Νυχτερινή προσευχή - Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Αυτός ο λόγος μου απευθύνεται και στους άνδρες και στις γυναίκες.

Κάμψε τα γόνατά σου, στέναξε, παρακάλεσε τον Κύριο να σου δείξει ευσπλαχνία˙ περισσότερο συγκινείται κατά την διάρκεια των νυκτερινών προσευχών, όταν τον καιρό της αναπαύσεως εσύ τον κάνεις καιρό θρήνων. Θυμήσου ποια λόγια έλεγε ο βασιλιάς:

“ Εκοπίασα με τους στεναγμούς μου. Θα λούσω κάθε νύκτα το κρεβάτι μου με δάκρυα και το στρώμα μου θα το πλημμυρίσω με τα δάκρυα μου” (Ψαλμ.6,7).

Όση απολαυστική ζωή και αν κάνης, δεν είναι τόσο απολαυστική όσο η ζωή εκείνου. Όσο πλούσιος και αν είσαι, δεν είσαι πιο πλούσιος από τον Δαυίδ.

Και πάλι ο ίδιος λέγει:

“Μέσα στα μεσάνυχτα σηκωνόμουν για να εξομολογηθώ μπροστά στην δικαιοσύνη σου τα κρίματά μου” (Ψαλμ. 118,62).

Την ώρα εκείνη δεν ενοχλεί η κενοδοξία˙ διότι πώς μπορεί να γίνη αυτό την ώρα που όλοι κοιμούνται και δεν βλέπουν; την ώρα εκείνη δεν μας επιτίθεται η αδιαφορία και το χασμουρητό˙ διότι πώς μπορεί να γίνη αυτό τη στιγμή που η ψυχή διεγείρεται από τόσα πολλά;

Μετά από τις παννυχίδες αυτού του είδους και ο ύπνος είναι γλυκύς και αποκαλύψεις γίνονται θαυμάσιες.

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Η …παράξενη γυναίκα με το Άγιο Φως. (Νώντα Σκοπετέα)

Είναι όλες αυτές οι παραξενιές των Χριστιανών σαν θερινός μπαξές με όλα τα αγαθά καρπίσματα της δουλεμένης γης . Καρτερά τούτο το κηπάκι κάθε Τετάρτη και Παρασκευή , της Μάνας το Πάσχα , του Προδρόμου το νήστεμα και του Σταυρού, στης Μεταμορφώσεως το σαράντισμα , να προσφέρει στης ευλάβειας το θυσιαστήριο όλα του τα Θεόσπαρτα γεννήματα.Ναι , για κάποιους είναι παραξενιά η νηστεία . Άλλοι πάλι ευλογημένοι , γυρεύουν εξηγήσεις στων Θεολόγων τα κιτάπια, αν μια νηστεία μπορεί να τελειώνει σε …νηστεία ! Αν σου λέει πέσει η ημέρα της Κοιμήσεως της Αειπαρθένου Μαρίας Τετάρτη ή Παρασκευή , μόνο ιχθύς καταλύεται!Και απορούν πως γίνεται να νηστεύουμε σε μέρα μεγάλης γιορτάδας! Αλήθεια, οι Νινευίτες κοίταξαν στο ημερολόγιο και στο νηστειοδρόμιο , μόλις ξεκίνησαν να νηστεύουν ως και το νερό μαζί με τα ζά τους ; 

Είναι παραξενιά κάποιες γυναίκες , του ονειδισμού τέκνα προσφιλή, να μην φορούν ποτέ τους ανδρικά , και να πορεύονται πάντα μακριά από τον συρμό , μα κοντά στον Θεό που μήνυσε στον αμετασάλευτο Νόμο Του πως … «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴ ἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σού ἐστι πᾶς ποιῶν ταῦτα.» (Δευτ. 22, 5). Είναι τόσο παράξενο να αφήνουν τα μαλλιά τους μακριά και να τα πλέκουν σε τριπλές κοτσίδες , έτσι που να συμβολίζεται και με αυτόν τον τρόπο η Αγία Τριάδα ! Και είναι όμορφες , τόσο αρεστές στα μάτια του Θεού ! Γεμάτη από παράξενες τέτοιες ομορφιές είναι η ζωή των Χριστιανών !

Γνώρισα μια τέτοια «παράξενη» γυναίκα ! Και πρόσφατα ανακάλυψα για εκείνη κάτι τόσο ασυνάντητο …και αυτό εκτός μόδας και συρμού! Όπου πήγαινε ήθελε να ‘χει μαζί της ένα μικρό φαναράκι ! Από πολύ καιρό είχε βάλει στο μάτι τούτη την παραξενιά ! Να κρατήσει ολοχρονίς αναμμένο το Άγιο Φως! Πόσα διλλήματα δεν της έβαζε συνέχεια ο πονηρός και πόσους λογισμούς για να σβήσει την ακοίμητη φλόγα της … Θα πιάσει φωτιά το σπίτι σου που φεύγεις και αφήνεις τόσα καντήλια αναμμένα… Αμ το ταβάνι σου που μαύρισε; Πάλι βάψιμο ! Άλλα έξοδα ! Με τόσο λάδι που καίγεται θα χόρταιναν τόσοι φτωχοί που δεν έχουν στάξα στο ρωγί τους ! Τώρα με τις μεγάλες θερμοκρασίες θα βάλεις καμιά πυρκαγιά εκεί που πας στα πολλά ξερά που υπάρχουν δίπλα στο οστεοφυλάκειο !

Πως της ήρθε στ ‘αλήθεια ένα απόγευμα φέτος το καλοκαίρι και καρτέρεψε στο ζεστό εσπέρας στο κοιμητήριο του τόπου της ! Στο μεγάλο κοιμητήρι της μεγάλης πόλης ! Περπατούσε ανάμεσά τους … με το μικρό της φαναράκι ! Στεκόταν για λίγο κάτω απ τις ανακουφιστικές σκιές των κυπαρισσιών και ανίχνευε και αναζητούσε με την ματιά της εκείνες τις χαρμολυπημένες μορφές , που δεν θα πάψουν όσο ζουν να στέλνουν ανάσα και αναπαμό στις ολοζώντανες ψυχούλες που έχουν φωνή και μας μιλούν !

-Θέλετε να φωτίσετε το καντήλι με Φως απ ‘τον Πανάγιο Τάφο; Έχω εδώ κρατημένο !

