Είναι γνωστή η αιτία, για την οποία ο Κάιν φθόνησε τον αδελφό του Άβελ και τελικά τον σκότωσε: Πρόσφεραν και οι δύο θυσία στον Θεό. Ο γεωργός Κάιν από τους καρπούς που καλλιεργούσε και ο βοσκός Άβελ από τα πρόβατά του. Του Κάιν όμως την προσφορά δεν τη δέχθηκε ο Θεός. Διότι ήταν πρόχειρη, τυπική και στενόκαρδη. Έβγαινε από μία καρδιά, που δεν αγαπούσε αληθινά το Θεό. Μάλλον τον φοβόταν. Και γι΄ αυτό ήθελε απλώς να ... βγάλει την υποχρέωση με όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος! Αντίθετα ο Άβελ πρόσφερε ότι εκλεκτότερο είχε. Διότι λάτρευε αληθινά τον Θεό με μια καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη και αγάπη! Τον πίστευε και τον αναγνώριζε ολόψυχα Κύριο και Ευεργέτη του. Γι΄ αυτό και ο Θεός δέχθηκε ευάρεστα τη θυσία του.
Πολλές φορές κι εμείς, στη σχέση μας με το Θεό, μιμούμαστε τον Κάιν, Του προσφέρουμε ότι πιο λίγο και ότι πιο φθηνό μπορούμε. Κάποιες συνηθισμένες νοοτροπίες το μαρτυρούν.
Για παράδειγμα, λένε πολλοί:
Για παράδειγμα, λένε πολλοί:
Δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε και από τα ξημερώματα στην Εκκλησία. Και το "Δι΄ Ευχών" να προλάβουμε, καλά είναι ...!
Την ημέρα όσο είμαι ξεκούραστος και με καθαρό μυαλό ας κάνω με όρεξη τις αγαπημένες μου δουλειές. Και αργά το βράδυ ας γίνει (αν γίνει!) η "αγγαρεία" της προσευχής, βιαστική και πετσοκομμένη.
Είπαμε να δίνουμε πότε-πότε και καμμιά δεκάρα που μας περισσεύει ελεημοσύνη "για τα μάτια" όχι όμως και να μοιάσουμε με εκείνη την ανόητη χήρα που έσωσε από το υστέρημά της!
Δεν με κουράζει να δίνω κάθε Σάββατο πρόσφορο στον παπά και λίγο νάμα, αλλά μη μου ειπείς να συγχωρήσω εκείνον τον ... παλιάνθρωπο που με κακολόγησε ή με αδίκησε.