ΠΩΣ ΘA AΠAΛAΓOYME AΠO TO AΓXOΣ;

 

Δοξασμένος νά ναι ο Xριστός!

Aυτός μονάχα μας απαλλάσει απ᾽ το φοβερό άγχος

Δυό φάρμακα μας δίνει για ν᾽ απαλλαγούμε

Tο ένα για το άγχος του παρελθόντος, το άλλο για το άγχος του μέλλοντος

 

Tο πρώτο φάρμακο είναι η ειλικρινής μετάνοια

Aνοίγεται λάκκος και θάβονται όλα τα αμαρτήματα του ανθρώπου

Kαι πάνω στο λάκκο αυτό ο Δαβίδ με τη γλυκειά του λύρα ψάλλει:

«Mακάριοι ων αφέθησαν αι ανομίαι και ων επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι» (Ψάλμ. 31,1)

 

Aλλά και η ανησυχία, η αγωνία, η αδημονία, το άγχος που προκαλούνται από τη σκέψη για το άγνωστο μέλλον, και αυτά κατευνάζονται και εξαφανίζονται με το φάρμακο που λέγεται ελπίδα•

μια ελπίδα που στηρίζεται όχι σε πρόσωπα και πράγματα αυτού του κόσμου, αλλά

στον στερεό και ακλόνητο βράχο, το βράχο των αιώνων, τον Kύριον ημών Iησούν Xριστόν

 

O Xριστός, Αυτός είναι η ελπίδα του κόσμου

Mακάριοι, ευτυχισμένοι, όσοι ελπίζουν στο Xριστό

Δυστυχισμένοι όσοι στηρίζουν όλη την ελπίδα τους σε ανθρώπους

 

*π.Αυγουσστίνος Καντιώτης*

"Για το χατίρι του βασιλικού, ποτίζεται και η γλάστρα".

 

Λέει η λαίκή σοφία:

 

''Για το χατίρι του βασιλικού, ποτίζεται και η γλάστρα. Έτσι ακριβώς και σε μία οικογένεια, αν υπάρχει έστω και ένα μέλος της, που είναι συνειδητός Χριστιανός, γίνεται έλεος στο σπίτι αυτό και δεν επιτρέπει ο Θεός να διαλυθεί η οικογένεια, παρά τις προσπάθειες που κάνει ο σατανάς.''

 

~ Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος †

Μακάριοι ὅσοι ἔχουν γεννηθεῖ τρελλοί - Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

 

Μακάριοι ὅσοι ἔχουν γεννηθεῖ τρελλοί καί θά κριθοῦν καί ὡς τρελλοί καί ἔτσι θά εἰσαχθοῦν στόν Παράδεισο χωρίς διαβατήριο. Μακάριοι εἶναι ὅμως καί τρίς μακάριοι οἱ πολύ γνωστικοί πού κάνουν τόν τρελλό γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί κοροϊδεύουν ὅλη τήν ματαιότητα τοῦ κόσμου, πού ἡ διά Χριστόν αὐτή τους τρέλλα ἀξίζει περισσότερο ἀπ' ὅλη τήν γνώση καί τήν σοφία τῶν σοφῶν ὅλου τοῦ κόσμου τούτου.

Αγ. Παϊσιος ο Αγιορείτης

Χριστιανέ, γιατί ταράζεσαι; - (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

 

Κυριακὴ Γ΄ Ματθαίου. Χριστιανέ, γιατί ταράζεσαι;

Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

-Τί θὰ γίνουμε; Τί θὰ φᾶμε; Τί θὰ πιοῦμε; Τί θὰ ντυθοῦμε; Τί θὰ …; Νά, ἀγαπητοί μου, σκέψεις ποὺ δὲν ἀφήνουν νὰ ἠρεμήσῃ ὁ ψυχικὸς κόσμος τοῦ ἀνθρώπου. Νά σκέψεις οἱ ὁποῖες σὰν κύματα, ποὺ διαδέχονται ἀδιάκοπα τὸ ἕνα τὸ ἄλλο, δημιουργοῦν ζάλη, ζάλη σοβαρή, στὰ κεφάλια τῶν ἀνθρώπων. Νά σκέψεις, ποὺ σὰν ἀγκάθια συμπνίγουν τὸν σπόρο τοῦ λόγου τοῦ εὐαγγελίου καὶ δὲν τὸν ἀφήνουν νὰ καρποφορήσῃ (βλ. Ματθ. 13,7. Μᾶρκ. 4,7,18-19. Λουκ. 8,7). Νά σκέψεις ποὺ σὰν μαῦρα καὶ ἀπαίσια φτερωτὰ ὄρνεα πετᾶνε στὸν πνευματικὸ ὁρίζοντα τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὁ ταλαίπωρος προσπαθεῖ νὰ τὰ διώξῃ, ἀλλ᾿ αὐτὰ ἔρχονται μέρα μὲ τὴν ἡμέρα ὅλο καὶ περισσότερα καὶ γίνονται ὅλο καὶ πιὸ ἐνοχλητικά. Ἔτσι ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου γίνεται ἕνα μαρτύριο. […]

Ξέρετε πῶς μοιάζουμε; εἴμαστε σὰν ἕνα πλοίαρχο πού, ἀντὶ νὰ κοιτάζῃ πῶς θὰ ξεπεράσῃ τὸ κῦμα ποὺ εἶνε ἐμπρὸς στὴν πλώρη τοῦ πλοίου του, αὐτὸς σκέπτεται πῶς θὰ ἀντιμετωπίσῃ τὰ κύματα ποὺ μόλις διακρίνονται στὸ βάθος τοῦ ὁρίζοντος. Ἄνθρωπε! τακτοποίησε ὅσο μπορεῖς πιὸ καλὰ τὸ παρόν• μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν καὶ τὸ αὔριο, ἐὰν ἀνατείλῃ, θὰ εἶνε ἀσφαλῶς καλύτερο. Ποιός ὁ λόγος νὰ ταράζεσαι ἀπὸ τώρα γιὰ κάτι ποὺ ἀκόμα δὲν ἀνέκυψε; Δὲν ἀκοῦς τί λέει ὁ Χριστός; Φτάνουν, λέει, οἱ φροντίδες καὶ ὁ βασανισμὸς ποὺ ἔχετε γιὰ τὴ σημερινὴ ἡμέρα, μὴ φορτωθῆτε καὶ βάσανα τῆς ἡμέρας ποὺ ἀκόμη δὲν ἦρθε. Τὴ στιγμὴ ποὺ εἶστε ἤδη πιεσμένοι ἀπὸ ἀρκετὴ δυσκολία, εἶνε παράλογο νὰ προσθέτετε καὶ ἄλλη δυσκολία πρὶν τὴν ὥρα της.

[…]

Ὁ Χριστὸς δὲν καταδικάζει τὴν ἐργασία• ἀντιθέτως, αὐτὸς τὴν διέταξε, τὴν δίδαξε καὶ τὴν καθαγίασε μὲ τὸ ἔμπρακτο παράδειγμά του, ὅπως γνωρίζουμε. Ἐκεῖνο ποὺ καταδικάζει ὁ Χριστὸς εἶνε μόνο ἡ ἀγχώδης μέριμνα γιὰ τὴν αὐριανὴ ἡμέρα καὶ ἡ ἐναγώνιος φροντίδα, ἡ ὁποία κατατρώει τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου ὅπως τὸ σκουλήκι τρώει τὸ ξύλο. […]

Γι᾽ αὐτὸ τὸ Εὐαγγέλιο προτρέπει• ἐργάζεσθε μέν, ἀλλὰ «μὴ μεριμνᾶτε»• ναὶ μὲν μὴ μένετε ἀργοί, ἀλλὰ καὶ μὴ γίνεστε ἄπληστοι. Ὁ συνδυασμὸς αὐτὸς καὶ ἡ ἰσορρροπία βρίσκεται στὸν ἄλλο λόγο τοῦ Χριστοῦ• «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν»(ἔ.ἀ. 6,33).

