Πάντοτε πρέπει να είναι έτοιμος κανείς αλλά, όταν πρόκειται
να κοινωνήσει, καλά είναι να κάνει κάτι περισσότερο από τα πνευματικά που κάνει
συνήθως, για να ετοιμασθεί καλύτερα…..
Η καλύτερη προετοιμασία είναι η ταπεινή αντιμετώπιση, η
συντριβή, το φιλότιμο.
Για την Θεία Κοινωνία δεν προετοιμάζεται κανείς αλλάζοντας
τα ρούχα και πλένοντας τα δόντια. Το κυριότερο είναι να εξετάσει τον εαυτό του.
να δει : Αισθάνεται την Θεία Κοινωνία ως
ανάγκη ; Είναι τακτοποιημένος ; Μήπως υπάρχει κάτι που τον εμποδίζει από την
Θεία Κοινωνία και δεν το έχει εξομολογηθεί ; Για να νιώσουμε την Θεία Κοινωνία,
πρέπει να υπάρχουν προϋποθέσεις. Η καλύτερη προϋπόθεση είναι η ταπεινή
προσπάθεια να κόψουμε τα πάθη μας, για να μείνει στην καρδιά μας ο Χριστός.
Αλλιώς ο Χριστός έρχεται με την Θεία Κοινωνία μέσα μας, αλλά φεύγει αμέσως και
δεν αισθανόμαστε τίποτε. Όταν παραμένει ο Χριστός γίνεται μια αλλοίωση στον
άνθρωπο. Υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν μέσα τους τον Χριστό από την μία Θεία
Κοινωνία μέχρι την άλλη χωρίς διακοπή.
…Όταν ο ιερέας λέει : «Μετά φόβου Θεού», να σκέφτεσαι ότι
γίνεται νοσηλεία και να προσέρχεσαι στην Θεία Κοινωνία με συναίσθηση της
αμαρτωλότητός σου, ζητώντας ταπεινά το έλεος του Θεού.
ΠΗΓΗ : ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ, ς΄ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ,
εκδ. ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2012, σ. 213 κ.ε.
