Ἡ μεγάλη
ἡμέρα καί ἑορτή τῆς 25ης Μαρτίου ἰδού εὐρίσκεται ἐπί θύραις. Ὁ
ἑορτασμός, λόγῳ τῶν ἐπικρατουσῶν εἰδικῶν συνθηκῶν δέν θά εἶναι
"λαμπρός", ὅπως τίς προηγούμενες φορές. Δέν θά γίνουν "ἐπίσημες"
Δοξολογίες, δέν θά πραγματοποιηθοῦν παρελάσεις, δέν θά ἐκφωνηθοῦν
πανηγυρικοί λόγοι.
Ὁ ἐφετινός
ἑορτασμός ἔχει τήν ἰδιαιτερότητα, ὅτι θά πραγματοποιηθῆ ἐσωτερικά,
καρδιακά, προσευχητικά ἐν τῷ οἰκῳ καί ἐν τῷ ἱερῷ Ναῷ μέσα ἀπό τήν Θεία
Λειτουργία (ὅπου τελεσθῇ), μέ τήν συμμετοχή τῶν ἐλαχίστων, ὅπως
προβλέπεται ἀπό τίς ὁδηγίες τῶν ἁρμοδίων Ἀρχῶν.
Στήν πόλη
μας, θά λειτουργήσωμε στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τῆς Εὑαγγελιστρίας, ὁ
ὁποῖος μάλιστα πανηγυρίζει,μεταδιδομένης τῆς Θείας Λειτουργίας ἀπό τόν
Ἐκκλησιαστικό Τηλεοπτικό μας Σταθμό καί τόν Ραδιοφωνικό μας Σταθμό.
Αὐτός ὁ
ξεχωριστός ἑορτασμός πρέπει νά μᾶς φέρει ψυχικά πιό κοντά σέ ἐκείνους οἱ
ὁποῖοι κατά τήν διάρκεια τῆς φρικτῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς, ὑπέφεραν,
βασανίστηκαν, θανατώθηκαν καί γενικῶς μέ ἡρωϊκό φρόνημα ἀγωνίστηκαν ὑπέρ
τῆς ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου πίστεως καί τῆς γλυκυτάτης Πατρίδος μας.
Πιστεύομεν
ὅτι οὐδείς Ἕλληνας θά ἀφήσῃ τήν λήθη νά καλύψῃ τά γεγονότα, τίς πράξεις
τίς ἡρωϊκές, τά κατορθώματα ἡρώων καί μαρτύρων κληρικῶν καί λαϊκῶν,
ἀνδρῶν καί γυναικῶν, μικρῶν καί μεγάλων γιά τήν πίστη, γιά την ἐλευθερία
καί τήν ἀνθρώπινη τιμή καί ἀξιοπρέπεια.
Στίς ψυχές
πρέπει νά ξυπνήσουν καί πάλι οἱ μνῆμες πού παραλάβαμε ἀπό τούς πατέρες
μας καί νά φωτίσῃ λαμπρότερη ἡ δάδα τῆς ἱερᾶς παρακαταθήκης, ἡ ὁποία
ξεκίνησε ἀπό τά χέρια τοῦ μαρτυρικοῦ Αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου τοῦ
Παλαιολόγου, ἀπό τίς θρυλικές τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων ἐπάλξεις καί
περνώντας ἀπό ἑκατόμβες μαρτύρων καί μυριάδες ἀγωνιστῶν, ἔφθασε ὡς τό
σχοινί τοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου τοῦ Ε΄, ὡς τά χέρια τοῦ γιγαντόψυχου
Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, τοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, τοῦ Παπαφλέσσα καί
τῶν ἄλλων ἱερῶν τῆς πίστεως καί τῆς Πατρίδος μας ἀγωνιστῶν καί
ἐθελοθύτων σφαγίων.
