξε, όπως προαναφέραμε, ο Απόστολος Θωμάς. Όταν μετά από τρεις ημέρες πήγε στον τάφο της, βρήκε μόνο τα εντάφια. Προφανώς, η Παναγία είχε αναστηθεί. Πάνω στον τάφο της χτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός, που αποδίδεται στην Αγία Ελένη.

Μετά την καταστροφή του, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μαρκιανός (450-457) με τη δεύτερη σύζυγό του Πουλχερία έχτισαν ένα νέο ναό, που υπάρχει μέχρι σήμερα. Η Κοίμηση της Θεοτόκου εορταζόταν αρχικά στις 13 Αυγούστου και από το 460 στις 15 Αυγούστου.

 

πηγή

Γιατί στον Εξάψαλμο δεν πρέπει να κάνουμε καμία κίνηση;

 

Είναι γεγονός οι πατέρες ορίζουν κατά την ώρα που διαβάζεται στην Εκκλησία ο εξάψαλμος, να μη κάνουμε καμιά κίνηση, να μη μιλούμε, να μη κουνηθούμε από τη θέση μας, να τηρούμε απόλυτη ησυχία και να είμαστε πολύ προσεκτικοί.

 

Τηρούμε την απόλυτη ησυχία κατά τον εξάψαλμο, γιατί είναι η ώρα κατά την οποία η Εκκλησία μας θυμίζει την Δευτέρα Παρουσία και την Κρίση Του Θεού και πρέπει να ακούμε τον εξάψαλμο με άκρα σιωπής και ευλαβείας και να ενωθεί η ψυχή μας με το νόημα των ψαλμών εκείνων που είναι τόσο ωραίοι και τόσο σημαντικοί και τόσο κατανυκτικοί.

 

Και όταν τελειώσει ο εξάψαλμος και θα πούμε το αλληλούια τρεις φορές, εκεί θα κάνουμε το σταυρό μας τρεις φορές με τρεις μικρές μετάνοιες. Για να μην ταράζεται καθόλου η προσοχή μας από την μελέτη, την ακοή και την ανάγνωση του εξαψάλμου που είναι μια πολύ σημαντική στιγμή μέσα στην όλη ακολουθία του Όρθρου.

 

Για αυτό οι πατέρες ορίζουν αυτή την τακτική, αυτή την τυπική διάταξη. Και καλό είναι βέβαια να φροντίζουμε να είμαστε στην εκκλησία να ακούμε τον Όρθρο και να ακούμε τον εξάψαλμο που αναγιγνώσκεται με τόση ευλάβεια και έχει τόση δύναμη πνευματική και να είμαστε από νωρίς στην Εκκλησία να μετέχουμε στην Ακολουθία του Όρθρου.

 

Μητροπολίτου Λεμεσού Αθανασίου

Παναγία,η πικραμένη χαρά της Ορθοδοξίας!

 «Απορήσας εκ πάντων, οδυνηρώς κράζω σοι. Πρόφθασον, θερμή προστασία, και την βοήθειαν, δός μοι τώ δούλω σου τώ ταπεινώ και αθλίω». «Όλα, λέγει τα δοκίμασα, μα κανένα πράγμα δε μπόρεσε να με ξαλαφρώσει.

Για τούτο φωνάζω εσένα με θρήνο πικρό, και λέγω: Πρόφτασε και δώσε τη βοήθειά σου σε μένα τον ταπεινό κι’ άθλιο δούλο σου».

Η Παναγία είναι η ελπίδα των απελπισμένων, η χαρά των πικραμένων, το ραβδί των τυφλών, η άγκυρα των θαλασσοδαρμένων, η μάνα των ορφανεμένων. Η θρησκεία του Χριστού είναι πονεμένη θρησκεία, ο ίδιος ο Χριστός καρφώθηκε απάνω στο ξύλο· κ’ η μητέρα του η Παναγία πέρασε κάθε λύπη σε τούτον τον κόσμο.