Λάμπανε εκείνων τα μάτια από έκπληξη ! Μιλούσε η δακρυσμένη τους σιωπή το ευχαριστώ για τούτο το ουρανόσταλτο δώρο ! Ζύγωσε και ο παπά Θόδωρος και μόλις κατάλαβε , δόξαζε τον Βασιλιά Παράκλητο που ψιθύρισε τούτη την παραξενιά στην μικροκαμωμένη γυναίκα ! Αύγουστος και ακόμα καίει του Ανεσπέρου Φωτός η υπέρ ήλιον λάμψη ! Της οικογένειάς μας φίλη και αδελφή πεφιλημένη !

Την καλέσαμε να μας επισκεφτεί στα πατρογονικά μου , της Μάνης τα αγιομέρια , παραμονές του Αγίου Φανουρίου ! Σαν τέλεψε ο εσπερινός πήρε την λαμπίτσα της την γυάλινη και έσυρε για τα κοιμητήρια του τόπου , τα …ξενοδοχεία των προσδοκούντων !

Μαζί της είχε και ένα μεγάλο μπουκάλι λάδι ! Έγιναν τα κοιμητήρια της παλιάς Ανδρούβιστας κείνο το σουρούπωμα καντηλέρια Αναστάσιμα ! Και κάτι ξεχασμένα , αφώτιστα για χρόνια ολάκερα , παραπονεμένα μνημούρια λάβανε χαρά απρόσμενη ! Στάλαζε ευχαριστώ ο Ουρανός ολοένα στα μάτια της !

Και πήρε έπειτα τον πετρόδρομο για όλα τα ξωκκλήσια του Νικόβου που άστραψαν με Λαμπροφώς μετά από άγνωρους χρόνους !

Η Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια και τα Άγια Θεοφάνεια και ο Άγιος Αθανάσιος με την πιο χαμηλή πόρτα της πίστης και η Ανάληψη με το ματάκι της Πλατυτέρας , το βγαλμένο από χέρι μετανιωμένου της παιδιού , και η Αγία Μαρίνα της θειάς Καλλιοπίτσας η γειτόνισσα και ο Άη Χαραλάμπης , ο φιλοξενάρης του Αγίου Φανουρίου …

Στον Όρθρο της δικής του μνήμης έδωσε στον παπά Σταύρο τον φιλακόλουθο και ευλαβέστατο , που από παιδί λαχτάραγε μόνο την ιεροσύνη , την γυάλινη λάμπα της να ακουμπήσει εκείνος το Άγιο Φως πάνω στο λάξευμα της Παναγιάς, που ολόκληρο τον κόσμο αγκαλιάζει ! Την πήρε εκείνος με προσοχή και απερίγραπτο δέος και την έβαλε στο βάθος της Άγιας Τράπεζας ! Φως σιμά στο Φως του Ευαγγελίου , στης ευλογίας τον Σταυρό τον πολυτυπωμένο σε κεφαλές πονεμένων και ταλαιπώρων ανθρώπων , στο Ιερατικό το άκλειστο για τους ταπεινούς και φιλακόλουθους υπουργούς του Υψίστου ! 

Και έλαμψαν τόσο αλλιώτικά όλα ! Και αισθανθήκαμε το ομοθυμαδόν όσοι ήμασταν μέσα στο μικρό ξωκκλήσι και όσοι στέκονταν πρωτόγνωρα σιωπηλοί στην φρεσκοασβεστωμένη αυλή του ! Και δυνάμωσαν απερινόητα οι φωνές μας ! Και του ψάλτη η φωνή που την ώρα του Κοινωνικού ίσως για πρώτη φορά σε τούτον τον οίκο έψαλε το Δούλοι Κύριον και έπειτα το Εξομολογείσθαι τω Κυρίω , δυνάμωσε πιότερο όταν ακούστηκαν οι στίχοι: … οἱ ἑστῶτες ἐν οἴκῳ Κυρίου, ἐν αὐλαῖς οἴκου Θεοῦ ἡμῶν… Τῷ ποιήσαντι φῶτα μεγάλα μόνῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ… Και χαιρόταν η γυναίκα και έκλαιγε βουβά και ευχαριστούσε με αλληλούια τον Βασιλιά Παράκλητο , που της ψιθύρισε τούτην την …παραξενιά ! Υπόσχεση Του έδωσε εκείνη την ώρα , ως την τελευταία της πνοή , απ τον εύφορο μπαξέ της ψυχής της , να θησαυρίζει καρπούς , να τους μοιράζει ευλογία σε κάθε Χριστό που θα σταθεί δίπλα της …

Νώντας Σκοπετέας . Αφιερωμένο στην αδελφή μας Στ.Στ. και σε όσους έχουν την ευλογημένη συνήθεια της διατήρησης του Αγίου Φωτός από το βράδυ της Αναστάσεως του Χριστού μας !

55η Ἐπέτειος ἀπό τήν κοίμηση τοῦ π. Γερβασίου.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

55^η  Ἐπέτειος ἀπό τήν κοίμηση τοῦ π. Γερβασίου.

          Στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, στίς Κατασκηνώσεις τῆς Ἀναπλαστικῆς  Σχολῆς Πατρῶν, θά πραγματοποιηθῇ ὁ ἑορτασμός τῆς 55^ης  ἐπετείου ἀπό τῆς κοιμήσεως τοῦ ἀοιδίμου καί ἡγιασμένου π. Γερβασίου Παρασκευόπουλου.

Τό πρόγραμμα ἔχει ὡς ἑξῆς:

 Σάββατο 29 Ἰουνίου 2019

            •Ὣρα 7μ.μ. θά τελεσθῇ Πανηγυρικός Ἑσπερινός ὑπό τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμ. π. Ἱεροθέου Ἀνδρουτσοπούλου, Ἱεροκήρυκος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν.

Κυριακή 30 Ἰουνίου 2019

            •Ὣρα 7:00-10:30π.μ.  Ὂρθρος καί Θεία Λειτουργία ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου καί ἐν συνεχείᾳ τό ἱερό μνημόσυνο τοῦ ἀοιδίμου π. Γερβασίου.