Χρέος
ἀνεξόφλητον ἡ τιμή πρός τούς ἥρωες, ἡ ἀπόδοση εὐγνωμοσύνης, ὁ σεβασμός, ἡ
προσευχή γιά τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τους, ἡ ὑπόσχεση ὅτι θά κρατήσωμε
ὅ,τι μᾶς παρέδωσαν, ὅτι δέν θά κάνωμε ἐκπτώσεις μπροστά στήν προάσπιση
τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων μας καί ὅτι θά μεταλαμπαδεύσωμε στούς
ἐπιγενομένους τήν ἀγάπη σ' αύτές τίς ἀκατάλυτες ἀξίες στήν πίστη δηλαδή
στόν ἀληθινό Θεό, στήν ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα καί στήν ἀφοσίωση μας στήν
Ὀρθόδοξη ἁγία Μητέρα μας Ἐκκλησία, ἡ ὁποία ἐκένωσε τόν ἑαυτό της καθ'
ὅλη τήν διάρκεια τῆς πικροτάτης δουλείας καί τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος γιά τήν
ἐλευθερία καί ἡ ὁποία συνεχῶς κενοῦται γιά τά παιδιά της.
Ἡ ἑορτή τῆς
25ης Μαρτίου εἶναι γιά μιά ἀκόμη φορά εὐκαιρία νά ἀποδώσωμε τιμή στά
ἱερά μας σύμβολα καί νά ὑψώσωμε μέ ὑπερηφάνεια στά μπαλκόνια καί στούς
ἐξῶστες τῶν σπιτιῶν μας καί τῶν χώρων ἐργασίας μας, τήν Σημαία μας, ἡ
ὁποία μέ τήν γαλανόλευκη θωριά της καί τόν σταυρό πού στά σπλάχνα της
φέρει, συγκλονίζει, συγκινεῖ καί ἐμπνέει γιά ζωή ουσιαστική καί γιά
πράξεις ἡρωϊσμοῦ πού τίς σημαδεύει, ἐάν χρειασθῇ, ἡ μέχρις αἵματος
θυσία.
Ἀγαπητοί μου,
μέσα ἀπό τό σπίτι μας ἄς μεταφερθοῦμε νοερά στῶν θυσιῶν τους
ἁγιασμένους καί μέ αἵματα ποτισμένους τόπους καί στά ἱερά τῶν
ἀνδρειωμένων τρόπαια καί ἄς γονατίσωμε στούς ἀνδριάντες τῶν ἱερῶν τῆς
πίστεως καί τῆς πατρίδος προμάχων, στεφάνι καρδιᾶς καταθέτοντες, φόρον
ἐλάχιστον τιμῆς καί εὐγνωμοσύνης, ἀνθ' ὧν ὑπέρ ἡμῶν ἔπραξαν.
Ἄς γονατίσωμε
μπροστά στό εἰκόνισμα τῆς Παναγίας μας καί θυμίαμα ἄς προσφέρωμε καί
ἁγιοκέρι ἄς ἀνάψωμε γιά τήν πανίερη μνήμη τους.
Ὁ ἐφετινός
ἑορτασμός εἶναι ξεχωριστός, πιό βαθύς, περισσότερο πνευματικός. Μᾶς
ἐπιτρέπει νά συνομιλήσωμε πιό πολύ μέ τούς ἥρωες προγόνους μας, μάλιστα
λίγο προτοῦ ἑορτάσωμε τά 200 χρόνια ἀπό τήν παλλιγγγενεσία τοῦ Γένους
μας κατά τό 1821.
Αὐτός ὁ
ἑορτασμός, ὁ μοναδικός στά χρόνια τῆς πορείας τῆς Πατρίδος μας, μᾶς
βοηθάει νά ἀνασυντάξωμε τῖς εσωτερικές μας δυνάμεις, προκειμένου καί
τώρα νά ἀντέξωμε στίς ὅποιες ἀντιξοότητες καί δυσκολίες, ἀλλά καί στό
μέλλον νά πορευθοῦμε μέ ἦθος, ἀξιοπρέπεια, τιμή καί ὑπερηφάνεια γιά τίς
πολλές τοῦ Γένους μας ἀρετές καί γιά τίς ἄπειρεςτοῦ Θεοῦ εὐεργεσίες.
