13 Ιανουαρίου 2017

Πώς το προσφέρεις;


Είναι γνωστή η αιτία, για την οποία ο Κάιν φθόνησε τον αδελφό του Άβελ και τελικά τον σκότωσε: Πρόσφεραν και οι δύο θυσία στον Θεό. Ο γεωργός Κάιν από τους καρπούς που καλλιεργούσε και ο βοσκός Άβελ από τα πρόβατά του. Του Κάιν όμως την προσφορά δεν τη δέχθηκε ο Θεός. Διότι ήταν πρόχειρη, τυπική και στενόκαρδη. Έβγαινε από μία καρδιά, που δεν αγαπούσε αληθινά το Θεό. Μάλλον τον φοβόταν. Και γι΄ αυτό ήθελε απλώς να ... βγάλει την υποχρέωση με όσο το δυνατόν λιγότερο κόστος! Αντίθετα ο Άβελ πρόσφερε ότι εκλεκτότερο είχε. Διότι λάτρευε αληθινά τον Θεό με μια καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη και αγάπη! Τον πίστευε και τον αναγνώριζε ολόψυχα Κύριο και Ευεργέτη του. Γι΄ αυτό και ο Θεός δέχθηκε ευάρεστα τη θυσία του. 
Πολλές φορές κι εμείς, στη σχέση μας με το Θεό, μιμούμαστε τον Κάιν, Του προσφέρουμε ότι πιο λίγο και ότι πιο φθηνό μπορούμε. Κάποιες συνηθισμένες νοοτροπίες το μαρτυρούν.

Για παράδειγμα, λένε πολλοί:
Δεν είσαι καλά που θα χαραμίζω εγώ τα νιάτα μου με προσευχές και νηστείες! Έχω καιρό, αργότερα, να κοιτάξω την ψυχή μου. Έτσι κι αλλιώς στα γεράματα δεν θα΄ χω τι να κάνω...!
Δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε και από τα ξημερώματα στην Εκκλησία. Και το "Δι΄ Ευχών" να προλάβουμε, καλά είναι ...!
Την ημέρα όσο είμαι ξεκούραστος και με καθαρό μυαλό ας κάνω με όρεξη τις αγαπημένες μου δουλειές. Και αργά το βράδυ ας γίνει (αν γίνει!) η "αγγαρεία" της προσευχής, βιαστική και πετσοκομμένη.
Είπαμε να δίνουμε πότε-πότε και καμμιά δεκάρα που μας περισσεύει ελεημοσύνη "για τα μάτια" όχι όμως και να μοιάσουμε με εκείνη την ανόητη χήρα που έσωσε από το υστέρημά της!
Δεν με κουράζει να δίνω κάθε Σάββατο πρόσφορο στον παπά και λίγο νάμα, αλλά μη μου ειπείς να συγχωρήσω εκείνον τον ... παλιάνθρωπο που με κακολόγησε ή με αδίκησε.
Τέτοιες συμπεριφορές και πολλές παρόμοιες δείχνουν ότι αφήσαμε μέσα μας να διαμορφωθεί μια πολύ διεστραμμένη εικόνα για τον Θεό. Στην καλύτερη περίπτωση Τον βλέπουμε σαν ... την Εφορία που πρέπει να πληρώσουμε, για να μην έχουμε μπελάδες. Νομίζουμε ότι ο Θεός έχει ανάγκη τις προσφορές μας και ότι χωρίς αυτές ζημιώνεται. Γι΄ αυτό και ότι κάνουμε, το κάνουμε με γκρίνια και με τσιγκουνιά. Ξεχνάμε ότι ο Θεός δεν έχει ανάγκη τίποτε και κανένα. Είναι "ανενδεής". Μας έπλασε για να μοιραστούμε μαζί Του τη δόξα και την ομορφιά της Βασιλείας Του. Και όταν εμείς κλωτσήσαμε αυτήν την προσφορά Του, ήλθε και έδωσε τον Εαυτό Του θυσία, για να μας κάνει πάλι παιδιά Του και κληρονόμους Του. Για να κερδίσει την καρδιά μας, όχι τα "δώρα" μας. Έτσι, κάθε προσφορά μας και κάθε θυσία μας για τον Θεό, μόνο εμάς ωφελεί, ευεργετεί και σώζει. Εμείς κερδίζουμε. Όχι Εκείνος. Και όσο πιο πρόθυμα, απλόχερα και ολόψυχα την προσφέρουμε, τόσο πιο πολύ πλουτίζουμε με τη δική Του Ζωή και Αγάπη,