«Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει» (Ἀκαθ. ὕμν. Α1α΄)
*Θέλεις τὴ χαρά;*
Ὑπάρχουν, ἀγαπητοί μου, ἐχθροί, ποὺ κατηγοροῦν τὴν Ἐκκλησία μας, ὅτι μισεῖ τὴ χαρὰ καὶ καλλιεργεῖ τὴ λύπη καὶ τὴ μελαγχολία. Τί ἔχουμε ν᾿ ἀπαντήσουμε;
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶνε ἡ πηγὴ τῆς χαρᾶς. Ναί, τῆς χαρᾶς. Ποιές ἀποδείξεις ἔχουμε; Ἀφήνουμε ὅλες τὶς ἄλλες• ἂς πάρουμε μόνο τὸν Ἀκάθιστο ὕμνο. Εἶνε ὅλο χαρά. Καὶ τὸ πρῶτο «χαῖρε», ποὺ ἀκούσαμε ἀπόψε, ἀρχίζει μὲ τὴ χαρά• «Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει»• Χαῖρε, Παναγία, ποὺ ἔφερες στὸν κόσμο τὴ χαρά (Ἀκαθ. ὕμν. Α1α΄)…
Ἂν κανεὶς ἀμφιβάλλῃ, ὅτι ὁ Χριστὸς –μόνο αὐτός– δίνει τὴ χαρὰ στὸν κόσμο, ἂς δοκιμάσῃ, ἂς κάνῃ πείραμα. Τί πείραμα;
• Θέλεις τὴ χαρά; Ἄνοιξε τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ διάβασε μιὰ καὶ δυὸ φορὲς τὴν ἐπιστολὴ ποὺ ἔγραψε ὁ φυλακισμένος Παῦλος. Οἱ ἄνθρωποι, τὴν ὥρα ποὺ οἱ ἐχθροὶ τοὺς θανατώνουν, καταριῶνται καὶ βλαστημᾶνε• λίγοι διατηροῦν τὴν ψυχραιμία τους. Ἀλλ᾿ αὐτός, ἑτοιμοθάνατος, τί λόγια ἔγραψε! Θέλεις νὰ αἰσθανθῇς τὴ χαρά; ἄνοιξε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ διάβασέ το. Κι ὅταν τελειώσῃς, θὰ πῇς• Χριστέ, σ᾿ εὐχαριστῶ γιὰ τὰ λόγια αὐτὰ ποὺ εἶπες• ἔφεραν τὴ χαρὰ μέσα μου. Διότι αὐτός, λέει τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, ποὺ μελετᾷ τὰς Γραφάς, ἔχει τέτοια χαρά, «ὡς ὁ εὑρίσκων σκῦλα πολλά», ὅπως αὐτὸς ποὺ βρῆκε πλῆθος λάφυρα (Ψαλμ. 118,162).
• Θέλεις τὴ χαρά; Μὴν τρέχεις σὲ διασκεδάσεις• δὲν εἶνε ἐκεῖ ἡ χαρά. Παρατηρῆστε τὰ πρόσωπα ἐκείνων ποὺ βγαίνουν ἀπὸ τὰ κέντρα καὶ τοὺς χορούς. Λυπημένοι, στενοχωρημένοι, γεμᾶτοι πίκρα. Κοιτάξτε κι αὐτοὺς ποὺ βγαίνουν ἀπὸ τὴν ἐκκλησιά• τὰ πρόσωπά τους λάμπουν. Θέ᾿ς λοιπὸν χαρά; Πάρε μιὰ Σύνοψι καὶ προσευχήσου. Ὅταν στὸ Ναύπλιο σκότωσαν τὸν Καποδίστρια, τὸ μόνο πραγματικὰ Χριστιανὸ κυβερνήτη τῆς Ἑλλάδος, ἔψαξαν στὰ πράγματά του. Καὶ τί βρῆκαν; Μιὰ Σύνοψι. Τὴ διάβαζε πρωὶ - με σημέρι - βράδυ, καὶ μέσ᾿ στὰ βάσανά του αἰσθανόταν χαρὰ καὶ ἀγαλλίασι.
• Θέλεις χαρά, πιὸ μεγάλη χαρά; Πήγαινε στὸν πνευματικὸ πατέρα, γονάτισε ἐνώπιόν του καὶ ἐξομολογήσου τὰ ἁμαρτήματά σου. Ὅταν τελειώσῃς, θὰ αἰσθανθῇς ἐκεῖνο ποὺ αἰσθάνθηκε καὶ ὁ μεγάλος Ῥῶσος λογοτέχνης, ὁ Ντοστογιέφσκυ. Ἐξωμολογήθηκε σὲ ἕναν ἀγράμματο στάρετς, καὶ μετὰ ἔγραψε• «Ὅταν ἐξωμολογήθηκα, παράδεισος φύτρωσε στὴν καρδιά μου». Χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις.
• Θέλεις τὴ χαρά; Ἄντε τὸ Πάσχα, μὲ καθαρὴ καρδιά, νὰ κοινωνήσῃς• τότε ὁ οὐρανὸς μὲ τὰ ἄστρα του θὰ κατεβοῦν ἐντός σου.
• Θέλεις τὴ χαρά; Ψάξε καὶ βρὲς κανένα φτωχό• πήγαινε τὴ νύχτα καὶ βοήθησε τὴ χήρα καὶ τὰ ὀρφανά, ποὺ γέμισε ὁ κόσμος.
• Θέλεις τὴ χαρά; Πίστευε στὸ Θεό, πίστευε στὸ Χριστό• τότε ἡ καρδιά σου θὰ γεμίσῃ.
• Θέλεις τὴ χαρά; Ἔλα, ἀγαπητέ μου, τὴ νύχτα τῆς Ἀναστάσεως καὶ μεῖνε ὣς τὸ τέλος.
Ἐκεῖ θ᾿ ἀκούσῃς ἕνα θαυμάσιο λόγο τοῦ Χρυσοστόμου, ποὺ δὲν ὑπάρχει πλάστιγγα νὰ τὸν ζυγίσῃ. Παγκόσμιο ἀριστούργημα. Μεῖνε μέσ᾿ στὴν ἐκκλησιά, καὶ θὰ αἰσθανθῇς τὴ χαρά.
Ὅταν αὐτὰ τὰ αἰσθανθῇς, τότε θὰ γονατίσῃς μπροστὰ στὴν Παναγιὰ καὶ θὰ πῇς κ᾿ ἐσύ• «Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει».
Ποῦ εἶστε, ἐχθροὶ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ λέτε ὅτι ἡ πίστι μας εἶνε μόνο ἀναστεναγμοὶ καὶ δάκρυα; Ὄχι. Μέσα στὴ θλῖψι, ὑπάρχει ὁ Χριστός, ποὺ εἶπε• Μὴ λυπεῖσθε. «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε• ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ἰω. 16,33). Λόγια αἰώνια. Ἂς εἶσαι ὁ πιὸ φτωχὸς καὶ ταλαίπωρος• κοντὰ στὸ Χριστὸ βρίσκεις τὴν ἀληθινὴ χαρά. Αὐτὴ τὴ χαρά, ποὺ δίνει ἡ Παναγιά μας, ἂς τὴν αἰσθανθοῦμε ὅλοι τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες• ἀμήν.
*(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