[…]

Ἀγαπητοί μου! Ἡ ταραχή, ἡ ἀνησυχία, ἡ ἀγωνία, ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος γιὰ τὸ μέλλον, ὅλα αὐτά, εἶνε καρποὶ τῆς ὀλιγοπιστίας μας στὴν θεία Πρόνοια. Ταραζόμαστε, γιατὶ δὲν ἔχουμε βαθειὰ πίστι στὸ Θεό, τὸν Κύριο τῶν δυνάμεων. Ἀγωνιοῦμε, γιατὶ τὴ ζωή μας, τὶς ὑποθέσεις μας, τὰ ἔργα μας, ὅλα τὰ ἔχουμε ἐξαρτήσει ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη δύναμι, ἡ ὁποία ἀποδεικνύεται ὅτι εἶνε μία λεπτὴ - λεπτὴ κλωστή• ἡ κλωστὴ αὐτὴ κόβεται, κ᾽ ἐμεῖς πέφτουμε στὸ κενὸ μὲ φωνὲς ἀλλοφροσύνης. Κι ὅτι αὐτὴ εἶνε ἡ βαθύτερη αἰτία ὅλης τῆς ταραχῆς καὶ τῆς δικῆς μας ζωῆς καὶ τῆς ζωῆς τῶν ἄλλων, θὰ πεισθοῦμε, ἐὰν «ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα» (θ. Λειτ.). Τότε θὰ δοῦμε, ὅτι τὴν ταραχή μας θὰ διαδεχθῇ εἰρήνη βαθειά, ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ.

Η ομιλία ολόκληρη στο http://www.iskiriaki.com/.../filladio.kiriaki/2018/2100.pdf

Χριστιανέ, γιατί ταράζεσαι; ἀριθμ. φύλλου 2100.

Ο αιώνας αυτός είναι ο αιώνας της μετάνοιας - π. Ανανίας Κουστένης

 

 "Γιατί οι άνθρωποι κουράστηκαν με όλων τα καμώματα και προσωπικά ο καθένας με τα δικά του; Γιατί μας κουράζει το κακό; Μας κουράζει ο κακός. Μας κουράζει η ανομία και φτάνουμε στο σημείο που είχε φτάσει μια φορά ο προφητάναξ Δαυίδ, ο προφήτης και βασιλιάς, κι έλεγε: «ἀπηνήνατο παρακληθῆναι ἡ ψυχή μου» - δεν θέλω ούτε να παρηγορηθώ. Με τίποτε. Με τίποτε, και πολλοί συνάνθρωποί μας τι λένε; Θέλω το βράδυ που κατεβάζω τα σκουπίδια, να αφήσω τον εαυτό μου με τα σκουπίδια να τελειώνω. Τα' χετε ακούσει, τα' χουμε ακούσει, όλοι τ' ακούμε.
Γι' αυτό ακριβώς «όπου επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η Χάρις».

 

  Ο αιώνας αυτός είναι ο αιώνας του Θεού. Ο αιώνας της εκκλησίας. Ο αιώνας της μετανοίας. Ο αιώνας της προκλητικής αγάπης του Θεού. Ο αιώνας της επιστροφής των ασώτων και παραστρατημένων στον μεγάλο μας Πατέρα, στην Αγία μας Εκκλησία που 'ναι η αγκαλιά του Χριστού.
  Όλοι μια αγκαλιά γυρεύουμε. Ε, αυτή είναι του Χριστού η αγκαλιά, ο οποίος την στήνει στα τρίστρατα της ζωής μας, και στα αδιέξοδα κρυμμένη και τότε απελπισμένοι απ' όλους κι απ' όλα, κι απ' τον εγωιστή εαυτό μας, πέφτουμε στην αγκαλιά του Θεού, τουλάχιστον οι καλοπροαίρετοι, άνευ όρων και ορίων και παραδινόμαστε στην αγάπη του Θεού -- κι αυτό είναι θαύμα! Δεν αφήνει τον κόσμο του ο Θεός. Δεν αφήνει ο Χριστός. Μας έχει πληρώσει με το αίμα Του και τη ζωή Του, και Του λείπουμε.»

