Όταν ζούσε στη γη μας η Υπεραγία Θεοτόκος, λέει σ΄ένα θαυμάσιο λόγο του στην "Κοίμησι της Θεοτόκου" ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης, την είχε κοντά της μία μόνο γωνιά της γης. Ναζαρέτ, Βηθλεέμ, Καπερναούμε, Ιεροσόλυμα, Κανά. Τώρα όμως, που βρίσκεται στους ουρανούς, την έχουμε κοντά μας οι πιστοί όλης της οικουμένης.
Παντού όπου έχει απλωθεί η αγία Εκκλησία του Υιού και Θεού της είναι παρούσα κι Εκείνη. Λευκοί και μαύροι, κίτρινοι και ερυθρόδερμοι, από τη στιγμή που βαπτίζονται στο άγιο όνομα του Υιού της και γίνονται μέλη του μυστικού θεανθρωπίνου σώματός Του, δηλαδή της αγίας Εκκλησίας, αισθάνονται την Παναγία Μητέρα Του ως μητέρα τους. Και την τιμούν και την υμνολογούν σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης. Δεν είναι τούτο μια ψευδαίσθηση, ένα παραλήρημα ή απλώς μια υποκειμενική συναισθηματική κατάσταση. Είναι αδύνατον και εντελώς απίθανο εκατομμύρια άνθρωποι, αιώνες τώρα, στα τέσσερα σημεία του πλανήτη μας να έχουν ψευδαισθήσεις ταυτοχρόνως. Είναι θαύμα αιώνιο.
Εκπληρώνεται η προφητεία της, που την είπε όταν αξιώθηκε να επιλεγεί από τον Θεό να γίνει Μητέρα του. "Ιδού από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί", είπε στη συγγενή της Ελισάβετ, ενώ κυοφορούσε μέσα της τον Λυτρωτή των ανθρώπων (Λουκ. Α΄ 48). Και την μακάρισαν πράγματι εκατομμύρια πιστοί πριν από μας και θα την μακαρίζουν αναρίθμητοι έως συντελείας των αιώνων.
Γιατί; Διότι έχει δόξα μεγάλη, μοναδική, ανυπέρβλητη, με το ότι δάνεισε την πάναγνη σάρκα της στον άσαρκο Θεό και έγινε η Μητέρα Του, η Μητέρα του Φωτός. Αλλά και διότι εκεί στην ουράνια δόξα της όπου βρίσκεται μαζί με τον πανένδοξο Υιό της, έχει παρρησία μεγάλη και μπορεί να πρεσβεύει για όλη την οικουμένη.
Ο Υιός της και Θεός της, γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, δεν λησμονεί ποτέ τα όσα Του πρόσφερε η Παναγία Μητέρα Του κατά τη βρεφική, νηπιακή, παιδική, νεανική ηλικία Του της επί γης ζωής Του. Ενθυμείται πάντοτε "τα θέπτρα", δηλαδή τα τροφεία, την υλική τροφή και τις φροντίδες της Παναγίας Μητρός Του, τότε που τα χρειαζόταν όλα αυτά ως άνθρωπος. Και από αιώνια ευγνωμοσύνη απέναντί της, για να εξοφλήσει κατά κάποιον τρόπο αυτά "τα θέπτρα", εκπληρώνει ότι του ζητήσει Εκείνη. Για αυτό η πρεσβεία της έχει μεγάλη ισχύ (ΕΠΕ 9,326).
Το ψάλλουμε στην Παράκληση: "Πρεσβεία θερμή και τείχος απροσμάχητον, ελέους πηγή, του κόσμου καταφύγιον... Θεοτόκε Δέσποινα, πρόφθασον..." Το ψάλλουμε και στη Θεία Λειτουργία: "Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς" και ηρεμεί το πνεύμα μας. Ησυχάζουμε, διότι είμαστε βέβαιοι ότι θα αναλάβει την υπεράσπιση και προστασία μας η μεγάλη και γεμάτη αγάπη πρέσβειρα της οικουμένης, η Θεομήτωρ και Κυρία Θεοτόκος, η Παντοβασίλισσα και "ακαταίσχυντος προστασία". Εγγύηση αυτών των πρεσβειών της έχουμε τα ακατάπαυστα θαύματά της. Γι΄ αυτό συνεχίζουμε ταπεινά να ζητάμε τις θερμές πρεσβείες της αγάπης της.
