Καλά Χριστούγεννα!
Το Θείο Φως Του Ουρανού να πλημμυρίσει τις καρδιές όλων.
Μερικά ακόμη βήματα πριν από Το Σπήλαιο, για να συναντήσουμε Τον Αχώρητο, που μπόρεσε και χώρεσε μέσα σε μια σπηλιά, για να χωρέσει όλους εμάς στη δική Του Αγκαλιά ...
Καθώς πλησιάζουμε απομένει άραγε κάτι που έπρεπε, και δεν κάναμε;
Τακτοποιήσαμε άραγε την πιο μικρή ακαταστασία στο σπήλαιο της δικής μας σπηλιάς, της φάτνης της δικής μας καρδιάς;
Και μια και απομένουν ελάχιστες μόνο μέρες, σταματώ λιγάκι κ΄ αναλογίζομαι την κάθε μέρα που πέρασε... Αφήνω για λίγο όλες τις μέριμνες, όλα τα τρεχάματα, δίνω το χρόνο στον εαυτό μου να ξεκουραστεί από όλα αυτά και να σκεφτεί τι έχει, πολύ σημαντικό απομείνει, που δεν έγινε...
Κάνοντας μια αναδρομή με το μυαλό μου, βλέπω πως πολλά πράγματα βρίσκονται ακόμα σε ακαταστασία και σκέφτομαι τον κάθε άνθρωπο που έχω συναντήσει στην πορεία της ζωής μου, από το κοντινό μου περιβάλλον, μέχρι και το πιο απόμακρο...
Αν έχω, έστω και άθελά μου, πικράνει κάποιους συνανθρώπους μου, στεναχωρήσει, πληγώσει, απογοητεύσει, σκύβω το κεφάλι και ζητώ ταπεινά συγνώμη, από τον καθένα ξεχωριστά.
Ζητώ πρώτα συγνώμη από Τον Πλάστη και Τον Δημιουργό μου για κάθε σκέψη, πράξη, λόγο που Τον πόνεσαν. Που Του ξανακάρφωσαν τα καρφιά στις παλάμες, που Του ξαναλόγχισαν Την πλευρά, που Του ξαναπότισαν το ξύδι και τη χολή, που Του ξαναμάτωσαν Την καρδιά.
Συγνώμη!
Στη συνέχεια ζητώ συγνώμη από εσένα. Εσένα το σύζυγο, το σύντροφο, το φίλο, τον αδελφό, την αδελφή, το παιδί, τον πατέρα, τη μητέρα, το συνάδελφο, τον προϊστάμενο, τον κάθε διπλανό, μα και μακρινό, συνοδοιπόρο στην πορεία της ζωής, που τον πίκρανα, που στεναχώρεσα, που πόνεσα, που λύπησα, που απογοήτευσα, είτε θεληματικά είτε άθελά μου.
Συγνώμη από όλου εσάς!
Το κάθε φταίξιμο είναι δικό μου, που πηγάζει μέσα από τον ανελέητο εγωισμό μου, που καλλιεργώ με τα πάθη και τα θέλω μες στην ψυχή μου και μου στερεί τη χαρά και την αγάπη από τη ζωή. Με τη συναίσθηση της ευθύνης απέναντι Στο Θεό και στον αδελφό μου, με αυτές τις σκέψεις και αυτές τις δύο μεγάλες "Συγνώμες", πλησιάζω κι εγώ δειλά-δειλά, με όλους εσάς τους συνοδοιπόρους της ζωής, στης Βηθλεέμ Το Σπήλαιο, για να συναντήσω και να προσκυνήσω μαζί με τους ποιμένες, Το Νεογέννητο Θείο Βρέφος...
