Κυριακὴ Γ΄ Ματθαίου. Χριστιανέ, γιατί
ταράζεσαι;
Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν.
Καντιώτης
-Τί θὰ γίνουμε; Τί θὰ φᾶμε; Τί θὰ
πιοῦμε; Τί θὰ ντυθοῦμε; Τί θὰ …; Νά, ἀγαπητοί μου, σκέψεις ποὺ δὲν ἀφήνουν νὰ
ἠρεμήσῃ ὁ ψυχικὸς κόσμος τοῦ ἀνθρώπου. Νά σκέψεις οἱ ὁποῖες σὰν κύματα, ποὺ
διαδέχονται ἀδιάκοπα τὸ ἕνα τὸ ἄλλο, δημιουργοῦν ζάλη, ζάλη σοβαρή, στὰ κεφάλια
τῶν ἀνθρώπων. Νά σκέψεις, ποὺ σὰν ἀγκάθια συμπνίγουν τὸν σπόρο τοῦ λόγου τοῦ
εὐαγγελίου καὶ δὲν τὸν ἀφήνουν νὰ καρποφορήσῃ (βλ. Ματθ. 13,7. Μᾶρκ. 4,7,18-19.
Λουκ. 8,7). Νά σκέψεις ποὺ σὰν μαῦρα καὶ ἀπαίσια φτερωτὰ ὄρνεα πετᾶνε στὸν
πνευματικὸ ὁρίζοντα τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὁ ταλαίπωρος προσπαθεῖ νὰ τὰ διώξῃ, ἀλλ᾿
αὐτὰ ἔρχονται μέρα μὲ τὴν ἡμέρα ὅλο καὶ περισσότερα καὶ γίνονται ὅλο καὶ πιὸ
ἐνοχλητικά. Ἔτσι ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου γίνεται ἕνα μαρτύριο. […]
Ξέρετε πῶς μοιάζουμε; εἴμαστε σὰν ἕνα
πλοίαρχο πού, ἀντὶ νὰ κοιτάζῃ πῶς θὰ ξεπεράσῃ τὸ κῦμα ποὺ εἶνε ἐμπρὸς στὴν
πλώρη τοῦ πλοίου του, αὐτὸς σκέπτεται πῶς θὰ ἀντιμετωπίσῃ τὰ κύματα ποὺ μόλις
διακρίνονται στὸ βάθος τοῦ ὁρίζοντος. Ἄνθρωπε! τακτοποίησε ὅσο μπορεῖς πιὸ καλὰ
τὸ παρόν• μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν καὶ τὸ αὔριο, ἐὰν ἀνατείλῃ, θὰ εἶνε ἀσφαλῶς
καλύτερο. Ποιός ὁ λόγος νὰ ταράζεσαι ἀπὸ τώρα γιὰ κάτι ποὺ ἀκόμα δὲν ἀνέκυψε;
Δὲν ἀκοῦς τί λέει ὁ Χριστός; Φτάνουν, λέει, οἱ φροντίδες καὶ ὁ βασανισμὸς ποὺ
ἔχετε γιὰ τὴ σημερινὴ ἡμέρα, μὴ φορτωθῆτε καὶ βάσανα τῆς ἡμέρας ποὺ ἀκόμη δὲν
ἦρθε. Τὴ στιγμὴ ποὺ εἶστε ἤδη πιεσμένοι ἀπὸ ἀρκετὴ δυσκολία, εἶνε παράλογο νὰ
προσθέτετε καὶ ἄλλη δυσκολία πρὶν τὴν ὥρα της.
[…]
Ὁ Χριστὸς δὲν καταδικάζει τὴν ἐργασία•
ἀντιθέτως, αὐτὸς τὴν διέταξε, τὴν δίδαξε καὶ τὴν καθαγίασε μὲ τὸ ἔμπρακτο
παράδειγμά του, ὅπως γνωρίζουμε. Ἐκεῖνο ποὺ καταδικάζει ὁ Χριστὸς εἶνε μόνο ἡ
ἀγχώδης μέριμνα γιὰ τὴν αὐριανὴ ἡμέρα καὶ ἡ ἐναγώνιος φροντίδα, ἡ ὁποία
κατατρώει τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου ὅπως τὸ σκουλήκι τρώει τὸ ξύλο. […]
Γι᾽ αὐτὸ τὸ Εὐαγγέλιο προτρέπει• ἐργάζεσθε
μέν, ἀλλὰ «μὴ μεριμνᾶτε»• ναὶ μὲν μὴ μένετε ἀργοί, ἀλλὰ καὶ μὴ γίνεστε
ἄπληστοι. Ὁ συνδυασμὸς αὐτὸς καὶ ἡ ἰσορρροπία βρίσκεται στὸν ἄλλο λόγο τοῦ
Χριστοῦ• «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ
ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν»(ἔ.ἀ. 6,33).
[…]
Ἀγαπητοί μου! Ἡ ταραχή, ἡ ἀνησυχία, ἡ
ἀγωνία, ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος γιὰ τὸ μέλλον, ὅλα αὐτά, εἶνε καρποὶ τῆς
ὀλιγοπιστίας μας στὴν θεία Πρόνοια. Ταραζόμαστε, γιατὶ δὲν ἔχουμε βαθειὰ πίστι
στὸ Θεό, τὸν Κύριο τῶν δυνάμεων. Ἀγωνιοῦμε, γιατὶ τὴ ζωή μας, τὶς ὑποθέσεις
μας, τὰ ἔργα μας, ὅλα τὰ ἔχουμε ἐξαρτήσει ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη δύναμι, ἡ ὁποία
ἀποδεικνύεται ὅτι εἶνε μία λεπτὴ - λεπτὴ κλωστή• ἡ κλωστὴ αὐτὴ κόβεται, κ᾽
ἐμεῖς πέφτουμε στὸ κενὸ μὲ φωνὲς ἀλλοφροσύνης. Κι ὅτι αὐτὴ εἶνε ἡ βαθύτερη
αἰτία ὅλης τῆς ταραχῆς καὶ τῆς δικῆς μας ζωῆς καὶ τῆς ζωῆς τῶν ἄλλων, θὰ
πεισθοῦμε, ἐὰν «ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ
παραθώμεθα» (θ. Λειτ.). Τότε θὰ δοῦμε, ὅτι τὴν ταραχή μας θὰ διαδεχθῇ εἰρήνη
βαθειά, ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ.
Η ομιλία ολόκληρη στο http://www.iskiriaki.com/.../filladio.kiriaki/2018/2100.pdf
Χριστιανέ, γιατί ταράζεσαι; ἀριθμ.
φύλλου 2100.
