Μαμά, μπαμπά φέτος θα πάω να πω τα κάλαντα..

Μαμά, μπαμπά φέτος θα πάω να πω τα κάλαντα...
-Τι είναι αυτά που λες; Δεν έχεις ανάγκη να πας για τα κάλαντα...
Με μιας τα ματάκια του μικρού βούρκωσαν...

Έσκυψε το κεφαλάκι του καταστεναχωρημένος...
Πήγε στο δωμάτιο του να μην βλέπουν την στενοχώρια του...
Οι γονείς κοιταχτήκαν αμήχανα μεταξύ τους...

Η μαμά με μιας έφυγε και πήγε κοντά στον μικρό..
Τον πήρε στην αγκαλιά της και τον ρώτησε τρυφερά:
-Πες μου γιατί στεναχωρήθηκες τόσο πολύ; Τι σου λείπει;

-Μαμά το ξέρω πως εγώ δεν έχω ανάγκη να πω τα κάλαντα..
Κάποια άλλα παιδάκια όμως έχουν ΜΕΓΑΛΗ ανάγκη αυτές τις μέρες. .
Ήθελα να μαζέψω όσα χρήματα μπορώ και να πάω κρυφά να τ’ αφήσω στην πόρτα του σπιτιού τους, χωρίς να με δουν και ντραπούν...

Nα δουν πως δεν τα ξέχασε ο Αη Βασίλης και να χαμογελάσουν...
Αυτό μόνο ήθελα μάνουλα....!

Υ.Γ.
...Ας κοιτάξουμε όλοι γύρω μας αυτές τις μέρες...
...Μια χειρονομία, ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά...ΑΓΑΠΗ
...ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΑ ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ! ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ !!

Η Παναγία και η ευλογία της ελιάς - Μια όμορφη ιστορία

Το βράδυ που γεννήθηκε ο Χριστός έκανε πολύ κρύο. Η σπηλιά ήταν κρύα και η Παναγία δεν ήξερε τι να κάνει. Τότε ο Ιωσήφ σκέφτηκε να ανάψει φωτιά για να ζεσταθούν λίγο, μα δεν έβρισκε πουθενά ξύλα. Βγαίνει έξω από τη σπηλιά, κάνει μια βόλτα, μα τίποτα. Ξαναμπαίνει πάλι μέσα, παίρνει λίγα άχυρα από τη φάτνη και ανάβει φωτιά. Μόλις τα είδε η Παναγία δάκρυσε και είπε να είναι πάντα χρυσά.
Όμως ύστερα από λίγο τα άχυρα έσβησαν. Η σπηλιά ξαναπάγωσε. Βγήκε πάλι ο Ιωσήφ και τα πόδια του μπερδεύτηκαν σ’ ένα ξερό κλαδί. Ήταν δεντρολίβανο. Ο Ιωσήφ το άναψε και η Παναγία ευχήθηκε να μοσχομυρίζει και να στολίζει τις εικόνες των Αγίων. Μα η φωτιά κράτησε λίγο και η παγωνιά δυνάμωσε.
Τότε ο Ιωσήφ άκουσε μέσα από το σακούλι του φωνές που του έλεγαν: Πήγαινε Ιωσήφ στη μάνα μας την ελιά, πάνω απ’ τη σπηλιά και πες της πως κινδυνεύει ο Χριστός. Θα στενοχωρηθεί πολύ που το ξέραμε και δεν της είπαμε τίποτα. Ήταν μια χούφτα ελιές που τις είχε φυλάξει μαζί με λίγο ψωμί για ώρα ανάγκης.
Ο Ιωσήφ πήγε στην ελιά και εκείνη άρχισε να σπάει κομμάτια ξύλου από το γέρικο κορμό της και να τα σπρώχνει προς την είσοδο της σπηλιάς. Όλη τη νύχτα έκαιγε η φωτιά και η ζεστασιά απλώθηκε γύρω από τον νεογέννητο Χριστό.
Το πρωί το δέντρο δεν υπήρχε παρά μόνο ένα κούτσουρο ρίζας. Όταν το είδε η Παναγία δάκρυσε, έσκυψε, το χάιδεψε και είπε. Την ευχή μου να ’χεις και να μην ξεραίνεσαι ποτέ. Το λάδι σου να τρέφει και να φωτίζει τους ανθρώπους. Το βράδυ να φωτίζεις το καντήλι του Χριστού. Έτσι κι έγινε. Μέχρι το βράδυ η ελιά ξανάγινε μεγάλη όπως ήταν πριν. Από τότε η ελιά δε γερνά. Ξεραίνεται, μα από τις ρίζες της ξαναβλασταίνει και ξανανιώνει.