Γι’ αυτό καταφεύγουμε σε κείνη που την είπανε οι πατεράδες μας: «Καταφυγή»,«Σκέπη του κόσμου», «Γοργοεπήκοο», «Γρηγορούσα»,«Οξεία αντίληψη»,«Ελεούσα», «Οδηγήτρια», «Παρηγορίτισσα» και χίλια άλλα ονόματα, που δεν βγήκανε έτσι απλά από τα στόματα, αλλά από τις καρδιές που πιστεύανε και που πονούσανε.

Μονάχα στην Ελλάδα προσκυνείται η Παναγία με τον πρεπούμενο τρόπο δηλ. με δάκρυα με πόνο και με ταπεινή αγάπη. Γιατί η Ελλάδα είναι τόπος πονεμένος, χαροκαμένος, βασανισμένος από κάθε λογής βάσανο.

Κι’ από τούτη την αιτία το έθνος μας στα σκληρά τα χρόνια βρίσκει παρηγοριά και στήριγμα στα αγιασμένα μυστήρια της ορθόδοξης θρησκείας μας, και παραπάνω από όλα στο Σταυρωμένο το Χριστό και στη χαροκαμένη μητέρα του, που πέρασε την καρδιά της σπαθί δίκοπο.

Σέ άλλες χώρες τραγουδάνε την Παναγία με τραγούδια κοσμικά, σαν νάναι καμιά φιληνάδα τους, μα εμείς την υμνολογούμε με κατάνυξη βαθειά, θαρρετά μα με συστολή, με αγάπη μα και με σέβας, σαν μητέρα μας μα και σαν μητέρα του Θεού μας.

Ανοίγουμε την καρδιά μας να τη δεί τι έχει μέσα και να μας συμπονέσει.

Η Παναγία είναι η πικραμένη χαρά της Ορθοδοξίας, «τό χαροποιόν πένθος», «η χαρμολύπη» μας, «ο ποταμός ο γλυκερός του ελέους», «ο χρυσοπλοκώτατος πύργος και η δωδεκάτειχος πόλις».

Η υμνωδία της εκκλησίας μας είναι ένας παράδεισος, ένα μυστικό περιβόλι που μοσκοβολά από λογής-λογής μυρίπνοα άνθη, και τα πιό μυρουδικά, τα πιό εξαίσια, είναι αφιερωμένα στην Παναγία.

Όλος ο κόσμος θλίβεται μαζί της και μαζί της χαίρεται με μία χαρά πνευματική:«Επί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων το γένος, ηγιασμένε ναέ και παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα, εξ ής Θεός εσαρκώθη και παιδίον γέγονεν ο πρό αιώνων υπάρχων Θεός ημών».

Φώτης Κόντογλου

Πηγή

"Μια κηδεία που έγινε γιορτή….."

 

Του πατρός Χαράλαμπου Παπαδόπουλου Λίβυου

"Μια κηδεία που έγινε γιορτή….."

Αύριο 15 Αυγούστου είμαστε καλεσμένοι όλοι σε μια κηδεία. Η Παναγία μητέρα αφήνει το πνεύμα της στα χέρια του Υιού και Θεού της. Απόστολοι εκ περάτων, μαθητές, φίλοι και πιστοί έχουν μαζευτεί γύρω από το πανάχραντο σκήνωμα της. Μια κηδεία γίνεται γιορτή. Παράδοξο και θαυμαστό το φαινόμενο. Κι όμως πραγματικό. Όχι μονάχα τότε μα αιώνες τώρα η ημέρα αυτή αποτελεί αιτία χαράς και ευφροσύνης. Σε κηδεία πάμε κι όμως γελάμε. Σε κηδεία πάμε κι όμως τα πρόσωπα και οι ψυχές μας γεμίζουν φως.

