31 Δεκεμβρίου 2018

Ευχές για το Νέο έτος 2019 !


Ας είναι ευλογημένο το νέο έτος 2019 !
Ας μας χαρίσει ο Πανάγιος Θεός που τόσο διψά η ψυχή μας ,
καλοσύνη που τόσο ποθεί η καρδιά μας ,
ειρήνη , στοργή πραότητα , κατανόηση , πίστη , ελπίδα ,
τροφές που τρέφεται η αθάνατη ψυχή μας. 
Ας αφήσουμε πίσω μας , όλα όσα μας πόνεσαν , μας πίκραναν , μας λύγισαν . . .

Ας ατενίσουμε με ελπίδα τον Ουρανό και την νέα χρονιά ,που μας χαρίζει ο δωρεοδότης Κύριος , 
κι ας παραδωθούμε στο Άγιο Του θέλημα! 
Καλή κι ευλογημένη χρονιά σε όλους τους ενορίτες μας. 
Με αγάπη Χριστού, η ενορία Κοιμήσεως Θεοτόκου Παραλίας.

29 Δεκεμβρίου 2018

Να μην φεύγετε από την Εκκλησία, πριν τελειώσει η Θεία Λειτουργία...



Να μην φεύγετε από την Εκκλησία, πριν τελειώσει η Θεία Λειτουργία. Γιατί θα χάσετε την Χάρη, που θα επαίρνατε. Είναι προτιμότερο να πας αργά στην Εκκλησία και να μείνεις μέχρι τέλος, παρά να πας ενωρίς και να φύγεις πριν τελειώσει η Θεία Λειτουργία.
Στάρετς Βαρσανούφιος της Όπτινα.

28 Δεκεμβρίου 2018

-Γέροντα, Γιατί Στις Γιορτές Συνήθως Συμβαίνει Κάποιος Πειρασμός;

-Δεν ξέρεις; Στις γιορτές ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι έχουν χαρά και κερνούν, δίνουν ευλογίες, δώρα πνευματικά στους ανθρώπους.


Εδώ οι γονείς κερνούν, όταν γιορτάζουν τα παιδιά, ή οι βασιλείς χαρίζουν ποινές, όταν γεννιέται κανένα βασιλόπουλο,οι Άγιοι γιατί να μην κεράσουν;
Μάλιστα η χαρά που δίνουν κρατάει πολύ και βοηθιούνται πολύ οι ψυχές.
Γι΄ αυτό ο διάβολος ,επειδή το ξέρει αυτό, δημιουργεί πειρασμούς ,για να στερηθούν οι άνθρωποι τα θεία δώρα και να μη χαρούν ούτε να ωφεληθούν από την γιορτή.
Και βλέπεις, μερικές φορές στην οικογένεια, όταν σε μια γιορτή ετοιμάζονται όλοι να κοινωνήσουν , τους βάζη ο πειρασμός να μαλώσουν, και όχι μόνο δεν κοινωνούν, αλλά ούτε στην εκκλησία πηγαίνουν. Τα φέρνει έτσι τα πράγματα το ταγκαλάκι, ώστε να στερηθούν όλη την θεία βοήθεια.
Αυτό παρατηρείται και στην δική μας ,την καλογερική ζωή. Πολλές φορές το ταγκαλάκι, επειδή γνωρίζει εκ πείρας ότι θα βοηθηθούμε πνευματικά σε κάποια γιορτή, εκείνη την ημέρα, ή μάλλον από την παραμονή , δημιουργεί έναν πειρασμό- σαν πειρασμός που είναι- και μας χαλάει όλη την διάθεση.
Μπορεί λ.χ. να μας βάλη να φιλονικήσουμε με ένα αδελφό ,και ύστερα μας θλίβει, μας τσακίζει ψυχικά και σωματικά. Έτσι, δεν μας αφήνει να ωφεληθούμε από την γιορτή με τον χαρούμενο τρόπο της δοξολογίας. Ο Καλός Θεός όμως, όταν δη ότι δεν δώσαμε εμείς αφορμή, αλλά αυτό έγινε μόνον από φθόνο του πονηρού, μας βοηθάει.
Και ακόμη πιο θετικά μας ωφελεί ,όταν εμείς παίρνουμε ταπεινά το σφάλμα επάνω μας και δεν κατηγορούμε όχι μόνον τον αδελφό μας αλλά ούτε και τον μισόκαλο διάβολο, διότι η δουλειά του αυτή είναι: να δημιουργή σκάνδαλα και να σκορπάη κακότητα, ενώ ο άνθρωπος ως εικόνα Θεού πρέπει να σκορπάη ειρήνη και καλωσύνη.

από το βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Λόγοι, τόμος Δ, Οικογενειακή Ζωή

23 Δεκεμβρίου 2018

Ιερές ακολουθίες Χριστουγέννων

 Όπως καθε χρόνο έτσι και φέτος θα τελεστούν δυο Χριστουγεννιάτικες θείες λειτουργίες. 
Η πρώτη την Δευτέρα το βράδυ 21.30 με 01.00 και η δεύτερη το πρωί των Χριστουγέννων 07.00 με 10.00.


