Η δεύτερη Κυριακή του Οκτωβρίου στους ορθόδοξους ναούς διαβάζεται η ευαγγελική περικοπή του σπορέα από το κατά Λουκά Ευαγγέλιο. Είναι η μοναδική παραβολή την οποία ο Κύριος ερμηνεύει αναλυτικά.
Την Κυριακή αυτή αρχίζει επίσημα στην Εκκλησία της Ελλάδας η κατηχητική περίοδος.
Συχνά ο Κύριος μιλούσε στους μαθητές και στον κόσμο που τον ακολουθούσε με παραβολές. Χρησιμοποιούσε δηλαδή απλές ιστορίες με εικόνες από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων εκείνης της εποχής, για να περάσει μηνύματα πολύ σοβαρά και σωτήρια. Να τι λέει στην παραβολή του σπορέα :
Κάποτε βγήκε στο χωράφι του ένας γεωργός (σπορέας) για να σπείρει σιτάρι. Καθώς πετούσε τον σπόρο, ένα μικρό μέρος έπεσε κοντά στο δρόμο και καταπατήθηκε απ’ τους διαβάτες ή τον έφαγαν τα πουλιά. Κι άλλοι σπόροι έπεσαν πάνω σε έδαφος πετρώδες, που δεν είχε οργωθεί καλά κι αφού φύτρωσαν λίγο, ύστερα ξεράθηκαν, γιατί οι ρίζες τους δεν βρήκαν λίγη υγρή και μαλακή γη. Κι ένα άλλο μέρος από τον σπόρο έπεσε σε γη καλή και μαλακή, όπου όμως είχε πέσει και σπόρος από άγρια χόρτα. Και φύτρωσε ο σπόρος και ψήλωσε, αλλά ψήλωσαν και τα αγριόχορτα κι έπνιξαν τα βλαστάρια του σιταριού.
Ο πιο πολύς σπόρος όμως έπεσε σε αφράτη και καλοοργωμένη γη και φύτρωσε και ψήλωσε και καρποφόρησε κι έδωσε καρπό εκατό φορές περισσότερο από τον αρχικό σπόρο.
«Όποιος έχει αυτιά ας ακούσει αυτά που λέω» («Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω»). Μ’ αυτά τα λόγια τέλειωσε ο Κύριος αυτή την παραβολή.
Ας δούμε τώρα ποιο σωτήριο μήνυμα κρύβει αυτή η απλή ιστορία. Ο ίδιος ο Χριστός την εξήγησε στους μαθητές του:
Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού, το Ευαγγέλιο. Η γη που είναι κοντά στο δρόμο είναι οι άνθρωποι που ακούν τον λόγο του Θεού, αλλά δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον. Τον προσπερνούν και τον ξεχνούν.
Με το πετρώδες έδαφος μοιάζουν οι άνθρωποι που δέχονται με ενθουσιασμό τον λόγο του Θεού, αλλά δεν καταβάλλουν καμιά προσπάθεια να τον τηρήσουν. Όταν έρχεται ο πειρασμός, αμέσως ξεχνούν ό,τι έχουν ακούσει και πέφτουν στην αμαρτία.
Έπειτα είναι εκείνοι που μοιάζουν με τη γη που έχει πολλά αγκάθια. Αυτοί ακούν τα θεϊκά λόγια και προσπαθούν να συμμορφώσουν μ’ αυτά τη ζωή τους. Όμως οι καθημερινές φροντίδες και οι υλικές επιθυμίες τούς πνίγουν και σιγά-σιγά ξεχνιέται ο λόγος του Θεού.
Τέλος, η γη η καλή είναι οι άνθρωποι που άκουσαν με αγνή και καθαρή καρδιά το Ευαγγέλιο και το δέχτηκαν και το ακολούθησαν και ωφελήθηκαν. Αυτοί το εφαρμόζουν και το μεταδίδουν και σε άλλους κι έτσι από έναν σπόρο θα γίνουν εκατό, δηλαδή από έναν άνθρωπο θα ωφεληθούν εκατό.
