Όταν είσαι καλά δεν μπορείς να το κρύψεις.
Και γιατί να το κρύψεις;
Γιατί να κρύψεις την χαρά σου, αυτό που νιώθεις;
Μη το κρύβεις, αντιθέτως μοιράσου το.
Το ανεπιτήδευτο χαμόγελό σου ίσως κάνει και κάποιον ακόμα να χαμογελάσει.
------------------------------
Δεν είναι το ζητούμενο να είμαστε -με το ζόρι- καλά και χαρούμενοι. Όμως όταν συμβαίνει, καλό είναι να το ζούμε, να το καλλιεργούμε, να το παίρνουμε μέσα μας και έπειτα να το μοιράζουμε και στους γύρω μας.
------------------------------
Εύχομαι πάντα να είστε καλά. Και καλά είμαστε όταν δεν μένουμε σ'αυτό που μας λείπει, σ'αυτό που μας στράβωσε αλλά σε όλα αυτά που έχουμε, σε όλα αυτά που ο Θεός μας ευλόγησε να έχουμε στην ζωή μας· είτε είναι η υγεία μας, είτε μια έντιμη εργασία, είτε έναν άνθρωπο να ενδιαφέρεται για εμάς. Σίγουρα παίζουν πολλά ρόλο στο εάν θα έχουμε χαρά ή όχι. Ο πιο σημαντικός όμως όμως είναι το πώς τοποθετούμαστε εμείς στα προβλήματα και τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Με μιζέρια ή με αρχοντιά; με ελπίδα ή μοιρολατρικά; με ανδρεία ή με φόβο;
------------------------------
Μα περισσότερο ο άνθρωπος είναι καλά και χαμογελά με νόημα όταν ζει μέσα την αγκαλιά της μάνας Εκκλησίας. Πώς να μην είσαι χαρούμενος, αφού νιώθεις αυτήν την μακαρία ασφάλεια, αφού βιώνεις αυτήν την προοπτική του αιωνίου;
------------------------------
Ο απ. Παύλος γράφει στους Θεσσαλονικείς: "Πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε· τούτο γαρ θέλημα Θεού εν Χριστώ Ιησού εις υμάς".
Ο Θεός μας αυτό θέλει. Αυτόν τον τρόπο ύπαρξής μας επιθυμεί. Να είμαστε χαρούμενοι, προσευχόμενοι, γεμάτοι ευχαριστιακό φρόνημα προς όλους. Το ένα γεννά και γεννάται από το άλλο. Χαρά, προσευχή, ευχαριστία.
------------------------------
Σε βρίζει ο άλλος; χαμογέλα του.
Σε κοιτά ο άλλος με μισό μάτι; εσύ κλείσ' του το μάτι.
Έχεις μια δοκιμασία; προσευχήσου με πίστη.
Έχεις πειρασμό μεγάλο; γονάτισε ταπεινά και παραδώσου στον Θεό.
Σου πάνε όλα στραβά; ευχαρίστησε για τα καλά που έχεις και ίσως δεν τα εκτιμάς ορθά. Μην κάθεσαι και αναλύεις τα κακά, μην μένεις στο λάθος προχώρα στο μάθημα που πήρες, προχώρα στην προσπάθεια να διορθώσεις το κακό με καλό.
------------------------------
Όχι, δεν είναι ο χριστιανός ονειροπόλος, ούτε χαζοχαρούμενος. Ο χριστιανός είναι όμως ένας αισιόδοξος ρεαλιστής. Ξέρει πως έχουν τα πράγματα αλλά ελπίζει στον Θεό. Αισιοδοξεί διότι δεν μένει σ'αυτήν την ζωή. Δεν μένει στις θλίψεις, στις προδοσίες, στις κακίες, στις μικροψυχίες, στις εμπάθειες, στα λάθη, στους εγωισμούς...
Χαμογελά γιατί βλέπει πίσω από το σκοτάδι -που πολλές φορές απειλεί την ειρήνη και την χαρά του- να έρχεται ο Ήλιος της δικαιοσύνης, να ανατέλλει το Φως της αιωνιότητας.
