Θεέ μου,δώσε στον παπά μας υπομονή!

Θεέ μου,δώσε στον παπά μας υπομονή!
Αν είναι ενεργητικός, τον θεωρούμε υπερβολικά κουρδισμένο
Αν είναι ήρεμος, τον θεωρούμε τεμπέλη.
Αν έχει γκρίζα μαλλιά , τον θεωρούμε γέρο.
Αν είναι νέος , λέμε πως δεν έχει εμπειρία.
Αν θέλει να κάνει αλλαγές, τον θεωρούμε επαναστάτη.

Αν δεν θέλει να κάνει αλλαγές, λέμε πως δεν παίρνει πρωτοβουλίες.
Αν κηρύττει κατά της αμαρτίας, τον θεωρούμε φανατικό.
Αν δεν το κάνει , λέμε πως είναι αδιάφορος και κοσμικός.

Αν χρησιμοποιεί κινήσεις των χεριών όταν εκφράζεται , τον θεωρούμε ηθοποιό και όχι ταπεινό.

Αν παραμένει ακίνητος, τον λέμε ξύλινο.
Αν υψώνει την φωνή του, λέμε πως φωνάζει πολύ.
Αν δεν υψώνει την φωνή του , τον θεωρούμε μονότονο.
Αν είναι στο σπίτι του, λέμε πως πρέπει να είναι έξω ,
επισκεπτόμενος ενορίτες.

Αν θεαθεί στον δρόμο, λέμε πως θα πρέπει να είναι κλεισμένος μέσα,
ετοιμάζοντας το κήρυγμά του.

Αν επισκέπτεται τους πτωχούς , τον θεωρούμε σοσιαλιστή, η … φαρισαίο.
Αν επισκέπτεται πλούσιους, λέμε πως κάνει δημόσιες σχέσεις για τον εαυτό του,
ενώ θα έπρεπε να είναι με τους φτωχούς.

Θεέ μου,δώσε στον παπά μας υπομονή!

Μπορώ να σου δώσω μια συμβουλή;; Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

"Μπορώ να σου δώσω μια συμβουλή; Σε κάθε θλίψη σου, σε κάθε αποτυχία σου να συγκεντρώνεσαι στον εαυτό σου και να λες σιγά-σιγά το τροπάριο: “Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν…”. Θα βλέ­πεις ότι το μεγαλύτερο πράγμα στη ζωή σου -και στη ζωή του κόσμου όλου- έγινε. Η Ανάσταση του Χρι­στού, η σωτηρία μας! Και θα συνειδητοποιήσεις ότι η αναποδιά που σου συμβαίνει είναι πολύ μικρή για να χαλάσει τη διάθεσή σου."

 Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Το αυγό του μικρού Αλέξανδρου ..!!

Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε με στρεβλωμένο σώμα, ήταν ήπιας μορφής αυτιστικό παιδί. Στην ηλικία των δώδεκα ετών ήταν ακόμη στη Δευτέρα Δημοτικού κι έμοιαζε ανίκανος να μάθει. Η δασκάλα του φρόντισε να γίνει… ιεραπόστολος. Να μη μείνει σε αυτό, που το Υπουργείο τους έχει πει να μάθουνε ή να μη μάθουνε, για να μην το διδάξουνε. Η δασκάλα αυτή ήταν πιστή κοπέλα, πραγματική ιεραπόστολος. Μία μέρα ο Αλέξανδρος την πλησίασε κουτσαίνοντας και της φώναξε «σ΄ αγαπώ κυρία». Εν τω μεταξύ είχε φτάσει η άνοιξη κι όλα τα παιδιά μιλούσαν με ενθουσιασμό για το Πάσχα που θα ερχόταν…

