Ευαγγέλιο Κυριακής, Κατά Λουκά ΙΗ'(18) 18-27 - Ο πλούσιος άρχοντας

Ευαγγέλιο Κυριακής, Κατά Λουκά ΙΗ'(18) 18-27

Καὶ ἐπηρώτησέ τις αὐτὸν ἄρχων λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;
εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός.
τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου.
ὁ δὲ εἶπε· ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου.
ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι.
ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα.
ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ!
εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν.
εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· καὶ τίς δύναται σωθῆναι;
ὁ δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.

Νεοελληνική απόδοση

Ο πλούσιος άρχοντας

Και κάποιος άρχοντας τον επερώτησε λέγοντας: «Δάσκαλε αγαθέ, τι να κάνω, για να κληρονομήσω ζωή αιώνια;»
Του είπε τότε ο Ιησούς: «Τι με λες αγαθό; Κανείς δεν είναι αγαθός παρά μόνο ένας, ο Θεός.
Τις εντολές τις ξέρεις: Μη μοιχέψεις, μη φονεύσεις, μην κλέψεις, μην ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου».
Εκείνος είπε: «Αυτά όλα τα φύλαξα από τη νεότητά μου».
Όταν το άκουσε τότε ο Ιησούς, του είπε: «Ακόμα ένα σου λείπει: πούλησε όλα όσα έχεις και διαμοίρασέ τα σε φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό στους ουρανούς, και έλα ακολούθα με».
Εκείνος, όταν άκουσε αυτά, έγινε περίλυπος. γιατί ήταν πάρα πολύ πλούσιος.
Όταν ο Ιησούς τότε τον είδε, που έγινε περίλυπος, είπε: «Πόσο δύσκολα εκείνοι που έχουν τα χρήματα μπαίνουν στη βασιλεία του Θεού!
Γιατί είναι ευκολότερο μια καμήλα να εισέλθει από τρύπα βελόνας παρά πλούσιος να εισέλθει στη βασιλεία του Θεού».
Είπαν τότε όσοι άκουσαν: «Και ποιος δύναται να σωθεί;»
Εκείνος είπε: «Τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για το Θεό».

Η πρωτεργάτρια της νοεράς προσευχής...

Η πρωτεργάτρια

της νοεράς προσευχής...

Όσα χρόνια παρέμενε μέσα στο ιερό του Ναού ως παιδί, αυτή ήταν η αδιάλειπτη εργασία της.

Το χάρισμα αυτό το έλαβε κατευθείαν από την ίδια ένας σύγχρονος όσιος γέροντας,

ο Ιωσήφ ο Ησυχαστής...

Κυοφόρησε και έφερε στον κόσμο την Αλήθεια,

και ο κόσμος Της ανταπέδωσε πόνο και σταυρό...

Πόνεσε όσο καμία άλλη, γιατί αγάπησε όσο καμία άλλη.

Και αγάπησε αληθινά,

γιατί αγάπησε την μόνη Αλήθεια..

Τον Υιό της και Θεό...

Όταν ηρπάγη ο νους του Οσίου Ανδρέα του δια Χριστόν Σαλού στον ουρανό, ρώτησε τους αγγέλους, απορημένος γιατί Εκείνη έλειπε, και η απάντηση που πήρε ήταν:

"Η Παναγία δεν είναι εδώ. Τρέχει στα πέρατα της γης και βοηθά όποια ψυχή την επικαλείται..."

Ο άγιος Εφραίμ ο εν Νέα Μάκρη, όσο ήταν εν ζωή, ευλαβούταν πολύ την Παναγία και καθημερινά διάβαζε τους χαιρετισμούς.

Η Παναγιά ως αντίδωρο στην μεγάλη του αυτή αγάπη,

τού έδωσε το χάρισμα, όταν κάποιος τον επικαλείται

να απαντάει άμεσα...

Λίγα και φτωχά τα λόγια Παναγιά μου μπροστά στο μεγαλείο της ταπείνωσής Σου, της σωφροσύνης Σου, της αγιότητάς Σου. Ξέρω πώς δεν μας ξεχνάς και μεσιτεύεις πάντα σε Εκείνον για μας τους αθλίους...

