Ο λόγος του Θεού είναι όπως ο σπόρος, που αν και μικρός κρύβει μέσα του ζωή και όπου αν πέσει ριζώνει, δίνει φυτά, άνθη, καρπούς.
Είναι το κλαδευτήρι που καθαρίζει τους καχεκτικούς χριστιανούς και τους δίνει ζωντάνια.
Είναι το άροτρο που οργώνει βαθειά τις ψυχές και τις καλλιεργεί πνευματικά.
Είναι το μαχαίρι που χειρουργεί τον εαυτό μας, κόβει αποστήματα, πετά τα σάπια μέρη και μας καθαρίζει.
Είναι φωτιά που καίει και λειώνει τη σκουριά της αμαρτίας.
Είναι το πνευματικό ψωμί: στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο ο Χριστός λέγει ότι είναι "ο άρτος ο καταβάς εκ του ουρανού" (Ιω. 6,42). Αυτός ο άρτος παρέχεται σε δύο μορφές: την Θεία Κοινωνία (πρβλ. Ιω. 6,51) και την Θεία Διδασκαλία (πρβλ. Ματθ. 4,4).
Είναι το νερό που όποιος το πίνει όχι μόνο δεν διψά, αλλά γίνεται μέσα του πηγή από την οποία αναβλύζει το νερό που χαρίζει αιώνια ζωή.
Συνεπώς όντως "Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν".