Το Ευαγγέλιο Κυριακής 29 Δεκεμβρίου 2019

Το Ευαγγέλιο Κυριακής 29 Δεκεμβρίου 2019. Κυριακής μετά τα Χριστούγεννα. Εορτή της Ορθοδοξίας: Ο Άγιος Ιωσήφ ο μνήστορος. Ο Προφήτης Δαυΐδ. Ο Άγιος Ιωακωβος ο Αδελφόθεος. Άγια Νήπια (περίπου 14.000) που εσφάγισαν με διαταγή του Ηρώδη. Ο Όσιος Μάρκελλος. Ο Όσιος Γεώργιος ο Επίσκοπος Νικομήδειας και ποιητής ασματικών Κανόνων και Τροπαρίων. Κατά Ματθαίο: Η φυγή στην Αίγυπτο. Η σφαγή των νηπίων. Επιστροφή από την Αίγυπτο. Ευαγγελικό απόσπασμα της Κυριακής μετά την Χριστού Γέννηση από πρωτότυπο και σε νεοελληνική απόδοση.

Ευαγγέλιο Κυριακής Κατά Ματθαίο, Β'(2) 13-23

᾿Αναχωρησάντων δὲ αὐτῶν ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ ᾿Ιωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ ῾Ηρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό.
῾Ο δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον,
καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς ῾Ηρῴδου, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου.

Τότε ῾Ηρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων.
τότε ἐπληρώθη τὸ ρηθὲν ὑπὸ ῾Ιερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος·
φωνὴ ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· Ραχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν.

Τελευτήσαντος δὲ τοῦ ῾Ηρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ φαίνεται τῷ ᾿Ιωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ
λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν ᾿Ισραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου.
ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς γῆν ᾿Ισραήλ.
ἀκούσας δὲ ὅτι ᾿Αρχέλαος βασιλεύει ἐπὶ τῆς ᾿Ιουδαίας ἀντὶ ῾Ηρῴδου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν· χρηματισθεὶς δὲ κατ᾿ ὄναρ ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας,
καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, ὅπως πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ τῶν προφητῶν ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται.

Νεοελληνική Απόδοση

Η φυγή στην Αίγυπτο

Όταν λοιπόν αυτοί αναχώρησαν, ιδού, άγγελος Κυρίου φάνηκε κατά το όνειρο στον Ιωσήφ, λέγοντας: «Σήκω, παράλαβε το παιδί και τη μητέρα του και φεύγε για την Αίγυπτο. και να είσαι εκεί ωσότου σου πω. Γιατί μέλλει ο Ηρώδης να ζητά το παιδί, για να το σκοτώσει».
Εκείνος αφού σηκώθηκε, παράλαβε νύχτα το παιδί και τη μητέρα του και αναχώρησε για την Αίγυπτο.
Και ήταν εκεί ως το θάνατο του Ηρώδη – για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε από τον Κύριο μέσω του προφήτη, όταν έλεγε: Από την Αίγυπτο κάλεσα τον Υιό μου.

Η σφαγή των νηπίων

Τότε ο Ηρώδης, επειδή είδε ότι εμπαίχτηκε από τους μάγους, θύμωσε πολύ και απέστειλε και σκότωσε όλα τα αρσενικά παιδιά που ήταν στη Βηθλεέμ και σε όλα τα όριά της, όσα ήταν από δύο ετών και κάτω, σύμφωνα με το χρόνο που εξακρίβωσε από τους μάγους.
Τότε εκπληρώθηκε αυτό που ειπώθηκε μέσω του Ιερεμία του προφήτη, όταν έλεγε:
Φωνή στη Ραμά ακούστηκε, κλάμα και οδυρμός πολύς. Η Ραχήλ είναι που κλαίει τα τέκνα της, και δεν ήθελε να παρηγορηθεί, γιατί δεν υπάρχουν.

Επιστροφή από την Αίγυπτο

Και όταν πέθανε ο Ηρώδης, ιδού, άγγελος Κυρίου φάνηκε κατά τη διάρκεια ενός ονείρου στον Ιωσήφ,
λέγοντας: «Σήκω, παράλαβε το παιδί και τη μητέρα του και πήγαινε στη γη Ισραήλ. Γιατί έχουν πεθάνει αυτοί που ζητούν τη ζωή του παιδιού».
Εκείνος, αφού σηκώθηκε, παράλαβε το παιδί και τη μητέρα του και εισήλθε στη γη Ισραήλ.
Αλλά όταν άκουσε ότι ο Αρχέλαος βασιλεύει στην Ιουδαία αντί για τον πατέρα του τον Ηρώδη, φοβήθηκε να πάει εκεί. Και επειδή τον πρόσταξε ο Θεός κατά τη διάρκεια ενός ονείρου, αναχώρησε για τα μέρη της Γαλιλαίας,
και ήρθε και κατοίκησε σε μια πόλη που λέγεται Ναζαρέτ – για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε μέσω των προφητών, ότι θα κληθεί Ναζωραίος.

29 Δεκεμβρίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη των 14000 Αγίων Νηπίων που εσφάγισαν υπό την διαταγή του Ηρώδη. Διαβάστε για τη Σφαγή των 14000 Αγίων Νηπίων υπό τη διαταγή του Ηρώδη.

ΠΗΓΗ

Όπου γης Προσκυνητές στην γέννηση Του !

«Έφεγγε ορθάνοιχτη αγκαλιά .

Εύφραινε τα σωθικά

ευωδιαστό λιβανωτό

η είσοδος της.

Φωνή παλλόμενη

μες'τών ψαλμών την ιαχή

του Παντοκράτορα η μορφή.

Από τα συναξάρια

γλύστρούσαν με τάξη

οι άγιοι βουβοί ειρηνικοί ,

μύστες της μέλλουσας ζωής .

Προσκαρτερούσαν

σιωπηλά και αυτοί .

Η Μάνα άστραφτε

επάνω στο θρονί .

Βασίλισσα των Ουρανών.

Παντάνασσα των ταπεινών .

Το βλέμμα Της

ταξίδι στο άπειρο .

Στο τώρα, στο παρόν.

Στο χθες, στο παρελθόν .

Στης προφητείας τα μελλούμενα .

Βλέμμα μετέωρο .

Να αγκαλιάζει σιωπηλά

του κόσμου

όλου τα κρίματα

Των ικετών βοήθεια.

Με τ'άγια χέρια ανοιχτά

αρχόντισσα της προσφυγιάς.

Μια αγκαλιά ουρανός ,

ανάπαυση για τα παιδιά ,

μαύρα, κίτρινα ,λευκά .

Εμβρυακή στιγμή,

Δοξαστική,

κυοφορία

Του Άχρονου σε

ώρα χρονική .

Φωτός παρηγοριά,

η γέννηση ξανά,

μες την ανθρώπινη καρδιά .

Της Βηθλεέμ το βρέφος

των πάντων βασιλιάς».

Φωτ.: Από την προσκυνηματική εκδρομή μας στην Αγία Γη (Ιούλιος 2019)

Η ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΜΑΣ

Με θεσπέσιους ύμνους και ουράνια μηνύματα πλημμύρισε ο Ιερός Ναός μας ,

την Κυριακή το βράδυ 22 Δεκεμβρίου, με την παρουσία επιγείων αγγέλων.

Οι νέοι και οι νέες των ενοριακών κατηχητικών ομάδων μας, όλων των βαθμίδων, παρουσίασαν εόρτια χριστουγεννιάτικη εκδήλωση με ύμνους, τραγούδια, ποιήματα, 

κάλαντα και μια υπέροχη προβολή που αφορούσε στο νόημα της θείας ενσαρκώσεως , 

το μήνυμα της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο καθώς επίσης και η διάσταση 

της προσφοράς του καθενός από μας προς τον συνάνθρωπο.

Ήταν μια ζεστή και όμορφη ενοριακή συνάντηση προς τιμή, αίνον και δόξα του 
δι' ημάς γεννηθέντος Ιησού Χριστού του Σωτήρος και Λυτρωτού μας!

Καλά και φωτεινά Χριστούγεννα!

Η ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Θείες Λειτουργίες Χριστουγένων

Κατά την μεγάλη εορτή της του Χριστού Γεννήσεως θα τελεστούν στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου (2) δύο Θείες Λειτουργίες για την εξυπηρέτηση των ευλαβών ενοριτών μας.

α) Η πρώτη νυκτερινή Θεία Λειτουργία παραμονή 9:30-1:00 μετά μεσονύκτιο.