Τον κατευνάζεις και Τον παρακαλάς για μας.

Μήτηρ αειπάρθενε και υπερευλογημένη πρέσβευε υπέρ ημών των αμαρτωλών.

Χαίρε και πάλι χαίρε Θεοτόκε Παρθένε, Κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά Σου...

Ευλογημένη Συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου. Ότι Σωτήρα έτεκες πάντων των ψυχών ημών....

Λαμπρινή Παπαποστόλου

ΠΗΓΗ

Η μοναξιά της πολυκοσμίας - Άγιος Πορφύριος

Ο Χριστός δεν Σταυρώθηκε για να έχουμε παρέα και ζεστασιά.
Όχι πως υπάρχει κάτι κακό στο να τα έχουμε αυτά.
Και ανθρώπινο είναι και ευκταίο.
Αλλά δεν είναι ο στόχος μας.
Δεν είναι ο σκοπός μας.
Είναι ανθρώπινες παρηγοριές.
Τι σημαίνει όμως παρέα, ζεστασιά και αποδοχή για έναν Χριστιανό;
Παρά το ότι είναι ευλογημένα και καλά, αν πρέπει για να τα αποκτήσεις αυτά πρέπει να εξευτελιστείς ως προσωπικότητα (και δεν εννοώ την ταπείνωση, αλλά το να κάνεις παραχωρήσεις στις αρχές σου ως Χριστιανός
και να γίνουν κλωτσοσκούφι) και να λες πράγματα που μπορεί να χαροποιούν τον κόσμο, απλά για να είσαι ο γελωτοποιός τους, για να νοιώθουν όμορφα, ευχάριστα, χαρούμενα, τότε δεν κάνεις τίποτα.
Δεν είναι show business η πνευματική ζωή.
Μπορεί να είσαι ανάποδος, γκρινιάρης και απαιχθής τύπος και να έχεις δίκιο και μπορεί να είσαι αγαπητός , δημοφιλής και πράος και να βρεθείς στα σκουπίδια της ιστορίας.
Ο Χριστιανισμός δεν είναι ηθική.
Δεν είναι αυτοδικαίωση.
Δεν είναι η γνώμη των άλλων.
Ο Ντοστογιέφσκι δεν ήταν «καλός άνθρωπος», καθαρματάκι ήταν.
Αλλά υπηρέτησε τον Χριστό.
Ήξερε να ψυχογραφεί τόσο καλά τον άνθρωπο , την ψυχή , γιατί γνώριζε από πρώτο χέρι την δική του διαφθορά. Τα δικά του καλά – κακά που συνυπάρχουν μέσα σε όλους.
Το ίδιο άλλοι πολλοί στην ιστορία.
Ο Χριστός δεν σταυρώθηκε για τα «καλά παιδιά» αλλά κυρίως για τα κακά.
Το να μην ακολουθήσεις το κοινωνικό μάρκετινγκ τελικά σε διώχνει μακριά.
Μένεις μόνος.
Φταις και εσύ που έχεις μείνει μόνος;
Αναμφίβολα.
Αλλά και τι έγινε;
Καλύτερα να περάσεις την κόλαση εδώ παρά μετά.
Δεν δικαιωνόμαστε αναμεταξύ μας με ψήφο όπως στα καλλιστεία.
Πρέπει όμως και εσύ να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν.
Πράγμα δύσκολο.
Αν θέλεις να σε αγαπούν, τότε είσαι εγωϊστής.
Αυτό φέρνει σε νέα μέτρα την πνευματική μας πρόοδο: πρέπει να αγαπούμε, αλλά δεν είναι απαραίτητο να μας αγαπούν !