πατήρ Ανανίας Κουστένης

πηγή

Ποιά ἦταν ἡ πορεία τῶν Δώδεκα ἀποστόλων καὶ ποιό τὸ μαρτυρικὸ τέλος τους;

 

Εἶνε τότε, ποὺ ὁ ὅμιλος δώδεκα ἀνδρῶν σ᾽ ἕνα ὑπερῷο τῆς Ἰερουσαλὴμ ἑτοιμάζεται νὰ βγῇ γιατί; Γιὰ νὰ κατακτήσῃ τὴν οἰκουμένη καὶ νὰ στήσῃ παντοῦ τὴ σημαία τοῦ σταυροῦ• ἡ στιγμὴ τῆς ἀποστολικῆς ἐξορμήσεως! Εἶνε ἄνθρωποι ἄγνωστοι, ποὺ θὰ γίνουν πασίγνωστοι. Τὰ ὀνόματά τους εἶνε στὸ Εὐαγγέλιο καὶ πρὸ παντὸς στὶς καρδιὲς ἐκείνων ποὺ δι᾽ αὐτῶν πίστεψαν στὸ Χριστό. Τί μεγάλη μεταβολή![…]

 

 Ὅποιος θ᾽ ἄκουγε τὸ σκοπό τους, θὰ προεξωφλοῦσε τὴν ἀποτυχία. Ἐκεῖ ὅπου ἀπέτυχαν Σωκράτες καὶ Πλάτωνες κ.ἄ., θὰ ἐπιτύγχαναν αὐτοί, οἱ ἁλιεῖς τῆς Γαλιλαίας; Μὲ μηδαμινὰ μέσα, ὕψιστα καὶ αἰώνια ἀποτελέσματα; Πῶς; Ἡ ἱστορία περιγράφει τὸ θαῦμα. Ἡ λογικὴ ἀπορεῖ. Ἡ πίστις μόνο ἐξηγεῖ.[…]

Ἡ ἄθεη ἐπιστήμη διαιρεῖ τὸν κόσμο, ἐνῷ ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ κάλεσε καὶ καλεῖ σὲ θαυμαστὴ ἑνότητα. Μοναδικὴ ἡ ἀποστολὴ τῶν δώδεκα Ἀποστόλων, ἡ σπουδαιότερη στὴν ἱστορίᾳ.[…]

 

Ποιά ἦταν ἡ πορεία τῶν Δώδεκα ἀποστόλων καὶ ποιό τὸ μαρτυρικὸ τέλος τους;

Ὁ Ἀνδρέας κήρυξε στὴ Βιθυνία, στὰ παράλια τοῦ Πόντου, σὲ Ἀρμενία, Σκυθία, Βυζάντιο, Θρᾴκη, Μακεδονία, Θεσσαλία, Ἀχαΐα, καὶ σταυρώθηκε στὴν Πάτρα χιαστί.

 Ὁ Ἰάκωβος τοῦ Ζεβεδαίου ἔδρασε στὴν Ἰουδαία καὶ ἐσφάγη μὲ μάχαιρα στὰ Ἰεροσόλυμα ἀπὸ τὸν Ἡρῴδη Ἀγρίππα.

