ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΙΟΥΛΙΟΥ 2021

 

  ANAKOIΝΩΣΕΙΣ

 

 

-Την 1 Ιουλίου των Αγίων Αναργύρων μετά τη Θ. Λειτουργία , θα τελεστεί Αγιασμός για τον νέο μήνα.

 

-Την 12 Ιουλίου θα εορταστεί ο πολύ προσφιλής μας Όσιος Παίσιος ο Αγιορείτης και θα τιμήσουμε την Ιερά Εικόνα του-αφιέρωμα ενοριτών μας.

 

-Στις 22 Ιουλίου εορτάζεται η μνήμη της Αγίας Μαρκέλλας της Χιοπολίτιδος. Στον Ιερό Ναό μας και συγκεκριμένα στον πρόναο ευρίσκεται προσκυνητάριο αφιερωμένο στην ως άνω Αγία. Γι΄αυτό το λόγο θα τελεστεί Θεία Λειτουργία προς τιμήν και μνήμην της Αγίας μας, επικαλούμενοι την προς Θεόν μεσιτεία της.

 

-Στις  27 Ιουλίου μνήμη του Aγίου μεγαλομάρτυρος και Ιαματικού Παντελεήμονος θα τελεστεί Θ.  Λειτουργία μετ’ αρτοκλασίας υπέρ των μελών του  συλλόγου βιοτεχνών-ζαχαροπλαστών Αχαΐας  που θα εορτάσουν την Εικόνα του Αγίου Προστάτου τους, την οποία έχουν αφιερώσει πριν από 40 και πλέον χρόνια στον Ι. Ναό μας.

 

- Για τον μήνα Ιούλιο προγραμματίστηκε  Ι. Αγρυπνία την Τρίτη 27  Ιουλίου και ώρα 9.30-12.30 το βράδυ  επί τη εορτή της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου. Θα τιμήσουμε την Ιερά εικόνα της και στο τέλος της Θείας Λειτουργίας θα μοιραστεί όπως κάθε χρόνο σε όλους ως ευλογία το μήλο, εις ανάμνηση του θαύματος από την ζωή της Αγίας.

 

- Κάθε απόγευμα στις 7.00 μ.μ. ψάλλεται η ακολουθία του εσπερινού.

 

- Υπάρχει η δυνατότητα πλέον και μέσω διαδυκτίου να ενημερώνεστε για τις δραστηριότητες και το πρόγραμμα ακολουθιών της  ενορίας μας, στο ιστολόγιο: www.koimtheotpar.blogspot.com

 

-Στην Ενορία μας λειτουργεί τράπεζα τροφίμων: Καθημερινά δεχόμαστε τρόφιμα, μακράς διαρκείας για την ανακούφιση απόρων οικογενειών(Γάλα-όσπρια-ζυμαρικά-κονσέρβες-ζάχαρη-καφέ-ντοματοπολτό-έλαια κ.λ.π.).

 

 

 

  

 

Γέροντα, έχω φθάσει σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Έχω σαρκικούς λογισμούς και πέφτω στην λύπη. - Άγ.Παϊσιος ο Αγιορείτης

 

Γέροντα, έχω φθάσει σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Έχω σαρκικούς λογισμούς και πέφτω στην λύπη. Φοβάμαι μήπως δεν βγώ ποτέ από αυτήν την κατάσταση.

– Έχε θάρρος, καλό μου παιδί, και ο Χριστός θα νικήση τελικά. Να ψάλλης:

«Εκ νεότητός μου ο εχθρός με πειράζει, ταις ηδοναίς φλέγει με· εγώ δε πεποιθώς εν σοί, Κύριε, τροπούμαι τούτον»1*.

Στην ουσία δεν φταίει πολύ η καημένη η σάρκα, αλλά η υπερηφάνεια.