 Την επόμενη μέρα των Χριστουγέννων 07.00 με 9.30 θα τελεστεί θεία λειτουργία προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου και στη συνέχεια θα παρατεθεί μικρά δεξίωση στο πνευματικό μας κέντρο με τη συμμετοχή όλων των ενοριτών μας!

19 Δεκεμβρίου 2018

Τό θαῦμα μέ τόν τρίχρονο Χριστό!


Κάποια κόρη, ενάρετη και ευλαβής, είχε πολύ πόθο να δει τον Κύριο παιδί τριών χρόνων, όπως Αυτός ήταν κατά σάρκα, όταν άρχισε να μιλάει. Προσευχήθηκε, λοιπόν, πολλές φορές στον Κύριο γι’ αυτό το θέμα. Τελικά, την άκουσε ο Πανοικτίρμων και Πολυέλεος Χριστός.
Μια μέρα πήγε στην εκκλησία να λειτουργηθεί· και όταν τελείωσε η Λειτουργία και έφυγε όλος ο λαός, έμεινε αυτή και προσευχόταν προς την Παναγία με ευλάβεια και κατάνυξη μέχρι την ώρα του γεύματος, όπως είχε πάντοτε συνήθεια να κάνει, λέγοντας τον «Αρχαγγελικό Χαιρετισμό» το: «Θεοτόκε Παρθένε») και όσα άλλα ήξερε, μελετώντας του Κυρίου τα θεία Μυστήρια, δηλαδή τη Σάρκωση, το Πάθος και την Ανάσταση.
Καθώς, λοιπόν, στεκόταν σε αυτή τη θεία μελέτη και την ουράνια θεωρία, είδε εκεί ένα παιδί περίπου τριών χρόνων που περιφερόταν γύρω από την αγία Τράπεζα, το οποίο έδειχνε πολύ όμορφο και ενδοξότατο. Και αυτή, επειδή νόμιζε ότι ήταν το παιδί κάποιου άρχοντα που το άφησαν εκεί από απροσεξία, το πήρε και έπαιζε μαζί του και το καταφιλούσε πολλή ώρα και το αγκάλιαζε, γιατί φαινόταν πολύ ωραίο και πιο χαριτωμένα απ’ όλα τα νήπια. Και όταν το ρώτησε ποιανού παιδί ήταν, αυτό δεν αποκρίθηκε καθόλου, μόνο την κοίταζε με βλέμμα γλυκύτατο και θαυμάσιο.
Και εκείνη νόμιζε ότι τούτο το παιδάκι δε μιλούσε, επειδή ήταν ακόμη μικρό στην ηλικία· και επειδή πόθησε να το κάνει να μιλήσει, του λέει: «Πες, παιδί μου, “Χαίρε Κεχαριτωμένη”!».Και το βρέφος επανέλαβε τα λόγια με ομιλία γλυκύτατη και χαριτωμένη. Και αυτή πάλι του έλεγε λέξη–λέξη όλο τον υπόλοιπο «Αρχαγγελικό Χαιρετισμό» και το θείο νήπιο τής αποκρινόταν λέγοντας τα ίδια λόγια με ομιλία γλυκύτατη και ωραία στην άρθρωση μέχρι που έφτασε στο «Εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου», λόγο τον οποίο, ο πραότατος και ταπεινός στην καρδιά Ιησούς Χριστός, δε θέλησε να τον πει.
Και αυτή η κοπέλα είπε στο παιδί άλλες δυο φορές τον «Αρχαγγελικό Χαιρετισμό», παρακινώντάς το να πει και αυτόν τον λόγο ως τιμιότερο απ’ όλους τους άλλους. Και το βρέφος την κοίταζε με βλέμμα ιλαρό και σπλαχνικότατο: «Χαίρε, αγαπημένη Μου θυγατέρα· γιατί αυτό που ποθούσες, το είδες!». Αυτά, είπε ο Δεσπότης Χριστός και έγινε άφαντος.
Τότε η ενάρετη κόρη κατάλαβε ότι τούτο το μικρό παιδί ήταν ο Δεσπότης Χριστός και μέσα της πληγώθηκε από τον έρωτά Του και Τον ευχαρίστησε για την ευσπλαχνία Του που καταδέχθηκε και την άκουσε και την εύφρανε με τη θεϊκή παρουσία Του. Και έμεινε η ενθύμησή Του τόσο πολύ μέσα στη διάνοιά της, ώστε κάθε ώρα Τον μελετούσε και Τον στοχαζόταν, με τόση ευχαρίστηση και απόλαυση, που ερχόταν πολλές σε θεία έκσταση. Ζώντας, λοιπόν, με παρθενία και καθαρότητα βίου, αναχώρησε από την πρόσκαιρη ζωή και απήλθε σε εκείνη τη μακάρια και αιώνια…
~ Αγαπίου Μοναχού του Κρητός: «Αμαρτωλών Σωτηρία», μέρος 3ο, Θαύμα Μθ΄, σελ. 516–517.

18 Δεκεμβρίου 2018

Μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία..!


