Η μέλισσα και η μύγα (του Αγίου Παϊσίου)

Γνώρισα ἐκ πείρας ὅτι σ’ αὐτὴ τὴ ζωὴ
οἱ ἄνθρωποι εἶναι χωρισμένοι σὲ δύο κατηγορίες.
Τρίτη δὲν ὑπάρχει ἢ στὴ μία θὰ εἶναι ἢ στὴν ἄλλη.

Ἡ μία, λοιπόν, κατηγορία τῶν ἀνθρώπων μοιάζει μὲ τὴ μύγα.
Ἡ μύγα ἔχει τὴν ἑξῆς ἰδιότητα: νὰ πηγαίνει πάντα καὶ νὰ κάθεται σὲ ὅ,τι βρώμικο ὑπάρχει.

Γιὰ παράδειγμα, ἂν ἕνα περιβόλι εἶναι γεμάτο λουλούδια, ποὺ εὐωδιάζουν, καὶ σὲ μία ἄκρη τοῦ περιβολιοῦ κάποιο ζῶο ἔχει κάνει μία ἀκαθαρσία, τότε μιὰ μύγα, πετώντας μέσα σ’ αὐτὸ τὸ πανέμορφο περιβόλι, θὰ πετάξει πάνω ἀπὸ ὅλα τὰ ἄνθη καὶ σὲ κανένα δὲν θὰ καθίσει.

Μόνο ὅταν δεῖ τὴν ἀκαθαρσία, τότε ἀμέσως θὰ κατέβει καὶ θὰ καθίσει πάνω σ’ αὐτὴν καὶ θὰ ἀρχίσει νὰ τὴν ἀνασκαλεύει, ἀναπαυόμενη στὴ δυσωδία ποὺ προκαλεῖται ἀπὸ τὸ ἀνακάτεμα αὐτὸ καὶ δὲ θὰ ξεκολλᾶ ἀπὸ ἐκεῖ.

Ἂν τώρα ἔπιανες μιὰ μύγα, καὶ αὐτὴ μποροῦσε νὰ μιλήσει καὶ τὴ ρωτοῦσες νὰ σοῦ πεῖ μήπως ξέρει ἂν πουθενὰ ὑπάρχουν τριαντάφυλλα, τότε ἐκείνη θὰ ἀπαντοῦσε πὼς δὲ γνωρίζει κἄν τί εἶναι αὐτά.

Ἐγώ, θὰ σοῦ πεῖ, ξέρω πὼς ὑπάρχουν σκουπίδια, τουαλέτες, ἀκαθαρσίες ζώων, μαγειρεῖα, βρωμιές. Ἡ μία λοιπὸν μερίδα τῶν ἀνθρώπων μοιάζει μὲ τὴ μύγα. Εἶναι ἡ κατηγορία τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔχει μάθει πάντα νὰ σκέφτεται καὶ νὰ ψάχνει νὰ βρεῖ ὅ,τι κακὸ ὑπάρχει, ἀγνοώντας καὶ μὴ θέλοντας ποτὲ νὰ σταθεῖ στὸ καλό.

Ἡ ἄλλη κατηγορία τῶν ἀνθρώπων μοιάζει μὲ τὴ μέλισσα. Ἡ ἰδιότητα τῆς μέλισσας εἶναι νὰ βρίσκει καὶ νὰ κάθεται σὲ ὅ,τι καλὸ καὶ γλυκὸ ὑπάρχει.

Ἂς ποῦμε, γιὰ παράδειγμα, πὼς σὲ μία αἴθουσα, ποὺ εἶναι γεμάτη ἀκαθαρσίες ἔχει κάποιος τοποθετήσει σὲ μία γωνιὰ ἕνα λουκούμι.

Ἂν φέρουμε ἐκεῖ μία μέλισσα, ἐκείνη θὰ πετάξει και δὲν θὰ καθήσει πουθενὰ ἕως ὅτου βρεῖ τὸ λουκούμι καὶ μόνον ἐκεῖ θὰ σταθεῖ.

