Κύριε
και Θεέ μου, όταν συλλογίζομαι πόσο μεγάλο δώρο της πατρικής σου αγάπης είναι η
γλώσσα μου, συγκίνηση με καταλαμβάνει και σε ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου.
Με αυτή συνεννοούμαι, με αυτή εξωτερικεύω τις σκέψεις μου, με αυτή προσεύχομαι.
Όμως Κύριε, πόσες φορές γλιστράει η γλώσσα μου στο κακό. Λόγια άσκοπα κι
ανώφελα βγαίνουν από το στόμα μου. Κι άλλοτε η κατάκριση ή το ψέμα με
πολιορκούν, και χωρίς να το καταλάβω γίνομαι ένοχη.
Γι᾿ αυτό, Κύριε, καταφεύγω σε Σένα και με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου Σε
παρακαλώ:
Δος μου δύναμη να κυριαρχώ στα λόγια μου. Μην επιτρέπεις να γίνομαι αφορμή
να λυπούνται άλλοι άνθρωποι από τα λόγια μου. Και όταν κάποτε βρεθώ ένοχη σε
αμάρτημα της γλώσσας, βοήθησέ με να το καταλάβω και να σπεύσω χωρίς αναβολή να
επανορθώσω το λάθος και να εξομολογηθώ την αδικία που έκανα.
Ναί, Κύριε, αξίωνέ με πάντοτε να χρησιμοποιώ τη γλώσσα μου, για να οικοδομώ
τους άλλους και να υμνώ το άγιο Όνομά Σου. Αμήν.
