Η …παράξενη γυναίκα με το Άγιο Φως. (Νώντα Σκοπετέα)

Είναι όλες αυτές οι παραξενιές των Χριστιανών σαν θερινός μπαξές με όλα τα αγαθά καρπίσματα της δουλεμένης γης . Καρτερά τούτο το κηπάκι κάθε Τετάρτη και Παρασκευή , της Μάνας το Πάσχα , του Προδρόμου το νήστεμα και του Σταυρού, στης Μεταμορφώσεως το σαράντισμα , να προσφέρει στης ευλάβειας το θυσιαστήριο όλα του τα Θεόσπαρτα γεννήματα.Ναι , για κάποιους είναι παραξενιά η νηστεία . Άλλοι πάλι ευλογημένοι , γυρεύουν εξηγήσεις στων Θεολόγων τα κιτάπια, αν μια νηστεία μπορεί να τελειώνει σε …νηστεία ! Αν σου λέει πέσει η ημέρα της Κοιμήσεως της Αειπαρθένου Μαρίας Τετάρτη ή Παρασκευή , μόνο ιχθύς καταλύεται!Και απορούν πως γίνεται να νηστεύουμε σε μέρα μεγάλης γιορτάδας! Αλήθεια, οι Νινευίτες κοίταξαν στο ημερολόγιο και στο νηστειοδρόμιο , μόλις ξεκίνησαν να νηστεύουν ως και το νερό μαζί με τα ζά τους ; 

Είναι παραξενιά κάποιες γυναίκες , του ονειδισμού τέκνα προσφιλή, να μην φορούν ποτέ τους ανδρικά , και να πορεύονται πάντα μακριά από τον συρμό , μα κοντά στον Θεό που μήνυσε στον αμετασάλευτο Νόμο Του πως … «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴ ἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σού ἐστι πᾶς ποιῶν ταῦτα.» (Δευτ. 22, 5). Είναι τόσο παράξενο να αφήνουν τα μαλλιά τους μακριά και να τα πλέκουν σε τριπλές κοτσίδες , έτσι που να συμβολίζεται και με αυτόν τον τρόπο η Αγία Τριάδα ! Και είναι όμορφες , τόσο αρεστές στα μάτια του Θεού ! Γεμάτη από παράξενες τέτοιες ομορφιές είναι η ζωή των Χριστιανών !

Γνώρισα μια τέτοια «παράξενη» γυναίκα ! Και πρόσφατα ανακάλυψα για εκείνη κάτι τόσο ασυνάντητο …και αυτό εκτός μόδας και συρμού! Όπου πήγαινε ήθελε να ‘χει μαζί της ένα μικρό φαναράκι ! Από πολύ καιρό είχε βάλει στο μάτι τούτη την παραξενιά ! Να κρατήσει ολοχρονίς αναμμένο το Άγιο Φως! Πόσα διλλήματα δεν της έβαζε συνέχεια ο πονηρός και πόσους λογισμούς για να σβήσει την ακοίμητη φλόγα της … Θα πιάσει φωτιά το σπίτι σου που φεύγεις και αφήνεις τόσα καντήλια αναμμένα… Αμ το ταβάνι σου που μαύρισε; Πάλι βάψιμο ! Άλλα έξοδα ! Με τόσο λάδι που καίγεται θα χόρταιναν τόσοι φτωχοί που δεν έχουν στάξα στο ρωγί τους ! Τώρα με τις μεγάλες θερμοκρασίες θα βάλεις καμιά πυρκαγιά εκεί που πας στα πολλά ξερά που υπάρχουν δίπλα στο οστεοφυλάκειο !

Πως της ήρθε στ ‘αλήθεια ένα απόγευμα φέτος το καλοκαίρι και καρτέρεψε στο ζεστό εσπέρας στο κοιμητήριο του τόπου της ! Στο μεγάλο κοιμητήρι της μεγάλης πόλης ! Περπατούσε ανάμεσά τους … με το μικρό της φαναράκι ! Στεκόταν για λίγο κάτω απ τις ανακουφιστικές σκιές των κυπαρισσιών και ανίχνευε και αναζητούσε με την ματιά της εκείνες τις χαρμολυπημένες μορφές , που δεν θα πάψουν όσο ζουν να στέλνουν ανάσα και αναπαμό στις ολοζώντανες ψυχούλες που έχουν φωνή και μας μιλούν !

-Θέλετε να φωτίσετε το καντήλι με Φως απ ‘τον Πανάγιο Τάφο; Έχω εδώ κρατημένο !