Ἂν πιάσεις τώρα τὴ μέλισσα καὶ τὴ ρωτήσεις ποῦ ὑπάρχουν σκουπίδια, αὐτὴ θὰ σοῦ πεῖ ὅτι δὲ γνωρίζει, θὰ σοῦ πεῖ ἐκεῖ ὑπάρχουν γαρδένιες, ἐκεῖ τριανταφυλλιές, ἐκεῖ θυμάρι, ἐκεῖ μέλι, ἐκεῖ ζάχαρη, ἐκεῖ λουκούμια καὶ γενικὰ θὰ εἶναι γνώστης ὅλων τῶν καλῶν καὶ θὰ ἔχει παντελῆ ἄγνοια ὅλων τῶν κακῶν.

Αὐτὴ εἶναι ἡ δεύτερη ὁμάδα, τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων ποὺ ἔχουν καλοὺς λογισμοὺς καὶ σκέπτονται καὶ βλέπουν τὰ καλά.

Ὅταν σ ‘ἕνα δρόμο βρεθοῦν νὰ περπατοῦν δύο ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν στὶς δύο αὐτὲς κατηγορίες, τότε φτάνοντας στὸ σημεῖο ἐκεῖνο ὅπου ἕνας τρίτος ἔκανε τὴν «ἀνάγκη» του, ὁ ἄνθρωπος τῆς πρώτης κατηγορίας, θὰ πάρει ἕνα ξύλο καὶ θ’ ἀρχίσει νὰ σκαλίζει τὶς ἀκαθαρσίες.

Ὅταν, ὅμως περάσει ὁ ἄλλος, τῆς δεύτερης κατηγορίας, ποὺ μοιάζει μὲ τὴ μέλισσα, προσπαθεῖ νὰ βρεῖ τρόπο νὰ τὶς σκεπάσει μὲ χῶμα καὶ μὲ μία πλάκα, γιὰ νὰ μὴν αἰσθανθοῦν καὶ οἱ ἄλλοι περαστικοὶ τὴ δυσωδία αὐτή, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὶς βρωμιές ».
Καὶ κατέληξε ὁ Γέροντας:

«Ἐγὼ σὲ ὅσους ἔρχονται καὶ μοῦ κατηγοροῦν τοὺς ἄλλους -καὶ μὲ δυσκολεύουν- τοὺς λέω αὐτὸ τὸ παράδειγμα καὶ τοὺς ὑποδεικνύω νὰ διαλέξουν σὲ ποιὰ κατηγορία θέλουν νὰ βρίσκονται καὶ ἀναλόγως νὰ ψάξουν νὰ βροῦν καὶ τοὺς ἀνάλογους ἀνθρώπους τῆς κατηγορίας τους. »

Λόγοι Αγίου Παϊσίου

πηγή

Γέροντα , στην Πάτρα πριν από 2 μήνες έκανε σεισμό ! Αγίου Παϊσιου

Γέροντα , στην Πάτρα πριν από 2 μήνες έκανε σεισμό ! Δυνατό σεισμό , ράγισαν και οι εκκλησίες !

-Σας κούνησε γερά δηλαδή ! σας ξύπνησε όμως ;

-Μας ξύπνησε , μας ξύπνησε γέροντα !

-Όμως πάλι θα κοιμηθείτε.

-Ναι , ναι , γέροντα.

-Και δω βλέπει κανείς την ευσπλαχνία του Θεού .

Γυρίζει το κουμπί μέχρι το πέντε, δεν το γυρίζει παρά πάνω, θα μπορούσε να πάει μέχρι το δώδεκα και δε έμενε τίποτα όρθιο .

Γυρίζει το κουμπί , μέχρι εκεί που θα ωφελήσει .

Ο Θεός θα μπορούσε να κάνει όλους τους ανθρώπους μέσα σε τρία λεπτά να μετανοήσουν , αν γύριζε ας πούμε το κουμπί και έκανε σεισμό σε όλη την γη .

Αμέσως θα φώναζαν όλοι «ήμαρτον , ήμαρτον» και θα κάναν προσευχές και τάματα .

Μετά από μια βδομάδα όμως …. Θα τρέχαν πάλι στα μπουζούκια .

