Τι θαύμα! Η μυστική τράπεζα να είναι έτοιμη, ο Αμνός του Θεού να σφαγιάζεται για σένα, φωτιά πνευματική να αναβλύζει από την άχραντη τράπεζα, τα Χερουβείμ να είναι παρόντα, τα Σεραφείμ να πετούν, τα Εξαπτέρυγα να αποκαλύπτουν τα πρόσωπά τους, όλοι οι άγγελοι να πρεσβεύουν μαζί με τον ιερέα για σένα, το πυρ το πνευματικό να κατεβαίνει, το αίμα να χύνεται από την άχραντη πλευρά μέσα στο ποτήρι για τον δικό σου καθαρμό, και εσύ να μην τρομάζεις;
Δεν κοκκινίζεις από ντροπή, καθώς αποδεικνύεσαι ψεύτης και κατά την φοβερή αυτή ώρα; Εκατόν εξήντα οκτώ ώρες έχει η εβδομάδα. Από αυτές ο Θεός μία και μόνη ξεχώρισε για τον εαυτό Του. Και εσύ αυτήν την ώρα την σπαταλάς σε πράγματα βιοτικά και γελοία και σε ανωφελείς συναναστροφές; Πώς τολμάς κατόπιν να προσέρχεσαι στην θεία Κοινωνία; Πώς πλησιάζεις με μολυσμένη συνείδηση; Άραγε εάν κρατούσες στα χέρια σου κοπριά, θα τολμούσες να αγγίξεις έστω και την άκρη από το ένδυμα του επίγειου βασιλιά; Ποτέ δεν θα τολμούσες κάτι τέτοιο.
Όταν κοινωνούμε παίρνουμε Σώμα και Αίμα Χριστού. Να προσερχόμαστε στο μυστήριο με πίστη, φόβο και αμνησικακία. Καθώς βλέπεις τα καθαγιασμένα Δώρα, μη νομίσεις ότι έχεις μπροστά σου κοινό ψωμί, μη νομίσεις ότι έχεις κοινό κρασί. η θεία Κοινωνία δεν αποβάλλεται από τον οργανισμό μας όπως οι άλλες τροφές. Μακριά από σένα τέτοιος λόγος. Μακριά από σένα τέτοια σκέψη. Αλλά όπως καίγεται το κερί χωρίς να αφήνει υπολείμματα, κατά τον ίδιο τρόπο να πιστεύεις ότι η θεία Κοινωνία αναλώνεται μέσα μας καθώς ενώνεται με το σώμα μας. Για αυτό όταν προσέρχεστε στο μυστήριο να μην νομίζετε ότι παίρνετε το θείο Σώμα από ανθρώπινα χέρια, αλλά να πιστεύετε ότι λαμβάνετε το θείο Σώμα από τα ίδια τα Σεραφείμ με την πύρινη εκείνη λαβίδα, που είδε σε όραμα ο προφήτης Ησαΐας.