            • Ὣρα 7 μ.μ. θά τελεσθῇ Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου καί ἐν συνεχείᾳ θά πραγματοποιηθῇ ἑορταστική ἐκδήλωσις στόν ὑπαίθριο χῶρο τῶν Ἐκδηλώσεων τῶν Κατασκηνώσεων.   Θά ὁμιλήσῃ ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμ. π. Νεκτάριος Κωτσάκης, Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὀμπλοῦ μέ θέμα:          «Γέροντας Γερβάσιος: Ὁ Σ(σ)κοπός πού ἒζησε ἐν ὁσιότητι καί δικαιοσύνῃ».

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ "ΕΥΛΟΓΕΙΤΕ" ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΣΤΟΝ ΙΕΡΕΑ

Ο Ιερέας του Θεού

1. Δεν υπάρχει, αγαπητοί μου, τίποτε άλλο ανώτερο από τον ιερέα του Θεού. Γιατί, αφού το πάν είναι ο Ιησούς Χριστός, ο δε ιερέας είναι ο αντιπρόσωπος του Ιησού Χριστού, δεν υπάρχει λοιπόν τίποτε άλλο ανώτερο από τον ιερέα του Θεού. Ο ιερέας είναι ο μέσος μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Παίρνει από τον Θεό τα θεία μηνύματα και την Χάρη Του και τα δίνει στους ανθρώπους· και παίρνει από τούς ανθρώπους τα διάφορα αιτήματά τους και τα λέγει στο Θεό κάνοντας προσευχή γι᾽ αυτούς.
Ο ιερέας διακρίνεται από μακρυά φορώντας το τίμιο ράσο! Αυτό το ράσο των ιερέων στάζει αίματα μαρτύρων και δάκρυα μετανοούντων! Η πρώτη ελληνική Σημαία έγινε με ένα κομμάτι από το ράσο του παπά και με ένα κομμάτι από την φουστανέλα του αγωνιστή Έλληνα. «Ράσο φουστανέλα – η πρώτη ἑλληνική σημαία»! Και το ράσο ακόμη έχει σπουγγίσει τα δάκρυα των μετανοούντων αμαρτωλών. – Διπλό είναι το έργο του ιερέα: Πρώτον να τελεί τα ιερά Μυστήρια, πού μάς φέρνουν την Χάρη του Θεού, και δεύτερο το να κηρύττει τον λόγο του Θεού και να αποκτούν οι άνθρωποι θεογνωσία. «Ο λαός κρεμιέται από τα χείλη του ιερέα ζητώντας από αυτόν λόγο», λέγει ο προφήτης Μαλαχίας (2,7)!

Τι σημαίνει Ευλογείτε που λέμε στον ιερέα;

2. Όταν συναντιέστε με ένα ιερέα πρέπει να του φιλάτε το χέρι. Γιατί ο ιερέας έχει «δανείσει» – ας το πούμε έτσι – το χέρι του στο Θεό και με αυτό το χέρι του ιερέα τελούνται τα ιερά Μυστήρια.
Ασπαζόμενοι την χείρα του ιερέα να λέτε την λέξη «Ευλογείτε». Aυτό δεν σημαίνει απλά ότι ζητάτε από τον ιερέα την ευλογία του, αλλά βαθύτερα σημαίνει ότι ζητάτε απ᾽ αυτόν τον λόγο, πού έχει ιδιαίτερα ο ιερέας με την ιεροσύνη του. «Λόγος» δε είναι ο Ιησούς Χριστός, πού λέγεται «Υιός και Λόγος του Θεού». Ακόμη στον ιερέα λέμε «Την ευχή σας, πάτερ». Και με αυτό επίσης δεν ζητάτε μόνο από τον ιερέα την ευχή του για ένα καλό κατευόδωμα, αλλά ζητάτε και την «προσευχή» του, γιατί αυτό σημαίνει η λέξη «ευχή» στην Αγία Γραφή. Σημαίνει την προσευχή. Και η προσευχή των χριστιανών πρέπει να περνάει από την προσευχή της Εκκλησίας, από την προσευχή των ιερέων, για να γίνει εισακουστή στο Θεό.

3. Χριστιανοί μου, να τιμάτε τούς ιερείς. Και η τιμή των ιερέων είναι τιμή στον Ίδιο τον Θεό. Από τον ιερέα βαπτιστήκατε, από τον ιερέα παντρευτήκατε, από τον ιερέα κοινωνάτε τα Άχραντα Μυστήρια, και με τα ψαλσίματα του ιερέα πάλι και με τα δικά του χέρια θα κατέβουμε όλοι στο τάφο της γης. Το έθνος μας σήμερα, περισσότερο από άλλοτε, έχει ανάγκη από καλούς ιερείς. Και οι καλοί ιερείς βγαίνουν από καλές χριστιανικές οικογένειες. Δώστε, ω γονείς, από τα καλά σας παιδιά ένα ιερέα για τον Θεό.
Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας

Η πράξη της νοεράς προσευχής είναι να βιάσεις τον εαυτόν σου να λέγεις συνεχώς την ευχή με το στόμα αδιαλείπτως - Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Η πράξη της νοεράς προσευχής είναι να βιάσεις τον εαυτόν σου να λέγεις συνεχώς την ευχή με το στόμα αδιαλείπτως.
Στην αρχή γρήγορα, να μην προφθάνει ο νους να σχηματίζει λογισμό μετεωρισμού.
Να προσέχεις μόνο στα λόγια: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Όταν αυτό πολυχρονίσει, το συνηθίζει ο νους και το λέγει και γλυκαίνεσαι ωσάν να έχεις μέλι στο στόμα σου και θέλεις να το λέγεις. Αν το αφήσεις στενοχωρείσαι πολύ.
Όταν το συνηθίσει ο νους και χορτάσει -το μάθει καλά- τότε το στέλνει στην καρδιά…
Επειδή ο νους είναι ο τροφοδότης της ψυχής και μεταφέρει στην καρδιά οτιδήποτε φαντασθεί.
Όταν ο ευχόμενος κρατεί τον νου του να μη φαντάζεται τίποτε, αλλά να προσέχει μόνο τα λόγια της ευχής…
τότε αναπνέοντας ελαφρά με κάποια βία και θέληση δική του τον κατεβάζει στην καρδιά, και τον κρατεί μέσα και λέγει με ρυθμό την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» … 
Αν θέλεις να βρεις τον Θεό δια της «ευχής» δεν θα σταματάς ποτέ αυτήν την εργασία.

