Εἰκόνα
τοῦ «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»
Εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ και εἶναι καθῆκον μας να κάνουμε το καλό, γιατί ὁ Θεός εἶναι ὅλος ἀγάπη. Εἶδες ἡ χήρα πού φιλοξένησε τον προφήτη Ἠλία; Εἰδωλολάτρης ἦταν, ἀλλά τί ἀγάπη εἶχε μέσα της! Ὅταν ὁ Προφήτης πῆγε και τῆς ζήτησε ψωμί, τοῦ εἶπε: «Ἔχουμε λίγο λάδι καὶ ἀλεύρι· αὐτό θὰ φάω με τα παιδιά μου καὶ μετά θα πεθάνουμε». Δεν τοῦ εἶπε: «Δεν ἔχουμε να σοῦ δώσουμε». Και ὅταν ὁ Προφήτης, για να δοκιμάσει την προαίρεσή της, τῆς εἶπε να φτιάξη ψωμὶ πρῶτα για ἐκεῖνον και μετά για τα παιδιά της, ἡ καημένη ἀμέσως τοῦ ἒφτιαξε.
Ἂν δεν εἶχε μέσα της ἀγάπη, θα ἔβαζε λογισμούς. «Δεν φτάνει που τοῦ λέω ὅτι ἔχουμε λίγο, θα ἔλεγε, ζητάει να φτιάξω πρῶτα για ἐκεῖνον!».
Φάνηκε ἡ προαίρεσή της, για νὰαἔχουμε ἐμεῖς παραδείγματα. Ἀλλά ἐμεῖς διαβάζουμε...Ἁγία Γραφή, διαβάζουμε τόσα και τόσα, και τί κάνουμε;
Θυμᾶμαι, και στο Σινά τα Βεδουϊνάκια που δεν ἤξεραν τίποτε ἀπό το Εὐαγγέλιο, ἂν τους ἔδινες κάτι, ἀκόμα και πολύ λίγο να ἦταν, θα το μοιράζονταν μεταξύ τους και θὰ ἔπαιρναν ὅλα ἀπό λίγο. Και ἂν για το τελευταῖο δεν ἔμενε τίποτε, θα τοῦ ἔδιναν τα ἄλλα ἀπό το δικό τους.
Ὅλα αὐτά να τα παίρνετε σαν παράδειγμα και να ἐξετάζετε τον ἑαυτό σας, για να βλέπετε ποῦ βρίσκεσθε. Ἂν ἐργάζεται ἔτσι κανείς, ὠφελεῖται ὄχι μόνον ἀπό τους Ἁγίους καὶ ἀπό τους ἀγωνιστές, ἀλλά ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους. Σκέφτεται: «Αὐτὸ το φιλότιμο το ἔχω ἐγώ; Πῶς θα κριθῶ;» Γιατί ὁ καθένας μας μόνος του θὰ κριθῆ ἀπό τον καλύτερό του.
Ἀξία ἔχει νὰ δίνουμε ἀπὸ το ὑστέρημά μας, εἴτε πρόκειται για κάτι πνευματικό εἴτε για κάτι ὑλικό. Ἔχω, ἂς ὑποθέσουμε, τρία μαξιλάρια. Ἂν δώσω τὸ ἕνα πού μοῦ περισσεύει, δεν ἔχει ἀξία. Ἐνῶ, ἂν δώσω αὐτό που χρησιμοποιῶ γιὰ προσκέφαλο, αὐτό ἔχει ἀξία, γιατί ἔχει θυσία. Γι’ αὐτό καὶ ὁ Χριστός εἶπε γιὰ την χήρα: «Ἡ χήρα ἡ πτωχή αὔτη πλεῖον πάντων ἔβαλεν…»
Ἀπό το βιβλίο: «Πάθη και Ἀρετές», Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Ε΄,
ἔκδοσις Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης
