Τί εἶνε ὁ σταυρός, ἀδελφοί μου;

 

Γ΄ Κυρ. Νηστειῶν – Σταυροπροσκυνήσεως. 4 Ἀπριλίου 2021

 

«Ὁ σταυρός σου, Κύριε, ζωὴ καὶ ἀνάστασις ὑπάρχει τῷ λαῷ σου• καὶ ἐπ᾽ αὐτῷ πεποιθότες σὲ τὸν ἀναστάντα Θεὸν ἡμῶν ὑμνοῦμεν• ἐλέησον ἡμᾶς» (Παρακλ. ἦχ. πλ. β΄, Κυρ. αἶν.

 

Τί εἶνε ὁ σταυρός, ἀδελφοί μου;  Ὅπως ἂν πάρῃς ἕνα νόμισμα στὰ χέρια σου ἔχει δύο ὄψεις ἢ ὅπως καὶ τὸ ὕφασμα ἔχει δύο ὄψεις, ἔτσι καὶ ὁ σταυρὸς ἔχει δύο ὄψεις. Ἡ μία ὄψις του εἶνε ὁρατή, ἡ ἄλλη εἶνε ἀόρατη• ἡ μία εἶνε ὑλική, ἡ ἄλλη πνευματικὴ - ἄυλη.

 

 Ἡ ὑλικὴ - ὁρατὴ ὄψις εἶνε ἡ ὕλη, ἀπὸ τὴν ὁποία κατασκευάζεται ὁ σταυρός. Τί λένε γι᾽ αὐτὸ τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας;  Ἂν τὸ πῶ τώρα καὶ τ᾽ ἀκούσουν κάτι μοντέρνοι θεολόγοι, θὰ χαμογελάσουν. Ὤ αὐτοί! Δὲν κινδυνεύει ἡ πίστι μας τόσο ἀπὸ τοὺς ἔξω (διώκτας, μασόνους, ἀθέους μαρξιστάς), ὅσο ἀπὸ τοὺς ἔσω (ὑπερφίαλα πνεύματα, αἱρετικούς, καινοτόμους, μοντέρνους θεολόγους).

 

 Ἂν λοιπὸν ἀκούσῃ κάποιος μοντέρνος αὐτὸ ποὺ θὰ πῶ, μειδίαμα θὰ διαστίξῃ τὰ χείλη του. Ἀλλὰ ἐγώ, ἀγαπητέ μου, δὲν μειδιῶ• πιστεύω –ἐλπίζω δὲ ὅτι κ᾽ ἐσεῖς ὅλοι πιστεύετε– στοὺς ἀρχαίους θεσμοὺς τῆς ἁγίας μαρτυρικῆς ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Τί ἐννοῶ• ὅτι ὁ πρῶτος σταυρός, σύμφωνα μὲ τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ σταυρὸς τοῦ Κυρίου μας, ἦταν φτειαγμένος ἀπὸ τρία ξύλα. Ἔτσι λένε τὰ βιβλία. Ἂν κάνουν λάθος αὐτά, κάνω λάθος κ᾽ ἐγώ. Πῶς τὰ θεωροῦν οἱ μοντέρνοι τὰ βιβλία αὐτά; τὰ ἔχουν γιὰ κάψιμο; Μπορεῖ νὰ καοῦν ὅλα τὰ βιβλία τοῦ κόσμου, ἀλλ᾽ αὐτὰ ποὺ εἶνε ἐπάνω στὸ ἀναλόγιο δὲν καίγονται, εἶνε βιβλία αἰώνια.

 

Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ σταυρὸς τοῦ Κυρίου ἦταν «τριμερής»(βλ. Μηναῖον Σεπτ. ιδ΄, δοξ. πεντηκοστ.), ἦταν δηλαδὴ φτειαγμένος ἀπὸ ξύλο τριῶν μαζὶ δέντρων• ἀπὸ κυπαρίσσι, ἀπὸ πεῦκο, καὶ ἀπὸ κέδρο. Αὐτὸ στηρίζεται σὲ προφητεία τοῦ Ἠσαΐου ποὺ ὁμιλεῖ γιὰ δόξα «ἐν κυπαρίσσῳ καὶ πεύκῃ καὶ κέδρῳ ἅμα»(Ἠσ. 60,13). Στηριζόμενος στὸ θεόπνευστο αὐτὸ λόγο καὶ ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος ἀναφέρει κατ᾽ ἐπανάληψιν στὴν Παρακλητικὴ τὰ τρία δέντρα μὲ τὴν ἴδια ἢ λίγο διαφορετικὴ σειρά (βλ. Παρακλ. ἔκδ. «Φωτός», Ἀθῆναι 1997• ἦχ. β΄ σσ. 72, 97• ἦχ. γ΄ σσ. 147, 162, 165• ἦχ. βαρ. σ. 377• ἦχ. πλ. δ΄ σ. 45). Τὰ δέντρα λαμβάνονται μὲ συμβολικὴ ἔννοια καὶ τονίζουν τὸ βαθὺ νόημα, τὴν σημασία τοῦ τιμίου σταυροῦ…

 

 †) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ολόκληρη η ομιλία στο  http://www.iskiriaki.com/entipa/filladio.kiriaki/2021/2364.pdf

Η Δύναμη των Χαιρετισμών στην Παναγία

 

 

Αληθινή ιστορία:

 

Πριν πολλά χρόνια σε μια αγροτική περιοχή ζούσε μία ευσεβής οικογένεια ! Επειδή δεν γνώριζαν πολλά γράμματα είχαν την συνήθεια να προσεύχονται μεγαλοφώνως μέσα στο σπίτι με τον Αρχαγγελικό Χαιρετισμό, και αυτόν ακριβώς τον Χαιρετισμό ακούγοντας και ο μικρός γιος της οικογένειας από την παιδική του μάλιστα ηλικία, τον επαναλάμβανε συνέχεια, είτε βρισκόταν μέσα στο σπίτι, είτε έπαιζε έξω στην αυλή !

Μια μέρα που είχε λίγο μεγαλώσει , απομακρύνθηκε λίγο από το σπίτι και πήγε να παίξει με τα άλλα παιδάκια κοντά στο ποτάμι που πέρναγε δίπλα από το χωριό τους !!

Απρόσεκτος καθώς ήταν γλίστρησε και έπεσε στο ποτάμι !

Και καθώς ήτα χειμώνας και τα νερά ήταν φουσκωμένα ο μικρός, που δυστυχώς δεν γνώριζε κολύμπι, παρασύρθηκε γρήγορα από τα ορμητικά νερά !!

Τα άλλα παιδάκια άρχιζαν να φωνάζουν για βοήθεια, οι χωριανοί έτρεξαν αμέσως και κάποιοι βούτηξαν μάλιστα στο ποτάμι και κολύμπησαν στην προσπάθεια τους να βρουν το παιδάκι !!

Εν τω μεταξύ ειδοποιήθηκε και η μάνα και γεμάτη αγωνία έτρεξε κι αυτή στο σημείο όπου είχε πέσει μέσα στο ποτάμι ο μικρός της γιος !

Η ώρα περνούσε και ο μικρός δεν έδινε σημείο ζωής !

Κάποιοι άρχισαν να ψάχνουν πια και στις δύο όχθες του ποταμού, για να περισυλλέξουν το νεκρό κορμάκι του αγοριού, μιας και ήταν πλέον πεπεισμένοι, ότι ο μικρός θα είχε πνιγεί !

Μόνο η μάνα του είχε στερρή την ελπίδα της στην Θεοτόκο και με δάκρυα στα μάτια την παρακαλούσε να κάνει το θαύμα Της και να Της χαρίσει το παιδί της !!

Και ω του παραδόξου θαύματος !!

Βλέπουν από το βάθος του ποταμού, να ξεπροβάλλει μία μορφή , που ερχόταν κόντρα στην φορά των νερών του ποταμού !

Όταν πλησίασε κάπως διέκριναν τον μικρό να επιπλέει στο ποτάμι, με τα ρούχα του στεγνά και να χαμογελάει χαρούμενος κτυπώντας χαρούμενα τα χέρια του !!!

Τόσο η μάνα όσο και οι υπόλοιποι βούτηξαν στα νερά και ο μικρός χάθηκε στην αγκαλιά της μητέρας του, που γεμάτη δάκρυα ευχαριστούσε την Παναγία μας για το θαύμα Της !!

“Μα γιατί κλαις μανούλα μου ,” ρώτησε απορημένος ο μικρός !“Παιδί μου τόση ώρα που λείπεις νομίσαμε ότι πνίγηκες και θα σε έχανα για πάντα !!”

“Αχ μανούλα μου !! “ απάντησε ψύχραιμα ο μικρός “ με το έπεσα στα νερά ένοιωσα δύο χέρια να με σηκώνουν ψηλά !! Γύρισα και είδα την Παναγίτσα μας να με κρατάει αγκαλιά , και όλη αυτήν την ώρα ήμουν μαζί Της ! Και ξέρεις μανούλα μου παίζαμε μαζί !

Εγώ την χαιρετούσα όπως με έχεις μάθει και όπως κάνω από μωρό που ήμουν !! Της έλεγα συνέχεια “Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία !!” και Εκείνη χαμογελαστή μου απαντούσε “ Ο Κύριος μετά σου !”

Για 5' κερδίζεις την αιωνιότητα..!

 

Πόσο δύσκολο εἶναι νά πᾶς πέντε λεπτά νά ἐξομολογηθεῖς; 

Γιά πέντε λεπτά νά χάσεις μιά αἰωνιότητα ἀξίζει; 

Γιατί μετά θάνατον δέν μπορεῖς νά μετανοήσεις.

Λένε οἱ Πατέρες: ἐν τῷ ᾽Ἄδη οὐκ ἔστι μετάνοια. 

Ὅ,τι κάνουμε θά τό κάνουμε ἐδῶ. Σέ πέντε λεπτά πού κρατάει μιά ἐξομολόγηση κερδίζουμε μιά αἰωνιότητα. Εἶναι πολύ σπουδαῖο πράγμα αὐτό καί πρέπει νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό πού μᾶς δίνει τήν δυνατότητα νά ξαναβρεθοῦμε στόν Παράδεισο, 

νά ζήσουμε τήν ζωή τοῦ Ἀδάμ καί ὄχι μόνο.

 

π. Σάββας Αγιορείτης