Όρθιος, καθήμενος, βαδίζοντας δεν θα μένεις χωρίς την ευχή.
Να μη βγαίνει πνοή χωρίς την ευχή για να εφαρμόζεται ο λόγος του Παύλου «αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε».
Εάν μπορέσεις να λέγεις την «ευχή» εκφώνως και συνέχεια, σε δύο-τρεις μήνες πιστεύω την συνηθίζεις και μετά πλησιάζει η Θεία Χάρις και σε ξεκουράζει…
Αρκεί να μη σταματήσεις να την λέγεις με το στόμα, χωρίς διακοπή.
Όταν την παραλάβει ο νους τότε θα ξεκουρασθείς με την γλώσσα να την λέγεις.
Όλη η βία είναι στην αρχή, έως ότου γίνει συνήθεια.
Κατόπιν θα την έχεις σ” όλα τα χρόνια της ζωής σου.
Μόνο κτύπα ευθέως την θύρα του θείου ελέους και πάντως ο Χριστός μας θα σου ανοίξει, εάν επιμένεις.

Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής

''Χωρίς εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν'' - Ιεροκήρυκος Δημητρίου Παναγοπούλου

''Όταν πήγα να εφαρμόσω, το «αγαπήστε τον εχθρό σας», ομολογώ ότι δεν μπόρεσα να το εφαρμόσω. Μου ήταν αδύνατο και ας έλεγε το Ευαγγέλιο αυτήν την εντολή. Βέβαια το Ευαγγέλιο δεν λέει ψέματα και δεν δίνει προτροπές, που δεν είναι πραγματοποιήσιμες. Είναι βλασφημία να λέμε, ότι ο Χριστός είπε πράγματα, που δεν είναι κατορθωτά. Βέβαια δεν είναι κατορθωτά, αν ο άνθρωπος τα εφαρμόσει με τις δικές του δυνάμεις, αλλά γίνονται κατορθωτά με τη βοήθεια του Χριστού. Εξάλλου μας είπε ο Χριστός:
''Χωρίς εμού, ου δύνασθε ποιείν ουδέν'' δηλ. χωρίς Εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα.
Και έλεγα στο Θεό: Θεέ μου, δεν μπορώ να εφαρμόσω αυτήν την εντολή και ξέρετε τι απάντηση με έδωσε ο Θεός; Εσύ θέλεις; Αυτό με ρώτησε ο Θεός, και η απάντησή Του, ομολογώ, ότι με κόλλησε στον τοίχο...''

∽ Ιεροκήρυκος Δημητρίου Παναγοπούλου †

Ο Θεός να μας φυλάει απο πρόσωπα με προσωπεία..!

Στις μέρες μας το πρόσωπο δεν είναι φανερό. Συχνά, δεν μπορείς να καταλάβεις έναν άνθρωπο αν είναι καλός, άκακος, άνθρωπος του Θεού ή άνθρωπος που φιλοξενεί μέσα του κάθε κακία. Κάποιες φορές μπορείς να υποψιαστείς, ότι ένα αγγελικό πρόσωπο, ίσως κρύβει μέσα του κάτι τρομακτικό. Σε πολλούς από μας «ο παλαιός άνθρωπος» δεν έχει «πεθάνει» ακόμη. Κατευθύνουν τη ζωή μας τα πάθη, η αμαρτία και άλλες αδυναμίες και όχι η χάρη του Θεού. Έτσι κάποιοι ζουν μια διπλή ζωή. Κάποιος, σ’ ένα χώρο εμφανίζεται με καλοσύνη, ευγένεια, προθυμία. Αλλά επίσης σε άλλο τόπο και χρόνο κάνει αίσχη, ανήθικες και ανέντιμες πράξεις που προσβάλλουν τον άνθρωπο και ζημιώνουν τον συνάνθρωπο.

Τον βλέπεις να πηγαίνει στην Εκκλησία και συχνά επίσης να τρέχει σε άλλες στιγμές στα πιο κακόφημα μέρη. Μιλάει για τον Χριστό με τρόπο πνευματικό και σε στιγμές αδυναμίας βρίζει τον Θεό, βλασφημεί τον Κύριο με τα έργα του και προσβάλλει κάθε ιερό και όσιο. Διδάσκει σαν τον Χρυσόστομο την αξία της ηθικής και αναλαμβάνει έργο διαφωτιστή ανάμεσα στους νέους, περιγράφοντάς τους την αξία της εγκράτειας και τα αγαθά αποτελέσματά της, και σε άλλο τόπο ζει στη διαφθορά χωρίς ηθικούς φραγμούς. Μάχεται ενάντια της κοινωνικής αδικίας και ο ίδιος πίνει το αίμα των εργαζομένων στο σπίτι του και τις δουλειές του.

Σε κάποιες στιγμές τον καμαρώνεις, τον θαυμάζεις και τον επαινείς και σε άλλες στιγμές τον κοιτάζεις απ’ την κορυφή ως τα νύχια και δεν αναγνωρίζεις στο πρόσωπό του τον προηγούμενο άνθρωπο, γιατί το προσωπείο του ήταν άριστα προσαρμοσμένο στο πρόσωπό του. Αν μπορούσαμε να δούμε τον καθένα όπως είναι στην πραγματικότητα, αν είχαμε την ικανότητα να ξεκλειδώνουμε τα κρανία των ανθρώπων, για να μαθαίνουμε τι σκέπτονται, αν είχαμε τη δύναμη να μπούμε μέσα στις καρδιές τους και να δούμε τι φιλοξενούν οι άνθρωποι, θα μέναμε έκπληκτοι!

Τέτοιες ικανότητες όμως δεν έχουμε. Αυτές τις έχει μόνο ο Θεός και μάλιστα στον απόλυτο βαθμό τους. Εκείνος γνωρίζει τα λόγια μας και το βαθύτερο περιεχόμενό τους. Εκείνος γνωρίζει τη σιωπή μας και το νόημά της. Εκείνος γνωρίζει τους λογισμούς και τις επιθυμίες μας, τις ενθυμήσεις μας και τις λεπτομέρειες της προσωπικής μας ζωής. Εμείς, επειδή δεν έχουμε αυτές τις ικανότητες, καλό είναι να προσέχουμε και να προσευχόμαστε να μας φυλάει ο Θεός από τέτοια πρόσωπα με προσωπεία. Να μας προστατεύει από εκείνους που είναι δίπλα μας ως συνεργάτες και κόπτονται για μας φανερά, ενώ κρυφά θέλουν να μας ζημιώσουν.