Λάμπανε εκείνων τα μάτια από έκπληξη ! Μιλούσε η δακρυσμένη τους σιωπή το ευχαριστώ για τούτο το ουρανόσταλτο δώρο ! Ζύγωσε και ο παπά Θόδωρος και μόλις κατάλαβε , δόξαζε τον Βασιλιά Παράκλητο που ψιθύρισε τούτη την παραξενιά στην μικροκαμωμένη γυναίκα ! Αύγουστος και ακόμα καίει του Ανεσπέρου Φωτός η υπέρ ήλιον λάμψη ! Της οικογένειάς μας φίλη και αδελφή πεφιλημένη !

Την καλέσαμε να μας επισκεφτεί στα πατρογονικά μου , της Μάνης τα αγιομέρια , παραμονές του Αγίου Φανουρίου ! Σαν τέλεψε ο εσπερινός πήρε την λαμπίτσα της την γυάλινη και έσυρε για τα κοιμητήρια του τόπου , τα …ξενοδοχεία των προσδοκούντων !

Μαζί της είχε και ένα μεγάλο μπουκάλι λάδι ! Έγιναν τα κοιμητήρια της παλιάς Ανδρούβιστας κείνο το σουρούπωμα καντηλέρια Αναστάσιμα ! Και κάτι ξεχασμένα , αφώτιστα για χρόνια ολάκερα , παραπονεμένα μνημούρια λάβανε χαρά απρόσμενη ! Στάλαζε ευχαριστώ ο Ουρανός ολοένα στα μάτια της !

Και πήρε έπειτα τον πετρόδρομο για όλα τα ξωκκλήσια του Νικόβου που άστραψαν με Λαμπροφώς μετά από άγνωρους χρόνους !

Η Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια και τα Άγια Θεοφάνεια και ο Άγιος Αθανάσιος με την πιο χαμηλή πόρτα της πίστης και η Ανάληψη με το ματάκι της Πλατυτέρας , το βγαλμένο από χέρι μετανιωμένου της παιδιού , και η Αγία Μαρίνα της θειάς Καλλιοπίτσας η γειτόνισσα και ο Άη Χαραλάμπης , ο φιλοξενάρης του Αγίου Φανουρίου …

Στον Όρθρο της δικής του μνήμης έδωσε στον παπά Σταύρο τον φιλακόλουθο και ευλαβέστατο , που από παιδί λαχτάραγε μόνο την ιεροσύνη , την γυάλινη λάμπα της να ακουμπήσει εκείνος το Άγιο Φως πάνω στο λάξευμα της Παναγιάς, που ολόκληρο τον κόσμο αγκαλιάζει ! Την πήρε εκείνος με προσοχή και απερίγραπτο δέος και την έβαλε στο βάθος της Άγιας Τράπεζας ! Φως σιμά στο Φως του Ευαγγελίου , στης ευλογίας τον Σταυρό τον πολυτυπωμένο σε κεφαλές πονεμένων και ταλαιπώρων ανθρώπων , στο Ιερατικό το άκλειστο για τους ταπεινούς και φιλακόλουθους υπουργούς του Υψίστου ! 

Και έλαμψαν τόσο αλλιώτικά όλα ! Και αισθανθήκαμε το ομοθυμαδόν όσοι ήμασταν μέσα στο μικρό ξωκκλήσι και όσοι στέκονταν πρωτόγνωρα σιωπηλοί στην φρεσκοασβεστωμένη αυλή του ! Και δυνάμωσαν απερινόητα οι φωνές μας ! Και του ψάλτη η φωνή που την ώρα του Κοινωνικού ίσως για πρώτη φορά σε τούτον τον οίκο έψαλε το Δούλοι Κύριον και έπειτα το Εξομολογείσθαι τω Κυρίω , δυνάμωσε πιότερο όταν ακούστηκαν οι στίχοι: … οἱ ἑστῶτες ἐν οἴκῳ Κυρίου, ἐν αὐλαῖς οἴκου Θεοῦ ἡμῶν… Τῷ ποιήσαντι φῶτα μεγάλα μόνῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ… Και χαιρόταν η γυναίκα και έκλαιγε βουβά και ευχαριστούσε με αλληλούια τον Βασιλιά Παράκλητο , που της ψιθύρισε τούτην την …παραξενιά ! Υπόσχεση Του έδωσε εκείνη την ώρα , ως την τελευταία της πνοή , απ τον εύφορο μπαξέ της ψυχής της , να θησαυρίζει καρπούς , να τους μοιράζει ευλογία σε κάθε Χριστό που θα σταθεί δίπλα της …

Νώντας Σκοπετέας . Αφιερωμένο στην αδελφή μας Στ.Στ. και σε όσους έχουν την ευλογημένη συνήθεια της διατήρησης του Αγίου Φωτός από το βράδυ της Αναστάσεως του Χριστού μας !