Αυτός να δεσπόζει
Ο Σταυρός! ...Από τα πρώτα χρόνια της Χριστιανοσύνης οι πιστοί τον είχαν σεμνό καύχημα, περιπόθητο αγαλλίαμα, έμβλημα και ασπίδα, όπλο ακαταμάχητο στους πνευματικούς αγώνες, ευλαβικό χάραγμα στις κατακόμβες.
Το 312 μ.Χ. ο Μέγας Κωνσταντίνος πρώτος τον ύψωσε θριαμβευτικά, με το λάβαρό του, κι αμέσως μετά έστησε σε κεντρική πλατεία της Ρώμης τον ανδριάντα του ως Αυτοκράτορας με τον Τίμιο Σταυρό στο δεξί του χέρι.
Λίγος αργότερα το 326 μ.Χ. η μητέρα του ανεύρε στα Ιεροσόλυμα αυτό το ίδιο το Τίμιο Ξύλο και το ύψωσε στην Οικουμένη.
Το 512 μ.Χ. ο Αυτοκράτωρ Αναστάσιος ανήγειρε τον Πύργο του Σταυρού στο Πέραν, πάνω σε εντυπωσιακό ύψωμα 300 μ., Πύργο 50 μ. με ένα θεόρατο Σταυρό να δεσπόζει στο Βόσπορο και την Προποντίδα κι από τότε η περιοχή εκείνη ονομάστηκε "Σταυροδρόμιον".
Και το 628 μ.Χ. ο Ηράκλειος επανέφερε με χαρμόσυνη ανακούφιση το πριν αιχμαλωτισμένο τιμαλφέστατο Σύμβολο, για να το υψώσει στα Ιεροσόλυμα και την Πόλη και να συνεγείρει σε παλμό πίστεως και ελπίδος, σε έξαρση εθνική και θρησκευτική τις ψυχές των Βυζαντινών.
Ο Τίμιος Σταυρός είναι ευλογία και έμπνευση για κάθε πιστό, φέρνει τη χάρη του Εσταυρωμένου σε κάθε στιγμή και πτυχή της ζωής μας. Είναι ασφάλειά μας από κινδύνους και μάλιστα τους όποιους πνευματικούς, δαιμονικούς, λύτρωση από εφιάλτες και φοβίες και απειλές.
Ας μην παραλείπουμε λοιπόν, ποτέ να τον σχηματίζουμε πάνω μας. Ας μην κουρασθούμε ποτέ να τον προσκυνούμε και να τον ασπαζόμαστε ευλαβικά. Ας μην αμελούμε να διακοσμούμε και να αγιάζουμε μ΄ αυτόν σπίτια, εικονοστάσια, αυτοκίνητα, πλοία. Προπαντός το στήθος και την καρδιά μας.
Ο Τίμιος Σταυρός είναι η μόνη συντροφιά, η αναφαίρετη ευλογία και χαρά μας. Η ακατανίκητη δύναμή μας ...