------------------------------
Πώς να μη χαμογελάς λοιπόν, πώς να μην σκιρτά η καρδιά σου ακόμα και τότε που η μονότονη καθημερινότητα σε περικυκλώνει... όταν φέρνεις μπροστά σου τον Χριστό;
------------------------------
Ναι, χωρίς Χριστό η ζωή δεν αντέχεται.
Χωρίς Χριστό όλα καταντούν βαρετά, όλοι γίνονται ανυπόφοροι, τίποτα δεν σε γεμίζει, δεν σε ειρηνεύει, δεν σε ολοκληρώνει.
Χωρίς Χριστό δεν υπάρχει νόημα.
Μερικές στιγμές ίσως νομίζεις ότι ευτυχείς, όμως αυτές οι στιγμές είναι εξαιρέσεις στον κανόνα της ζώης σου που είναι γεμάτος ταραχή και νεύρα, κενό και αγωνία, κατήφεια και λιγοψυχία.
------------------------------
Όλα όμως αλλάζουν όταν ο Χριστός σου χαμογελά ως φίλος και αδελφός, ως σωτήρας και λυτρωτής.
Να σου χαμογελά ο Θεός...τι πιο υπέροχο.
Να σου χαμογελά μέσα από τον ήλιο και το φεγγάρι,
μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού,
μέσα από τις ρυτίδες τις γιαγιάς σου και του παππού σου,
μέσα από τις μυρωδιές του φαγητού της μάνας σου,
μέσα από τα ροζιασμένα χέρια του πατέρα σου,
μέσα από τις μουσικές ενός πλανόδιου μουσικού,
μέσα από το δικό σου ντροπαλό χαμόγελα που με κάνει και θέλω να σε αγκαλιάσω,
μέσα από ένα αγριολούλουδο,
μέσα από τα γέλια ενός φίλου,
μέσα από τα Μυστήρια της Εκκλησίας,
μέσα από τους ήχους της ερημιάς ή μιας μεγαλούπολης,
μέσα από τα λείψανα των Αγίων και των ιερών εικόνων,
μέσα από εκείνο το δάκρυ σου που είδα να σκουπίζεις λίγο πριν κοινωνήσεις το Σώμα Του και το Αίμα Του.
Χαμογέλα μου.
Χαμογέλα Του.
Και γιατί να το κρύψεις;
Γιατί να κρύψεις την χαρά σου, αυτό που νιώθεις;
Μη το κρύβεις, αντιθέτως μοιράσου το.
Το ανεπιτήδευτο χαμόγελό σου ίσως κάνει και κάποιον ακόμα να χαμογελάσει.
------------------------------
Δεν είναι το ζητούμενο να είμαστε -με το ζόρι- καλά και χαρούμενοι. Όμως όταν συμβαίνει, καλό είναι να το ζούμε, να το καλλιεργούμε, να το παίρνουμε μέσα μας και έπειτα να το μοιράζουμε και στους γύρω μας.
------------------------------
Εύχομαι πάντα να είστε καλά. Και καλά είμαστε όταν δεν μένουμε σ'αυτό που μας λείπει, σ'αυτό που μας στράβωσε αλλά σε όλα αυτά που έχουμε, σε όλα αυτά που ο Θεός μας ευλόγησε να έχουμε στην ζωή μας· είτε είναι η υγεία μας, είτε μια έντιμη εργασία, είτε έναν άνθρωπο να ενδιαφέρεται για εμάς. Σίγουρα παίζουν πολλά ρόλο στο εάν θα έχουμε χαρά ή όχι. Ο πιο σημαντικός όμως όμως είναι το πώς τοποθετούμαστε εμείς στα προβλήματα και τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Με μιζέρια ή με αρχοντιά; με ελπίδα ή μοιρολατρικά; με ανδρεία ή με φόβο;
------------------------------
Μα περισσότερο ο άνθρωπος είναι καλά και χαμογελά με νόημα όταν ζει μέσα την αγκαλιά της μάνας Εκκλησίας. Πώς να μην είσαι χαρούμενος, αφού νιώθεις αυτήν την μακαρία ασφάλεια, αφού βιώνεις αυτήν την προοπτική του αιωνίου;
------------------------------
Ο απ. Παύλος γράφει στους Θεσσαλονικείς: "Πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε· τούτο γαρ θέλημα Θεού εν Χριστώ Ιησού εις υμάς".
