Την ώρα που
η κόπωση γίνεται εντονότερη, η ακηδία μας δοκιμάζει και τα γόνατα λυγίζουν,
έχουμε ανάγκη από ένα στήριγμα. Ακριβώς στην μέση αυτού του δύσκολου και
μακρινού δρόμου, οι Άγιοι Πατέρες φύτεψαν τον ζωηφόρο Σταυρό, για να μας δίνει
κουράγιο και θάρρος να συνεχίσουμε τον αγώνα. Η ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού
Σταυρό μας θυμίζει τα πάθη του Χριστού αλλά ακτινοβολεί και την Ανάσταση του.
Όλοι μαζί ψάλλουμε «τον Σταυρό Σου προσκυνούμε Δέσποτα, και την Αγία Σου
Ανάσταση δοξάζομεν».
Το Ευαγγέλιο μας είπε: «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω
εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». Για κάθε άνθρωπο ο
Κύριος έχει ορίσει ένα Σταυρό. Αυτός ο σταυρός, όταν συνοδεύεται με πραγματική
μετάνοια, υπομονή, ευχαριστία και δοξολογία, τότε γίνεται σταυρός του Χριστού.
Πριν σου στείλει ο Θεός τον Σταυρό που σηκώνεις, τον κοίταξε με
τα πάνσοφα μάτια του, τον εξέτασε με την θεία λογική Του, τον ήλεγξε με την
ατελείωτη δικαιοσύνη Του, τον θέρμανε στην γεμάτη αγάπη καρδιά Του, τον ζύγισε
καλά με τα στοργικά Του χέρια, μην τυχόν και πέσει βαρύτερος απ’ όσο μπορείς να
σηκώσεις. Κι αφού υπολόγισε το θάρρος σου, τον ευλόγησε και τον απώθησε στους
ώμους σου.
«Κάποτε, κάποιος νεαρός έφτασε στα όρια της απελπισίας. Πολλά τα
προβλήματα. Ήταν πελαγωμένος. Αντικρίζοντας μόνο αδιέξοδο, έπεσε στα γόνατα
προσευχόμενος, λέγοντας: “Κύριε, δεν μπορώ να συνεχίσω, δεν αντέχω άλλο. Ο
σταυρός που κουβαλώ είναι πολύ βαρύς, ασήκωτος”.
Ο Κύριος αποκρίθηκε: “Παιδί μου, εάν δεν μπορείς να βαστάξεις το
βάρος του σταυρού σου, τότε πήγαινε και τοποθέτησέ τον μέσα σε αυτό το δωμάτιο.
Ύστερα, άνοιξε πάλι την πόρτα και διάλεξε όποιον σταυρό επιθυμείς.”
Ο άνθρωπος φανερά ανακουφισμένος απάντησε: “Σ’ ευχαριστώ Κύριέ
μου”. Και στη συνέχεια, έκανε ότι του είπε ο Θεός. Καθώς μπήκε στο δωμάτιο,
είδε πολλούς σταυρούς, μερικοί ήταν τόσο μεγάλοι ώστε να μην φαίνονται οι
κορυφές τους. Άλλοι ήταν μέτριοι. Αυτός ανακάλυψε έναν μικροσκοπικό σταυρό που
έγερνε πάνω σε έναν μακρινό τοίχο.“Θα ήθελα αυτόν τον σταυρό, Κύριε”, ψιθύρισε
ο νεαρός.
Τότε ο Κύριος του απάντησε: “ Παιδί μου, ξέρεις, αυτός είναι ο
δικός σου σταυρός που μόλις έφερες εδώ μέσα!”
Ο Χριστός σταυρώθηκε για τις αμαρτίες μας. Τι κάνουμε εμείς γι’
αυτή την σταυρωμένη αγάπη του Χριστού; Ντρεπόμαστε να κάνουμε τον σταυρό μας,
όταν μας βλέπουν οι άλλοι; Ο Σταυρός του Χριστού, είναι η ελευθερία μας
από τον θάνατο και από τον διάβολο. Η μεγαλύτερη νίκη και το μεγαλύτερο καύχημα
μας. Φοβόμαστε να μιλήσουμε για εκείνον μήπως μας κοροϊδέψουν; Ο Σταυρός
αποτελεί την μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης. «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο,
ώστε παρέδωσε στο θάνατο τον μονογενή Υιό του, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει
σ’ Αυτόν, αλλά να έχει ζωή αιώνια» (Ιωάν. 3,16)
Φοράμε χαϊμαλιά, χάντρες θαλασσιές, ματάκια, σκόρδα, πέταλα ή
κάτι σχήματα που μοιάζουν με σταυρό αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι; Όλα αυτά
είναι δεισιδαιμονίες, επιρροές σατανιστικών δυνάμεων που δυστυχώς βλασφημούν
τον Σταυρό του Χριστού μας. Ο Σταυρός ανεξαρτήτου αξίας και υλικού (πόσο μάλλον
ο βαπτιστικός μας) αρκεί, για να προστατέψει από τα πάντα. Οι δαίμονες τρέμουν
στην εμφάνιση του. Επίσης ο Σταυρός δεν είναι αξεσουάρ π. χ σκουλαρίκια, ή μόδα
(τυπωμένος επάνω σε μπλούζες ή παντελόνια ή παπούτσια ή τσάντες) είναι η αιώνια
μαρτυρία ταπεινώσεως του Θεού.
Τα πάντα μέσα στην Εκκλησία αγιάζονται με την σημείωση του
Τιμίου Σταυρού. Ας αναρωτηθούμε όμως, κάνουμε τον σταυρό μας σωστά; Συνήθως τον
κάνουμε χωρίς ευλάβεια, χωρίς προσοχή, χωρίς συναίσθηση ακόμη και διακωμωδώντας
.
Ο Άγιος Κοσμάς ό Αιτωλός μας διδάσκει: «Ακούσατε,
χριστιανοί μου, πώς πρέπει να γίνεται ο σταυρός και τί σημαίνει. Μας λέγει το
άγιον Ευαγγέλιον πως η αγία Τριάς, ο Θεός, δοξάζεται εις τον ουρανόν
περισσότερον από τους αγγέλους. Τί πρέπει να κάμης και εσύ; Σμίγεις τα τρία σου
δάκτυλα με το δεξιόν το χέρι σου και, μην ημπορώντας να ανεβής εις τον ουρανόν
να προσκύνησης, βάνεις το χέρι σου εις το κεφάλι σου, διότι το κεφάλι σου
είναι στρογγυλό και φανερώνει τον ουρανόν, και λέγεις με το στόμα: Καθώς εσείς
οι άγγελοι δοξάζετε την αγίαν Τριάδα εις τον ουρανόν, έτσι και εγώ, ως δούλος
ανάξιος, δοξάζω και προσκυνώ την αγίαν Τριάδα. Και καθώς αυτά τα δάκτυλα είναι
τρία -είναι ξεχωριστά, είναι και μαζί- έτσι είναι και η αγία Τριάς, ο Θεός,
τρία πρόσωπα και ένας μόνος Θεός. Κατεβάζεις το χέρι σου από το κεφάλι σου και
το βάνεις εις την κοιλίαν σου και λέγεις: Σε προσκυνώ και σε λατρεύω, Κύριέ
μου, ότι κατεδέχθης και εσαρκώθης εις την κοιλίαν της Θεοτόκου διά τας αμαρτίας
μας. Το βάζεις πάλιν εις τον δεξιόν σου ώμον και λέγεις: Σε παρακαλώ, Θεέ μου,
να με συγχωρήσης και να με βάλης εις τα δεξιά με τους δικαίους. Βάνοντάς το
πάλι εις τον αριστερόν ώμον, λέγεις: Σε παρακαλώ, Κύριε μου, μη με βάλης εις τα
αριστερά με τους αμαρτωλούς. Έπειτα, κύπτοντας κάτω εις την γην: Σε δοξάζω, Θεέ
μου, σε προσκυνώ και σε λατρεύω ότι, καθώς εβάλθηκες εις τον τάφον, έτσι θα
βαλθώ και εγώ. Και όταν σηκώνεσαι ορθός, φανερώνεις την Ανάστασιν, και λέγεις:
Σε δοξάζω, Κύριε μου, σε προσκυνώ και σε λατρεύω, πως αναστήθηκες από τους
νεκρούς, διά να μας χαρίσης την ζωήν την αιώνιον. Αυτό σημαίνει ο πανάγιος
σταυρός.»