Το έχουμε συνειδητοποιήσει; Έχουμε αντιληφθεί ότι θα πάμε στους ναούς να εορτάσουμε έναν θάνατο; Κι εδώ ξεκινάει το μέγα ερώτημα. Πως είναι δυνατόν να είμαστε καλεσμένοι σε μια κηδεία και πάντες να είναι χαρούμενοι; Από που πηγάζει αυτή η παράδοξη χαρά, η υπέρλογη και όχι παράλογη, να πηγαίνεις σε μια κηδεία κι αντί δακρύων και οδυρμών, να γελάς, να χαίρεσαι, να συγκινείσαι και να ξεσπάς σε ευχαριστίες;

Κι όμως δεν μπορείς σε αυτή την κηδεία να πενθήσεις ή να κλάψεις, δεν σου πάει δεν σου βγαίνει, δεν αισθάνεσαι λύπη και θλίψη. Γιατί; Μα γιατί ο θάνατος καταργείται. Δεν υπάρχει ο θάνατος ως μηδέν, ως χωρισμός, μοναξιά και φόβος. Αλλά ως ένωση, φως και Συνάντηση.

Τι ήταν η ζωή της Παναγίας; Μια διαρκής συνάντηση με τον Θεό. Μια υποταγή στο δικό Του θέλημα. Εκείνη είχε σβήσει, είχε χαθεί, ζούσε μόνο για Εκείνον. Δεν είχε τίποτε δικό της, γι’ αυτό τα είχε όλα. Δεν είχε θέλημα γι’ αυτό ήταν απολύτως ελεύθερη. Ζούσε σε διαρκή και αδιάλειπτο κοινωνία μαζί Του, γι’ αυτό ο θάνατος δε μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Όταν ο άνθρωπος έχει φτάσει στην κατά χάριν Θέωσιν, είναι θεούμενος, τότε ο θάνατος παύει να έχει τα στοιχεία του φόβου και της απειλής. Μεταμορφώνεται σε κοινωνία, σχέση, συνάντηση μετα του Ανεσπέρου και γλυκυτάτου Φωτός.

Η Παναγία δεν φοβάται τον θάνατο διότι όλη η ζωή της είναι μια σχέση και κοινωνία με τον Θεό. Πως να φοβηθείς τον θάνατο όταν έχεις ζήσει ως αθάνατος; Εδώ είναι και το μυστικό. Στο ποσοστό που στην ζωή μας ζούμε σε κοινωνία με τον Θεό ο θάνατος χάνει το φρικώδες πρόσωπο του. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι ποθούμε τον θάνατο ή τον θεωρούμε φυσική πραγματικότητα του ανθρώπου. Παρα ταύτα όμως όταν η ζωή μας έχει φως, χαρά, πνεύμα Άγιον, αυτό θα αποτυπωθεί και την ημέρα που ο Θεός θα διαλέξει να φύγουμε για τα αιώνια, εκεί που η Παναγία μας περιμένει για πάντα.

 

Ι.Ν.ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΠΑΤΡΩΝ - ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 

ΠΑΡΑΛΙΑΣ  ΠΑΤΡΩΝ        

                             ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ 2020                    

                         Τετάρτη  12 Αυγούστου

 7:00 μ.μ.         Ι. Παράκλησις – Άγιον Ευχέλαιον - Εγκώμια προς  την Υπεραγία Θεοτόκο-Θεομητορικός Επιτάφιος. 

                                                         

 7:00-8:30 π.μ.    Πέμπτη 13 Αυγούστου

                           Θεία Λειτουργία και εν συνεχεία Θ. Κοινωνία

                           σε ασθενείς κατ’ οίκον.                                        

                          

                             Παρασκευή  14  Αυγούστου

 

 7:30-9:30 π.μ.   Θ. Λειτουργία - Έξοδος  Ιεράς Εικόνος

 

 7:00   μ.μ.           Μέγας πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας  και θ. κηρύγματος.  

 

 10:00-1:00          Νυκτερινή Θ. Λειτουργία. 

                   

                         Σάββατο  15 Αυγούστου

 

 7:00-10.00 π.μ.  Πανηγυρική Θ. Λειτουργία.       

 7:00 μ.μ.       Αναστάσιμος μεθέορτος Εσπερινός