«Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ
κόσμου» (Ματθ. 5,14)
Τί λέει λοιπόν, ἀγαπητοί
μου, τὸ
σημερινὸ εὐαγγέλιο;
Λέει, ὅτι ὅσοι
βαπτιστήκαμε καὶ βγήκαμε ἀπὸ τὴν
κολυμβήθρα Χριστιανοί, εἴμαστε – τ᾽ ἀκούσατε
τί ὡραῖο ὅραμα μᾶς
δίνει; Καὶ ὁ
μικρός, λέει, καὶ ὁ γέρος
μὲ τ᾽ ἄσπρα
μαλλιά, καὶ ὁ ἀγράμματος
καὶ ὁ ἐπιστήμονας,
καὶ ὁ ἀξιωματικὸς καὶ ὁ ἁπλὸς
στρατιώτης, ὅλοι εἴμαστε,
πρέπει νὰ εἴμαστε,
φῶς• «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ
κόσμου» (Ματθ. 5,14). Τὸ εἶπε ὁ
Χριστός• καὶ δὲν τὸ εἶπε μόνο
γιὰ τοὺς
μαθητάς του, δὲν τὸ εἶπε μόνο
γιὰ τοὺς παπᾶδες καὶ
δεσποτάδες, ἀλλὰ τὸ εἶπε γιὰ κάθε
Χριστιανό• ὅτι, μέσ᾽ στὴ
σκοτεινιὰ ποὺ ἐπικρατεῖ, ὁ Χριστιανὸς
πρέπει νά ᾽νε φῶς, ἕνα
κεράκι στὸ σκοτάδι τοῦ κόσμου
τούτου.
Ὅσο ὁ ἥλιος
φωτίζει τὴν πλάσι, ὑπάρχει ἀσφάλεια.
Ὅταν
βασιλέψῃ, ὅταν
νυχτώσῃ κι ἁπλωθῇ
σκοτάδι, τότε σταματοῦν οἱ ἐργασίες
κι ἀρχίζουν
οἱ …«ἀταξίες»•
βγαίνουν νυχτερίδες καὶ κουκουβάγιες, βγαίνουν θηρία,
λιοντάρια καὶ λύκοι, βγαίνουν κλέφτες καὶ
γκάγκστερς στὶς πόλεις. Τὴ νύχτα,
τὰ
μεσάνυχτα, γίνονται τὰ περισσότερα ἐγκλήματα,
ὅπως
λένε οἱ
στατιστικές. Ἀλλ᾽ ὅπως ὑπάρχει
φυσικὸ
σκοτάδι, ἔτσι ὑπάρχει
καὶ ἠθικὸ
σκοτάδι. Καὶ ἐδῶ τὸ εὐαγγέλιο
αὐτό ἐννοεῖ, τὸ ἠθικὸ
σκότος. Ὅταν
σταύρωσαν τὸν Κύριό μας, λέει τὸ Εὐαγγέλιο
ὅτι «ἀπὸ ὥρας ἕκτης
σκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης»,
ἔγινε
σκοτάδι ἐπὶ τρεῖς ὧρες
(Ματθ. 27,45). Καὶ ἡ
σημερινὴ γενεά,
ἐμεῖς,
σταυρώνουμε τὸ Χριστὸ
χειρότερα ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους•
ἐκεῖνοι τὸν
σταύρωσαν μιὰ φορά, ἐμεῖς τὸν
σταυρώνουμε καθημερινῶς. Σκοτάδι ἁπλώθηκε
τότε στὴν
πλάσι, καὶ σκοτάδι ἠθικὸ
πλάκωσε ἐμᾶς τώρα.
Τί νὰ τὰ κάνῃς τὰ σχολειὰ καὶ τὰ
πανεπιστήμια, τὶς προόδους καὶ τὶς ἀνακαλύψεις•
σκοτάδι βασιλεύει πάνω στὴ γῆ.
Σκοτάδι εἶνε ἡ ἁμαρτία,
ἡ πλάνη,
τὰ πάθη.
Γιατί; Διότι λείπει «τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν»(Ἰω.
1,9). Τὸ φῶς εἶνε ὁ
Χριστός• φῶς μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὴν ἁγιότητά
του, μὲ τὸ λόγο
καὶ τὴ σοφία
του, μὲ τὴ χάρι
καὶ τὰ
θαύματά του, μὲ τὸ σταυρὸ καὶ τὴν ἀνάστασί
του. Ὅπου εἶνε ὁ
Χριστός, ἐκεῖ εἶνε ἡ ἀλήθεια,
ἡ
δικαιοσύνη, ἡ ἀγάπη, ὁ
παράδεισος• ὅπου λείπει ὁ
Χριστός, ἐκεῖ εἶνε τὸ ψέμα, ἡ ἀδικία,
τὸ μῖσος, ἡ
κόλασι• χωρὶς τὸ Χριστὸ στὴν
κόλασι θὰ πᾶμε. Μέσ᾽ στὸ
σκοτάδι αὐτὸ ὁ ἀληθινὸς
Χριστιανὸς εἶνε φῶς, «φῶς Χριστοῦ» ποὺ
«φαίνει πᾶσι» (Λειτ. προηγ.). Ὅπως ὁ Χριστὸς ἔτσι κι ὁ
καθένας ἀπὸ μᾶς ἔχουμε ἀποστολὴ νὰ εἴμαστε φῶς, ἕνα μικρὸ ἔστω φῶς.
[…]
Ἀκοῦστε αὐτὰ τὰ λόγια
κι ἂς
προσπαθήσουμε νὰ γίνουμε ὁ
καθένας ἕνα φῶς, ἕνα
κεράκι μέσα στὸ σκοτάδι. Φῶς μὲ τὰ λόγια
μας, μὲ τὸ
παράδειγμά μας, μὲ τὰ καλά
μας ἔργα• καὶ τότε ὁ «πατὴρ τῶν
φώτων» (Ἰακ.
1,17), ὁ Κύριος
ἡμῶν Ἰησοῦς
Χριστός, θὰ εὐλογῇ ὅλους
μας• ἀμήν.
Φῶς στὸ
σκοτάδι ὁ πιστὸς, ἀριθμ.
φύλλου 2393. Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν.
Καντιώτης