Ο Πατήρ Παΐσιος μου είπε , Σελ. 153

Στις 11 Ιουλίου μνήμη της Αγίας Ευφημίας ο Όσιος Παισιος κοινώνησε για τελευταία φορά.

Στις 11 Ιουλίου μνήμη της Αγίας Ευφημίας ο Όσιος Παισιος κοινώνησε για τελευταία φορά. Με πολύ κόπο γονάτισε επάνω στο κρεβάτι έκανε τον σταυρό του και με τρεμάμενα χείλη είπε:
"Μνησθητι μου Κύριε όταν ελθης εν τη βασιλεια σου".
Έπειτα οι αδελφές του έφεραν την εικόνα της Αγίας Ευφημιας και τον δίσκο με το κόλλυβο της."Ακροις δακτύλοις"πήρε δύο κόκκους ως ευλογία και ασπάσθηκε την εικόνα της Αγίας. Βλέποντας ότι δεν ήταν στολισμένη παρατήρησε:
-Ούτε ένα λουλούδι δεν της βάλατε;
Κατά το μεσημέρι ήρθε στο ησυχαστήριο ο αρχιεπίσκοπος Σιναίου Δαμιανός και ο Γεροντας ζήτησε να του διαβάσει την ευχή "εις ψυχορραγούντα".Ακόμη τον παρακάλεσε να τον μνημονεύει.
-Να με μνημονεύεις του είπε, γιατί πολλοί άλλοι θα με εγκαταλείψουν· θα νομίζουν ότι δήθεν δεν έχω ανάγκη.
Η τελευταία εκείνη νύχτα ήταν μαρτυρική. Ακόμη και τα πιο ισχυρά παυσίπονα δεν τον έπιαναν. 
-Πονάω, πονάω πολύ, ελεγε σιγανά και κοίταζε συνέχεια την εικόνα της Παναγίας. Το δεξί του χέρι σχημάτιζε κάπου κάπου το σημείο του σταυρού ενώ το αριστερό εκινείτο σαν να έκανε κομποσχοίνι. Πότε πότε άνοιγε τα χέρια του σε προσευχή. Κάποια στιγμή είπε:
-Μαρτύριο!
Η γερόντισσα που βρισκόταν δίπλα του δεν άκουσε και τον ρώτησε τι είπε. Το επανέλαβε τρεις φορές.
-Μαρτύριο, μαρτύριο, μαρτύριο.
Κάθιδρος ασθμαίνων και δάκρυρροων έτρεχε το τελευταίο στάδιο για να φτάσει στο τέρμα και να λάβει "τον της νίκης στέφανον".Ο "αγγελικως επι της γης πολιτευσαμενος" έσπευδε δια μαρτυρίου να πετάξει προς τα ουράνια σκηνωματα.
Στις εννιάμιση η ώρα το πρωί όλες οι αδελφές πέρασαν να πάρουν για τελευταία φορά την ευχή του. Ήταν προσηλωμένος στην εικόνα της Παναγίας και δεν μιλούσε. Ο πόνος ήταν ζωγραφισμένος στο πρόσωπο του,ανέπνεε με πολύ δυσκολία ενώ η πίεση του σιγά-σιγά έπεφτε. Όλα έδειχναν ότι έφτανε το τέλος. Ο αναστημένος πνευματικά πατήρ Παΐσιος βρισκόταν στο κατώφλι προς την αιώνια μακαριότητα. Σε μια στιγμή,ο Όσιος πήρε τρεις σύντομες εισπνοές και έσβησε όπως σβήνει το καντηλάκι όταν τελειώνει το λάδι του. Έγειρε ήσυχα το κεφάλι του στο πλάι,ενώ η αγιασμένη του ψυχή είχε πετάξει στην αληθινή πατρίδα του, τον Ουρανό.Ηταν 11 η ωρα το πρωί της 12ης Ιουλίου του 1994..........