β) Η δεύτερη πρωινή  Θεία Λειτουργία ανήμερα    7:00-10:00 το πρωί.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ;

Κωνσταντίνος Χολέβας - Πολιτικός Επιστήμων

«Επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία» ψάλλουμε τα Χριστούγεννα και έτσι τονίζουμε το πανανθρώπινο μήνυμα της μεγάλης εορτής. 

Η σύγχυση, όμως, της εποχής μας και τα ρεύματα του υλισμού 

και της παγκοσμιοποιήσεως που έρχονται από το εξωτερικό τείνουν 

να μετατρέψουν τα Χριστούγεννα σε ένα εμπορικό πανηγύρι 

και σε μία αποθέωση του καταναλωτισμού. 

Από παντού ακούμε για δώρα, ρεβεγιόν και ξενύχτια την παραμονή 

των Χριστουγέννων και απομακρυνόμαστε από τον παραδοσιακό ελληνορθόδοξο εορτασμό της Ενανθρωπήσεως του Κυρίου. 

Προβάλλονται από παντού τα Χριστούγεννα χωρίς ... Χριστό. 

Έχουμε και τους οπαδούς της πολιτικής ορθότητος και του 

ουδετερόθρησκου κράτους, οι οποίοι καταργούν φάτνες, χριστουγεννιάτικους στολισμούς, ραδιοφωνικές ευχές και κάθε τι 

που θα μπορούσε να ενοχλήσει τους αλλοθρήσκους και τους αθέους.

 Η Ελλάδα της οικονομικής κρίσης από τη μία έχει να αντιμετωπίσει 

τη φτώχια και την ανεργία πολλών συνανθρώπων μας και από την άλλη δέχεται πιέσεις για ύπουλο εξισλαμισμό, όπως συμβαίνει 

και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μην μιλήσετε για Χριστούγεννα 

γιατί θίγονται οι άθεοι και οι φανατικοί Μουσουλμάνοι, 

λένε οι Αρχές στην Αγγλία, ενώ στη Γαλλία η συμμαχία αθέων 

και ισλαμιστών αποσύρει φάτνες! Παρά ταύτα πρέπει να αντισταθούμε! 

Παρατηρώ ότι για ορισμένους η παραδοσιακή Θεία Λειτουργία 

νωρίς το πρωί των Χριστουγέννων αντικαθίσταται από ξενύχτι 

και χαρτοπαιξία, συνήθειες ξένες προς τα ελληνορθόδοξα Χριστούγεννα. Αλλά ας μην γενικεύω. Υπάρχουν αρκετοί Έλληνες που θα διαβάσουν 

στα παιδιά τους Παπαδιαμάντη και Κόντογλου, θα νηστέψουν, 

και θα σηκωθούν τα χαράματα για να λειτουργηθούν και να κοινωνήσουν. Υπάρχουν, δόξα των Θεώ, πολλοί που επιμένουν ελληνορθόδοξα 

και αρνούνται να μπουν στη μηχανή του κιμά, η οποία αλέθει έθνη, πολιτισμούς, ήθη και έθιμα. Παγκοσμιοποιημένες είναι και πολλές 

από τις ευχετήριες κάρτες που λαμβάνουμε αυτές τις ημέρες,

 είτε ταχυδρομικώς είτε –λόγω χαμηλότερου κόστους- με ηλεκτρονικά μηνύματα. Θα μου πείτε ότι σημασία έχει να σε θυμηθεί κάποιος 

και όχι η απεικόνιση στην κάρτα. Δεν διαφωνώ, αλλά αφού αποφασίζεις, Χριστιανέ μου, να στείλεις γραπτώς τις ευχές σου, 

γιατί δεν προτιμάς την Ορθόδοξη βυζαντινή τεχνοτροπία 

και μού στέλνεις χιονισμένα σκανδιναβικά τοπία με ταράνδους 

ή ευτραφή αγγελούδια, ουδεμία σχέση έχοντα με την Πίστη μας 

και την Παράδοσή μας; Ας εορτάσουμε, λοιπόν, Χριστούγεννα με Χριστό. 

Ας θυμηθούμε τους συνανθρώπους μας που έχουν πραγματική ανάγκη. 

Και ας συνειδητοποιήσουμε ότι ο Θεός εσαρκώθη ως άνθρωπος 

για να απαλλαγεί ο άνθρωπος από το σκότος της πλάνης 

και να φωτισθεί από την αποκαλυφθείσα Αλήθεια.