Κάποτε τα ζώα συνεδρίαζαν και συζητούσαν το νόημα των Χριστουγέννων, αλλά και τις επιθυμίες που είχε το καθένα τις άγιες αυτές ημέρες:
Το λόγο παίρνει πρώτη η κυρ’ αλεπού φωνάζοντας την επιθυμία της
-Λογικό... μία ψητή γαλοπούλα, ποιός γιορτάζει σήμερα Χριστούγεννα χωρίς να έχει στο τραπέζι του ψητή γαλοπούλα;
Το ελαφάκι από την απέναντι γωνιά με τη ψιλή του φωνούλα εύχεται ένα έλατο.
-Χωρίς έλατο εγώ δε γιορτάζω ποτέ τα Χριστούγεννα.
-Αλλά όχι με πολλά κεριά συμπληρώνει κλαψιάρικα η κουκουβάγια. Όχι πολλά φώτα και στολίδια, εμένα μ’ αρέσει η απλότητα, η σκοτεινιά, ένα έλατο στολισμένο με γούστο, πράσινο ζωντανό, δηλαδή φυσικό!
-Τι λες μωρή; φωνάζει το παγόνι. Και πως θα δείξω εγώ το καινούριο μου φόρεμα και τα χρώματά του; Όχι, όχι εγώ χωρίς καινούριο φόρεμα δε γιορτάζω Χριστούγεννα.
-Μη ξεχνάς και τα κοσμήματα, στριγκλίζει η κίσσα. Εγώ Χριστούγεννα χωρίς να κλέψω κανένα δακτυλίδι, βραχιόλι ή καδένα δε γίνεται… Τα ωραιότερα Χριστούγεννα για μένα είναι, όταν έχω κοσμήματα.
-Και τα μελομακάρονα που τ΄ αφήνεις; φωνάζει η αρκούδα με τη χοντρή φωνή της. Οι λιχουδιές και τα γλυκίσματα είναι η μεγαλύτερη επιθυμία μου, χωρίς αυτά δε γιορτάζω Χριστούγεννα.
-Κάνε, ότι κάνω εγώ, λέει ο ασβός, ύπνο και πάλι ύπνο!
Τα Χριστούγεννα για μένα σημαίνουν ύπνο. Υπάρχει κάτι καλύτερο από το να απολαύσεις τον ύπνο;
-Μη ξεχνάς πρώτα να πιεις, συμπληρώνει το βόδι. Πρώτα να πιεις όσο μπορείς και μετά να το ρίξεις στον ύπνο
Ξαφνικά το βόδι μουγκρίζει δυνατά:
-Ω, ω, ωχ!“ Ο γάιδαρος του έριξε στα πισινά μία γερή κλωτσιά।
-Ε, ε! βόδι, δε σκέφτεσαι λίγο το νεογέννητο παιδί, αυτό το ανθρώπινο πλάσμα;..
Το βόδι έριξε το κεφάλι κάτω από ντροπή και λέει:
-Το παιδί… Α! Ναι καλά λες… το νεογέννητο παιδί Αυτό είναι το κυρίως νόημα των Χριστουγέννων…
Απευθυνόμενο στο γάιδαρο τον ρωτάει,
-Πλην όμως…το γνωρίζουν αυτό και οι άνθρωποι;

10 Δεκεμβρίου 2018

Η καλύτερη θέση στον Παράδεισο..


