Στις μέρες μας το πρόσωπο δεν
είναι φανερό. Συχνά, δεν μπορείς να καταλάβεις έναν άνθρωπο αν είναι καλός,
άκακος, άνθρωπος του Θεού ή άνθρωπος που φιλοξενεί μέσα του κάθε κακία. Κάποιες
φορές μπορείς να υποψιαστείς, ότι ένα αγγελικό πρόσωπο, ίσως κρύβει μέσα του
κάτι τρομακτικό. Σε πολλούς από μας «ο παλαιός άνθρωπος» δεν έχει «πεθάνει»
ακόμη. Κατευθύνουν τη ζωή μας τα πάθη, η αμαρτία και άλλες αδυναμίες και όχι η
χάρη του Θεού. Έτσι κάποιοι ζουν μια διπλή ζωή. Κάποιος, σ’ ένα χώρο
εμφανίζεται με καλοσύνη, ευγένεια, προθυμία. Αλλά επίσης σε άλλο τόπο και χρόνο
κάνει αίσχη, ανήθικες και ανέντιμες πράξεις που προσβάλλουν τον άνθρωπο και
ζημιώνουν τον συνάνθρωπο.
Τον βλέπεις να πηγαίνει στην Εκκλησία και συχνά επίσης
να τρέχει σε άλλες στιγμές στα πιο κακόφημα μέρη. Μιλάει για τον Χριστό με
τρόπο πνευματικό και σε στιγμές αδυναμίας βρίζει τον Θεό, βλασφημεί τον Κύριο
με τα έργα του και προσβάλλει κάθε ιερό και όσιο. Διδάσκει σαν τον Χρυσόστομο
την αξία της ηθικής και αναλαμβάνει έργο διαφωτιστή ανάμεσα στους νέους,
περιγράφοντάς τους την αξία της εγκράτειας και τα αγαθά αποτελέσματά της, και
σε άλλο τόπο ζει στη διαφθορά χωρίς ηθικούς φραγμούς. Μάχεται ενάντια της κοινωνικής
αδικίας και ο ίδιος πίνει το αίμα των εργαζομένων στο σπίτι του και τις
δουλειές του.
Σε κάποιες στιγμές τον καμαρώνεις, τον θαυμάζεις και
τον επαινείς και σε άλλες στιγμές τον κοιτάζεις απ’ την κορυφή ως τα νύχια και
δεν αναγνωρίζεις στο πρόσωπό του τον προηγούμενο άνθρωπο, γιατί το προσωπείο
του ήταν άριστα προσαρμοσμένο στο πρόσωπό του. Αν μπορούσαμε να δούμε τον
καθένα όπως είναι στην πραγματικότητα, αν είχαμε την ικανότητα να ξεκλειδώνουμε
τα κρανία των ανθρώπων, για να μαθαίνουμε τι σκέπτονται, αν είχαμε τη δύναμη να
μπούμε μέσα στις καρδιές τους και να δούμε τι φιλοξενούν οι άνθρωποι, θα μέναμε
έκπληκτοι!
Τέτοιες ικανότητες όμως δεν έχουμε. Αυτές τις έχει
μόνο ο Θεός και μάλιστα στον απόλυτο βαθμό τους. Εκείνος γνωρίζει τα λόγια μας
και το βαθύτερο περιεχόμενό τους. Εκείνος γνωρίζει τη σιωπή μας και το νόημά
της. Εκείνος γνωρίζει τους λογισμούς και τις επιθυμίες μας, τις ενθυμήσεις μας
και τις λεπτομέρειες της προσωπικής μας ζωής. Εμείς, επειδή δεν έχουμε αυτές
τις ικανότητες, καλό είναι να προσέχουμε και να προσευχόμαστε να μας φυλάει ο
Θεός από τέτοια πρόσωπα με προσωπεία. Να μας προστατεύει από εκείνους που είναι
δίπλα μας ως συνεργάτες και κόπτονται για μας φανερά, ενώ κρυφά θέλουν να μας
ζημιώσουν.
Από εκείνους που γνωρίζουμε ότι θα εκδηλωθεί η κακία
τους, ώστε να έχουμε ηρεμία. «Ητοιμάσθην και ουχ εταράχθην», έλεγε ο Δαυίδ.
Δηλαδή, όταν περιμένεις κάτι κακό από κάποιον, είσαι έτοιμος και δεν ταράζεσαι
πολύ όταν γίνει. Αλλὰ να μας προστατεύει περισσότερο
κι από εκείνους τους υποκριτές που δείχνουν ενδιαφέρον και παρουσιάζουν το καλό
πρόσωπό τους, γιατί αυτών η κακία, ως απρόσμενη είναι πιο πικρή και περισσότερο
επικίνδυνη.
Και όπως έλεγε ένας Γέροντας: «τη διαίρεση για τον
κάθε άνθρωπο να μην την κάνεις 4 δια 2, αλλά 5 δια 2 για να μένει και ένα
κρατούμενο!».
Όμως, επίσης, να μας βοηθάει να βγάζουμε κι εμείς τις
δικές μας μάσκες, τα δικά μας προσωπεία. Να γινόμαστε ειλικρινέστεροι,
αυθεντικότεροι, πιο αληθινοί. Να αγαπάμε δηλαδή Αυτόν που είναι η Αλήθεια
προσωποποιημένη και να συνδεόμαστε μαζί Του!