Άγιος Πορφύριος

Ποιά είναι τα άπειρα δώρα που μας δόθηκαν απ'το Θεο ;; - Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΕΣ οἱ τροφὲς ἀλλὰ ἡ γαστριμαργία• ...
οὔτε τὰ χρήματα ἀλλὰ ἡ φιλαργυρία• ...
οὔτε ἡ ὁμιλία ἀλλὰ ἡ φλυαρία• ...οὔτε τὰ εὐχάριστα τοῦ κόσμου ἀλλὰ ἡ ὑπερβολή , ....οὔτε ἡ ἀγάπη γιὰ τοὺς δικούς μας παρὰ μόνο ὅταν γίνεται ἀφορμὴ νὰ μὴν εὐγνωμονοῦμε τὸν Θεό• ....οὔτε τὰ ροῦχα ὅταν τὰ ἔχουμε γιὰ νὰ σκεπαζόμαστε καὶ νὰ φυλαγόμαστε ἀπὸ τὸ κρῦο καὶ τὸν καύσωνα, ἀλλὰ τὰ περιττὰ καὶ τὰ πολυτελῆ• .....οὔτε τὰ σπίτια ὅταν τὰ ἔχουμε γιὰ νὰ φυλαγόμαστε ἀπ᾽ αὐτὰ ποὺ μόλις εἶπα καὶ ἀκόμη ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, θηρία καὶ ἀνθρώπους, ἀλλὰ τὰ διόροφα καὶ τριόροφα, τὰ μεγάλα καὶ πολυδάπανα• .....οὔτε ἡ ἰδιοκτησία ἀλλὰ ὅ,τι δὲν ἀνήκει στὰ ἀπολύτως ἀπαραίτητα• ....οὔτε τὸ νὰ ἔχουν βιβλία βλάπτει ὅσους ἐπιθυμοῦν πολὺ τὴν ἀκτημοσύνη ἀλλὰ τὸ νὰ μὴν τὰ χρησιμοποιοῦν γιὰ θεοπρεπῆ ἀνάγνωση• ....οὔτε οἱ φίλοι ἀλλὰ οἱ φίλοι ποὺ δὲν κάνουν καλὸ στὴν ψυχή μας• ......οὔτε ἡ γυναίκα εἶναι κάτι κακὸ ἀλλὰ ἡ πορνεία• οὔτε ὁ πλοῦτος ἀλλὰ ἡ φιλαργυρία• ......οὔτε τὸ κρασὶ ἀλλὰ ἡ μέθη• ....οὔτε ἡ φυσιολογικὴ ὀργή, ἐκείνη ποὺ νοιώθουμε ἐναντίον τῆς ἁμαρτιῶν μας, ἀλλὰ ἐκείνη ποὺ νοιώθουμε γιὰ τοὺς συνανθρώπους μας• .....οὔτε ἡ ἐξουσία ἀλλὰ ἡ ἀρχομανία• .......οὔτε ἡ δόξα ἀλλὰ φιλοδοξία καὶ αὐτὸ ποὺ εἶναι ἀκόμα χειρότερο, ἡ κενοδοξία• .....οὔτε ἡ ἀρετὴ ἀλλὰ τὸ νὰ νομίζουμε ὅτι εἶναι δική μας• .....οὔτε ἡ γνώση ἀλλὰ τὸ νὰ νομίζουμε πὼς εἴμαστε γνωστικοὶ καὶ αὐτὸ ποὺ εἶναι ἀκόμα χειρότερο, ν᾽ ἀγνοοῦμε τὴν ἄγνοιά μας• ......οὔτε ἡ ἀληθινὴ γνώση ἀλλὰ ἡ ἀπατηλή• οὔτε ὁ κόσμος εἶναι κάτι κακὸ ἀλλὰ τὰ πάθη• ......οὔτε ἡ φύση ἀλλὰ οἱ διαστροφές• .....οὔτε ἡ ὁμόνοια, ἀλλὰ ἡ ὁμόνοια τῶν κακοποιῶν κι ἐκείνη ποὺ δὲν βοηθάει στὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς• οὔτε τὰ μέλη τοῦ σώματος ἀλλὰ ἡ κακὴ χρήση τους• ......γιατὶ ἡ ὅραση δὲν μᾶς δόθηκε γιὰ νὰ βλέπουμε ὅσα δὲν πρέπει ἀλλὰ γιὰ νὰ δοξάζουμε τὸν Δημιουργὸ βλέποντας τὰ κτίσματά του καὶ νὰ προοδεύουμε σύμφωνα μὲ τὰ ἀληθινὰ συμφέροντα τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός μας• ......οὔτε ἡ ἀκοὴ γιὰ ν᾽ ἀσχολούμαστε μὲ συκοφαντίες καὶ ἀνοησίες ἀλλὰ γιὰ ν᾽ ἀκοῦμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ κάθε φωνή, ἀνθρώπων, πτηνῶν καὶ ὅλων τῶν ἄλλων, καὶ νὰ δοξάζουμε τὸν Ποιητή τους• .......οὔτε ἡ ὄσφρηση γιὰ νὰ γίνει μαλθακὴ ἡ ψυχὴ καὶ νὰ χάνει τὸ φρόνημά της μέσα στ᾽ ἀρώματα, ὅπως λέει ὁ Θεολόγος, ἀλλὰ γιὰ ν᾽ ἀναπνέουμε καὶ νὰ δεχόμαστε τὸν ἀέρα ποὺ μᾶς χάρισε ὁ Θεὸς καὶ νὰ τὸν δοξάζουμε γι᾽ αὐτό• .......γιατὶ χωρὶς τὸν ἀέρα κανένα σῶμα δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει οὔτε ἀνθρώπου οὔτε ζώου (...) Καὶ τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια δὲν μᾶς δόθηκαν γιὰ νὰ κλέβουμε καὶ ν᾽ ἁρπάζουμε καὶ νὰ κτυποῦμε τοὺς ἄλλους ἀλλὰ γιὰ νὰ τὰ χρησιμοποιοῦμε στὶς θεάρεστες ἐργασίες• 