Είναι αλήθεια ότι έχεις πολλές ικανότητες, τις οποίες φυσικά ο Θεός σού τις έδωσε, αλλά, επειδή αμελείς λιγάκι και δεν προσέχεις, ο εχθρός βρίσκει ευκαιρία, τις εκμεταλλεύεται και σε ρίχνει στην υπερηφάνεια.

Κι ενώ θα έπρεπε να λούζης το πρόσωπό σου με δάκρυα αγαλλιάσεως και ευγνωμοσύνης προς τον Θεό, το λούζεις με πικρά δάκρυα πόνου και στενοχώριας. Έτσι βγαίνει το εξής συμπέρασμα: Εάν δεν ταπεινωθούμε εκουσίως, θα ταπεινωθούμε ακουσίως, διότι μας αγαπά ο Καλός Θεός. Θάρρος λοιπόν, παιδί μου, και θα νικήση ο Χριστός. «Εάν γαρ πάλιν ισχύσητε, και πάλιν ηττηθήσεσθε, ότι μεθ᾿ ημών ο Θεός»2*.

Μπόρα είναι και θα περάση και πολλά καλά θα φέρη. Θα γνωρίσης πιο καλά τον εαυτό σου, θα ταπεινωθής υποχρεωτικά, και κατά τους πνευματικούς νόμους υποχρεωτικά θα έρθη σ᾿ εσένα και η Χάρις του Θεού, που προηγουμένως εμποδιζόταν από την υπερηφάνεια.Δεν γνωρίσαμε τον εαυτό μας.

Αν τον γνωρίσουμε, η ψυχή μας θα χαίρεται και θα ζητά ταπεινά το έλεος του Θεού.

Η γνώση του εαυτού μας γεννά την ταπείνωση. Γιατί, όσο περισσότερο γνωρίζει ο άνθρωπος τον εαυτό του, τόσο περισσότερο ανοίγουν τα μάτια της ψυχής του και βλέπει καθαρώτερα την μεγάλητου αδυναμία. Γνωρίζει την αθλιότητά του και την αχαριστία του, καθώς και την μεγάλη αρχοντιά και την ευσπλαχνία του Θεού, οπότε συντρίβεται εσωτερικά, ταπεινώνεται πολύ και αγαπάει τον Θεό πολύ.

 

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη και Αρετές» ‐ 93 ‐

*1 Πρώτος Αναβαθμός του πλ. Δ´ ήχου.

*2 Ωρολόγιον το Μέγα, έκδ. «Αποστολική Διακονίας», Αθήνα 142001, σ. 164. Βλ. και Ησ. 8, 9‐

Ξέρετε τί πάει να πει να γονατίσεις αύριο;; - Δημήτριος Παναγόπουλος

 

 Δημήτριος Παναγόπουλος (1916 - 1982)

Φοβηθείτε μεθαύριο της Πεντηκοστής να γονατίσετε. Οι άνθρωποι που έχουν επίγνωση, φοβούνται που θα γονατίσουνε. Γιατί ξέρετε τί πάει να πει να γονατίσεις μεθαύριο; Πάει να πει: Είμαι εντάξει, ταπεινώθηκα... και περιμένω την επιφοίτηση του Πνεύματος του Αγίου. Να έρθει αυτή η περιστερά που κατεβαίνει από τον Ουρανό, να καθίσει και σε μένα τον αμαρτωλό. Αλλά αυτή η περιστερά, η Χάρις του Πνεύματος του Αγίου, είναι η περιστερά της Κιβωτού.

Θυμόσαστε όταν ο Νώε απέλυσε τον κόρακα, για να δει κατά πόσο κόπασαν τα ύδατα, δεν επέστρεψε πίσω. Τράφηκε με τα πτώματα.