Ένα κοσμικό παιδί είχε συμπαθήσει μια κοπέλα που ζούσε πνευματικά. Για να τον συμπαθήσει και η κοπέλα, προσπαθούσε να ζει και αυτός πνευματικά, εκκλησιαζόταν κ.λ.π. Τελικά παντρεύτηκαν. 
Μετά όμως από χρόνια, εκείνος άρχισε πάλι την κοσμική ζωή. Ενώ είχαν και μεγάλα παιδιά - ένα αγόρι στο πανεπιστήμιο και δύο κοπέλες, μία στο λύκειο και μία στο γυμνάσιο - αυτός συνέχιζε να ζει άσωτα. Είχε μια μεγάλη επιχείρηση και έβγαζε πολλά χρήματα, αλλά τα περισσότερα τα ξόδευε με την άσωτη ζωή του. 
Η καημένη η σύζυγός του, κρατούσε το σπίτι με την οικονομία που έκανε και τα παιδιά της με τις συμβουλές της. Δεν κατηγορούσε τον πατέρα τους, για να μην τον σιχαθούν και τραυματισθούν, αλλά και για να μην παρασυρθούν. 
Τα βράδυα που γύριζε αργά, εύκολα τον δικαιολογούσε, λέγοντας στα παιδιά, ότι έχει δουλειές, αλλά το μεσημέρι που πήγαινε στο σπίτι με κάποια φιλενάδα του, τι να έλεγε; Τηλεφωνούσε στην γυναίκα του, να του ετοιμάσει τα φαγητά που επιθυμούσε και ερχόταν το μεσημέρι με κάποια από τις φιλενάδες του για φαγητό. Η καημένη η μάνα, για να μην μπουν σε άσχημους λογισμούς τα παιδιά της, τους καλοδεχόταν! Έδινε την εντύπωση, ότι είναι δική της φίλη και πέρασε ο σύζυγος της από το σπίτι της και την έφερε στο σπίτι τους, με το αυτοκίνητό του. Έστελνε με τρόπο τα παιδιά στα δωμάτιά τους, για να διαβάσουν, γιατί φοβόταν μήπως δουν καμμιά άσχημη σκηνή, επειδή δυστυχώς αυτός δεν πρόσεχε, αλλά ασχημονούσε και μέσα στο σπίτι. 
Αυτό γινόταν κάθε μεσημέρι και κάθε τόσο της κουβαλούσε και άλλο πρόσωπο. Αφού τα παιδιά έφθασαν να λένε στην μητέρα τους: 
«Πόσες φίλες έχεις, μαμά;». 
«Γνωριζόμασταν από παλιά», τους έλεγε εκείνη. 
Εν τω μεταξύ, αυτός την είχε την καημένη χειρότερα και από υπηρέτρια, διότι της φερόταν με πολλή βαρβαρότητα. Σκεφθείτε τώρα, αυτή η μάνα κάθε μέρα να υπηρετεί δύο κτήνη, που ατίμαζαν το σπίτι, και να βάζει συνέχεια καλούς λογισμούς στα παιδιά της! 
Και δεν είναι, ότι ήξερε πως το θέμα αυτό θα λήξει έπειτα από ένα διάστημα, ώστε να πει: «θα κάνω υπομονή» και να έχει και λίγη παρηγοριά. Αυτή η κατάσταση συνεχίστηκε αρκετά χρόνια... Επειδή όμως είχε δώσει ο ταλαίπωρος πολλά δικαιώματα στον διάβολο, επόμενο ήταν να δέχεται φοβερές δαιμονικές επιδράσεις. Ήταν σαν τρελλός, δεν έλεγχε τον εαυτό του, όλα του έφταιγαν. 
Μια μέρα λοιπόν, όπως έτρεχε με το αυτοκίνητό του, καθώς ήταν μεθυσμένος από την σαρκική μέθη, ξέφυγε από το δρόμο και έπεσε στο γκρεμό. Το αυτοκίνητο διαλύθηκε και αυτός τραυματίστηκε σοβαρά... Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο και ύστερα από μια σχετική νοσηλεία τον πήγαν στο σπίτι σακατεμένο. Καμμιά φιλενάδα του δεν τον πλησίασε, γιατί δεν είχε πια ούτε πολλά χρήματα, αλλά και το πρόσωπό του ήταν παραμορφωμένο. 
Η καλή σύζυγος όμως και καλή μάνα τον περιποιόταν με πολλή καλοσύνη, χωρίς να του θυμίζει τίποτε από την άσωτη ζωή του. Αυτό τον συγκλόνισε και τον αλλοίωσε πνευματικά. Μετανόησε ειλικρινά, ζήτησε και εξομολογήθηκε, έζησε λίγα χρόνια Χριστιανικά, με εσωτερική ειρήνη, και αναπαύθηκε εν Κυρίω! 
Μετά τον θάνατο του το αγόρι ανέλαβε την δουλειά του και συντηρούσε την οικογένεια. Ζούσαν αγαπημένα τα παιδιά, γιατί είχαν πάρει καλές αρχές από την καλή μάνα. 
Αυτή η μάνα ήταν ηρωίδα. Ήπιε όλα τα φαρμάκια, για να μην διαλυθεί η οικογένειά της και πικραθούν τα παιδιά της, κράτησε την οικογένεια σωστά, έσωσε και τον άνδρα της, αποταμίευσε και αυτή ουράνιο μισθό. 
Ο Θεός αυτήν την γυναίκα θα την βάλει στην καλύτερη θέση στον Παράδεισο...


