*Κυριακὴ Β΄ Νηστειῶν (Μᾶρκ. 2,1-12). 28 Μαρτίου 2021*
_«Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Μᾶρκ. 2,5)_
Κανένας ἄλλος, ἀγαπητοί μου, κανένας ἄλλος στὸν κόσμο αὐτὸν δὲν ἀγάπησε τόσο πολὺ τοὺς δυστυχισμένους ὅσο ὁ Χριστός μας. Ἐκεῖνος εἶνε ὁ ἀνεκτίμητος φίλος τῶν ἀσθενῶν καὶ πονεμένων ἀνθρώπων. Τὴν ἀλήθεια αὐτὴ βλέπουμε καὶ στὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο, τὸ ὁποῖο μᾶς διηγεῖται τὴ θεραπεία ἑνὸς παραλυτικοῦ(βλ. Μᾶρκ. 2,1-12)…
… Γιατί ἦρθε στὸ Χριστὸ μὲ τὸν καταπληκτικὸ αὐτὸ τρόπο ὁ παράλυτος; Ἦρθε νὰ ζητήσῃ τὴ θεραπεία τοῦ σώματός του• γι᾽ αὐτὸ τὸν ἔφεραν οἱ φίλοι. Καὶ ὁ Χριστὸς τί τοῦ δίνει; Τὴ συγχώρησι τῶν ἁμαρτιῶν του! Μήπως ἔκανε λάθος; δὲν γνώριζε ἢ δὲν κατάλαβε τί ζητάει ὁ παράλυτος; Ἀπαντοῦμε. Ἐγνώριζε ὁ Χριστὸς καλὰ τὴν ἐπιθυμία τοῦ παραλύτου. Ἀλλὰ τοῦ ἔδωσε πρῶτα τὴ συγχώρησι τῶν ἁμαρτιῶν, γιατὶ ἤθελε νὰ δώσῃ σὲ ὅλους σπουδαῖα μαθήματα• τ᾽ ἀκοῦμε, ἀλλὰ δυστυχῶς εὔκολα τὰ λησμονοῦμε…
Ἂν δὲν ὑπῆρχε ἁμαρτία, δὲν θὰ χρειάζονταν οὔτε γιατροὶ οὔτε φάρμακα. Καὶ ὅσο ὁ Ἀδὰμ ἦταν ἀναμάρτητος καὶ ζοῦσε στὸν παράδεισο, ἦταν τελείως ὑγιής• ὅταν ἁμάρτησε, τότε τὸν ἐπισκέφθηκε ἡ ἀσθένεια καὶ ὁ θάνατος…
Ἡ ἁμαρτία ψαλιδίζει τὴν ὑγεία τῶν ἀνθρώπων. Στέλλει κάθε χρόνο χιλιάδες νέους στὰ νεκροταφεῖα, σὲ ἄσυλα ἀνιάτων, στὰ φρενοκομεῖα, στὶς φυλακές. Δὲν βλέπετε; Ὅσο προχωροῦν στὸ κακὸ καὶ στὴν ἁμαρτία, τόσο καὶ καινούργιες ἀσθένειες παρουσιάζονται. Καὶ ἂν ἐξακολουθήσουμε ἔτσι, θὰ βγοῦν καὶ νέες ἀσθένειες, πρὸς τιμωρίαν ἁμαρτιῶν μας.
Καὶ ἂν μὲν ἡ τιμωρία τῆς ἁμαρτίας σταματοῦσε μέχρι ἐδῶ, θὰ ἦταν τὸ πρᾶγμα κάπως ὑποφερτό. Κακὸ ἡ ἀσθένεια, ἡ παραλυσία, ἡ τρέλλα, ἡ φτώχεια κ.τ.λ. Ἀλλὰ ἡ μεγαλύτερη συμφορά, ποὺ περιμένει κάθε ἀμετανόητο ἁμαρτωλό, εἶνε ἡ κόλασις! Γι᾽ αὐτὸ ὁ Χριστός, θεραπεύοντας τὸν ἄλλον ἐκεῖνο παράλυτο, τὸν παράλυτο τῆς Βηθεσδά, εἶπε• Ἔγινες τώρα καλά, μὰ πρόσεχε νὰ μὴν ξαναπέσῃς στὴν ἁμαρτία, γιατὶ θὰ σὲ βροῦν τὰ χειρότερα• «ἴδε ὑγιὴς γέγονας• μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται» (Ἰω. 5,14).
*(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος*
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ χειρόγραφο ὁμιλίας, ἡ ὁποία ἔγινε ἴσως στὸν νεκροταφειακὸ ἱ. ναὸ Ἁγ. Λαζάρου Μεσολογγίου τῆς ἱ. μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας καὶ πιθανῶς τὴν 20-3-1938.
