Θεία Κοινωνία: Κάποιος είχε με έναν άλλο κάποια απ’τις
βλακώδεις διαφορές, που έχουμε συνήθως.
Κάποια στιγμή, δηλ., του ξύνισε του ενός η μούρη του άλλου,
και είχανε δέκα χρόνια να πουν καλημέρα. Αυτός ήρθε και με βρήκε και ήθελε να
κοινωνήσει. Τα είπαμε,αναλυτικά.
Στο τέλος, λοιπόν, του λέω: “Πρέπει να συμφιλιωθείς με αυτόν
τον άνθρωπο”. Εκείνος επέμενε (δεν ήθελε να συμφιλιωθεί).
Του είπα τότε και εγώ: “Κοίταξε, αν το βλέπεις έτσι, δεν
μπορείς να κοινωνήσεις”.
Μου λέει: “Με τιμωρείτε;” και του απαντώ: “Όχι. Εσύ τιμωρείς
τον εαυτό σου”. Με ξανακοιτάει με απορία.Του λέω τότε:
“Άκουσε κάτι:
Θέλεις να κοινωνήσεις; Ξέρεις τι είναι η Θεία Κοινωνία; Δηλ.
νιώθεις ότι θα κοινωνήσεις με τον Θεό, ότι θα γίνεις μέτοχος της ζωής του Θεού,
ότι θα έχεις τον Χριστό να κατοικεί στην καρδιά σου;”. “Ναι”, μου λέει. “Ωραία,
τότε, πήγαινε και κοινώνησε!”, του απαντώ.
Με ξανακοίταξε και του ξαναλέω: “Πήγαινε και κοινώνησε!”.
Επειδή, όμως, με κοίταγε με απορία (σου λέει “προηγουμένως μου είπε να μην
κοινωνήσω”) του λέω:
“Πριν κοινωνήσεις, όμως, θέλω να μου απαντήσεις σε ένα μου
ερώτημα: Έστω πήγες και κοινώνησες… Υπόθεσε ότι, βγαίνοντας απ’την εκκλησία,
βλέπεις μπροστά σου εκείνον που δεν του λες “καλημέρα”. Πες μου, ο Χριστός που
είναι μέσα σου, θα πει “καλημέρα” στον Χριστό που είναι μέσα του;
Αλλά -του λέω- πριν μου απαντήσεις σκέψου ότι ο Χριστός
συγχώρεσε αυτούς που τον σταύρωσαν, χωρίς εκείνοι να του το ζητήσουν. Αν,
λοιπόν, του μιλήσεις, καλά έκανες και κοινώνησες. Αν, όμως, δεν του μιλήσεις,
έχεις καταλάβει τι έκανες;
Κατέβασες τον Θεό και την αγάπη του Θεού, στα μέτρα της
δικιάς σου κακίας!”. Μου λέει: “Έχετε δίκιο”.
Απ’το βιβλίο του αγιορείτη μοναχού Δαμασκηνού, “Σχέσεις
ανδρογύνου πριν και μετά τον γάμο” -εκδ. Μυριόβιβλος