- Άγιος Παΐσιος -

8 Δεκεμβρίου 2018

Η Προσευχή της Αγίας Άννης και η ευχή στην Αγία Άννα υπέρ τεκνοποιίας





Προσευχή της Αγίας Άννης

«Κύριε Παντοκράτορα, καί Μεγαλοδύναμε, πού μόνο μέ τό λόγο ἔκανες τόν οὐρανό καί τή γῆ καί ὅσα φαίνονται καί εἶναι γύρω μας, πού λύτρωσες, τούς πατέρες μας ἀπό τά χέρια τοῦ Φαραώ, πού μέ τό πρόσταγμά Σου σχίσθηκε ἡ θάλασσα καί πέσανε μέσα οἱ Αἰγύπτιοι. Ἐσύ Θεέ, πού τούς ἔτρεφες σαράντα χρόνια στήν ἔρημο. Ἐσύ, πού εὐλόγησες τή Σάρρα, τή γυναίκα τοῦ Ἀβραάμ καί γέννησε τόν Ἰσαάκ στά γεράματά της. Ἐσύ πού χαρίτωσες ἐκείνη τήν Ἄννα τήν ὁμοία μου καί γέννησε τό Σαμουήλ τόν προφήτη. Ἐσύ δῶσε καί σέ μένα τήν ταπεινή Σου δούλη παιδί, καί μή μέ ἀφήσης νά εἶμαι ντροπιασμένη καί ταπεινωμένη ἀπό ὅλο μου τό γένος. Κύριε, ὁ Θεός μου, τάχα καί σάν ἕνα ἀπό τά θηρία δέν εἶμαι καί ἐγώ; Διατί μέ ὠργίστηκες τόσο καί εἶμαι στείρα; Ἐσύ, πού εὐλόγησες τά ποιήματά σου καί εἶπες: Αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε, δῶσε καί σέ μένα σπέρμα καί καρπό κοιλίας, καί ἄν γεννήσω εἴτε ἀρσενικό εἴτε θηλυκό, νά Σού τό χαρίσω μέ ὅλη μου τή χαρά καί νά τό φέρω στό Ναό Σου νά τό ἀφιερώσω».
Ευχή εις την Αγίαν Άνναν υπέρ λύσεως της ατεκνίας και τεκνοποιίας
Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν 
Ἡ ἐξαίρετος ρίζα ἡ βλαστήσασα φυτόν ἀγλαόκαρπον καί ἀειθαλές τήν ὑπερύμνητον Θεοτόκον, ἐξ ἤς προῆλθεν ὁ ἀρχηγός τῆς ζωῆς καί τελειωτής τῆς πίστεως Ἰησοῦς Χριστός· ἡ πολυρρυτος βρυσις, ἐξ ἤς προῆλθεν ὡς χειμάρρους τρυφῆς καί ποταμός εἰρήνης ἡ εὐλογημένη ἐν γυναιξίν, ἡ ἀναβλύσασα τήν ἄβυσσον τῶν ἀγαθῶν καί τό ἀπέραντον πέλαγος τῆς ἀγαθότητος καί ἀτελεύτητου μακαριότητος·
ἡ προορισθεῖσα κυοφορῆσαι τήν λαμπροτέραν ἀσυγκρίτως τῶν ἡλιακῶν ἀκτίνων, ἤν προεῖδον καί προηγόρευσαν αἵ προφητικαί σάλπιγγες· ἡ γνωριζόμενη ἐκ τοῦ καρποῦ αὐτῆς, τῆς βασιλίδος τῶν Ἀγγέλων καί ὑψηλοτέρας ὑπαρχούσης τῶν οὐρανῶν, ὡς σκεῦος ἐκλογῆς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί χάριτος δοχεῖον διαυγέστατον· ἡ τῆς δικαιοσύνης καί ἀμέμπτου βιοτῆς καί πολιτείας εἰκών καί σωφροσύνης λειμών εὐωδής καί ἠδυπνεῦστος· ἡ ἐκπληρώσασα τά ἐν τῷ νόμω προστάγματα ἐν εὐθύτητι καρδίας καί ζεούση εὐλαβεία καί πάση ἀκριβεία μετά τοῦ μακαρίου αὐτῆς ὁμοζύγου καί θεοφόρου Ἰωακείμ· ἡ νεύσει θεία συλλάβουσα ἐν ἡλικία προβεβηκυία καί τέξασα τήν πρό αἰώνων προορισθεῖσαν γενέσθαι Μητέρα Θεοῦ· ἡ τοῦ πανοικτήρμονος καί πανευϊλάτου Θεοῦ προμῆτορ, ἡ ἑτοίμη ἀντίληψις καί προστασία τῶν εἰς σέ καταφευγόντων ἐκ πίστεως, ἡ παραμυθία τῶν καταπονουμένων καί ἀνάψυξις τῶν τεθλιμμένων, ἡ τάς ἀτεκνούσας καί στειρευούσας γυναίκας εὐτεκνούσας ἀποδεικνύουσα τή τοῦ Ἐγγονοῦ σου χάριτι, προσδεξαι καί τήν δέησιν ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν καί τήν δυσθυμίαν τῆς ἀπαιδίας τῶν ἱκετῶν σου εἰς εὐθυμίαν παιδοποιϊας μεταποίησον.
Δός καρπόν κοιλίας τοῖς ἐπικαλουμένοις σέ διαλύουσα αὐτῶν τῆς ἀκαρπίας τόν γνόφον καί ταῖς ἀτεκνούσαις γυναιξίν ὡς λυτήριον στειρότητος εὐτέκνους ποίησον ταῖς μακαρίζουσαις σέ καί δοξολογούσαις τόν Θεάθρωπον Ἐγγονόν σου καί ἠμῶν Πλάστην καί Κύριον.
Ναί, μακαρία καί χαριτόβρυτε Ἄννα, ἡ πάσιν ὡς σελήνη πλησιφαής ἐκπέμπουσα τό γαλήνιον καί ἱλαρόν φῶς τῶν ἐν σοῖ θεοσδότων δωρεῶν, ἡ τῆς Σάρρας ἀναδειχθεῖσα τιμιωτέρα, τῆς Ἄννης τοῦ Σαμουήλ λαμπροτέρα, τῆς Ἐλισάβετ ἐνδοξοτέρα καί πάσων τῶν δικαίων γυναικών, ὧν ὁ νόμος εὔφημον ποιεῖται μνείαν ἀξιωτέρα καί ὡς ἐκ τούτου πολλῆς τιμῆς καί χάριτος ἀξιωθεῖσα, πλῆσον χαρμονῆς καί ἀγαλλιάσεως τάς καρδίας τῶν εἰς σέ καταφευγόντων καί δός τήν χάριν σου τῶν/τῆ/ταῖς δούλων/η/αις σου,(…μνημόνευσις ονομάτων) τῶν/τη/ταῖς ἀπεκδεχομένων/η/αις τήν σήν ταχίνην ἀρωγήν καί βοηθείαν διανοίγουσα τῶν/της γυναικῶν/ός αὐτῶν/τῆς τήν γαστέρα, ἴνα διά τῆς σῆς μεσιτείας καί ἀντιλήψεως τύχη/ωσιν τοῦ ἐφέτου τῆς συλλήψεως τέκνου καί δοξάση/ωσιν τό πανάγιον ὄνομα τοῦ Θεανθρώπου Ἐγγονοῦ σου καί Σωτῆρος ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· Ὤ πρέπει πάσα δόξα, τιμή καί προσκύνησις σύν τῷ ἀνάρχω αὐτοῦ Πατρί καί τῷ παναγίω καί ἀγαθῶ καί ζωοποιῶ αὐτοῦ Πνεύματι νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Αμήν.