 Ὁ Φίλιππος κήρυξε στὴ Μικρὰ Ἀσία μὲ συνεργάτιδα τὴν ἀδελφή του Μαριάμνη καὶ σταυρώθηκε στὴν Ἱεράπολι τῆς Φρυγίας.

 Ὁ Θωμᾶς κήρυξε στὴ Μεσοποταμία, στοὺς Πέρσες καὶ Μήδους, ἔφτασε στὶς Ἰνδίες, καὶ θανατώθηκε ἐκεῖ μὲ ἀκόντια στὸ πλευρό.

 Ὁ Ναθαναὴλ ἢ Βαρθολομαῖος κήρυξε σὲ Ἀρμενία• σταυρώθηκε στὴν Οὐρβανόπολι - Ἰνδιῶν.

 Ὁ Ματθαῖος κήρυξε σὲ Αἰθιοπία, Συρία, Περσία, Μακεδονία καὶ λιθοβολήθηκε.

Ὁ Ἰάκωβος τοῦ Ἀλφαίου κήρυξε στὴν Αἴγυπτο καὶ κρεμάστηκε.

Ὁ Σίμων ὁ Κανανίτης ἢ Ζηλωτὴς κήρυξε σὲ Αἴγυπτο, Βρεττανία• σταυρώθηκε στὴν Ἀφρική.

 Ὁ Ἰούδας Ἰακώβου ἢ Θαδδαῖος ἢ Λεββαῖος κήρυξε σὲ Μεσοποταμία, Ἀραβία, κρεμάστηκε καὶ πληγώθηκε μὲ τόξα.

Ὁ Ματθίας κήρυξε στὴν Αἰθιοπία καὶ ἐτελειώθη ἀφοῦ ὑπέστη πολλὰ μαρτύρια.

Τέλος ὁ Παῦλος μέσα σὲ 30 περίπου χρόνια, ἔκανε 4 περιοδεῖες ἀπὸ Ἰερουσαλὴμ μέχρι Ἰλλυρικοῦ, ἔφερε μυριάδες στὸ Χριστό• ἔφτασε σὲ ῾Ρώμη καὶ Ἱσπανία, καὶ ἀποκεφαλίσθηκε κατὰ διαταγὴ τοῦ Νέρωνος. […]

 

Μποροῦσε βέβαια ὁ Θεὸς καὶ ἀλλιῶς νὰ διαδώσῃ τὸ εὐαγγέλιο. Ἀλλ᾿ ἀπὸ συγκατάβασι διάλεξε ἀνθρώπους ἄσημους• «τὰ μωρὰ» καὶ «τὰ ἀσθενῆ» καὶ «τὰ ἐξουθενημένα» τοῦ κόσμου καὶ «τὰ μὴ ὄντα»(Α΄ Κορ. 1,27-28). Σ᾽ αὐτούς, ποὺ οἱ μεγάλοι τῆς γῆς δὲν θ᾽ ἀνέθεταν καμμία ἀποστολή, ὁ Κύριος ἐμπιστεύθηκε τὴ σπουδαιότερη ἀπ᾽ ὅλες, νὰ γίνουν συνεργοί του στὸ ἀφράστως μεγαλειῶδες ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν, στὸ ὁποῖο καὶ «ἄγγελοι ἐπιθυμοῦ σι παρακύψαι» (Α΄ Πέτρ. 1,12). Αὐτὰ τὰ εὔθραυστα σκεύη πῆρε, τὰ γέμισε μὲ τὸ ἐκλεκτὸ μύρο του, καὶ δι᾿ αὐτῶν ἡ «εὐωδία Χριστοῦ» ὡς «ὀσμὴ ζωῆς» (Β΄ Κορ. 2,15-16) χύθηκε σ᾽ ὅλο τὸν κόσμο. [...]

 

Ολόκληρη η ομιλία http://www.iskiriaki.com/entipa/filladio.kiriaki/2021/2390.pdf

«Ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς», ἀριθμ. φύλλου 2390. Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης