Στην κάθε μέρα,στην κάθε ώρα,στην κάθε στιγμή
το σώμα, ο νους και η ψυχή
θα΄πρεπε να είναι δοσμένα ολοκληρωτικά σ΄Εκείνον,
που τα προόρισε να ζούνε
μια ατέλειωτη ζωή μαζί...
Πόσο μάλλον εκείνη
τη μεγαλύτερη Εβδομάδα
του χρόνου...
Βλέποντας στο τέρμα της
τη χαρά και την τελείωση
μιας ολόκληρης περιόδου,
ας περάσουμε μαζί Του
πρώτα αυτές τις 7 μέρες...
Εκεί,
σε μια γωνιά της Εκκλησιάς μας,
αναλογιζόμενοι,
αφού μονάχα αυτό μπορούμε,
τα λόγια, τα βλέμματα,
τα φτυσίματα, τα χτυπήματα,
τις ειρωνίες, τις προδοσίες,
την εγκατάλειψη και τους πόνους,
που έως της τελικής Θυσίας
Τον ταλαιπώρησαν,
όσο κανέναν άλλον
από καταβολής κόσμου...
Ας Του σταθούμε σαν να΄μασταν οι μόνοι Του συγγενείς...
Και θα΄ρθει και η Ανάσταση...
Καλό Πέρασμα!