7 Δεκεμβρίου 2018

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ



«Γιορτάζετε τα Χριστούγεννα για Μένα χωρίς Εμένα…»
Όπως θα ξέρεις, πλησιάζουμε ξανά στην ημερομηνία των γενεθλίων Mου. Κάθε χρόνο γίνεται γιορτή προς τιμήν Mου, έτσι και φέτος.
Αυτές τις μέρες ο κόσμος κάνει πολλά ψώνια, γίνονται διαφημίσεις παντού,στην τηλεόραση, στο ράδιο, στο ίντερνετ, και κανείς δεν μιλά για κάτι άλλο εκτός από το τι σας λείπει μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα…
Είναι ευχάριστο να ξέρω ότι τουλάχιστον μία μέρα τον χρόνο κάποιοι Mε σκέφτονται.
Όπως θα γνωρίζεις, πριν από πολλά χρόνια ξεκίνησαν να γιορτάζουν τα γενέθλιά Mου. Στην αρχή, φαινόντουσαν να καταλαβαίνουν το νόημα των ημερών και Mε ευχαριστούσαν γι’ αυτό που έκανα για εκείνους. Όμως, σήμερα, κανείς δεν γνωρίζει πλέον τι γιορτάζουν.
Ακόμα και σε πολλά σχολεία, στις χριστουγεννιάτικες εορτές, ενώ περιμένω από τις αθώες καθαρές καρδιές των παιδιών σας να με δοξάσουν όπως οι άγγελοί Μου στον ουρανό, με θλίψη Μου, ακούω πολλά τραγούδια και σκετς για φανταστικά πρόσωπα. Το παραμύθι είναι τόσο πολύ και μπερδεύει τα μυαλουδάκια των μικρών παιδιών μου σε τέτοιο σημείο, που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πλέον τι είναι Αλήθεια και τι ψέμα. Λίγα τραγουδάκια υπάρχουν μόνο από τα παλιά, να θυμίζουν στα παιδιά την Άγια νύχτα της γεννήσεώς Μου.
Πολλοί άνθρωποι, συναντώνται τα Χριστούγεννα σε σπίτια και περνούν πολύ καλά, δείχνουν όμως, πως κανείς δεν ξέρει περί τίνος πρόκειται…
Θυμάμαι πέρυσι, την ημέρα των γενεθλίων, κάπου, έκαναν μια μεγάλη γιορτή προς τιμήν Mου. Στο τραπέζι υπήρχαν τα πάντα, όλα ήταν διακοσμημένα όμορφα και υπήρχαν πολλά δώρα, αλλά… ξέρεις τι;
Ούτε που Mε κάλεσαν… Ενώ Εγώ ήμουν ο επίτιμος Kαλεσμένος, κανείς δεν θυμήθηκε να Mε καλέσει. Και η γιορτή υποτίθεται γινόταν για Mένα…
Έτσι, όταν έφτασε η μεγάλη μέρα… Mε άφησαν απ’ έξω, Mου έκλεισαν την πόρτα. Ήθελα τόσο πολύ να βρεθώ στο τραπέζι μαζί τους…
Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια όλοι συνηθίζουν να Mου κλείνουν την πόρτα.
Έτσι, μιας και δεν Mε καλούν, σκέφτηκα να παραβρεθώ από Μόνος Μου, χωρίς να κάνω θόρυβο κι έτσι μπήκα και στάθηκα σε μια γωνίτσα.
Διασκέδαζαν όλοι, κάποιοι έλεγαν ιστορίες, γελούσαν, πέρναγαν πολύ καλά, μέχρι που έφτασε ένας… γέρος χοντρός, ντυμένος στα κόκκινα με άσπρα γένια… Και φώναζε… «χο, χο, χο», λες και είχε πιει λίγο παραπάνω. Κάθισε βαριά – βαριά σε μια πολυθρόνα και… όλοι έτρεξαν καταπάνω του λέγοντας «Καλωσόρισες άγιε μου Βασίλη!» …λες και η γιορτή ήταν γι’ αυτόν.
Πόσο πληγώθηκα εκείνη τη στιγμή…
Ήρθαν τα μεσάνυχτα κι ακόμα περίμενα εκεί Μόνος. Όλοι άρχισαν να αγκαλιάζονται, άπλωσα κι Eγώ τα χέρια μου ελπίζοντας πως κάποιος θα Mε αγκαλιάσει κι Εμένα… Και ξέρεις; Κανείς δεν Mε αγκάλιασε.
Έπειτα, άρχισαν όλοι να ανταλλάσσουν δώρα, ένας – ένας τα άνοιγαν, μέχρι που τελείωσαν όλα… Πλησίασα να δω, μήπως παρ’ ελπίδα, υπήρχε κάποιο για Μένα, αλλά δεν υπήρχε τίποτα…
Εσύ πώς θα αισθανόσουν αν την ημέρα των γενεθλίων σου αντάλλασσαν δώρα όλοι μεταξύ τους κι εσένα δεν σου δώριζαν τίποτα;
Κατάλαβα τότε ότι Εγώ περίσσευα σε εκείνη τη γιορτή. Έτσι βγήκα χωρίς να κάνω θόρυβο, έκλεισα την πόρτα κι αποσύρθηκα…
Κάθε χρόνος που περνάει είναι χειρότερα, ο κόσμος θυμάται μόνο το δείπνο, τα δώρα και τις γιορτές. Κανείς δεν θυμάται Eμένα…
Θα ήθελα αυτά τα Χριστούγεννα να Μου δώσεις τη χαρά και να τα αφιερώσεις σε Μένα, το Θείο Βρέφος…