Από εκείνους που γνωρίζουμε ότι θα εκδηλωθεί η κακία τους, ώστε να έχουμε ηρεμία. «Ητοιμάσθην και ουχ εταράχθην», έλεγε ο Δαυίδ. Δηλαδή, όταν περιμένεις κάτι κακό από κάποιον, είσαι έτοιμος και δεν ταράζεσαι πολύ όταν γίνει. Αλλὰ να μας προστατεύει περισσότερο κι από εκείνους τους υποκριτές που δείχνουν ενδιαφέρον και παρουσιάζουν το καλό πρόσωπό τους, γιατί αυτών η κακία, ως απρόσμενη είναι πιο πικρή και περισσότερο επικίνδυνη.

Και όπως έλεγε ένας Γέροντας: «τη διαίρεση για τον κάθε άνθρωπο να μην την κάνεις 4 δια 2, αλλά 5 δια 2 για να μένει και ένα κρατούμενο!».

Όμως, επίσης, να μας βοηθάει να βγάζουμε κι εμείς τις δικές μας μάσκες, τα δικά μας προσωπεία. Να γινόμαστε ειλικρινέστεροι, αυθεντικότεροι, πιο αληθινοί. Να αγαπάμε δηλαδή Αυτόν που είναι η Αλήθεια προσωποποιημένη και να συνδεόμαστε μαζί Του!

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Ψυχοσάββατο. Μέρα ξεχασμένη για τους πολλούς του κόσμου.

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός:
Ψυχοσάββατο. Μέρα ξεχασμένη για τους πολλούς του κόσμου. Ο θάνατος είναι άλλωστε για τη νοοτροπία της εποχής μας το τέρμα. Οι κεκοιμημένοι μάς πονούν, αλλά πρέπει να ζήσουμε. Να προχωρήσουμε. Και το μνημόσυνο είναι μόνο ατομική υπόθεση. Όταν συμπληρώνονται οι μέρες, οι σαράντα, ο χρόνος, θυμόμαστε. Πάμε στο ναό.

Έρχονται και όσοι μας αγαπούν και όσοι αγαπούσαν τον κεκοιμημένο. Και φτάνει. Γιατί άραγε όλοι μαζί, να έχουμε δύο ημέρες το χρόνο στις οποίες να θυμόμαστε πάντας τους κεκοιμημένους. Έτσι δεόμεθα υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως πάντων των απ’ αιώνος κεκοιμημένων ορθοδόξων χριστιανών, βασιλέων, πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων, ιερομονάχων, μοναχών, γονέων, προγονέων, πάππων, προπάππων, διδασκάλων, αναδόχων ημών εν τη πίστει…

Κι όμως. Στο ψυχοχάρτι του Σαββάτου των Απόκρεω, πριν την Κυριακή της ανάμνησης ότι θα έρθει η τελευταία Κρίση, όπως και το Σάββατο πριν την Πεντηκοστή, πριν την Κυριακή του ξεκινήματος της παρουσίας της Εκκλησίας στον κόσμο, αποτυπώνεται όχι μόνο η μνήμη, αλλά και η ελπίδα. Μνήμη ότι οι αγαπημένοι μας ουκ απέθανον αλλά κοιμώνται. Μνήμη ότι η αγάπη δεν νικήθηκε από το θάνατο. Ότι μπορεί ένα κομμάτι μας να έφυγε μαζί του, να τάφηκε στο χώμα, κι όχι μόνο από όσους γνωρίσαμε, αλλά και από όλους όσους έζησαν πολύ πριν από εμάς, απ’ αιώνος, όμως τίποτε δεν τελείωσε. Επειδή Χριστός Ανέστη ο θάνατος εσκυλεύθη. Επειδή Χριστός Ανέστη θα βρεθούμε ξανά με όλους όσους προηγήθηκαν. Κοντά στον Θεό των πνευμάτων και πάσης σαρκός. Εν τόπω φωτεινώ και χλοερώ και αναψύξεως. Και δεν θα είναι η συνάντησή μας μόνο εν πνεύματι. Δικό μας και δικό τους. Θα έρθει η ώρα που το σώμα τους και το δικό μας θα βγούνε από τις κρύπτες του θανάτου. Και θα ενωθεί η συμφυΐα, σε έναν τρόπο αιώνιο και χωρίς μετατροπή.

Όπου ο έσχατος εχθρός θα καταργηθεί. Και θα είναι η ύπαρξη συνάντηση με το Φως και την γλυκύτητα της ωραιότητος του προσώπου του Χριστού και των Αγίων Του. Η Εκκλησία που δεν θα είναι μόνο μια πρόσκληση ένταξης στο σώμα του Χριστού, αλλά το ίδιο το Σώμα από το οποίο δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε.

Προγευόμαστε αυτή την χαρά να είμαστε μέλη του Σώματος κάθε φορά που τελούμε την Θεία Λειτουργία. Αυτήν στην οποία πιστεύουμε και ζούμε το διαρκές παρόν της Βασιλείας του Θεού. Της συνάντησης ζώντων και κεκοιμημένων, αγίων και αμαρτωλών, μελίσματος και μη διαίρεσης, βρώσεως και μη δαπανήσεως εν τω Χριστώ. Μόνο που τα δύο αυτά Σάββατα νιώθουμε τους κεκοιμημένους πιο κοντά μας. Γιατί δεν είμαστε μόνο εμείς που έχουμε να θυμόμαστε. Αλλά όλο το σώμα του Χριστού. Και η μνημόνευση των ονομάτων, μακρόσυρτη υπό τον ήχο του «Κύριε ελέησον», μάς υπενθυμίζει ότι η αγάπη δεν είναι μόνο για τους οικείους και συγγενείς, αλλά για όλους που εν Χριστώ γίνονται οι κατεξοχήν οικείοι μας. Οι αδελφοί μας.

Ας βρεθούμε το απόγευμα της Παρασκευής και το πρωί του Σαββάτου στο ναό της γειτονιάς μας. Μεγαλύτεροι και μικρότεροι. Πρέπει να ζήσουμε, αυτό είναι δεδομένο. Έτσι κι αλλιώς ο θάνατος για μας δεν είναι τέρμα, αλλά μια στάση και ένα πέρασμα, ένα Πάσχα. Τη στάση την περνάμε μόνοι μας, ακόμη κι αν έχουμε την ώρα του θανάτου κοντά μας αυτούς που μας αγαπούνε. Ο θάνατος είναι η προσωπική μας έξοδος, στην οποία κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει, να καταλάβει, να συντροφεύσει. Μία ροπή όμως είναι η στάση. Και μπαίνουμε στο πέρασμα της ανάστασης. Συντροφευμένοι από όσους έχουν προηγηθεί και πρωτίστως όσους αγάπησαν το Θεό και τον άνθρωπο. Κι αυτοί θα μας οδηγήσουν στο να αναγνωρίσουμε Εκείνον που θανάτω τον θάνατον επάτησε.

Ας Τον παρακαλέσουμε λοιπόν. Και των κεκοιμημένων μνημόνευσον Σωτήρ μου, εν δόξη όταν έλθης. Των δικών μας και όλων των ανθρώπων. Να συναντιόμαστε στην αγάπη Σου!
Ψυχοσάββατο: να μην ξεχάσω…να δώσω τα ονόματα των νεκρών μου στην Εκκλησία, για να μνημονευτούν.

 

Ένας μοναχός φύτεψε μια ελιά και άρχισε να προσεύχεται:

Ένας μοναχός φύτεψε μια ελιά και άρχισε να προσεύχεται:
Κύριε, στείλε μου βροχή.
Και ο Κύριος έστειλε βροχή στη γη.
Το δέντρο ήταν κορεσμένο με υγρασία και ο μοναχός συνέχισε να προσεύχεται: Και τώρα, Κύριε, Σε ζητώ να στείλεις πολύ ήλιο - το δέντρο μου χρειάζεται ζεστασιά.
Και ο Κύριος έστειλε τον ήλιο. Το δέντρο μεγάλωσε.
Ο μοναχός συνέχισε να προσεύχεται γι' αυτό: Κύριε, δώσε λίγο παγετό, για να ενισχυθούν οι ρίζες και τα κλαδιά. Ο Κύριος έστειλε παγετό και... το δέντρο πέθανε.
Ο μοναχός ήταν πολύ αναστατωμένος...
Πήγε σε άλλον μοναχό για να πει την ιστορία του και να μοιραστεί την θλίψη του.
Και του λέει ο άλλος μοναχός: Έχω επίσης μια ελιά, κοίτα. Το δέντρο του έχει μεγαλώσει όμορφα. Αλλά προσευχήθηκα διαφορετικά. Είπα στον Θεό, ότι είναι ο Δημιουργός αυτού του δέντρου και ότι ξέρει καλύτερα από μένα τι χρειάζεται για να αναπτυχθεί φυσιολογικά. Απλώς ζήτησα από τον Θεό Εκείνος να το φροντίσει...
Αιώνιο μάθημα αυτό! Μην ζητάμε στην προσευχή μας τίποτα... παρά μόνο την σωτηρία την δική μας και των συνανθρώπων μας. Ο Κύριος γνωρίζει τις ανάγκες μας και τι μας ωφελεί... Ας Τον εμπιστευτούμε και Εκείνος θα μας δώσει, σύμφωνα με την καρδιά μας και την ωφέλειά μας...

Αν έχεις φοβερό πόνο σκέψου το Σταυρό. Άγιος Λουκάς ο Ιατρός

Αν έχεις φοβερό πόνο που σε βασανίζει και δεν μπορείς να υπομένεις άλλο, δες το Σταυρό, δες τον Υιό του Θεού με το κεφάλι σκυμμένο να φορά το ακάνθινο στεφάνι.

 Σκέψου πόσες φορές χτυπούσαν το κεφάλι αυτό, σκέψου τον πόνο που προκαλούσαν στο Σωτήρα μας τα αγκάθια και θα μάθεις να υπομένεις τον πόνο σου.

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός, Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας

Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ - ΓΕΡΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ

Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

+Μακαριστού Γέροντα Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου

Η εκλογή του συντρόφου της ζωής είναι μία υπόθεσις η οποία, όταν έλθωμε σε κατάλληλη ηλικία, δεν πρέπει να αναβάλλεται.
Οπωσδήποτε ο άνθρωπος δεν πρέπει να βιάζεται, διότι «γρήγορος γάμος, γρήγορη απελπισία», αλλά ούτε και να αναβάλλη την υπόθεσι αυτή της ζωής του. Δεν πρέπει να καθυστερή, διότι η καθυστέρησις είναι θανάσιμος κίνδυνος για την ψυχή του. Κατά κανόνα ο κανονικός ρυθμός της πνευματικής ζωής του ανθρώπου αρχίζει με τον γάμο.
Ο ανύπανδρος άνθρωπος είναι σαν να ζη στον διάδρομο• δεν έχει προχωρήσει ακόμη στα δωμάτια. [....]

– Μη διάλεξης άνθρωπο που σπαταλά τις ώρες του στις λέσχες, στις διασκεδάσεις, στα ταξίδια και στις πολυτέλειες.

– Ούτε αυτόν που θα ανακαλύψης ότι κάτω από τα λόγια της αγάπης του κρύβει εγωισμό.

– Μη διάλεξης ως γυναίκα σου εκείνη που μοιάζει με μπαρούτι και, μόλις της πης κάτι, αρπάζει φωτιά. Δεν κάνει για σύζυγός σου.

– Ακόμη, όταν θέλης να κάνης έναν πραγματικά επιτυχημένο γάμο, μην πλησιάζης εκείνη την νέα ή τον νέο, που δεν μπορεί να εγκαταλείψη τους γονείς του.

Είναι σαφής η εντολή του Χριστού: «Δια τούτο καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού» (Μάρκ. 10, 7).

Όταν βλέπης τον άλλον προσκολλημένο στην μάννα ή στον πατέρα, όταν βλέπης ότι τους ακούει με το στόμα ανοικτό και ότι είναι έτοιμος να κάνη ό,τι πη ο πατέρας και η μάννα, φύγε μακριά. Είναι ένας άρρωστος συναισθηματικά, ένας ανώριμος ψυχικά άνθρωπος και δεν θα μπόρεσης να κάνης μαζί του οικογένεια, θα πρέπη να έχη λεβεντιά αυτός τον οποίον θα κάνης σύζυγό σου. Αλλά πώς μπορεί να έχη λεβεντιά, εάν ακόμη δεν έμαθε, δεν κατάλαβε, δεν χώνεψε ότι το σπίτι του ήταν η γλάστρα στην οποία τον έβαλαν, για να τον βγάλουν κατόπιν και να τον φυτέψουν κάπου άλλου;

– Επίσης, όταν πρόκειται να διαλέξης τον άνθρωπο της ζωής σου, πρόσεξε μήπως είναι κλειστός τύπος, οπότε δεν έχει φίλους. Αν σήμερα δεν έχη φίλους, αύριο θα δυσκολευθή πολύ να έχη εσένα ως φίλο και σύζυγο.

– Πρόσεξε τους γκρινιάρηδες, τους παραπονιάρηδες, τους μελαγχολικούς που μοιάζουν με κλαψοπούλια. Πρόσεξε εκείνους που συνεχώς παραπονούνται: Δεν με αγαπάς, δεν με καταλαβαίνεις. Κάτι σε αυτά τα πλάσματα του Θεού δεν πηγαίνει καλά.

– Πρόσεξε ακόμη τους φανατικούς και τους θρησκόληπτους. Όχι τους θρησκευόμενους αλλά τους θρησκόληπτους, οι οποίοι ταράσσονται για ασήμαντα πράγματα, όλα τους φταίνε και είναι υπερευαίσθητοι. Πώς θα μπόρεσης να ζήσης με έναν τέτοιον άνθρωπο; Θα είναι σαν να κάθεσαι πάνω σε αγκάθια.

– Ακόμη πρόσεξε εκείνους που βλέπουν τον γάμο σαν κάτι το κακό, σαν μια φυλακή. Εκείνους που λένε: Μα, δεν σκέφθηκα ποτέ στην ζωή μου τον γάμο.

– Πρόσεξε και κάτι ψευτοχριστιανούς, που βλέπουν τον γάμο σαν κάτι το χαμηλό, σαν αμαρτία, που χαμηλώνουν αμέσως τα μάτια τους, όταν ακούσουν κάτι σχετικό με τον γάμο (ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, «Εις Κολοσσαείς ομιλία» 12, 6, PG62). Εάν παντρευθής έναν τέτοιο, θα είναι αγκάθι για σένα, φόρτωμα για το μοναστήρι του, αν καλογερέψη.

– Πρόσεξε όσους νομίζουν ότι είναι τέλειοι και δεν βρίσκουν στον εαυτό τους κανένα ελάττωμα, ενώ στους άλλους βρίσκουν συνεχώς ελαττώματα.

– Πρόσεξε όσους νομίζουν ότι είναι «οι εκλεκτοί του Θεού» (Ρωμ. 8, 33 κ.ά.) και μπορούν να αναμορφώσουν όλον τον κόσμο.

– Να προσέξης και ένα σοβαρό θέμα, το κληρονομικό. Να γνωρίσης καλά τον πατέρα, την μάννα, τον παππού, την γιαγιά, τον θείο. Ακόμη να υπάρχουν οι στοιχειώδεις υλικές προϋποθέσεις.

– Προ πάντων όμως να προσέξης την πίστι του ανθρώπου. Έχει πίστι; Έχει ιδανικά ο άνθρωπος, τον οποίον σκέπτεσαι να κάνης σύντροφο της ζωής σου;

Αν ο Χριστός γι’ αυτόν δεν σημαίνη τίποτε, πώς θα μπόρεσης να μπης εσύ στην καρδιά του; Εάν δεν μπόρεσε να εκτιμήση τον Χριστόν, έχεις την εντύπωσι πως θα εκτιμήση εσένα;

Λέγει στον άνδρα η Αγία Γραφή, η γυναίκα σου να είναι «γυνή διαθήκης σου» (Μαλ. 2, 14), δηλαδή της πίστεώς σου, της θρησκείας σου, να είναι αυτή που θα σε συνδέη με τον Θεόν. Τότε μόνον μπορείς να κάνης, όπως λέγουν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, έναν γάμο «μετά γνώμης του επισκόπου» (ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ, «Προς Πολύκαρπον 5, PG5, 724Β), δηλαδή με έγκρισι εκκλησιαστική και όχι με τυπική άδεια.

Προηγουμένως συζήτησε με τον πνευματικό σου. Εξέτασε μαζί του το κάθε τι και εκείνος θα σταθή πλάι σου σαν πραγματικός φίλος και, όταν φθάσετε στο ποθούμενο τέρμα, τότε πλέον ο γάμος θα είναι για σένα ένα δώρο του Θεού. θα είναι ένα χάρισμα, διότι «έκαστος ίδιον χάρισμα έχει»(Α’ Κορ. 7, 7). Στον καθένα μας ο Θεός δίνει το δικό του χάρισμα. Στέλνει τον έναν στον γάμο και τον άλλον στην παρθενία.

Όχι ότι ο Θεός κάνει την εκλογή λέγοντας εσείς να πάτε από εδώ και εσείς από εκεί, αλλά εκείνο που διαλέγει η καρδιά μιας, για εκείνο μας δίνει ο Θεός το θάρρος, το κουράγιο, την δύναμι, για να το φέρωμε εις πέρας. Αν έτσι διαλέξετε τον άνθρωπό σας, τότε ευχαριστήσατε τον Θεόν. Συνδέστε τον με τον πνευματικό σας. Αν δεν έχετε, διαλέξτε και οι δύο έναν πνευματικό, ο οποίος θα είναι ο Γέροντάς σας, ο πατέρας σας, εκείνος που θα σας θυμίζη και θα σας δείχνη τον Θεόν.

Θα πάρει σκούπα ο Θεός ! Γέροντος Παισίου Αγιορείτου

Ό Καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύ­τερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και προ­σοχή, γιατί πολλές φορές, με το να βιάζωνται οι άνθρω­ποι να ξεμπλέξουν τα κουβάρια, τα μπλέκουν περισσό­τερο. Ό Θεός με υπομονή τα ξεμπλέκει.