.......οἱ πιὸ ἀδύναμοι στὴν ψυχὴ γιὰ νὰ δίνουν ἐλεημοσύνη στοὺς φτωχοὺς καὶ νὰ βοηθοῦν ὅσους ἔχουν ἀνάγκη κι ἔτσι νὰ τελειοποιοῦνται, καὶ οἱ ἰσχυρότεροι στὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα γιὰ ν᾽ ἀσκοῦν ἀκτημοσύνη καὶ νὰ μιμοῦνται τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἅγιους μαθητές Του καὶ γιὰ νὰ δοξάζουν τὸν Θεὸ καὶ νὰ θαυμάζουν πῶς ὑπάρχει καὶ στὰ μέλη μας ἡ σοφία Του. .....Καὶ πῶς τὰ χέρια αὐτὰ καὶ τ᾽ ἀδύναμα δάκτυλά μας μὲ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἱκανὰ γιὰ κάθε ἐπιστήμη καὶ ἐργασία, γραφὴ καὶ δεξιότητα• ἀπ᾽ ὅπου προέρχεται ἡ γνώση τῶν ἀναρίθμητων τεχνῶν καὶ γραφῶν, τῆς ἐπιστήμης καὶ τῶν διαφόρων φαρμάκων, τόσων γλωσσῶν καὶ γραμμάτων• καὶ γενικὰ ὅλα ὅσα ἔχουν γίνει καὶ γίνονται καὶ θὰ γίνουν εἶναι δῶρα ποὺ μᾶς ἔχουν δοθεῖ καὶ μᾶς δίνονται συνεχῶς, ἔτσι ὥστε νὰ ἐπιβιώνουμε σωματικὰ καὶ νὰ σωθοῦμε ψυχικά, ἂν ὅλα αὐτὰ τὰ χρησιμοποιοῦμε σύμφωνα μὲ τοὺς σκοποὺς τοῦ Θεοῦ καὶ ἂν μέσα ἀπ᾽ αὐτὰ τὸν δοξάζουμε μὲ ἀπέραντη εὐγνωμοσύνη. Διαφορετικὰ ξεπέφτουμε καὶ καταστρεφόμαστε καὶ ὅλα στὴ ζωὴ αὐτὴ μᾶς ὁδηγοῦν στὴ θλίψη, ἀλλὰ καὶ σὲ αἰώνια κόλαση στὴ μέλλουσα ζωή, ὅπως ἔχει ἤδη εἰπωθεῖ.

Ὅσιος Πέτρος ὁ Δαμασκηνός