Απόσπασμα από το βιβλίο
Ο Αγιος Παισιος ο Αγιορείτης
Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωαννης ο Θεολόγος Έκδοση 2015

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Την Πέμπτη 11 Ιουλίου και ώρα 22.00-01.00 τη νύκτα 

θα τελεστεί Ιερά αγρυπνία 

επί τη εορτή του οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου και θα τιμήσουμε 

την Ιερά Εικόνα του, αφιέρωμα των ενοριτών μας.  

Χωρίς Χριστό η ζωή δεν αντέχεται - π.Παύλος Παπαδόπουλος

Όταν είσαι καλά δεν μπορείς να το κρύψεις.
Και γιατί να το κρύψεις;
Γιατί να κρύψεις την χαρά σου, αυτό που νιώθεις;
Μη το κρύβεις, αντιθέτως μοιράσου το.
Το ανεπιτήδευτο χαμόγελό σου ίσως κάνει και κάποιον ακόμα να χαμογελάσει.
------------------------------
Δεν είναι το ζητούμενο να είμαστε -με το ζόρι- καλά και χαρούμενοι. Όμως όταν συμβαίνει, καλό είναι να το ζούμε, να το καλλιεργούμε, να το παίρνουμε μέσα μας και έπειτα να το μοιράζουμε και στους γύρω μας.
------------------------------
Εύχομαι πάντα να είστε καλά. Και καλά είμαστε όταν δεν μένουμε σ'αυτό που μας λείπει, σ'αυτό που μας στράβωσε αλλά σε όλα αυτά που έχουμε, σε όλα αυτά που ο Θεός μας ευλόγησε να έχουμε στην ζωή μας· είτε είναι η υγεία μας, είτε μια έντιμη εργασία, είτε έναν άνθρωπο να ενδιαφέρεται για εμάς. Σίγουρα παίζουν πολλά ρόλο στο εάν θα έχουμε χαρά ή όχι. Ο πιο σημαντικός όμως όμως είναι το πώς τοποθετούμαστε εμείς στα προβλήματα και τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Με μιζέρια ή με αρχοντιά; με ελπίδα ή μοιρολατρικά; με ανδρεία ή με φόβο;
------------------------------
Μα περισσότερο ο άνθρωπος είναι καλά και χαμογελά με νόημα όταν ζει μέσα την αγκαλιά της μάνας Εκκλησίας. Πώς να μην είσαι χαρούμενος, αφού νιώθεις αυτήν την μακαρία ασφάλεια, αφού βιώνεις αυτήν την προοπτική του αιωνίου;
------------------------------
Ο απ. Παύλος γράφει στους Θεσσαλονικείς: "Πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε· τούτο γαρ θέλημα Θεού εν Χριστώ Ιησού εις υμάς".
Ο Θεός μας αυτό θέλει. Αυτόν τον τρόπο ύπαρξής μας επιθυμεί. Να είμαστε χαρούμενοι, προσευχόμενοι, γεμάτοι ευχαριστιακό φρόνημα προς όλους. Το ένα γεννά και γεννάται από το άλλο. Χαρά, προσευχή, ευχαριστία.
------------------------------
Σε βρίζει ο άλλος; χαμογέλα του.
Σε κοιτά ο άλλος με μισό μάτι; εσύ κλείσ' του το μάτι.
Έχεις μια δοκιμασία; προσευχήσου με πίστη.
Έχεις πειρασμό μεγάλο; γονάτισε ταπεινά και παραδώσου στον Θεό.
Σου πάνε όλα στραβά; ευχαρίστησε για τα καλά που έχεις και ίσως δεν τα εκτιμάς ορθά. Μην κάθεσαι και αναλύεις τα κακά, μην μένεις στο λάθος προχώρα στο μάθημα που πήρες, προχώρα στην προσπάθεια να διορθώσεις το κακό με καλό.
------------------------------
Όχι, δεν είναι ο χριστιανός ονειροπόλος, ούτε χαζοχαρούμενος. Ο χριστιανός είναι όμως ένας αισιόδοξος ρεαλιστής. Ξέρει πως έχουν τα πράγματα αλλά ελπίζει στον Θεό. Αισιοδοξεί διότι δεν μένει σ'αυτήν την ζωή. Δεν μένει στις θλίψεις, στις προδοσίες, στις κακίες, στις μικροψυχίες, στις εμπάθειες, στα λάθη, στους εγωισμούς...
Χαμογελά γιατί βλέπει πίσω από το σκοτάδι -που πολλές φορές απειλεί την ειρήνη και την χαρά του- να έρχεται ο Ήλιος της δικαιοσύνης, να ανατέλλει το Φως της αιωνιότητας.
------------------------------
Πώς να μη χαμογελάς λοιπόν, πώς να μην σκιρτά η καρδιά σου ακόμα και τότε που η μονότονη καθημερινότητα σε περικυκλώνει... όταν φέρνεις μπροστά σου τον Χριστό;
------------------------------
Ναι, χωρίς Χριστό η ζωή δεν αντέχεται.
Χωρίς Χριστό όλα καταντούν βαρετά, όλοι γίνονται ανυπόφοροι, τίποτα δεν σε γεμίζει, δεν σε ειρηνεύει, δεν σε ολοκληρώνει.
Χωρίς Χριστό δεν υπάρχει νόημα.
Μερικές στιγμές ίσως νομίζεις ότι ευτυχείς, όμως αυτές οι στιγμές είναι εξαιρέσεις στον κανόνα της ζώης σου που είναι γεμάτος ταραχή και νεύρα, κενό και αγωνία, κατήφεια και λιγοψυχία.
------------------------------
Όλα όμως αλλάζουν όταν ο Χριστός σου χαμογελά ως φίλος και αδελφός, ως σωτήρας και λυτρωτής.
Να σου χαμογελά ο Θεός...τι πιο υπέροχο;
Να σου χαμογελά μέσα από τον ήλιο και το φεγγάρι,
μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού,
μέσα από τις ρυτίδες της γιαγιάς σου και του παππού σου,
μέσα από τις μυρωδιές του φαγητού της μάνας σου,
μέσα από τα ροζιασμένα χέρια του πατέρα σου,
μέσα από τις μουσικές ενός πλανόδιου μουσικού,
μέσα από το δικό σου ντροπαλό χαμόγελα που με κάνει και θέλω να σε αγκαλιάσω,
μέσα από ένα αγριολούλουδο,
μέσα από τα γέλια ενός φίλου,
μέσα από τα Μυστήρια της Εκκλησίας,
μέσα από τους ήχους της ερημιάς ή μιας μεγαλούπολης,
μέσα από τα λείψανα των Αγίων και των ιερών εικόνων,
μέσα από εκείνο το δάκρυ σου που είδα να σκουπίζεις λίγο πριν κοινωνήσεις το Σώμα Του και το Αίμα Του.
Χαμογέλα μου.
Χαμογέλα Του.

~ π. Παύλος Παπαδόπουλος

Άγρυπνος μπροστά στο Χριστό

Προσευχήσου τη νύχτα. Προσευχήσου μόνος σου. Προσευχήσου χωρίς να χρησιμοποιείς βιβλίο, χωρίς κάποια φαντασίωση, χωρίς να σκέφτεσαι.

Απλώς μείνε άγρυπνος για δέκα λεπτά, αφού ξυπνήσεις για να πιεις ένα ποτήρι νερό, αφού σε ξυπνήσει το παιδί σου ή κάποιος εφιάλτης. Στάσου εκεί μέσα στο σκοτάδι και μην κάνεις κάποια κίνηση ή κάποιον ήχο. Κάνε τον χρόνο να σταματήσει, αιχμαλώτισε την στιγμή και παρουσίασε την μπροστά στον Χριστό σαν μια ταπεινή προσφορά: αυτός είμαι εγώ, αυτός είναι ο πραγματικός μου εαυτός, αυτός είναι εκείνος ο οποίος πρέπει Εσύ να σώσεις.

Στην πραγματικότητα, ίσως είναι χρήσιμο το να ξεχάσεις το ότι χρειάζεται να προσευχηθείς. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε τόσο φοβερά παραμορφωμένες ιδέες για το τι είναι η προσευχή που είναι καλύτερα να ξεχάσουμε απλώς το ότι οφείλουμε να προσευχηθούμε. Απλώς στάσου εκεί και κοίτα μέσα στο σκοτάδι έξω από το παράθυρο σου. Σε άλλες στιγμές, κάνε μια μετάνοια και κλείσε τα μάτια σου ενώ βρίσκεσαι στο πάτωμα και μείνε εκεί, περίμενε εκεί. Κράτησε το σώμα σου σε μία στάση αναμονής αλλά διώξε από το νου σου κάθε σκέψη. Μην πεις κάτι . Μην σκεφτείς κάτι. Μην φανταστείς κάτι. Μην προσευχηθείς. Μη κουνιέσαι. Απλώς περίμενε να αισθανθείς την παρουσία Του. Περίμενε Εκείνον να δώσει προσοχή στην σιωπή σου, στην ακινησία σου, στον θάνατο σου. Περίμενε τον Χριστό και Εκείνος θα έρθει γιατί η αγάπη τον ωθεί.

Αυτό είναι το προνόμιο του να προσεύχεσαι εκείνη τη στιγμή. Η νύχτα είναι μία ασπίδα ενάντια στις σκέψεις, ενάντια στις φαντασιώσεις και στους συναισθηματισμούς. Προσπάθησε να είσαι παρών σε αυτή τη στιγμή, προσπάθησε να έχεις επίγνωση της σιωπής που σε κυκλώνει, άφησε το κενό αυτού του σκοταδιού να σε αγκαλιάσει, άφησε το να μπει μέσα σου και να σε γεμίσει με γαλήνη και ησυχία. Υπάρχει κάτι σχεδόν μυστηριακό σε αυτή την κρυμμένη σιωπή και ακινησία μπροστά στον Χριστό. Αυτό το σκοτάδι, αυτή η απομόνωση, αυτή η ενστικτώδης επίγνωση της θνητότητας κάποιου, όλα αυτά ωθούν κάποιον να ανοιχτεί σε δρόμους στους οποίους θα του ήταν αδύνατον να ανοιχτεί την ημέρα.

Να έχεις την επίγνωση πως είσαι άγρυπνος μπροστά στον Χριστό την στιγμή που ο κόσμος κοιμάται, ανυπεράσπιστος και ευάλωτος. Είσαι άγρυπνος μπροστά στον Χριστό, αγωνιζόμενος για τον κόσμο, έχεις γίνει ένας μεσίτης για αυτόν τον πεσμένο, κοιμισμένο κόσμο ο οποίος είναι ένα με εσένα και για τον οποίο ο Χριστός πέθανε.

Δέκα λεπτά μόνος με τον Χριστό, την μία νύχτα μετά την άλλη και η ζωή σου θα αλλάξει. Όταν ξυπνάς και αντιμετωπίζεις τις έγνοιες της νέας ημέρας, υπάρχει κάτι μέσα σου που αναγαλλιάζει , εσύ και ο Χριστός μοιράζεστε ένα μυστικό, εσύ και ο Χριστός μοιράζεστε μια μάχη. Η ψυχή σου γνωρίζει πως τράφηκε και επίσης γνωρίζει πως οτιδήποτε και αν συμβεί κατά τη διάρκεια της ημέρας η νύχτα θα επιστρέφει πάντα με την γαλήνη της και την ακινησία της. Θα ζεις την ημέρα αναμένοντας την νύχτα, γιατί όταν πέφτει η νύχτα, θα φέρεις πάλι τον εαυτό σου σαν μια προσφορά μπροστά στον Δημιουργό σου και ο Δημιουργός σου θα σε θρέψει για ακόμη μια φορά.

Κείμενο του π. Σεραφείμ Αλντέα

πηγή

ΕΝΟΡΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΟΥΛΙΟΥ

Εφημέριοι Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου Παραλίας:

π. Χρυσόστομος Αθανασόπουλος, τηλ.: 2610 523 083,

π. Παναγιώτης Πανόπουλος, τηλ.: 2610 310 875

Επικοινωνία με Ιερό Ναό: τηλ.: 2610 520 920, Φαξ.: 2610 520 129,

Web: www.koimtheotpar.blogspot.com