Να επιτρέψεις να έρθω στη ζωή σου, να αναγνωρίσεις ότι πριν από δύο χιλιάδες χρόνια γεννήθηκα κι εγώ ταπεινά ως ένα μικρό μωρό και ήρθα σε αυτόν τον κόσμο για να σου δείξω πόσο σε αγαπώ… Να δώσω τη ζωή Μου για σένα, στον σταυρό, και να σε σώσω!
Το μόνο που θέλω σήμερα είναι να το πιστέψεις με όλη σου την καρδιά!
Αγάπησέ Με κι εσύ σαν δικό σου μωρό, όπως με αγάπησε η γλυκιά Μητέρα μου Θεοτόκος Μαριάμ και ο γλυκός μου θετός πατέρας Ιωσήφ!
Βάλε Με στη ζωή σου, μίλα Μου γλυκά, κάνε πράξεις Αγάπης στο όνομά Μου, έλα στην Εκκλησία Μου να Με ευχαριστήσεις για ότι δημιούργησα για σένα, για το δώρο της ζωής που σου χάρισα… Έλα να με αγκαλιάσεις, να κοινωνήσεις Εμένα, τον Θεό της Αγάπης, κι Εγώ θα πλημμυρίσω τη ψυχή σου με τέτοιες ουράνιες ευλογίες, που δεν έχεις ποτέ σου φανταστεί!
Σε περιμένω.
Είμαι Αυτός που σε αγαπάει αληθινά,
ο μικρός ταπεινός Χριστός!

2 Δεκεμβρίου 2018

Οι τελευταίες στιγμές του Αγ.Πορφυρίου...


Η τελευταία στιγμή του Αγ. Πορφυρίου - 2 Δεκεμβρίου του '91
Διηγείται κάπου ο μοναχός Ακάκιος, εκείνος που έκλεισε τα μάτια του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου, τα εξής: 
Κατά τις εννιά η ώρα μου είπε βάλε με να κάτσω, κι εγώ άρχισα να λέω την ευχή κι έγειρε πίσω το κεφαλάκι του κι άρχισε κάτι να ψιθυρίζει αλλά ήταν τόσο αδύνατο που δεν μπορούσε κανείς να καταλάβει τι ψιθύριζε. Μου λεν οι πατέρες "τι λέει" κι επειδή ήμουν έμπειρος αυτών των πραγμάτων τους λέω "λέει εκείνο το έλα, έλα -το οποίο απηύθυνε προς τον Κύριο, έρχου Κύριε", σε κάποια στιγμή, κράτησε περίπου μισή ώρα αυτό -δε ξέρω, δεν μπορούσα να μετρήσω τον χρόνο- έγειρε απαλά, γλυκά το κεφαλάκι του, το οποιο έγινε όμορφο, γλυκό, παιδικό και φωτεινό και πήγε να κλείσει τα μάτια. Τότε βέβαια πετάχτηκε μέσα μου εκείνη η φωνή που "εσύ θα μου κλείσεις τα μάτια" (όπως είχε πει κάποτε στον μοναχό Ακάκιο ο γέρων Πορφύριος) κι απόρησα, πως ήταν δυνατόν; Δεν ήταν προφητικός ο λόγος; Δεν είπα τίποτε βέβαια, μόνο μέσα στην καρδιά μου ακούστηκε αυτή η φωνή κι αυτή η απορία. Κι άκουσα την φωνή του γέροντα μες την καρδιά μου να μου λέει "έλα, κλείσε μου εσύ τα μάτια". Σταμάτησε να τα κλείνει μόνος του κι έβαλα απαλά το χέρι μου και του τα 'κλεισα. Δηλαδή... η αγάπη του μέχρι και τον τελευταίο παλμό της καρδιάς του, να αισθάνεται τον άλλον, ακόμη και την πιο δύσκολη στιγμή, την στιγμή που φεύγει κανείς για την άλλη ζωή...