Τι είναι ευγένεια;;

Τι είναι ευγένεια;

… Δεν λέμε ευθέως την αλήθεια. Δεν την αντέχει ο άλλος.

Επιστρέφει, επί παραδείγματι, ο σύζυγος στο σπίτι και η σύζυγος έχει κάνει κάποιο λάθος.

Της επιτίθεται ο σύζυγος: «Λάθος έκανες, Αυτή είναι η αλήθεια. Η αλήθεια να λέγεται!».

Δεν είναι αυτή η αλήθεια. Δεν είναι αυτό αγάπη. Αυτό είναι εγωϊσμός.

Αυτό σημαίνει ότι δεν αγαπάς την γυναίκα σου που την αγκαλιάζεις κάθε ημέρα, αφού της δίνεις μιά στο κεφάλι και στην καρδιά της.

Πώς συμβιβάζονται αυτά.

Το ίδιο ισχύει και για την γυναίκα με τον άνδρα, για τον Γέροντα με τον υποτακτικό, τον υποτακτικό με τον Γέροντα, τον αδελφό με τον αδελφό….

Να λοιπόν τι σημαίνει ευγένεια…

(Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΜΑΣ

Ο Χριστουγεννιάτικος στολισμός του Ναού μας !

Από τον εόρτιο στολισμό στο προαύλιο του ναού μας!

Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα !

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 15 Δεκεμβρίου - Άγιος Ελευθέριος

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 15 Δεκεμβρίου 2019. ΙΑ' Κυριακής Λουκά και Κυριακής των Αγίων Προπατόρων. Εορτή της Ορθοδοξίας: Ο Άγιος Ελευθέριος ο Ιερομάρτυρας και η μητέρα του η Αγία Ανθία. Κατά Λουκά: Η παραβολή του μεγάλου δείπνου. Ευαγγελικό απόσπασμα της Κυριακής ΙΑ' Λουκά από πρωτότυπο και σε νεοελληνική απόδοση.

Ευαγγέλιο Κυριακής Κατά Λουκά, ΙΔ'(14) 16-24

ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς·
καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα.
καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες. ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῷ· ἀγρὸν ἠγόρασα, καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον.
καὶ ἕτερος εἶπε· ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον.
καὶ ἕτερος εἶπε· γυναῖκα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν.
καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα. τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἶπε τῷ δούλῳ αὐτοῦ· ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ρύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε.
καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος· κύριε, γέγονεν ὡς ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστί.
καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου.
λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου.

Νεοελληνική Απόδοση

Η παραβολή του μεγάλου δείπνου

Εκείνος του είπε: «Κάποιος άνθρωπος έκανε μεγάλο δείπνο, και κάλεσε πολλούς
και απέστειλε το δούλο του την ώρα του δείπνου να πει στους καλεσμένους: Ελάτε, γιατί ήδη είναι όλα έτοιμα.
Και άρχισαν με μια γνώμη όλοι να αποποιούνται την πρόσκληση με δικαιολογίες. Ο πρώτος τού είπε: Αγόρασα ένα αγρό και έχω ανάγκη να εξέλθω να τον δω. σε παρακαλώ, θεώρησέ με δικαιολογημένο που θ’ απουσιάσω.
Και άλλος είπε: Αγόρασα πέντε ζεύγη βοδιών και πηγαίνω να τα δοκιμάσω. Σε παρακαλώ, θεώρησέ με δικαιολογημένο που θ’ απουσιάσω.
Και άλλος είπε: Γυναίκα νυμφεύτηκα και γι’ αυτό δε δύναμαι να έρθω.
Και παρουσιάστηκε ο δούλος και ανάγγειλε αυτά στον κύριό του. Τότε οργίστηκε ο οικοδεσπότης και είπε στο δούλο του: Έξελθε γρήγορα στις πλατείες και στα δρομάκια της πόλης και εισάγαγε εδώ τους φτωχούς και τους ανάπηρους και τους τυφλούς και τους χωλούς.
Και είπε ο δούλος: Κύριε, έχει γίνει αυτό που διέταξες, και ακόμα υπάρχει τόπος αδειανός.
Και ο Κύριος είπε προς το δούλο: Έξελθε στις οδούς και στους φράχτες και ανάγκασέ τους να εισέλθουν, για να γεμίσει ο οίκος μου.
Γιατί σας λέω ότι κανείς από εκείνους τους άντρες που ήταν καλεσμένοι δε θα γευτεί το δείπνο μου».

