Οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν, δεν πρέπει να λέγονται
άπιστοι, αλλά εύπιστοι. Και αυτό γιατί απορρίπτουν την μία και μοναδική
Αλήθεια, το Χριστό, για να πιστέψουν και να αποδεχτούν 999 ψέματα. Θαύματα να
δούνε, πάλι δεν θα πιστέψουνε.
Στην πραγματικότητα όμως, δεν υπάρχουν άπιστοι. Σε κάτι
πιστεύουν και αυτοί, αλλά σε έναν άλλον θεό δικό τους... όχι στον πραγματικό
Θεό.
Λέει ο Πασκάλ: ''Υπάρχει πολύ φως για τους θέλοντας να δουν
φως, όπως υπάρχει και πολύ σκοτάδι, για τους μη θέλοντας να δουν φως''.
Εκεί που ένα γεγονός κάποιος το βλέπει φως, ο άλλος το
βλέπει εν τω εγωισμώ του σκοτάδι. Γι' αυτό πολλοί άπιστοι λένε, ότι ο
Χριστιανισμός είναι σκοταδισμός.
Μια μέρα του Δεκεμβρίου, στο Αλβανικό μέτωπο, η μάχη
βρισκόταν στο αποκορύφωμα της. Σε ένα από τα χαρακώματα, υπήρχε και ένας
άπιστος Αθηναίος δικηγόρος. Οι στρατιώτες βρίσκονταν σε κατάσταση χαλάρωσης και
ο δικηγόρος προσπάθησε να κάνει κάποια μαθήματα απιστίας στους άλλους
στρατιώτες.
Αργά το απόγευμα, ξανάρχισε η μάχη και ένα βλήμα όπλου,
χτύπησε το δικηγόρο στο πλευρό και τον άκουσαν τότε όλοι που ήταν μαζί στο
χαράκωμα, να φωνάζει μέσα στον πόνο του:
- Παναγία μου! Παναγία μου, σώσον με!
Σε λίγο ο δικηγόρος ξεψύχησε...
Οι άλλοι συγκλονίστηκαν και δάκρυσαν. Πήραν όμως ένα γερό
μάθημα, για την ρηχή και επιπόλαια απιστία, του δύστυχου εκείνου δικηγόρου...
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 - 1982)