Έπειτα ο Νώε απέλυσε την περιστερά. Βγήκε η περιστερά, αναφέρει η Γραφή και πέταξε. Αλλά η περιστερά δεν κάθεται στο βρώμικο. Δεν κάθεται πάνω στα θνησιμαία αυτά και στη βρώμα και στη δυσωδία που υπήρχε επί της επιφανείας των υδάτων, λόγω του κατακλυσμού. Και μη έχουσα που να ξεκουράσει τας πόδας της, επέστρεψε εις την Κιβωτόν.

Αυτό θα συμβεί σε πολλούς από εμάς. Θα γονατίσουμε και θα πούμε:

- Δεύτε κλίνατε στο γόνυ...

Και θα πέσουμε κάτω στρωματσάδα. Θα βγει η περιστερά από το Ιερό και θα αρχίσει να πετά στους γονυκλιμένους ανθρώπους και θα τους εξετάζει. Τί θα βρει επάνω μας;

Θα βρει αγάπη; Θα βρει παιδοποιϊα; Θα βρει νηστεία; Θα βρει εξομολογημένους ανθρώπους; Θα βρει αγαπημένους ανθρώπους; Τί θα βρει;

Πείτε μου, εάν πάμε την Κυριακή της Πεντηκοστής στην Εκκλησία και γονατίσουμε, θα καθίσει και σε εμάς το Πνεύμα το Άγιο;

Θα πάει εδώ... δεν μιλάει με την συννυφάδα της.

Θα πάει εκεί... ψευδορκίστηκε χθες.

Θα πάει πιο κάτω... έφαγε τον παπά με τη γλώσσα της.

Θα πάει πιο πέρα... σκότωσε τα παιδιά της.

Θα πάει παραπέρα... κλέβει με το ζύγι.

Θα πάει, θα πάει, θα πάει... πείτε μου που θα καθίσει; Και από εκεί μπορεί να καταλάβει ο άνθρωπος, σε ποιά κατάσταση βρίσκεται.

Θα φτάσει κάτω μέχρι το παγκάρι και θα ξαναγυρίσει. Και όπου βρει καθαρότητα και ετοιμασία, θα καθίσει. Όπου όμως δεν βρει, δεν πρόκειται να καθίσει. Δεν εκβιάζεται η Χάρις. Η Χάρις είναι βασίλισσα και όπου θέλει πνει (Ιωάν. 3,8). Δεν διατάσσεται!

- Πήγαινε εκεί, γιατί το είπε η μητέρα. Να αγιάσει το γιό, τον πόρνο. Να αγιάσει την κοπέλα που χώρισε το ανδρόγυνο...

Δεν τα κάνει αυτά το Πνεύμα το Άγιο. Δεν διατάσσεται!

Γι’ αυτό οι άνθρωποι έχουν αγριέψει. Γι’ αυτό οι άνθρωποι έχουν κάνει ένα τρελοκομείο σήμερα και δεν έχουν κάνει την ωραία οικογένεια, με την αγάπη, την ειρήνη, με τη χαρά, με τη χρηστότητα, με την μακροθυμία, με τα πάντα που είναι καρποί της Χάριτος του Πνεύματος του Αγίου.

Μοναξιά : Αν είσαι μόνος, αδελφέ, έχεις πολλά να κάνεις.

 

Μοναξιά: Αν είσαι μόνος αδελφέ, άρπαξε την ευκαιρία. Ανάπεμπε ύμνους στον Τρισάγιο Θεό μας. Δόξαζέ Τον πολλές φορές στην διάρκεια της ημέρας, διότι κάποιοι άλλοι Τον υβρίζουν και Τον βλασφημούν (καθημερινώς).

Ύμνει την Παναγία μας, λέγε τους Χαιρετισμούς της. Είναι έργο αγγελικό. Τώρα δεν έχεις πλέον άλλες μέριμνες και φροντίδες οικογενειακές. Ίσως είσαι και συνταξιούχος. Εκμεταλλεύσου την περίστασι. Αγίαζε τον χρόνο σου.