Ο Άγιος Σπυρίδωνας - Αρχιμ. Ανανίας Κουστένης

Άλλο μεγάλο βουνό της ορθοδοξίας. Άλλη μεγάλη υπόθεση. Σπυρίδων και θαυματουργία ταυτίζονταν. Και ταυτίζονται. Αν και απέθανε ο άγιος Σπυρίδων, δεν έπαψε να θαυματουργεί. Από τη νήσο της Κύπρου, τη μεγαλόνησο και μαρτυρική. Έζησε εκεί και έλαμψε. Τον 4ο αιώνα. Ταπεινός  στο έπακρον, με αγάπη και ζήλο Θεϊκό, ποιμήν προβάτων και καλλιεργητής αγρών, ακόμη κι όταν έγινε επίσκοπος, πρόσφερε τα ελέη του Θεού στους Κυπρίους χριστιανούς αλλά και ειδωλολάτρες. Ζούσε με αποστολικό τρόπο. Κι ήταν το καμάρι και η χαρά και η παρηγοριά όλων. Έλαβε μέρος και στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο και απέδειξε το ομοούσιον της Τριάδος, με το θαύμα του κεραμιδιού, φώναξε την κόρη του απ’ τον τάφο, να βρει το τιμαλφές της γειτόνισσας, που τους είχε εμπιστευθεί εκείνη για φύλαξη, πήγε στον τάφο και λέει: «Ειρήνη μου, πού έβαλες το τιμαλφές της τάδε;» «Το ‘χω εκεί, πατέρα. Να το βρείτε και να το δώσετε.» Φώναξε τη νεκρή από τον τάφο. Για σκεφθείτε! Μετέβαλε το φίδι σε χρυσάφι, για να εξυπηρετήσει κάποιο φτωχό. Κι όταν εκείνος εξυπηρετήθηκε, το έφερε, πήγαν έξω πάλι, και λέει: «Φιδάκι, πήγαινε, τώρα, στο σπίτι σου και στα παιδιά σου.» Και το χρυσάφι ξανάγινε φίδι.

Γιατί έκαμε το φίδι; Για να μας δείξει ότι η φιλαργυρία είναι φίδι και να προσέχομε. Άλλα και το χρήμα είναι χρήσιμο,  για να το έχομε και να το χρησιμοποιούμε. Το χρήμα είναι από το ρήμα «χρώμαι». Για χρήση. Δεν είναι κειμήλιο. Ούτε λατρεία. Για να το δίνομε και για να το παίρνομε. Έτσι είναι, όμως.  Να το δί­νομε, γιατί λέγαν οι σοφοί της Ανατολής: «Έχομε για να δίνομε και δίνομε για να έχομε».

Κι έκοιμήθη, λοιπόν, ο άγιος Σπυρίδων, στα 458, 12 Δεκεμβρίου. Κι έμεινε άφθαρτο το λείψανό του, όπως είναι μέχρι σήμερα, στο άλλο αγαπημένο του νησί, στην Κέρκυρα. Στα όρια ορθοδοξίας και προτεσταντισμού και καθολικισμού. Φυλάει ο άγιος εκεί, αιώνες τώρα. Κι όταν οι καθολικοί κι οι άλλοι επιχείρησαν να κάμουν Αγία Τράπεζα στον ναό του καθολική, έριξε φωτιά και τους έκαψε. Δεν έχει ο άγιος. Είναι εύσπλαχνος, αλλά είναι και δίκαιος. Κι είναι και φρουρός. Κι είναι και υπέρμαχος.

Τα θαύματά του μεγάλα. Και πολλά. Να σας πω ένα. Είχαν πάει, κάποτε, κλέφτες στο μαντρί του, καθώς ήταν επίσκοπος, να του κλέψουν τα πρόβατα. Φρούτο παλιό οι κλέφτες. Δεν είναι τώρα. Τί να κάνομε. Λοιπόν. Κι εκεί μία Θεία δύναμη τους καθήλωσε. Δεν μπορούσαν ούτε να κλέψουν ούτε και να φύγουν. Έμειναν  μέχρι το πρωί τα παιδιά… Πάει το πρωί ο πάππους και τούς βρίσκει. «Ρε παιδιά, τί γίνεται;» λέει. Κατάλαβε αυτός. «Α, να πάρει η ευχή. Άντε να λυθείτε.» Τους έλυσε, λοιπόν. «Και τώρα, για τον κόπο σας, να μη σας αφήσω έτσι. Πάρτε κι ένα κριάρι, να το φάτε, ε, κοπιάσατε», λέει. Ε, άντε να ξανακλέψουν αυτοί μετά ας πούμε. Δεν τους είπε. Ούτε τούς μάλωσε ούτε… τίποτα απ’ αυτά. Ούτε τους είπε να μην κλέβετε. Τίποτα απ’ αυτά. Φτάνει η συμπεριφορά του και κατάλαβαν τα πάντα. Γιατί έχει ψυχή ο καθένας και φιλότιμο και καταλαβαίνει. «Άντε», λέει, «να πάτε.» Τί ωραίο!