Η κυρία έδωσε σε καθένα από τα παιδιά ένα μεγάλο πλαστικό αυγό και τους είπε: «Θέλω να το πάρετε αυτό στο σπίτι σας κι αύριο να το φέρετε πίσω, αφού, όμως, βάλετε μέσα κάτι, που να δείχνει δημιουργία και νέα ζωή».Το επόμενο πρωί είκοσι παιδιά ήρθαν στο σχολείο γελώντας και μιλώντας καθώς τοποθετούσαν τα αυγά τους στο μεγάλο καλάθι μπροστά στην έδρα της κυρίας τους.Σε λίγο ήρθε η ώρα, για να ανοίξουν τα αυγά. Στο πρώτο η δασκάλα βρήκε ένα λουλούδι. «Ναι, το λουλούδι οπωσδήποτε είναι σημάδι νέας ζωής», είπε η δασκάλα και συνέχισε λέγοντας «Μπράβο Μαρία!» στη μαθήτρια, που εν τω μεταξύ είχε σηκώσει το χέρι της δηλώνοντας ότι το αυγό είναι δικό της. Το επόμενο αυγό περιείχε μια πεταλούδα, η οποία, όμως, έδειχνε πολύ ζωντανή. Η δασκάλα σήκωσε το αυγό ψηλά: «Όλοι γνωρίζουμε, ότι η κάμπια αλλάζει και «μετασχηματίζεται» σε μια όμορφη πεταλούδα. Πράγματι, αυτό είναι νέα ζωή, επίσης» είπε η δασκάλα.

Μετά η δασκάλα άνοιξε το τρίτο αυγό. «Τα έχασε». Τα αυγό ήταν άδειο. Σίγουρα θα είναι του Αλέξανδρου, σκέφτηκε. Φυσικά δεν κατάλαβε τι έπρεπε να πράξει εκείνη τη στιγμή. Επειδή δεν ήθελε να τον ντροπιάσει, άφησε το αυγό στην άκρη και σήκωσε το χέρι για να πάρει άλλο. Ξαφνικά ο Αλέξανδρος πετάχτηκε. «Κυρία, δε θα πείτε τίποτα για το αυγό μου;» Ταραγμένη η δασκάλα απάντησε: «Μα, μα Αλέξανδρε, το αυγό σου είναι άδειο!». Εκείνος την κοίταξε μέσα στα μάτια και της είπε με απαλή φωνή: «Ναι κυρία, μα και του Χριστού ο τάφος ήταν κι αυτός άδειος».

Ο χρόνος σταμάτησε. Η δασκάλα προσπάθησε να συνέλθει. Λίγη ώρα μετά ρωτά τον Αλέξανδρο: «Εσύ ξέρεις γιατί ο τάφος ήταν άδειος;» κι εκείνος απαντάει: «Ναι, το Χριστό τον σκότωσαν και τον έβαλαν εκεί, όμως, μετά αναστήθηκε. Αυτό δε δείχνει τη νέα ζωή;» Το κουδούνι για το διάλειμμα χτύπησε κι ενώ τα παιδιά έτρεχαν με ενθουσιασμό για την αυλή του σχολείου, η δασκάλα έκρυψε το πρόσωπό της. Και έκλαψε…. Τρεις μήνες αργότερα ο Αλέξανδρος έφυγε από τη ζωή… Όσοι συμμετείχαν στην κηδεία του, είδαν με έκπληξη πάνω στο φέρετρό του… είκοσι αυγά. 

Όλα ήταν άδεια. Σαν τον τάφο του Χριστού μας που ήταν άδειος, επειδή… ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!

Ο άνδρας πρέπει να θυμάται ότι η γυναίκα του είναι αυτή, την οποία εμπιστεύθηκε ο Θεός στα χέρια του.

Ο άνδρας πρέπει να θυμάται ότι η γυναίκα του είναι αυτή, την οποία εμπιστεύθηκε ο Θεός στα χέρια του. Η γυναίκα του είναι μία ψυχή που του την έδωσε ο Θεός, για να την επιστρέψει σε Εκείνον. Την αγαπάει τη γυναίκα του, όπως αγαπάει ο Χριστός την Εκκλησία. Την προστατεύει, την περιποιείται, της παρέχει ασφάλεια, ιδιαίτερα όταν είναι στεναχωρημένη, όταν είναι άρρωστη. Ξέρουμε, άλλωστε, πόσο ευαίσθητη είναι η γυναικεία ψυχή, γι’ αυτό, όπως λέγει και ο Απόστολος Πέτρος: ''ὡς ἀσθενεστέρῳ σκεύει τῷ γυναικείῳ ἀπονέμοντες τιμήν''. Πληγώνεται η γυναικεία ψυχή, μικροψυχεί, μεταβάλλεται πολύ εύκολα, απελπίζεται ξαφνικά. Γι’ αυτό, ο άνδρας πρέπει να στέκεται γεμάτος αγάπη και τρυφερότητα, ώστε να καταφέρει να γίνει ο θησαυρός της.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης († 9 Μαΐου 2019)