Ο Θεός μας αυτό θέλει. Αυτόν τον τρόπο ύπαρξής μας επιθυμεί. Να είμαστε χαρούμενοι, προσευχόμενοι, γεμάτοι ευχαριστιακό φρόνημα προς όλους. Το ένα γεννά και γεννάται από το άλλο. Χαρά, προσευχή, ευχαριστία.
------------------------------
Σε βρίζει ο άλλος; χαμογέλα του.
Σε κοιτά ο άλλος με μισό μάτι; εσύ κλείσ' του το μάτι.
Έχεις μια δοκιμασία; προσευχήσου με πίστη.
Έχεις πειρασμό μεγάλο; γονάτισε ταπεινά και παραδώσου στον Θεό.
Σου πάνε όλα στραβά; ευχαρίστησε για τα καλά που έχεις και ίσως δεν τα εκτιμάς ορθά. Μην κάθεσαι και αναλύεις τα κακά, μην μένεις στο λάθος προχώρα στο μάθημα που πήρες, προχώρα στην προσπάθεια να διορθώσεις το κακό με καλό.
------------------------------
Όχι, δεν είναι ο χριστιανός ονειροπόλος, ούτε χαζοχαρούμενος. Ο χριστιανός είναι όμως ένας αισιόδοξος ρεαλιστής. Ξέρει πως έχουν τα πράγματα αλλά ελπίζει στον Θεό. Αισιοδοξεί διότι δεν μένει σ'αυτήν την ζωή. Δεν μένει στις θλίψεις, στις προδοσίες, στις κακίες, στις μικροψυχίες, στις εμπάθειες, στα λάθη, στους εγωισμούς...
Χαμογελά γιατί βλέπει πίσω από το σκοτάδι -που πολλές φορές απειλεί την ειρήνη και την χαρά του- να έρχεται ο Ήλιος της δικαιοσύνης, να ανατέλλει το Φως της αιωνιότητας.
------------------------------
Πώς να μη χαμογελάς λοιπόν, πώς να μην σκιρτά η καρδιά σου ακόμα και τότε που η μονότονη καθημερινότητα σε περικυκλώνει... όταν φέρνεις μπροστά σου τον Χριστό;
------------------------------
Ναι, χωρίς Χριστό η ζωή δεν αντέχεται.
Χωρίς Χριστό όλα καταντούν βαρετά, όλοι γίνονται ανυπόφοροι, τίποτα δεν σε γεμίζει, δεν σε ειρηνεύει, δεν σε ολοκληρώνει.
Χωρίς Χριστό δεν υπάρχει νόημα.
Μερικές στιγμές ίσως νομίζεις ότι ευτυχείς, όμως αυτές οι στιγμές είναι εξαιρέσεις στον κανόνα της ζώης σου που είναι γεμάτος ταραχή και νεύρα, κενό και αγωνία, κατήφεια και λιγοψυχία.
------------------------------
Όλα όμως αλλάζουν όταν ο Χριστός σου χαμογελά ως φίλος και αδελφός, ως σωτήρας και λυτρωτής.
Να σου χαμογελά ο Θεός...τι πιο υπέροχο.
Να σου χαμογελά μέσα από τον ήλιο και το φεγγάρι,
μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού,
μέσα από τις ρυτίδες τις γιαγιάς σου και του παππού σου,
μέσα από τις μυρωδιές του φαγητού της μάνας σου,
μέσα από τα ροζιασμένα χέρια του πατέρα σου,
μέσα από τις μουσικές ενός πλανόδιου μουσικού,
μέσα από το δικό σου ντροπαλό χαμόγελα που με κάνει και θέλω να σε αγκαλιάσω,
μέσα από ένα αγριολούλουδο,
μέσα από τα γέλια ενός φίλου,
μέσα από τα Μυστήρια της Εκκλησίας,
μέσα από τους ήχους της ερημιάς ή μιας μεγαλούπολης,
μέσα από τα λείψανα των Αγίων και των ιερών εικόνων,
μέσα από εκείνο το δάκρυ σου που είδα να σκουπίζεις λίγο πριν κοινωνήσεις το Σώμα Του και το Αίμα Του.
Χαμογέλα μου.
Χαμογέλα Του.
~ π. Παύλος Παπαδόπουλος