 

Είσελθε εις το «ταμείον» σου [σε ένα ήσυχο σημείο η «στην καρδιά σου»] και προσεύχου, αδελφέ μου, μην αμελείς αυτό το καθήκον. Έχομε ευθύνη για την κατάστασι που επικρατεί γύρω μας.

 

Προσεύχου για όλο τον κόσμο, για την ταλαίπωρη πατρίδα μας που την συκοφάντησαν, ν᾿ αναστηθή και πάλι. Γιά την μετάνοια και συντριβή των ορθοδόξων ελλήνων.

 

Γι᾿ αυτούς που αγωνίζονται στην πρώτη γραμμή —για να κρατήσουν την ορθόδοξη πίστι αλώβητη από τους ποικιλώνυμους εχθρούς της και ιδιαιτέρως από την παναίρεσι του οικουμενισμού— και πολεμούνται λυσσωδώς.

 

Ν᾿ αναδειχθούν κι άλλοι ομολογηταί της ορθοδόξου πίστεως και Ιεράρχες άξιοι «επόμενοι τοις αγίοις πατράσι».

 

Κλείσε την τηλεόρασι· δεν σού προσφέρει τίποτε.

 

Καί προσεύχου, αδελφέ μου, κάνεις πολύ σπουδαίο έργο:

 

Γιά την ελληνορθόδοξη οικογένεια, να μη χάση την δομή της· να μην σαλευθούν τα θεμέλιά της.

 

Γιά τους ασθενείς, για τους γέροντες και τους διακονητές τους, για δύναμι και υπομονή.

 

Γιά τους νοσηλευομένους στις εντατικές κλινικές, για υπομονή.

 

Γιά τους γιατρούς και νοσηλευτάς, να τους φωτίζη ο Θεός να δίνουν τις κατάλληλες διαγνώσεις, να κάνουν σωστές ενέργειες.

 

Προσεύχου για τους εκπαιδευτικούς μας, να μεταφέρουν τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, τα ιδανικά της φυλής, στα παιδιά μας. Να μείνουν όρθιοι στις επάλξεις, στο καθήκον, στην αποστολή τους.

 

Γιά τους εργαζομένους, για τους πολλούς ανέργους, για τους απογοητευμένους, να μη χάσουν την ελπίδα τους στο Θεό και έλθουν σε απόγνωσι.

 

Γιά τους φυλακισμένους, μάλιστα δε διά τους αδίκως φυλακισμένους, γι᾿ αυτούς που τους συμπαραστέκονται.

 

Γιά τα εγκαταλελειμμένα, για τα παραβατικά παιδιά. Γιά τους νέους μας, για τους ναρκομανείς, για τους πλανεμένους, να βρούν την οδό της σωτηρίας.

 

Γιά τους πολυτέκνους, για τους χρεωμένους.

 

Προσεύχου για την αφύπνισι και ενότητα του ορθοδόξου ελληνικού λαού!

 

Γιά το μικρό ποίμνιο [δηλ. τους λίγους και απομονωμένους πιστούς].

 

Γιά την προστασία πάντων ημών από τα επερχόμενα δεινά!

 

Γιά τους μοναχικούς ανθρώπους, όπου κι αν βρίσκωνται, στην Ελλάδα η στο εξωτερικό.

 

Γιά τον Ιερό κλήρο· για τους εργαζομένους υπέρ της δόξης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

 

Κάνεις πολύ σπουδαίο έργο.

 

Προσεύχου ιδιαιτέρως για τους κεκοιμημένους αδελφούς μας, για την ανάπαυσί τους· το περιμένουν. Είναι η καλύτερη ελεημοσύνη και ιεραποστολή.

 

—Μελέτα τον λόγο του Θεού, την αγία Γραφή! Ιδιαιτέρως την Καινή Διαθήκη. Εμβάθυνε σ᾿ αυτήν. Θα γλυκαίνεται «ο λάρυγξ» σου, θα φωτίζεται ο νούς σου, θα ηρεμή η ψυχή σου. Καθώς και το Ψαλτήριο.

 

Αν είσαι μόνος, αδελφέ, αν έχης αυλή η μπαλκόνι, ρίξε λίγα ψίχουλα σ᾿ ένα σκεύος, για να ᾽ρθουν περιστέρια η άλλα πετεινά του ουρανού· θα έχης πολύ καλή συντροφιά και θα χαίρεσαι. Μίλα μαζί τους.

 

Φύτεψε και λίγα λουλούδια η δένδρα, αν έχης χώρο, και δόξαζε τον Θεό.

 

Η αγαθή Του Πρόνοια στην δυσκολία η αρρώστια σου δεν θα σ᾿ αφήση. Θα προνοήση για σένα. Πως είναι δυνατόν να σ᾿ εγκαταλείψη; Αφού φροντίζει για τα πετεινά του ουρανού· για σένα το πλάσμα των χειρών του, τον λογικό άνθρωπο, για τον οποίο έχυσε το αίμα του πάνω στον σταυρό, θ᾿ αδιαφορήση;

 

Εσύ, μόνο, έλπιζε εις Αυτόν.

 

Αν είσαι μόνος, αδελφέ, έχεις πολλά να κάνης.

Πώς καταφέρνεις νά είσαι τόσο ήρεμος; Πώς απέκτησες αυτή τήν ηρεμία;

 

*Έμείς οί άνθρωποι δέν ξέρουμε τί θά μας συμβεί ούτε τό επόμενο λεπτό. Δέν γνωρίζουμε τί θά μας συμβεί γενικώς. Τό μέλλον μας, δέν εξαρτάται άπό εμάς.*

Έμείς προγραμματίζουμε τή ζωή μας, ή ζωή όμως δέν εξαρτάται άπό εμάς. Γι’ αυτό τό λόγο πρέπει νά ελευθερώσουμε τόν εαυτό μας άπό τέτοιες σκέψεις.

 

Παρόλο πού κάνουμε σχέδια διάφορα γιά τή ζωή μας, τό καλύτερο γιά μας είναι νά παραδώσουμε τή ζωή μας, τό μέλλον μας στά χέρια τοϋ Κυρίου. Αυτός εΐναι πού προγραμματίζει καί γνωρίζει τι θά γίνει μέ έμας.

 

Έμείς πρέπει νά ελευθερωθούμε άπό τέτοιου είδους σκέψεις καί άπό τέτοιου είδους ερωτήσεις όπως: Τί θά γίνει; Πώς θά γίνει;

 

Πρέπει νά είμαστε ελεύθεροι, εντελώς αφημένοι στά χέρια του Κυρίου.

 

Σήμερα οί άνθρωποι ψάχνουν τήν ηρεμία, τήν ησυχία, τήν ελευθερία. Αναζητούν τήν ελευθερία μέσω των απολαύσεων καί πιστεύουν πως μέσα σ’ αυτή τήν ελευθερία υπάρχουν όλες οί απαντήσεις, όλα τά μυστικά, όλη η αλήθεια.

 

Δυστυχώς πολύ συχνά αυτή ακριβώς ή ελευθερία είναι σκλαβιά. Καί έτσι οί άνθρωποι, ενώ αναζητούν τήν ελευθερία καταλήγουν νά είναι σκλάβοι.

 

Ακόμη καί δταν έχουν τά πάντα: χρήματα, πλούτη καί πάλι δεν είναι ελεύθεροι. Εΐναι υπηρέτες τών υλικών αγαθών, σκλάβοι χωρίς ησυχία καί γαλήνη.

 

Ακόμη καί όταν νομίζουν ότι μπορούν νά κάνουν ό,τι θέλουν, νά πάνε όπου θέλουν ακόμη καί τότε δέν είναι ελεύθεροι.

 

Η ελευθερία του Κυρίου, είναι εκείνη η ελευθερία που απελευθερώνει τόν άνθρωπο από τήν τυραννία των σκέψεων.

 

Ό άνθρωπος έχει ησυχία μόνον όταν δέν τόν τυραννούν κακές σκέψεις. Ο τέτοιου είδους άνθρωπος συνεχώς προσεύχεται. Περιμένει τό καλό καί όλες τίς ελπίδες του τίς αφήνει στον Κύριο. Ενεργεί σύμφωνα μέ τή συνείδηση του, αγωνίζεται καί προσπαθεί γιά τό καλύτερο.

 

Ό καλός άνθρωπος κάθε δουλειά τήν κάνει μέ όλη τήν καρδιά του. Κάθε κίνηση του, κάθε λέξη πού λέει, κάθε σκέψη πού κάνει, κάθε έργο, όλα, πηγάζουν μέσα άπό τήν καρδιά του.

 

Είναι καλό ή ύπαρξη μας νά συμμετέχει ολόκληρη καί στην προσευχή καί στην δουλειά καί σ’ δλα…

 

Καί φυσικά νά μήν είμαστε άπό τήν πλευρά τών αδίκων. Ούτε νά πολεμάμε κανένα μέ τίς σκέψεις μας. Είδικά μέ τίς σκέψεις μας νά μήν πολεμάμε κανένα.

 

Νά βρίσκουμε λύσεις μέ όλους. Νά λύνουμε ήρεμα τά προβλήματα μας μέ όλους.

 

Όταν κάποιος μας προσβάλλει νά μήν τό παίρνουμε κατάκαρδα. Τώρα μας προσβάλλει ο ένας, άλλη φορά θά μας προσβάλλει άλλος. Αύριο ποιος ξέρει ποιος θά μας στενοχωρήσει…

 

Δέν πρέπει συνέχεια εμείς νά δίνουμε προσοχή σ’ αυτές τίς προσβολές…

 

Αυτές τις προσβολές πρέπει νά τίς νικήσουμε με τήν ησυχία μας, δέν πρέπει νά τίς παίρνουμε κατάκαρδα. Να μην βάζουμε αυτά τα λόγια στην καρδιά μας.

 

Καί όταν δέν θά βάζουμε αυτά τά λόγια στην καρδιά μας, δέν θά τά παίρνουμε κατάκαρδα. Θά αποκρούουμε τόν εχθρό, πού θέλει νά μάς προσβάλλει, μέ ηρεμία καί έτσι αυτός δέν θά καταφέρει νά μάς χαλάσει τήν εσωτερική μας γαλήνη.

 

Υπάρχει περίπτωση πως και αργότερα θά προσπαθήσει νά μάς προσβάλλει. Όταν όμως μάς δει νά παραμένουμε ήσυχοι θά σηκώσει τά χέρια του από εμάς.

 

Όλοι θαυμάζουν τόν άνθρωπο πού διατηρεί τήν εσωτερική του γαλήνη και τόν ρωτούν:

«Πώς καταφέρνεις νά είσαι τόσο ήρεμος; Πώς απέκτησες αυτή τήν ηρεμία; Σάν νά μήν σέ ενδιαφέρει αυτή ή ζωή. Όλοι μας έχουμε νεύρα. Νευριάζουμε εύκολα μέ τίς προσβολές, ενώ εσύ τίποτα. Δέν θυμώνεις μέ τίποτε… Πώς τό καταφέρνεις; Πώς είναι δυνατό;”

 

Στην ουσία βέβαια ο άνθρωπος μόνος του δεν μπορεί να κατακτήσει κάτι τέτοιο.

Ο Κύριος είναι που ενεργεί και φροντίζει.

Ο Κύριος προστατεύει την ησυχία μας όταν Του προσευχόμαστε συνέχεια…

 

*Γέροντος Θαδδαίου Βιτόβνιτσας*