Εκοιμήθη ο Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Εκοιμήθη σήμερα το πρωί 9 Μαϊου ο Άγιος Γέροντας Αιμιλιανός Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους, να έχουμε την ευχή του.
Ο Γέροντας Αρχιμανδρίτης Αιμιλιανός, κατά κόσμον Αλέξανδρος Βαφείδης, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας από το 1973 έως το 2000, γεννήθηκε στην Νίκαια Πειραιώς το 1934 από ευσεβείς γονείς, η καταγωγή του όμως έχει μικρασιατικές ρίζες.
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Ας πηγαίνουμε στον πνευματικό για να βρούμε τον Θεό
Η αορασία του Θεού είναι η προάσπισίς μας, η ασφάλειά μας, η προϋπόθεσις για να καλλιεργίσωμε τα πνευματικά οπτικά μας αισθητήρια, ώστε να μάθουν να βλέπουν τον αόρατον Θεόν ως ορατόν και ορώμενον.
Ας μην μπερδευόμαστε. Μόνον καρδιές που δεν αγαπούν, αλλά σκέπτονται τον εαυτό τους, ζητούν να δουν τον Θεόν, να επιβεβαιώσουν την παρουσία Του. Η επιβεβαίωσις όμως της παρουσίας του Θεού έγινε με τον θάνατο και την ανάστασι του Χριστού, με το σημείο του Ιωνά. Πίστευσε λοιπόν και συ στον θάνατο του εγώ σου, για να ζήσης την ανάστασι.
Ο θάνατός σου θα σου δώση την απόδειξι της παρουσίας του Θεού, την δυνατότητα να βλέπης τον Θεόν.

Επομένως, όποιος πέθανε κατα την διάθεσι και δεν ζητάει την όρασι του Θεού, αυτός ζη κατά Χριστόν. Όποιος δεν θέλει να πεθάνη, αλλά θέλει απλώς να καυχάται και να είναι ο ίδιος θεός, αυτός μόνον ζητάει την όρασι του Θεού· αλλά αν τυχόν την λάβη, θα πεθάνη. Εάν δηλαδή ο Θεός ανταποκριθή στην περιέργειά μας, στην μικροπρέπειά μας, στην κενοδοξία μας, δεν θα μας δώση αυτό που μας συμφέρει, αλλά τον θάνατο.
Εκείνος όμως που δεν ζητάει την όρασι του Θεού, θα έχη άραγε καρπούς του Αγίου Πνεύματος; Βεβαίως θα έχη, εάν ζη ασκώντας την νήψι. Τότε όλα θα έρθουν από μόνα τους. Αλλά χρειάζεται και η σχέσις με τον γέροντά του (με τον πνευματικό του), να είναι πραγματική.
Όταν πάμε στον γέροντα και δεν ζητάμε τον Θεόν, δεν κυνηγάμε τον Θεόν, δεν υπομένομε τον Θεόν αλλά ζητάμε άλλα πράγματα, άδικα πάμε στον γέροντα. Ο άνθρωπος που ζητάει τον Θεόν και τον υπομένει, είναι πάντα ήρεμος και γαλήνιος, είναι πάντα ωραιότατος· και στον πόνο και στην ατυχία και στον κατατρεγμό και στην αδυναμία και στην λήθη, παντού.
Ας πηγαίνουμε λοιπόν στον γέροντα πραγματικά για τον Θεόν· να μιλήσωμε για τον θεόν, να του πούμε τί κάναμε, ποια ήταν η υπομονή μας ενώπιον του Θεού, να του εκφράσωμε την χαρά μας για την αγάπη του Θεού.
Αλλά τί σημαίνει υπομονή στην καθημερινή μας ζωή;
«Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον», λέγει ο Ψαλμωδός. Εάν είχαμε κάποιον πόνο, και τον πούμε στον γέροντα, δεν μιλάμε για την υπομονή μας. Εάν κάναμε εγχείρησι και παλι πονάμε και του το αναφέρωμε, πάλι δεν μιλάμε για την υπομονή μας. Τότε, γιατί τα λέμε αυτά; Για να δείξωμε ότι ο πόνος μας θυμίζει αυτή την ψεύτικη ζωή και ότι τίποτε δεν είναι αληθινό παρά μόνον ο Θεός; Αν ναι, καλώς· αν όμως όχι, γιατί του τα ανακοινώνουμε;
Άλλο παράδειγμα: Είσαι μοναχός και δεν σε εμπιστεύεται ο γέροντάς σου. Εάν δεν σε εμπιστεύεται, που είναι η υπομονή σου ενώπιον του Θεού; Τώρα έχεις μία περαιτέρω αφορμή για να δείξης την σύζυγό σου, την ταπεινοφροσύνη, ώστε να αποκτήσεις την κοινωνία σου με τον Χριστόν. Κατα βάθος βέβαια, ο γέροντας σε εμπιστεύεται, απλώς έτσι σου εκφράζεται.
Ή είσαι παντρεμένος και λες στον πνευματικό σου: Η γυναίκα μου με απατά. Έχω αποδεικτικά στοιχεία. Αυτό γιατί το λες; Για να δείξεις την υπομονή σου στον Θεό; Εάν ναι, τότε πες: Θεέ μου, αυτή την σύζυγο που έχω την ανέχομαι, όπως έκαναν οι άγιοί σου και οι προφήτες· δεν θέλω να υπερασπισθώ τον εαυτό μου. Να ξέρετε ότι πάντα έχει σημασία τι ζητάμε, ποιον υπομένομε και ποιον έχομε μπροστά μας.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Λόγος Περί Νήψεως

