Μια παλιά ιστορία λέει ότι, τον περασμένο αιώνα ένας καμηλιέρης έμπορος ξεκίνησε για το Κάιρο, με σκοπό να επισκεφτεί ένα ξακουστό σοφό γέροντα...
Τελικά συναντήθηκε με το σοφό γέροντα, αφού χρειάστηκε να κάνει ένα μακρινό ταξίδι, διασχίζοντας ένα μεγάλο κομμάτι της ερήμου.
Ξαφνιάστηκε όμως όταν είδε ότι ο γέροντας ζούσε σε μία σκηνή, με μοναδικά έπιπλα ένα στρώμα πάνω στην άμμο, ένα σοφρά , δύο σκαμνιά και πολλά βιβλία.
Γύρισε τότε προς το σοφό γέροντα και γεμάτος απορία τον ρώτησε που είναι τα έπιπλά του. Ο γέροντας κοίταξε τον καμηλιέρη και του απάντησε με μία ερώτηση: - Τα δικά σου που είναι; - Μα εγώ δεν έχω, είμαι περαστικός... - Κι εγώ περαστικός είμαι!
Οι περισσότεροι ζουν λες και θα μείνουν για πάντα εδώ. Ξέχασαν ότι "ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν" (Προς Εβραίους 13, 14).
Γιατί δεν έχουμε εδώ μόνιμη πόλη, αλλά επιζητούμε τη μελλοντική.
ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ! Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!
Η παρούσα ζωή είναι απλώς ένα πέρασμα, δοκιμασία πίστεως στον αληθινό Θεό και αγάπης στο συνάνθρωπο.