Δεν θα πάει πολύ αυτή ή κατάσταση. Θα πάρει σκούπα ό Θεός! Κατά το 1830, επειδή υπήρχε στο Άγιον Όρος πολύς τουρκικός στρατός, για ένα διάστημα δεν είχε μείνει στην Μονή Ιβή­ρων κανένας μοναχός. Είχαν φύγει οι Πατέρες, άλλοι με τα άγια Λείψανα, άλλοι για να βοηθήσουν στην Επανά­σταση. Ερχόταν στο μοναστήρι μόνον ένας μοναχός από μακριά πού άναβε τα κανδήλια και σκούπιζε.

Μέσα και έξω από το μοναστήρι ήταν τουρκικός στρατός, και αυτός ό καημένος σκούπιζε και έλεγε: «Παναγία μου, τι θα γίνει μ’ αυτήν την κατάσταση;». Μία φορά πού προσευχόταν με πόνο στην Παναγία, βλέπει να τον πλησιάζει μία γυ­ναίκα – ήταν ή Παναγία – πού έλαμπε και το πρόσωπο της ακτινοβολούσε.

Τού παίρνει την σκούπα από το χέρι και τού λέει: «Εσύ δεν ξέρεις να σκουπίζεις καλά· εγώ θα σκουπίσω». Και άρχισε να σκουπίζει. Υστέρα εξαφανί­σθηκε μέσα στο Ιερό. Σε τρεις μέρες έφυγαν όλοι οι Τούρκοι! Τους έδιωξε ή Παναγία.

Ό Θεός ότι δεν είναι σωστό θα το πετάξει πέρα, όπως το μάτι πετάει το σκουπιδάκι. Δουλεύει ό διάβολος, άλλα δουλεύει και ό Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να πρό­κυψη από αυτό καλό. Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια και ό Θεός τα παίρνει και φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό.

Γι’ αυτό μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ό Θεός, πού κυβερνά τα πάντα και θα καθίσει τον καθέναν στο σκαμνί, για να απολογηθεί για το τι έπραξε, οπότε και θα τον ανταμείψει ανάλογα. Θα αμει­φθούν αυτοί πού θα βοηθήσουν μία κατάσταση και θα τιμωρηθεί αυτός πού κάνει το κακό. Τελικά ό Θεός θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αλλά ό καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια με την προσευχή, με την καλωσύνη.

Σήμερα προσπαθούν να γκρεμίσουν την πίστη, γι’ αυτό αφαιρούν σιγά-σιγά από καμμιά πέτρα, για να σωριασθεί το οικοδόμημα της πίστεως. Όλοι όμως ευθυνό­μαστε για το γκρέμισμα αυτό· όχι μόνον αυτοί πού αφαι­ρούν τις πέτρες και το γκρεμίζουν, άλλα και όσοι βλέ­πουμε να γκρεμίζεται και δεν προσπαθούμε να το υπο­στυλώσουμε.

Οποίος σπρώχνει στο κακό τον άλλον θα δώσει λόγο στον Θεό γι’ αυτό. Και ό διπλανός όμως θα δώσει λόγο, γιατί έβλεπε εκείνον να κάνη κακό στον συ­νάνθρωπο του και δεν αντιδρούσε. Ό κόσμος εύκολα πιστεύει έναν άνθρωπο πού έχει τον τρόπο να πείθει.

– Ό λαός, Γέροντα, είναι σαν θηρίο.
– Εγώ από τα θηρία δεν έχω παράπονο. Βλέπεις, τα ζώα δεν μπορούν να κάνουν μεγάλο κακό, γιατί δεν έχουν μυα­λό, ενώ ό άνθρωπος πού φεύγει μακριά από τον Θεό γί­νεται χειρότερος από το μεγαλύτερο θηρίο! Κάνει μεγά­λο κακό. Το δυνατό ξίδι γίνεται από το χαλασμένο κρα­σί. Τα άλλα Τα τεχνητά ξίδια δεν είναι τόσο δυνατά… Πιο φοβερό είναι, όταν ό διάβολος συμμαχήσει με έναν άνθρω­πο διεστραμμένο· τότε κάνει διπλό κακό στους άλλους, όπως ό σαρκικός λογισμός, όταν συμμαχήσει με την σάρ­κα, τότε κάνει μεγαλύτερο κακό στην σάρκα. Για να συνεργασθεί ό διάβολος με έναν τέτοιο άνθρωπο, πρέπει αυτός να είναι υπολογίσιμος, να έχει κακή προαίρεση, κακία.

Στην συνέχεια, Θεός φυλάξοι, αυτοί θα φέρουν δυ­σκολίες, θα στριμώξουν ανθρώπους, μοναστήρια. Ή Εκκλησία, ό Μοναχισμός, θα τους κάνη κακό, γιατί θα τους εμπόδιση στα σχέδια τους. Μόνον πνευματικά μπο­ρεί να αντιμετωπισθεί ή σημερινή κατάσταση, όχι κοσμι­κά. Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα, θα πετάξει έξω κονσερβοκούτια, σκουπίδια, όλα Τα άχρηστα, και μετά θα ξεκαθαρίσουν Τα πράγματα. Σ’ αυτήν την κατάσταση θα δείτε, άλλοι θα έχουν καθαρό μισθό και άλλοι θα ξο­φλούν χρέη. Θα γίνουν έτσι Τα πράγματα, πού δεν θα στε­νοχωριέται κανείς για την ταλαιπωρία πού θα περνάνε – δεν θα λέει φυσικά «δόξα σοι ό Θεός».

Πόσο ό Θεός μας αγαπά! Αυτά πού γίνονται σήμε­ρα και αυτά πού σκέφτονται να κάνουν, αν γίνονταν πριν από είκοσι χρόνια πού είχε περισσότερη πνευμα­τική άγνοια ό κόσμος, θα ήταν πολύ δύσκολα. Τώρα ξέ­ρει ό κόσμος· ή Εκκλησία δυνάμωσε. Ό Θεός αγαπάει τον άνθρωπο, το πλάσμα Του, και θα φροντίσει γι’ αυτά πού τού χρειάζονται, φθάνει ό άνθρωπος να πιστεύει και να τηρεί τις εντολές Του.

Πηγή: Γέροντος Παισίου Αγιορείτου – Λόγοι Β΄- Πνευματικη Αφύπνιση