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

                                                   

           Κάθε μήνα στον Ιερό Ναό μας τελείται Ι. Αγρυπνία 

και για τον μήνα Μάϊο προγραμματίστηκε Ι. Αγρυπνία  

την Τετάρτη  8  Μαΐου επί τη μνήμη του Αγίου Χριστοφόρου 

και του Προφήτου Ησαΐα  ώρα 10.00-1.00 τη νύκτα.

"Χωράει ο Θεός στην καρδιά σου;"

Μη διαμαρτύρεσαι λέγοντας: Πού είσαι Θεέ μου; Προσεύχομαι και δεν μου αποκάλυψες ποτέ τον εαυτό σου, δεν μου έδωσες ούτε μία χαρά, δεν μου πραγματοποίησες κανένα από τα όνειρά μου. Σου ζητάω υγεία, μου δίνεις αρρώστια. Σου ζητάω βοήθεια, μου δίνεις θάνατο. 

Σου ζητάω αρετή, μου δίνεις πόνο. Τι Θεός είσαι;

Όχι! Μη σκεφθείς ποτέ έτσι. Ο Θεός ξέρει πότε η καρδιά σου θα είναι χωρητική. Εάν ακόμη δεν πήρες κάτι, σημαίνει ότι δεν χωράει η καρδιά σου. Η καρδιά σου είναι στουμπωμένη, όπως όταν βάζεις πολλά πράγματα μαζί και τα πιέζεις, για να μη μείνει καθόλου κενό αέρος. Ούτε αέρας δεν μπορεί να χωρέσει στην καρδιά σου, και θέλεις να χωρέσει ο Θεός, τον οποίο δεν χωρούν ολόκληροι οι ουρανοί;
"Μόλις δώ, παιδί μου, την κατάλληλη στιγμή, σε βεβαιώ ότι δεν θα καθυστερήσω ούτε ένα δευτερόλεπτο να σου πραγματώσω τους πόθους σου, τις λαχτάρες σου, τα θεϊκά σου όνειρα. Αμέσως θα το κάνω."
Ο οδοντίατρος σου κάνει ένεση και περιμένει να μουδιάσεις για να σε εγχειρήσει. Εάν σου κάνει αμέσως την εγχείρηση, θα πεταχτείς από τον πόνο και μπορεί να σπάσει και το δόντι σου. Έτσι και ο Θεός περιμένει την κατάλληλη στιγμή, για να έρθει να σου φωτίσει την διάνοια, να σου χαρίσει όλο τον παράδεισο. Αυτό που νοσταλγούσες ένα, δύο, τρία, πέντε, είκοσι, πενήντα χρόνια, θα το πάρεις σε μια στιγμή. Η μετάνοια δεν πάει ποτέ χαμένη, και δεν χάνεις τίποτε όταν την ασκείς.

* Κείμενο του Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου, ενός μεγάλου σύγχρονου νηπτικού πατέρα της εκκλησίας μας.

ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΑΪΟΥ

Πάσχα!

Στα Εβραϊκά σημαίνει Διάβαση. Η θαυματουργική διάβαση των Ισραηλιτών από την ΕρυθράΘάλασσα. Ο Μωυσής οδήγησε τον λαό του Ισραήλ από την χώρα της δουλείας την Αίγυπτο, στη γη της Επαγγελίας. Από την σκλαβιά στην ελευθερία. Και από τότε γιόρταζαν σε ανάμνηση του γεγονότος το Πάσχα.

Είναι σύμβολο και προεικόνιση και του δικού μας Πάσχα. Σ’ αυτό ο Κύριος 

«ἐκ θανάτου πρός ζωήν καί ἐκ γῆς πρός οὐρανόν ἡμᾶς διεβίβασεν». 

Με την Σταυρική Του Θυσία μας πέρασε, όπως τότε ο Μωυσής τους Ισραηλίτες, από τον θάνατο στη ζωή, από τη γη στον ουρανό, από την φθορά στην αφθαρσία και την αιωνιότητα.

Εμείς;

Πορευόμαστε μαζί Του ή επιστρέφουμε στην «Αίγυπτο» των παθών;

Ελευθερωνόμαστε από την αμαρτία ή ξαναγινόμαστε δούλοι της;

«Δεῦτε οὖν καί ἡμεῖς, κεκαθαρμέναις διανοίαις,

συμπορευθῶμεν αὐτῷ, ...ἵνα καί συζήσωμεν αὐτῷ...».

Ελάτε, λοιπόν, κι εμείς, με καθαρές τις διάνοιές μας

να βαδίσουμε μαζί Του... για να ζήσουμε αιώνια κοντά Του!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ 

Η ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ Ή Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΤΩΝ ΠΗΓΩΝ

ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ: Η Ζωοδόχος Πηγή ή η Θεοτόκος των Πηγών εορτάζει 5 μέρες μετά το Άγιο Πάσχα. Ο Ναός και το αγίασμα της Ζωοδόχου Πηγής ευρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη στο σημερινό Σηλυβρί – Καπί.

Το θαύμα της ευρέσεως του ύδατος τούτου έγινε εις τον αυτοκράτορα Λέοντα Σοφόν ή Μακέλλην. Αυτός προτού καταταγεί στο στρατό ήταν χειρώναξ. Κάποια ημέρα, που είχε βγει περίπατο στην ανωτέρω τοποθεσία, βρήκε ένα τυφλό.

Ήταν καλοκαίρι έκανε ζέστη και ο τυφλός κινδύνευε να πεθάνει από τη δίψα. Ο Λέων ήταν πονόψυχος, πήρε τον τυφλό από το χέρι και τον οδηγούσε. Όταν έφθασαν κοντά σε ένα τέλμα ο τυφλός είχε αποκάμει και παρακαλούσε τον Λέοντα να του βρει μέρος σκιερό να αναπαυθεί και νερό να πιει.

Εκεί που βάδιζε ο Λέων, άκουσε ξαφνικά από υψηλά μια μυστηριώδη φωνή που του έλεγε:
– Μη κοπιάζεις περιπλανώμενος, το νερό είναι εδώ πλησίον.

Ο Λέων εξεπλάγη εις το άκουσμα της φωνής, αλλά δεν μπορούσε να βρει την πηγή του νερού.

Οπότε ακούει πάλιν την φωνή:

– Έμπα μέσα στο δάσος, θα βρεις ένα τέλμα και πάρε από το θολό νερό. Δώσε στον τυφλό να πιει και με την Λάσπη του τέλματος, άλειψε του τα μάτια.

Συ δε μια ημέρα θα αναδειχθείς Βασιλεύς. Ποια όμως είμαι εγώ, που εξέλεξα τούτον το τόπο για ανάπαυση μου, θα το μάθεις σε λίγο.

Εγώ θα σε βοηθήσω να μου κτίσης εδώ Ναόν. Όσοι θα έρχονται, με ευλάβεια και με Πίστη να με παρακαλούν, θα θεραπεύονται από τις αρρώστιες που φαίνονται στους γιατρούς αθεράπευτες.

Πράγματι, ο Λέων πήρε νερό, πήγε στον τυφλό, του άλειψε τα μάτια με την λάσπη και ω του θαύματος, ο τυφλός ανέβλεψε. Αυτό μαθεύτηκε παντού.