28 Νοεμβρίου 2018

ΠΡΟΒΟΛΗ ΟΜΙΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ


Την Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2018 μετά την καθιερωμένη Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο (5:30μ.μ.), θα παρουσιαστεί ενδιαφέρουσα προβολή με ομιλία του μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου με θέμα :
<<Η αγία μορφή του οσίου Πορφυρίου του καυσοκαλυβίτου>>.
Θα ακούσουμε προσωπικά βιώματα που έζησε κοντά στον Άγιο τον οποίο η Εκκλησία μας πρόσφατα τον κατάταξε στο Αγιολόγιό της και η μνήμη του τιμάται την 2 Δεκεμβρίου.

Χριστέ μου ,σώσε με ,οδήγησέ με ...!


Καθόμουνα σε έναν πάγκο στο αριστερό μέρος του καραβιού κι εκοίταζα το πέλαγος.Έλεγα έναν ειρμό που με είχε μάθει ο πατέρας μου, που ηταν ψάλτης, και τον έλεγε οταν γινότανε το Ψυχοσάββατο.Και ο ειρμός αυτός έλεγε:
"Του βίου την θάλασσαν υψουμένην καθορών των πειρασμών τω κλύδωνι, τω ευδίω, λιμένι Σου προσδραμών, βοώ Σοι, ανάγαγε εκ φθοράς την ζωήν μου Πολυέλεε."
Έλεγα:
"Θεέ μου, η ζωή είναι μία θάλασσα φουρτουνιασμένη και Σου ζητάω, οπως είμαι και εγώ ταξιδιώτης αυτής της φουρτουνιασμένης θαλάσσης, να οικονομήσει η θεία Σου πρόνοια να πάω σε ένα λιμάνι, να ησυχάσει η ψυχή μου εκεί, στο λιμάνι που θα είσαι Εσύ, η ειρήνη."Και τα έλεγα αυτά, μάλλον τα έψαλλα σιγανά, κι έκλαιγα, διότι το αίσθημα μου ηταν βαθύ, που άφηνα τον κόσμο, δηλαδή άφηνα τους γονείς μου.Δεν με πείραζε για τον κόσμο, δεν είχα έγνοια εγώ για τον κόσμο.Μόνο για τους γονείς, ήμουνα μικρός και μόνο τους γονείς θυμόμουνα και λυπόμουνα που τους άφηνα.
Έφθασε μεσημέρι κι ετρώγανε στο κατάστρωμα, κείνη την εποχή ετσι γινότανε.Είχαν καθήσει οικογένειες οικογένειες.Απέναντι μου ηταν μία γυναίκα με τον άντρα της και τα τρία τους παιδιά.Εγώ ήμουνα εκεί κι εκοίταζα την θάλασσα.Σε μιά στιγμή έρχεται μία κυρία, επειδή είχαν έλθει οι ναύτες και μου είχανε ζητήσει εισητήριο και δεν είχα, είδανε οτι είμαι φτωχό παιδι, με τραβάει απ' τον ώμο και μου δίνει ένα κομμάτι ψωμί και πάνω σ' αυτό είχε τρία μάτσα σαρδέλες.Της λέω:
--Ευχαριστώ, ευχαριστώ πολύ!
Κάποιες άλλες κυρίες, που ηταν δίπλα,της λένε:
--Μπράβο, πολύ καλά!Πως το σκέφθηκες;Εμείς δεν το σκεφθήκαμε.
Εκείνη όμως, γυρίζει και τους λέει:
--Τέτοια παιδιά, αλητόπαιδα, δεν πρέπει να τα κοιτάζεις κανείς, ούτε να τους προσφέρει τίποτα, αλλά τι να κάνομε;Είμαστε και άνθρωποι.
Εγώ ο καημενούλης, οταν άκουσα τη λέξη "αλητόπαιδα", μές στην ψυχούλα μου εχάρηκα, διότι σκέφθηκα οτι όντως αλητόπαιδο είμαι.Έγινα αλήτης για την αγάπη του Χριστού!Κι έλεγα:
--Χριστέ μου, σώσε με, οδήγησέ με!
~ Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

23 Νοεμβρίου 2018

Ουδείς προστρέχων επί σοι...



«Όταν είναι να προσευχηθείς στην Υπεραγία Θεοτόκο, έχε πρίν την ακράδαντο βεβαιότητα, ότι δεν πρόκειται να φύγεις από μπροστά της χωρίς να βρείς έλεος.
«Ουδείς προστρέχων επί σοι κατησχυμμένος από σου εκπορεύεται»,

ψάλλει η Εκκλησία με πίστη στη Θεομήτορα.
Το να έχουμε αυτή τη βεβαιότητα, αυτήν την ανεπιφύλακτη εμπιστοσύνη, είναι σωστό και δίκαιο.Είναι άπειρο το έλεος της Μητέρας του Ελεήμονος Θεού.Το έλεος της το μαρτυρεί η Εκκλησία όλων των εποχών και όλων των τόπων.Δεν υπάρχει περίπτωση να αδιαφορήσει για μας η Παναγία».


Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης