«Κύριε! Το όνομα σου είναι Αγάπη: μη με αποδοκιμάσεις για τις αμαρτίες μου.
Το όνομα σου είναι Δύναμη: ενίσχυσέ με για να μην πέφτω στο κακό.
Το όνομα
σου είναι Ειρήνη: πράυνε την ταραγμένη μου ψυχή.
Το όνομα
σου είναι Έλεος: μην παύσεις να με συγχωρείς».
Τα νέφη
του κακού, το ένα σκοτεινότερο από το άλλο, σωρεύονται κάποτε πάνω από την ψυχή
μας. Είναι κάτι το αναπόφευκτο. Αλλά είναι κινούμενα νέφη και περαστικά. Δε θα
μείνουν οριστικά εκεί, όπως συμβαίνει και με τα σύννεφα του υλικού ορίζοντος.
Θα επακολουθήση η ευδία. Και ο Ήλιος της Δικαιοσύνης θα ξαναλάμψη στην ψυχή και
θα την ξαναθερμάνη.
Όταν λέμε
«Πάτερ ημών», ας θυμόμαστε και ας πιστεύουμε ότι ο Ουράνιος Πατέρας μας ποτέ
δεν μας ξεχνά και ποτέ δεν θα μας ξεχάση, αφού και ένας γήινος καλός πατέρας
ποτέ δεν ξεχνά και ποτέ δεν περιφρονεί τα παιδιά του. « Οίδεν ο Πατήρ υμών ο
ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων» (Ματθ. στ΄ 32). Βάλε αυτά τα λόγια στην
καρδιά σου . Θυμήσου ότι ο Ουράνιος Πατέρας σε περιβάλλει αδιάκοπα με στοργή
και φροντίδα και ότι δεν λέγεται Πατέρας σου χωρίς αιτία. Πατέρας δεν είναι μια
κενή λέξις , χωρίς εννοια και δύναμη. Είναι μία λέξις γεμάτη από έννοια και
δύναμι.