Όταν έγινε ο Λέων αυτοκράτωρ, έκτισε εκεί Ναόν της Ζωοδόχου Πηγής. Τον Ναόν αυτόν, τον φρόντισε και μεγάλωσε ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός, αυτός που έκτισε και την Αγίαν Σοφίαν.

Ο Ιουστινιανός έπασχε από δυσουρία. Ήταν αθεράπευτη η νόσος του κατά τους γιατρούς του καιρού εκείνου. Γιατρεύτηκε με το θαυματουργό νερό της Ζωοδόχου Πηγής.

Πολλοί είναι εκείνοι που θεραπεύθηκαν θαυματουργικά στη Ζωοδόχο Πηγή.

Θεραπεύτηκε κάποια Γλυκερία ονόματι, συγγενής της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, συζύγου του Ιουστινιανού, ωσαύτως κάποια Ευδοκία, αδελφή του Αυτοκράτορος Μαυρικίου, επίσης η αυτοκράτειρα Ειρήνη.

Αυτή από ευγνωμοσύνη έβαλε και ξαναζωγράφησαν τις Εικόνες της Θεοτόκου και του Σωτήρος, τις οποίες είχαν καταστρέψει προηγουμένως οι Εικονομάχοι Βασιλείς.

Η αυτοκράτειρα Θεοδώρα προσέφερε χρυσά ιερά σκεύη, γιατί η Παναγία θεράπευσε εκεί την κόρη της από «ατάκτους» πυρετούς.


Σήμερα στην αυλή της Ζωοδόχου Πηγής βρίσκονται οι τάφοι των Οικουμενικών Πατριαρχών. Το δε αγίασμα βρίσκεται στον υπόγειο Ναό και αποτελείται από μαρμαρόκτιστη πηγή, το νερό της οποίας θεωρείται αγιασμένο.

ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ !

 

Με τη χάρη του Θεού και φέτος η ενορία μας προσκύνησε τα φρικτά Πάθη, το Ζωοποιό Σταυρό, την τριήμερη Ταφή και την ένδοξο Ανάσταση του Κυρίου μας! Με αισθήματα κατάνυξης, ευλάβειας και Ιεράς συγκίνησης, οι ενορίτες μας συμμετείχαν σε όλες τις Ιερές Ακολουθίες 

της Μεγάλης εβδομάδας. Ας ευχηθούμε ο Αναστάς Κύριος να καταυγάζει τις ψυχές όλων, με το ανέσπερο Φως , την άφατη χαρά και τη Θεϊκή  αγάπη Του !

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ , ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΚΑΙ ΕΥΦΡΟΣΥΝΑ!!!

Ο Χριστός Ανέστη – σημαίνει: αληθώς υπάρχει ο Θεός !

Ο Χριστός ανέστη – σημαίνει: αληθώς υπάρχει ο Θεός.

Ο Χριστός ανέστη – σημαίνει: αληθώς υπάρχει ο επουράνιος κόσμος, ο πραγματικός και αθάνατος κόσμος.

Ο Χριστός ανέστη – σημαίνει: η ζωή είναι ισχυρότερη και από το θάνατο.

Ο Χριστός ανέστη – σημαίνει: το κακό είναι ασθενέστερο του καλού.

Ο Χριστός ανέστη – σημαίνει: όλες οι καλές ελπίδες της ανθρωπότητας έχουν εκπληρωθεί.

Ο Χριστός ανέστη – σημαίνει: όλα τα προβλήματα της ζωής έχουν λυθεί θετικά.

Όλα τα προβλήματα της ζωής έχουν λυθεί, τα κύρια και τα βασανιστικά αινίγματα έχουν αποσαφηνιστεί, οι αλυσίδες του σκότους και των θλίψεων έχουν κοπεί, διότι ο Χριστός ανέστη!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Μύρισε Ανάσταση !!!

Θεέ μου Πρωτομάστορα μέσα στις πασχαλιές και Συ
Θεέ μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση!!!

Μίκης Θεοδωράκης

Καλή Ανάσταση !!!

Οι ψυχές των πιστών έχουν σφιχτεί : «Αι γενεαί πάσαι» ψάλλουν πένθιμα ...

Πένθιμα, αφήνοντας έναν μακρόσυρτο ήχο, χτυπούν από το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής οι καμπάνες στις εκκλησιές σε κάθε γωνιά της χώρας. Ο κόσμος συρρέει με ευλάβεια και κατάνυξη στους ναούς και σιωπηλά περιμένει στη σειρά, για να ασπαστεί τον Επιτάφιο. Να προσευχηθεί, να γαληνέψει η ψυχή του, να πάρει λουλούδια από τα χέρια νεαρών κοριτσιών, τα οποία σαν αλλοτινές μυροφόρες στέκονται δίπλα στο ιερό κουβούκλιο. Ξενύχτησαν, στολίζοντάς το προσεκτικά, για να φέρει κάτι από την υπέρλαμπρη δόξα του Κυρίου.

Δεν έβλαψες κανέναν μα στήθηκε εμπρός σου σταυρός 

με τέσσερα καρφιά κι έγινε θανατός σου.

''Αγάπη'' φώναξες στη Γή θέλει ο θεός να φέρει'' 

κι ευθύς αμέσως κοφτερό εφάνηκε το μαχαίρι.

Κι εσύ που ήσουνα Θεός συγχώρησες τα λάθη σταυρώθηκες,

 μαρτύρησες για τα δικά μας πάθη.

Πόσα συγνώμη οφείλουμε Χριστέ μου να σου πούμε 

αφού σε εσένα ελπίζουμε ΑΝΑΣΤΑΣΗ να δούμε.

«Αι γενεαί πάσαι» οι ψυχές στέκονται βουβές απέναντι στο επιβλητικό μήνυμα της θυσίας του Θεανθρώπου. Του Θεού που ενανθρωπίστηκε, κατέβηκε στη Γη και δίδαξε την αγάπη και το δρόμο της σωτηρίας με τον πόνο Του. Τα άγια, φρικτά και σωτήρια πάθη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, του Πανάγαθου Δημιουργού της κτίσεως, υμνεί η Ορθόδοξη Εκκλησία την Μεγάλη Παρασκευή και μαζί της κάθε ψυχή που μπορεί να νιώσει.

Φωτ : Ι.Ν.Κοιμήσεως Θεοτόκου Παραλίας Πατρών 

Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο άνθρωπος !

Ο Χριστός, με τη μεγάλη Του αγάπη και με τη μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά, αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά. Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική να τις πανηγυρίζουμε πνευματικά. Tότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι άγιοι και μας κερνούν.

Τις γιορτές, για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε το νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε αγίας ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας το Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή. Όταν κανείς μελετάει τα γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθεί και με ιδιαίτερη ευλάβεια θα προσευχηθεί. Έπειτα, στις Ακολουθίες ο νους να είναι στα γεγονότα που γιορτάζουμε και με ευλάβεια να παρακολουθούμε τα τροπάρια που ψέλνονται. Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι, δεν αλλοιώνεται...

~Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης~

Ας Του σταθούμε σαν να΄μασταν οι μόνοι Του συγγενείς...

Στην κάθε μέρα,στην κάθε ώρα,στην κάθε στιγμή

το σώμα, ο νους και η ψυχή 

θα΄πρεπε να είναι δοσμένα ολοκληρωτικά σ΄Εκείνον, 

που τα προόρισε να ζούνε 

μια ατέλειωτη ζωή μαζί...

Πόσο μάλλον εκείνη 

τη μεγαλύτερη Εβδομάδα 

του χρόνου...

Βλέποντας στο τέρμα της 

τη χαρά και την τελείωση 

μιας ολόκληρης περιόδου,

ας περάσουμε μαζί Του 

πρώτα αυτές τις 7 μέρες...

Εκεί, 

σε μια γωνιά της Εκκλησιάς μας,

αναλογιζόμενοι, 

αφού μονάχα αυτό μπορούμε, 

τα λόγια, τα βλέμματα, 

τα φτυσίματα, τα χτυπήματα, 

τις ειρωνίες, τις προδοσίες, 

την εγκατάλειψη και τους πόνους, 

που έως της τελικής Θυσίας 

Τον ταλαιπώρησαν, 

όσο κανέναν άλλον 

από καταβολής κόσμου...

Ας Του σταθούμε σαν να΄μασταν οι μόνοι Του συγγενείς...

Και θα΄ρθει και η Ανάσταση...

Καλό Πέρασμα!

πηγή