Κι ο άλλος μια φορά, που πούλαγε, και πήγε ν’ αγοράσει σφαχτά, ένας έμπορος, απ’ τον άγιο, του πήρε και μια γίδα παραπάνω. Σου λέει, χαζός, γέρος είναι, ας του πάρουμε μια γιδούλα. Υπάρχει και Θεός. Να τα προσέχομε αυτά τα πράγματα. Να τα προσέχομε πολύ, γιατί επάνω μας έρχονται. Την πήρε κι έφυγε. Πήρε και την άλλη· ή άλλη, όμως, στο δρόμο γύριζε πίσω. Δεν πήγαινε με τ’ άλλα ζώα, που ‘χε πληρώσει, και τον ταλαιπώρησε. Κι ήλθε, τελικά, στο κοπάδι. Και τον είδε ο άγιος: «Τί είναι, παιδί μου;» «Να», λέει, «παππούλη. Απ’ τις γίδες, που πήρα, αυτή δεν έρχεται», λέει, «κοντά, έρχεται πίσω.» Και τί του λέει ο παππούς; «Παιδί μου, μήπως ξέχασες να την πληρώσεις;» Δεν του είπε ότι την έκλεψε. Δεν λέγονται αυτά. Δεν λέγοντα αυτά. Προσέξτε, οι άγιοι τί ωραίοι είναι! Τί ευγενείς! «Μήπως ξέχασες, παιδί μου, να την πληρώσεις;» λέει. «Ναι, παππούλη.» «Ε, βάλε τα λεφτά εκεί», είχε ένα κασελάκι, εκεί πέρα, και  έβαζαν οι άνθρωποι τα λεφτά, αυτός ήταν, τα ‘χε σε ιδιαίτερο χώρο, λοιπόν. «Βάλε τα λεφτά εκεί, όσο κάνει, και άμε στο καλό.» Κι αμέσως η γίδα ακολούθησε με τον έμπορο κι έφυγε. Αστραπή. Τί πράγματα είν’ αυτά! Αυτή είναι η θρησκεία μας!

(Αρχιμ. Ανανίας Κουστένης, «Χειμερινό συναξάρι», εκδ. Ακτή, Λευκωσία 2008)

ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΕΡΓΕΙ Η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ - ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

...Και βλέπεις, πολλοί, ενώ έχουν προβλήματα που τα προκάλεσαν οι αμαρτίες τους, δεν πηγαίνουν στον πνευματικό που μπορεί να τους βοηθήση θετικά, αλλά καταλήγουν να εξομολογούνται στους ψυχολόγους. Λένε το ιστορικό τους, τους συμβουλεύονται για τα προβλήματά τους και, αν έχουν να περάσουν ένα ποτάμι, τους ρίχνουν μέσα και ή πνίγονται ή βγαίνουν , αλλά που βγαίνουν… Ενώ, αν πάνε να εξομολογηθούν στον πνευματικό, θα περάσουν στην άλλη όχθη από την γέφυρα άνετα, γιατί με το μυστήριο της εξομολογήσεως ενεργεί η Χάρις του Θεού και λυτρώνονται.
- Γέροντα, μερικοί λένε: «Δεν βρίσκουμε καλούς πνευματικούς, γι’ αυτό δεν πάμε να εξομολογηθούμε».
- Αυτά είναι δικαιολογίες. Κάθε πνευματικός έχει θεία εξουσία, εφόσον φοράει πετραχήλι. Τελεί το μυστήριο, έχει την θεία Χάρη και, όταν διαβάση την συγχωρητική ευχή, ο Θεός σβήνει όλες τις αμαρτίες τις οποίες εξομολογηθήκαμε με ειλικρινή μετάνοια. Από μας εξαρτάται πόσο θα βοηθηθούμε από το μυστήριο της εξομολογήσεως. Ήρθε εκεί στο Καλύβι μια φορά κάποιος που είχε ψυχολογικά προβλήματα, με τον λογισμό ότι έχω διορατικό χάρισμα και θα μπορούσα να τον βοηθήσω. «Τι προβλέπεις, μου λέει, για μένα;». «Να βρης, του λέω, έναν πνευματικό να εξομολογήσαι, για να κοιμάσαι σαν το πουλάκι και να μην παίρνης χάπια». «Δεν υπάρχουν, μου λέει, σήμερα καλοί πνευματικοί. Παλιά υπήρχαν». Έρχονται με καλό λογισμό, ότι θα βοηθηθούν, αλλά δεν δέχονται αυτό που τους λες, και κρίμα στα ναύλα.
Βλέπω όμως αυτή την καινούργια τέχνη του διαβόλου.

ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ.

ΤΟ ΜΟΛΥΒΙ

Το  παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα.

Κάποια στιγμή τη ρώτησε :

- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;

Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της :

- Όντως γράφω για σένα, Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις να γίνεις σαν κι αυτό!

Το παιδί, περίεργο, κοίταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.

- Αφού είναι το ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!

- Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι πάντα ένας άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.

Πρώτη ιδιότητα: Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι υπάρχει ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματά σου. Αυτό το χέρι το λέμε "Θεό" και Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί πάντα σύμφωνα με το θέλημά Του.

Δεύτερη ιδιότητα: Πότε-πότε πρέπει να σταματάς να γράφεις και να χρησιμοποιείς την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό. Έτσι,μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες γιατί θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα για να σβήνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμένουμε στο δρόμο του δικαίου.

Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει στην ουσία σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου.

Τέλος, η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού: Αφήνει πάντα ένα σημάδι. Έτσι λοιπόν να ξέρεις ότι ό,τι κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ίχνη και να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης.

Μήν δικαιολογούμεθα, ὅτι δέν ἔχουμε χρόνο γιά νά πᾶμε στήν Ἐκκλησία - Δημήτριος Παναγόπουλος

Θα έρθει εποχή λέγει μια παράδοσις, που τρεις εκκλησίες θα μείνουν στην Ελλάδα: του Παναγίου τάφου, του μεγάλου Αθανασίου του Αθωνίτου στο Άγιο Όρος και της Εικοσιφοινίσσης στο Παγγαίο.

Μήν δικαιολογούμεθα, ὅτι δέν ἔχουμε χρόνο γιά νά πᾶμε στήν Ἐκκλησία. Δέν θέλουμε νά πᾶμε στήν Ἐκκλησία, διότι δέν εἴμαστε ἐρωτευμένοι μέ τό Χριστό, δέν εἴμαστε ἐρωτευμένοι μέ τήν Παναγία μας, δέν εἴμαστε ἐρωτευμένοι μέ τήν Ἐκκλησία. Ἄν εἴμασταν ἐρωτευμένοι, βουνά, θάλασσες καί λαγκάδια θά διασχίζαμε, γιά νά ἐρθουμε στήν Ἐκκλησία. Στό ἐξωτερικό, η ἄνθρωποι ἀπό 200 καί 300 χιλιόμετρα τρέχουν κάθε Κυριακή, γιά νά πᾶνε στήν Ἐκκλησία. Καί ἐμεῖς βλασφημοῦμε τόν παππᾶ, πού χτύπησε τήν καμπάνα Κυριακή τό πρωί καί μᾶς ξύπνησε ἀπό τόν ὕπνο. Ἐμεῖς ἀντί νά πᾶμε τό πρωί στήν Ἐκκλησία, ἐρχόμαστε τά ξημερώματα ἀπό τήν διαφθορά. Καί ἄν εἶναι ἄδειο τό στασίδι μας στήν Ἐκκλησία, θά εἶναι καί ἄδεια ἡ θέση μας στόν οὐρανό. Γιατί ἀπό ἐδῶ γίνεται ἡ τακτοποίηση, ἀπό ἐδῶ βγαίνουν τά εἰσιτήρια γιά τόν οὐρανό. Οἱ ἄνθρωποι πού δέν θέλουν τήν Ἐκκλησία καί τά Μυστήριά της, εἶναι ἀπό τώρα στήν κόλαση!

∽Δημήτριος Παναγόπουλος, Ιεροκήρυκας † 1916 - 1982